Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: air-abrasion

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Wpływ obróbki chemicznej na stan powierzchni tytanu

100%

Parchańska-Kowalik M. , Klimek L.

tom Vol. 34, nr 5

526--529

Obróbka strumieniowo-ścierna jest jedną z podstawowych obróbek stosowanych w technikach dentystycznych. Wykorzystywana jest do oczyszczania powierzchni odlewów elementów protetycznych, a także do przygotowania powierzchni tych elementów do napalania ceramiki licującej lub nakładania licówek kompozytowych. Efektem ubocznym tej obróbki jest wbijanie cząsteczek materiału ściernego w obrabianą powierzchnię. Liczba wbitych cząstek jest znaczna i zależy od parametrów obróbki (wielkości ziarna, ciśnienia czynnika roboczego, kąta obróbki). Z przeprowadzonych badań wynika, że powierzchnia Zajmowana przez wbite cząstki może zajmować nawet do 30% powierzchni obrabianej. Tak znaczny udział obcego materiału nie może być obojętny dla właściwości powierzchni. Może on mieć pozytywny aspekt- przez zwiększenie chropowatości może poprawić przyczepność napalanej ceramiki do podłoża metalowego. Jednak wbite cząstki mogą też być miejscem koncentracji naprężeń powodujących pękanie ceramiki, a także mogą pogarszać odporność korozyjną, tworząc mikroogniwa korozyjne. W tych przypadkach należałoby usunąć wbite w podłoże elementy. Najprostszą metodą jest trawienie chemiczne lub elektrochemiczne. Jednak taka obróbka może mieć wpływ na chropowatość i inne parametry fizyko-chemiczne powierzchni. W pracy przedstawiono wyniki badań trawienia różnymi odczynnikami powierzchni tytanu używanego na uzupełnienia protetyczne. Celem badań było dobranie odczynnika trawiącego i parametrów trawienia pozwalających na usunięcie wbitych cząstek, a następnie zbadanie wybranych parametrów powierzchni (chropowatość, skład chemiczny, swobodna energia powierzchni, topograﬁa) po tych obróbkach. Jako odczynniki do trawienia wybrano najczęściej stosowane przez protetyków roztwory kwasów, zasad i ich mieszaniny. W wyniku przeprowadzonych badań wybrano optymalny sposób obróbki chemicznej pozwalający na usunięcie wbitych ziaren materiału ściernego, przy jednoczesnym zachowaniu najlepszych, ze względu na później szą przyczepność materiałów licujących, parametrów powierzchni. Jako najkorzystniej szy odczynnik uznano roztwór wodny 30% HNO3 + 3% HF, a następnie 4% roztwór HF W HZO. Po trawieniu tymi odczynnikami uzyskano w optymalnym czasie (3 min) największe wartości energii swobodnej powierzchni, a zmniejszenie wartości parametrów chropowatości w porównaniu w wyjściowymi było niewielkie, także mikroskopowy obraz powierzchni pozwalał sądzić, że istnieje możliwość dobrego połączenia mechanicznego metalu i ceramiki.

Air abrasion constitutes one of the basic technique used in dental laboratory. It is used for cleaning surfaces of dentures' elements, as well as preparing those surfaces to porcelain sintering or place composite veneer. a side effect of this procedure however appears as embedding of abrasive particles into treated surface. The amount of the fractions is signiﬁcant and depends on processing parameters (size of the grain, pressure of the processing tool, and angle of the processing). It emerges from the conducted tests that the surface covered by the imbedded fractions constitutes up to 30% of the processed element's surface. Such a signiﬁcant percentage of coverage surely inﬁuence on the surface's property. It may have positive impact, through increasing roughness it may improve traction of the burnt out ceramics to the metal surface. However, imbedded fractions may also constitute a concentration of the tension, which lead to ceramics puncturing. Additionally, it may result in deterioration of the resistance to corrosion, creating corrosion microcells. In the latter cases the imbedded elements shall be removed. The easiest method is chemical or electrochemical etching. However, they may inﬁuence the roughness and other physicochemical parameters. This work presents the results of research on etching with various reagents of titanium surfaces used for dentures. The aim of the tests was to select an etching reagent as well as parameters of digestion allowing to remove imbedded fractions, and subsequently to examine chosen parameters of the surface, i.e. roughness, chemical composition, surface free energy and topography, after these processing. As reagents for the test purposes were chosen acid and alkali solutions with their combinations the most frequently used by prosthetics. As a result of the conducted research there has been selected an optimal way of chemical processing allowing removal of imbedded fractions with the perseverance of the best surface's parameters, considering the traction of the veneering materials. Aqueous solution 30% HNO3 + 3% HF and 4% HF solution in H2O have been considered the most favourable. After etching with the usage of these reagents, the highest amounts of surface free energy has been achieved within optimal time (3 min), and the value of roughness has been decreased, in the relation with the initial result. Microscopic view of the surface allowed to conclude that there is a possibility to effectively combine metal and ceramics.

Wpływ sposobu przygotowania powierzchni kompozytu na wytrzymałość jego połączenia z materiałem kompozytowym

80%

Sokołowski K. , Szynkowska M. , Łukomska-Szymańska M. , Pacyka A. , Rylska D. , Domarecka M. , Sokołowski J.

tom Vol. 31, nr 4

1238-1240

W celu uzyskania klinicznie trwałych połączeń materiałów kompozytowych z wypełnieniami kompozytowymi, podczas ich naprawy, konieczne jest odpowiednie przygotowanie powierzchni wypełnień. Sprzeczne opinie, co do skuteczności rożnych metod łączenia kompozytów, skłaniają do porównania wytrzymałości połączenia kompozyt-kompozyt uzyskanej za pomocą rożnych metod przygotowania powierzchni kompozytu. Celem pracy była ocena wpływu sposobu przygotowania powierzchni kompozytu (szlifowanie, piaskowanie, trawienie kwasem fluorowodorowym) na wytrzymałość jego połączenia z materiałem kompozytowym. Próbki spolimeryzowanych kompozytów (40 próbek) szlifowano, bądź trawiono 9,5% kwasem fluorowodorowym (HF) i silanizowano, czy piaskowano. Wszystkie pokrywano systemem wiążącym i polimeryzowano światłem (LED), po czym aplikowano i polimeryzowano materiały kompozytowe. Po 24 godzinach (0,9% NaCl) badano wytrzymałość uzyskanego połączenia w porównaniu z próbkami, w których materiał kompozytowy łączono ze szlifowanym kompozytem systemem wiążącym lub primerem kompozytowym. Wytrzymałość połączenia oceniano testem ścinania w urządzeniu testującym Zwick Z005. W badaniach SEM oceniono strukturę powierzchni kompozytu: szlifowanych, piaskowanych i trawionych HF. Najniższą wytrzymałość połączenia kompozyt-kompozyt zapewnił system wiążący, a nieco wyższą primer kompozytowy. Trawienie kompozytu kwasem fluorowodorowym i silanizacja lub piaskowanie zapewniło istotnie wyższą wytrzymałość połączenia kompozyt-kompozyt za pomocą systemu wiążącego.

Obtaining clinically durable bond of dental composites to previously applied composite restorations, for repair purposes, needs the proper preparation of restoration surface. Conflicting opinion on efficiency of different methods of bonding composites convinced us to compare the durability of composite-composite bond, acquired with use of different surface preparation techniques. The aim of this research was to evaluate the influence of composite surface conditioning method (polishing, air-abrasion, HF etching) on the durability of bond to composite material. Composites (40 samples) were wet polished. Part of the samples was treated with 9.5% HF and silanized, remaining samples were air-abraded. All samples were covered with bonding system and light-cured (LED lamp), then composite materials were applied and again polymerized. After 24 hours (0.9% NaCl) bond strength was evaluated in comparison to samples, in which composite material was bonded to polished composite with use of bonding system or composite primer. Bond strength was evaluated with use of shear test in Zwick Z005/Zwick-Roel device. Additionally, surface structures of composite samples after polishing, air-abrasion and HF application were examined in SEM. The lowest bond strength was provided by bonding system, slightly higher by composite primer. Significantly higher values of bond strength were acquired after HF etching with silane application or air-abrasion.