Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Zależności między agresją a zaburzonymi postawami wobec odżywiania u kobiet z anoreksją typu przeczyszczającego i z bulimią

100%

Pawłowska B.

Family Medicine & Primary Care Review

|

2011

|

nr 2

217-219

2

Asertywność jako skuteczna umiejętność zwiększająca bezpieczeństwo młodego kierowcy

80%

Sierpińska M.

|

2011

|

tom nr 3

PL

Artykuł podejmuje problematykę asertywności i jej trenowania przez młodych (choć tylko) kierowców. Asertywność jest kluczową umiejętnością, kiedy trzeba się oprzeć naciskom innych osób dotyczącym np. prowadzenia samochodu po alkoholu, czy narkotykach, gwałtownego przyspieszania aby wyprzedzić innych, pożyczania samochodu, czy obciążenia go ponad miarę. nadprogramową ilością pasażerów. Bardzo często bowiem młodzi kierowcy nie potrafią zachowywać się asertywnie, albo też uważają, że nie ich zachowania będą poczytane za niewłaściwe. Trenowanie asertywności w tym wypadku może się okazać w konsekwencji tzw. decyzją "Życiową" rozumianą dosłownie i w przenośni.

EN

The article deals with the issue of assertiveness and training assertiveness by young drivers. Assertiveness is a key skill when you need to resist pressures related to drinkdriving, speeding to overtake other vehicles, lending a car or overloading it. Since frequently young drivers are unable to behave assertively, or they do not consider their behaviour can be perceived negatively, training assertiveness may turn out to be a "life decision" in both literal and figurative sense.

3

Problem agresji pacjentów – próba diagnozy, poszukiwanie rozwiązań

70%

Kmieciak B.

Aktualności Neurologiczne

|

2016

|

tom 16

|

nr 3

158-162

EN

The doctor–patient relationship is special as it addresses issues directly related to dignity and intimacy. Patients share information about their problems and, in turn, the doctor has the knowledge and skills that can help to solve these problems. It should be noted, however, that there is a clear disparity in this relationship: at some point the patient must trust the doctor and comply with the proposed instructions. As a result of this imbalance, the notion of patient rights was developed. It was pointed out that patients should be treated in a manner respectful of their dignity. This has resulted in an increasingly popular approach, according to which the patient has become a partner in the therapeutic process. In recent years, however, a disturbing phenomenon may be observed. Some patients have changed their attitude to doctors, regarding them exclusively as specialists in a given field. The expectations and demands of patients have increased and are sometimes accompanied by verbal and/or physical aggression. Therefore, some important issues that arise at this point: Does the occurrence of aggressive behaviour stem from a specific cause? Perhaps only a certain group of patients are likely to show this type of behaviour? Is it possible to become addicted to aggression? How should doctors react to verbal and/or physical violence?

PL

Relacja między pacjentem a lekarzem ma szczególny charakter, dotyczy bowiem zagadnień bezpośrednio związanych z intymnością i godnością. Pacjent dzieli się informacjami na temat swoich problemów, a lekarz ma wiedzę i umiejętności, które mogą pomóc w ich rozwiązaniu. W omawianej relacji istnieje więc wyraźna dysproporcja: pacjent musi w pewnym momencie zaufać lekarzowi i podjąć proponowane przez niego działania. Dysproporcja ta przyczyniła się do rozwoju idei praw pacjenta. Zwrócono uwagę, że osobę leczoną trzeba traktować z szacunkiem, a jej godności nie wolno naruszać. Dzięki temu coraz popularniejsze stawało się podejście, zgodnie z którym pacjent jest partnerem w procesie terapeutycznym. W ostatnich latach można jednak zaobserwować niepokojące zjawisko: część pacjentów zmieniła stosunek do lekarzy i traktuje ich wyłącznie jako specjalistów od określonych usług. Osoby leczone mają coraz więcej oczekiwań i żądań, którym czasem towarzyszy agresja słowna i fizyczna. Pojawiają się zatem istotne pytania: Czy wystąpienie zachowań agresywnych wynika z konkretnej przyczyny? Czy tylko pewna grupa pacjentów jest skłonna do podejmowania podobnych działań? Czy od agresji można się uzależnić? W jaki sposób lekarz powinien reagować na przemoc werbalną i fizyczną?

4

Prosta metoda ograniczenia agresji i kanibalizmu rakow

70%

Ulikowski D. , Krzywosz T.

|

2006

|

nr 6

25-28

5

EMRA - nowa perspektywa rozumienia zaburzen zachowania u zwierzat towarzyszacych. Przypadek dobermana Dogo - agresja

60%

Klosinski A.

|

tom 16

|

nr 04

66

6

Health and life hazards related to aggressive behaviour of patients diagnosed with alcohol abstinence syndrome

60%

Mitał M. , Rzeźnicki A. , Stelmach W.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2016

|

tom 16

|

nr 2

86-90

EN

Alcohol withdrawal syndrome is one of the most serious disorders resulting from alcohol addiction. Moreover, this disorder may cause complications such as hallucinations including delirium. Doctors and paramedics dealing with patients very often face aggressive behaviour. The aim of the study was to investigate the scale of that phenomenon and characterize it. The study included the analysis of patients’ medical documentation with diagnosed alcohol abstinence syndrome at the time of admission. Research confirmed that the aggressive behaviour occurred in 25% of cases. It occurred most frequently in case of delirium, and was directed to the patient’s environment. Conclusions: 1) Aggressive behaviour is quite a serious problem that affected every fourth patient being tested. The reasons can be different, but the crew of ambulances and doctors from hospital wards must be attentive and prepared for all kinds of violent behaviour, not only towards them, but to the patient himself also. 2) Aggressive behaviour was observed more frequently in the event of alcoholic delirium. 3) Aggression demonstrated by the patients with alcohol abstinence syndrome is addressed in almost ⅔ of the cases to the environment of the patient.

PL

Alkoholowy zespół abstynencyjny jest jednym z najpoważniejszych zaburzeń wynikających z uzależnienia od alkoholu. Dodatkowo w trakcie jego przebiegu może dojść do powikłań z wystąpieniem halucynacji oraz pełnoobjawowym majaczeniem alkoholowym włącznie. Lekarze i ratownicy medyczni w kontaktach z takimi pacjentami często spotykają się z agresywnym zachowaniem. Celem pracy było zbadanie skali wspomnianego zjawiska oraz próba jego scharakteryzowania. Badania polegały na analizie kart chorobowych pacjentów z rozpoznanym, w chwili przyjęcia, alkoholowym zespołem abstynencyjnym. Z badań tych wynikało, że zachowania agresywne występowały w 25% przypadków. Najczęściej agresja była skierowana na otoczenie pacjenta i dotyczyła majaczenia alkoholowego. Wnioski: 1) Agresywne zachowanie jest dość poważnym problemem, występującym u co czwartego badanego pacjenta. Przyczyny tego stanu bywają różne, a członkowie załóg karetek pogotowia i lekarze oddziałów szpitalnych muszą być uważni i przygotowani na różnego rodzaju gwałtowne zachowania, skierowane nie tylko na personel, ale także na samego pacjenta. 2) Agresywne zachowanie było obserwowane zdecydowanie częściej w przypadku majaczenia alkoholowego. 3) Agresja pacjentów z alkoholowym zespołem abstynencyjnym skierowana jest w blisko ⅔ przypadków na otoczenie pacjenta.

7

Agresja u psow. Cz.I. Klasyfikacja i czynniki wplywajace na agresywne zachowanie u psow

60%

Kudla J.

|

tom 15

|

nr 12

44-46

8

“Grzeczne dziewczynki i nieznośne chłopaki”. Agresja a gender – różnice, współzależność i konsekwencje.

60%

Tomczyk J.

Forum Pedagogiczne

|

2014

|

nr 2

PL

Artykuł dotyczy związku między agresją a płcią, ze szczególnym uwzględnieniem różnic płciowych w przejawianiu agresji oraz skłonności do zachowań przemocowych. Od co najmniej kilku lat badacze zajmujący się problematyką płci w społeczeństwie zwracają uwagę, że społeczne funkcjonowanie człowieka (zajmowane pozycje, pełnione role, osiągane statusy) jest zdeterminowane przez przynależność do którejś z płci. Różnice płciowe kształtują odmienne modele zachowań, działań oraz interakcji wśród kobiet i mężczyzn. Konsekwencją tych różnic są odmienne potrzeby, interesy, systemy komunikacji i ekspresji, style rozwiązywania problemów czy konfliktów, sposoby radzenia sobie ze stresem. Kobiecość i męskość stanowią binarne, opozycyjne wobec siebie, konstrukcje społeczno-kulturowe, czego odzwierciedleniem są różnice w ujawnianiu lub rozładowaniu agresji.

EN

The article deals with the relationship between aggression and gender, with particular emphasis on gender differences referring to the way in which aggression is shown and to the propensity for violent behaviour it affects. For at least several years, researchers examining gender in society have indicated that human social functioning (i.e. positions occupied, roles performed, status achieved) is determined by the gender to which one belongs. Gender differences generate different types of behaviour, actions and interactions between men and women. As a consequence of these differences, there are different needs, interests, systems of communication and expression, problem-solving and conflict-solving styles, ways of coping with stress. Femininity and masculinity are sociocultural structures in binary opposition to each other, reflected by differences between the ways aggression is released or unloaded.

9

Problem agresji kierujących pojazdami

60%

Podolski P.

|

2012

|

tom Nr 4

36-41

PL

W artykule poruszono problem agresywnego zachowania na drodze. Wyodrębniono główne czynniki sprzyjające zachowaniom antyspołecznym wśród kierowców: panujący w społeczeństwie schemat i rola kierowcy, anonimowość, agresywna jazda jako mechanizm autowaloryzacji oraz modelowanie ryzykownych zachowań przez mass media. Zaproponowano także sposoby przeciwdziałania agresji na drodze: trening radzenia sobie z gniewem (SIT), stosowanie nieuchronnych kar oraz kampanię medialną opartą na reklamach lękowych.

EN

This study presents the main reasons of driver's aggressive behavior on the roads and the most effective methods of prevention. The specific cognitive schema of a drivers as a group of society, anonymity, risky driving as a self-affirmation procedure and mass media as a source of aggressive behavior exemplars are thought to be the cause of aggressive driving in Poland. According to authors adding Stress Innoculation Training (SIT) to driving course and media campaign based on moderate level of fear can be the most promising ways to make roads safer.

10

Trening Zastępowania Agresji: opis metody, jej skuteczność oraz zastosowanie w praktyce oddziału psychiatrii dzieci i młodzieży

60%

Pawliczuk W. , Łobodda K. , Nowińska A.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2015

|

tom 15

|

nr 1

33-37

EN

Aggression Replacement Training was created by Arnold Goldstein. It is a world widespread therapeutic training aimed to prevent aggressive behaviour. Originally developed to work with youth from correctional institutions, now it is adopted to needs of a wide group of potential participants and can be used in various educational institutions like kindergartens, primary and secondary schools, childcare centres and psychiatric wards. This paper consists of four sections. The first section contains historical overview of the beginning of the program. Section two presents the idea of Aggression Replacement Training and subsequently a description of all three modules as well as CBT techniques and interventions used. Section three is a review of evaluation researches with conclusions for a practical usage and efficiency of this method. This section concentrates mostly on government reports concerning Aggression Replacement Training, which present possible benefits and savings related to the program. At the end of the article authors describe their own experiences with Aggression Replacement Training from their work with children and adolescents from department of child and adolescent psychiatry as well as some self-modifications to the program which were made to fit Aggression Replacement Training to a hospital environment.

PL

Opracowany przez Arnolda Goldsteina Trening Zastępowania Agresji, stosowany w wielu krajach, jest programem terapeutycznym mającym zapobiegać zachowaniom agresywnym. Wdraża się go także jako program interwencyjny, ukierunkowany na zmianę zachowania osób agresywnych. Trening stworzono z myślą o pracy z młodzieżą z placówek poprawczych, a później przystosowano do potrzeb szerokiej grupy odbiorców, dzięki czemu można go realizować w różnych instytucjach oświaty (przedszkolach, szkołach podstawowych i średnich), placówkach opiekuńczo- -wychowawczych czy oddziałach psychiatrycznych. Artykuł składa się z czterech części. W pierwszej przedstawiono krótki rys historyczny, w drugiej – założenia i strukturę poszczególnych modułów. W opisie każdego z trzech modułów uwzględniono stosowane techniki i położono nacisk na poznawczo-behawioralny aspekt interwencji. Część trzecia obejmuje przegląd zagranicznych i polskich badań ewaluacyjnych. Szczególną uwagę zwrócono na raporty instytucji rządowych – obrazujące wymierne korzyści materialne uzyskiwane dzięki wdrożeniu programu. Ostatnią część artykułu poświęcono doświadczeniom autorów z pracy według programu opartego na Treningu Zastępowania Agresji na oddziale psychiatrii dzieci i młodzieży. Omówiono modyfikacje wprowadzone do standardowego programu w celu dostosowania go do warunków pracy w szpitalu.

11

Systemy hamowania agresji u psow

60%

Orlowska A.

|

tom 07

|

nr 4

31-36

12

Agresja wśród dziewcząt dokonujących eksternalizacji problemów poprzez zachowania przestępcze i zdemoralizowane

51%

Kruczek A.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2014

|

tom 14

|

nr 4

250-258

EN

The studies indicate that juvenile criminals experience far more negative emotions (sadness, fear and anger) than their peers who did not commit any offences (Iniewicz et al., 2011). It is believed that the attempt to isolate and define the emotions that accompany juvenile female offenders allows to get to know etiopathogenesis of committing criminal acts at the affective level. The study was aimed at explanation of the correlations between committing criminal acts and demoralized behaviour and aggression. Besides, it was assumed that the patients’ characteristics differed in the level and subtypes of aggression. Participants of this study were 120 girls: 59 juvenile female offenders placed in a correctional facility, shelter for juveniles and reformatory and 61 girls selected appropriately according to age and education. The respondents were examined by the Buss–Durkee inventory which assesses general hostility and its subscales, such as: physical aggressiveness, verbal aggressiveness, indirect aggressiveness, negativism, suspiciousness, resentment, irritability, and sense of guilt. The data analyses show that juvenile female offenders differ statistically significantly from girls in the control group within general hostility and its two subtypes: negativism and irritability. These studies indicate that juvenile female offenders with a higher irritability come from small towns and villages.

PL

Badania pokazują, że nieletni przestępcy doświadczają znacznie więcej negatywnych stanów emocjonalnych (smutku, strachu i gniewu) niż ich rówieśnicy, którzy nie weszli na drogę przestępczości (Iniewicz et al., 2011). Wyodrębnienie i zdefiniowanie emocji, które towarzyszą nieletnim sprawcom czynów przestępczych, pozwala na poznanie etiopatogenezy dokonywania czynów przestępczych na poziomie afektywnym. Celem badań było zbadanie związków pomiędzy popełnianiem przestępstw i zachowaniami z kręgu demoralizacji a agresją. Założono również, iż charakterystyki badanych różnią się pod względem poziomu agresji i jej podtypów. W badaniach wzięło udział 120 dziewcząt: 59 nieletnich przestępczyń, które były umieszczone w młodzieżowym ośrodku wychowawczym, schronisku dla nieletnich bądź zakładzie poprawczym, oraz 61 dziewcząt dobranych odpowiednio pod względem wieku i wykształcenia. Respondentki zostały przebadane kwestionariuszem „Nastroje i Humory” A.H. Bussa i A. Durkee, który bada agresję i takie jej podtypy, jak: napastliwość fizyczna, napastliwość słowna, napastliwość pośrednia, negatywizm, podejrzliwość, uraza, drażliwość oraz poczucie winy. Z analiz danych wynika, iż nieletnie sprawczynie czynów przestępczych różnią się istotnie statystycznie od dziewcząt z grupy kontrolnej w zakresie agresji ogólnej i dwóch jej podtypów – negatywizmu i drażliwości. Niniejsze badania pokazują, że nieletnie przestępczynie, które miały większą tendencję do drażliwości, pochodziły z mniejszych miejscowości.

13

Hejterstwo w komunikacji internetowej: charakterystyka zjawiska, przyczyny i sposoby przeciwdziałania.

51%

Juza M.

Profilaktyka Społeczna i Resocjalizacja

|

2015

|

tom 25

27-50

PL

Hejterstwo internetowe to stosunkowo nowa forma dewiacyjnych zachowań podczas publicznych dyskusji internetowych polegająca na używaniu obelżywego języka, pogardliwej ocenie różnych zjawisk, obrażaniu zarówno rozmówców jak i różnych innych podmiotów, wyrażaniu agresji i nienawiści pod ich adresem. Jest to zjawisko ograniczone do sfery Internetu i wyraża się wyłącznie w postaci werbalnej. Zawsze jest też ukierunkowane na inne osoby bądź grupy. Zachowania określane tym mianem naruszają zarówno powszechnie przyjęte w społeczeństwie normy nieformalne dotyczące grzeczności, jak i normy prawne , które chronią godność człowieka. Pozostają zazwyczaj także w sprzeczności z netykietami, czyli kodyfikacjami norm formułowanymi dla Internetu jako całości lub dla poszczególnych form komunikacji internetowej. Przyczyn tego zjawiska można szukać zarówno w zjawiskach pozainternetowych (np. powodujących frustrację, która przekłada się następnie na agresywne zachowania w Internecie), jak i w uwarunkowaniach samej komunikacji internetowej, które mogą prowokować agresję rozmówców. Można spotkać się również z opiniami, że hejterstwo jest inspirowane przez właścicieli platform, na których odbywają się dyskusje, ponieważ nienawistne komentarze napędzają dyskusję i zwiększają zyski organizatorów. Pojawiają się również opinie, że hejterstwo jest szczególnie nasilone w polskojęzycznym Internecie. Kwestie takie wymagają weryfikacji. Przeciwdziałanie temu zjawisku jest niezwykle trudne. W pewnych przypadkach, naruszających wyraźnie dobra chronione prawem państwowym, można odwoływać się do organów władzy, jednak nie zawsze jest to możliwe, nie zawsze też jest skuteczne. Innym sposobem jest wyraźne formułowanie zasad zachowania dla pewnych fragmentów komunikacji internetowej oraz ustanowienie oddolnych organów kontroli społecznej (moderacja) i ewentualnych sankcji. Można również rozważyć sprawowanie kontroli przez wszystkich użytkowników danego fragmentu komunikacji internetowej i stosowanie sankcji nieformalnych bądź ignorowanie hejterów, jednak skuteczność takich metod jest ograniczona. Tak czy inaczej powstrzymanie internetowego hejterstwa jest jednak istotna kwestia, ponieważ dotyczy ważnego sposobu prowadzenia debaty publicznej, co w społeczeństwach demokratycznych jest sprawą kluczowej wagi.

EN

Hate acts in Internet are a relatively new form of deviant behaviour in Internet public debates. They are marked by the use of insulting language, scornful judgments of various phenomena, an offensive attitude towards co-participants and other individuals, and the expression of aggression and hatred towards them. Such hate acts are limited to Internet, take solely verbal forms, and always target other individuals or groups. Behaviours qualified under the name of hate acts violate commonly accepted informal social norms of courtesy and legal norms established to protect human dignity. They usually contradict netiquettes, i.e. codes of conduct dedicated to Internet as a whole or to specific Internet communication forms. The root causes of Internet hate acts may be found outside the Internet space (e.g. triggers of frustration which next translates into aggressive behaviours on the Internet), and in the very nature of Internet communication which may prompt aggression of participants. Some opinions are voiced that such hate is inspired by the owners of discussion platforms, as hateful comments fuel the debate and boost their income. Others would claim that such hate acts are particularly acute on the Polish-speaking Internet. Such assumptions require further verification. It is highly difficult to counteract Internet hate. In cases which overtly violate rights protected by public legislations, authorities could be requested to act upon. This option is not always available, and if available, not always effective. Explicit definition of codes of conduct for specific segments of Internet communication may be another solution, together with the establishment of bottom-up social control entities (moderators), with ensuing sanctions. It may also be envisaged to introduce control mechanisms exerted by all users of a specific Internet communication segment, and to apply informal sanctions or ignore “haters”; however, such measures are of limited effectiveness. In any case, putting a halt to Internet hate acts is vital, as it touches upon an important mode of public debate, of key importance in democratic societies.

14

Niepokojące zachowania dzieci w wieku przedszkolnym a styl radzenia sobie ze stresem ich matek

51%

Pilecki M. W. , Sobolewska-Bertman J. , Cichocka B. A. , Kowal M. , Balachowska D. , Strycharczyk A.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2008

|

tom 8

|

nr 3

126-137

EN

The aim of the study was to assess correlations between disturbing behaviour of preschool children and their mothers’ styles of coping with stress. It was not the authors’ intention to analyse mothers’ attitudes towards their children, but to explore constant, personality dependent pattern of coping with situations requiring adaptation. Material and method: Coping styles were assessed using the Coping Inventory for Stressful Situations (CISS). Behaviours divergent from normal were assessed using the Alarming Behaviour Questionnaire (ANZ). The study encompassed children aged 3 to 7 and their mothers from randomly chosen kindergartens located in all districts of Krakow, Poland. Final analysis included 325 children (162 girls and 163 boys) and their mothers. The children’s mean age at the time of study was 4.84 years (SD 1.188; range: 3-7 years). Results: Excessive mobility of children, aggression and excessive mobility combined with aggression correlate positively with their mothers’ stress coping style focused on avoidance (SSU). The same disturbing behaviours correlate with the subscale “engagement in surrogate activity” and, in the case of hyperactivity – with the subscale “seeking of social contacts”. In the case of hyperactive girls, we observed a positive correlation with maternal coping style focused on avoidance (SSU), with subscale “engagement in surrogate activity” (ACZ) and “seeking of social contacts” (PKT). Hyperactivity combined with aggression correlated positively with the subscale “engagement in surrogate activities” (ACZ). It turned out that in boys avoidance of eating and avoidance of certain dishes correlate positively with the subscale “seeking of social contacts” (PKT) in their mothers. Most correlations were subsequently confirmed by the t-test, where specific dichotomised ANZ scales [ANZ (-): alarming behaviour absent; ANZ (+): alarming behaviour present] were used as grouping variable. Conclusions: It appears that maternal coping style, going beyond the scope of mother-child relationship and being a manifestation of a particular personality trait, is correlated with occurrence of specific types of alarming behaviours in preschool children. Possible interpretations of these correlations are discussed.

PL

Celem badania była ocena powiązania niepokojących zachowań dzieci w wieku przedszkolnym ze stylami radzenia sobie ze stresem ich matek. W swoim zamierzeniu badanie nie obejmowało postaw wobec dziecka, ale stałą osobowościową tendencję do radzenia sobie w sytuacjach wymagających adaptacji. Materiał i metoda: Do badania stylów radzenia sobie został użyty Kwestionariusz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych (Coping Inventory for Stressful Situations, CISS). Do badania zachowań odbiegających od normy wykorzystano Ankietę Niepokojących Zachowań (ANZ). Badaniem objęto dzieci w wieku od 3 do 7 lat, z losowo wybranych przedszkoli, z wszystkich dzielnic Krakowa, oraz ich matki. Ostatecznej analizie poddano dane 325 dzieci (162 dziewcząt i 163 chłopców) i ich matek. Średni wiek wyniósł 4,84 roku (SD 1,188; min. 3, maks. 7). Wyniki: Nadmierna ruchliwość dzieci, agresja oraz nadmierna ruchliwość połączona z agresją korelują dodatnio z prezentowanym przez matki stylem radzenia sobie ze stresem skoncentrowanym na unikaniu (SSU). Te same niepokojące zachowania korelują z podskalą angażowania się w czynności zastępcze (ACZ) oraz w wypadku nadmiernej ruchliwości z podskalą poszukiwania kontaktów towarzyskich (PKT). U dziewcząt z nadmierną ruchliwością obserwowano dodatnią korelację ze stylem radzenia sobie matki ze stresem skoncentrowanym na unikaniu (SSU), podskalą angażowania się w czynności zastępcze (ACZ) oraz poszukiwania kontaktów towarzyskich (PKT). Nadmierna ruchliwość z agresją wykazała dodatnią korelację z podskalą angażowania się w czynności zastępcze (ACZ). Okazało się, iż u chłopców unikanie jedzenia, unikanie określonych potraw korelują dodatnio z podskalą poszukiwania kontaktów towarzyskich (PKT) przez matki. Większość otrzymanych wyników korelacyjnych potwierdziła się w analizach testem t, gdzie zmienną grupującą stanowiły poszczególne zdychotomizowane skale ANZ [ANZ (-) - brak niepokojących zachowań, ANZ (+) - niepokojące zachowania obecne]. Wnioski: Wydaje się, że styl radzenia sobie ze stresem właściwy matce, wykraczający poza stosunek do dziecka i będący przejawem pewnej cechy osobowościowej, powiązany jest z występowaniem niektórych niepokojących zachowań u dzieci w wieku przedszkolnym. W tekście przedstawione zostały możliwe interpretacje obserwowanych zależności.

15

Doznania psychotyczne a agresja u chorych na schizofrenię

51%

Tsirigotis K. , Gruszczyński W.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2013

|

tom 13

|

nr 4

225-231

EN

Objective: Some authors report that aggressive behaviour in schizophrenia is of heterogeneous sources, for example, aggression may be an impulsive action and even deliberate behaviour designed to intimidate others. Violence and aggressive behaviour may also be associated with psychotic experiences, such as delusions or hallucinations. The aim of this study was to explore the relationship between psychotic experiences and the intensiveness of hostility and aggression in patients with paranoid schizophrenia. Material and method: Seventy outpatients (35 men and 35 women) with paranoid schizophrenia were examined. Relevant scales, subscales and indices of the Polish version of Minnesota Multiphasic Personality Inventory (MMPI) were used. Results: The analysis of correlation and the factor analysis revealed a number of statistically significant correlations between the scores of the scales assessing psychotic experiences and those assessing the intensiveness of hostility and aggression. Conclusions: The results of this study confirm the presence of a number of relationships between psychotic experiences and felt hostility and aggression. Psychotic symptoms and indices of aggressiveness created five factors: “psychoticism,” “hostility,” “psychopathic aggression,” “poignancy,” “persecutory ideas.” Important for the felt hostility and aggressivenessin patients turned out to be experienced anxiety about their mental health because of the sense of the unreality of what is going on and because of the sense of alienation of their own thoughts. Another important factor turned out to be a sense of being wronged by life, misunderstood by others, and the belief that people have a grudge and try to harm. In contrast, characteristics, attitudes and behaviour which are the opposite of paranoid disorders, i.e. faith in people and optimistic attitude towards them, are an important factor for the inhibition of aggression.

PL

Cel: Niektórzy autorzy podają, że zachowania agresywne w schizofrenii mają źródła heterogenne – dla przykładu agresja może być działaniem impulsywnym, ale też rozmyślnym, mającym na celu zastraszanie innych; może być również związana z przeżyciami psychotycznymi, tj. urojeniami czy omamami. Celem pracy było zbadanie związków między doznaniami psychotycznymi a nasileniem wrogości i agresji u chorych na schizofrenię paranoidalną. Materiał i metoda: Zbadano 70 osób (35 mężczyzn i 35 kobiet) leczonych ambulatoryjnie z powodu schizofrenii paranoidalnej. Wykorzystano odpowiednie skale, podskale i wskaźniki polskiej wersji Minnesota Multiphasic Personality Inventory (MMPI). Wyniki: Na podstawie analizy korelacji i analizy czynnikowej stwierdzono istnienie licznych związków statystycznie istotnych między wynikami w skalach badających doznania psychotyczne oraz nasilenie wrogości i agresji. Wnioski: Wyniki przeprowadzonych badań potwierdzają występowanie wielu związków między doznaniami psychotycznymi a odczuwaną wrogością i agresją. Opierając się na objawach psychotycznych i wskaźnikach agresywności, stworzono pięć czynników: „psychotyzm”, „wrogość”, „agresja psychopatyczna”, „przewrażliwienie”, „idee prześladowcze”. Ważny dla odczuwanej wrogości i agresywności u chorych okazał się przeżywany niepokój o swoje zdrowie psychiczne z powodu poczucia nierzeczywistości tego, co się wokół dzieje, jak również z powodu poczucia obcości własnych myśli. Kolejnym istotnym czynnikiem okazało się poczucie bycia pokrzywdzonym przez życie, niezrozumianym przez innych oraz przekonanie, że ludzie mają żal do chorego i próbują mu szkodzić. Natomiast cechy, postawy i zachowania stanowiące przeciwieństwo zaburzeń paranoidalnych, tj. wiara w ludzi i optymistyczna postawa wobec nich, stanowią czynnik istotny dla hamowania agresji.

16

Samoocena a zachowania agresywne u dzieci 10–12-letnich trenujących rekreacyjnie sztuki walki

51%

Kostorz K. , Gniezińska A.

Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu

|

2016

|

tom 52

50-59

EN

Background. The purpose of the study was to analyze aggressive behaviors and self-esteem in children aged 10–12 practicing recreational martial arts. Material and methods. Children aged 10–12 who attend martial arts classes as well as children who do not attend such classes were tested. A questionnaire was used as the diagnostic method. Buss and Perry Aggression Questionnaire according to Amity Institute (2005) and Morris Rosenberg’s self-esteem scale were used. Results. It was found that children aged 10–12 who practice recreational martial arts demonstrate statistically significantly lower level of hostility and significantly higher self-esteem than their non-practicing peers. Stronger effects of martial arts classes were observed in girls. In children practicing martial arts, there was also moderate correlation between the level of self-esteem and physical as well as verbal aggression and the general level of aggression. Average negative correlation between positive self-esteem and anger or hostility was found in boys. Conclusions. The study can contribute to the development of pedagogy and psychology. It can be used by physical education teachers, coaches and instructors conducting recreational martial arts classes.

17

Orbitofrontal cortex dysfunction and risk for antisocial behavior: An analytical review

51%

Mieczysław Radochoński M. , Adam Perenc A. , Anna Radochońska A.

Medical Review

|

2015

|

nr 1

47-54

PL

Cel. Celem pracy jest ustalenie zależności pomiędzy dysfunkcją kory czołowo-oczodołowej (OFC) a występowaniem zaburzeń antyspołecznych na podstawie o przeglądu aktualnej literatury. Metoda. Materiały odnoszące się do roli dysfunkcji w obrę- bie OFC w determinowaniu zaburzeń zachowania, w tym o charakterze antyspołecznym (dyssocjalnym), zostały zgromadzone metodą systematycznej kwerendy takich źródeł, jak MEDLINE, Google Scholar, czasopisma i biblioteki akademickie. Wyniki. Rezultaty wielu badań potwierdzają występowanie zaburzeń antyspołecznych u osób z uszkodzeniem płatów czołowych mózgu, szczególnie obejmującym struktury OFC. Przemawia to za występowaniem wyraźnej zależności pomię- dzy uszkodzeniem w obrębie OFC a zwiększonym ryzykiem zachowań agresywnych i antyspołecznych. Wniosek: Dane uzyskane w wyniku badań neuropsychologicznych i neuroobrazowania przeprowadzanych w obrębie różnych subdyscyplin neuronauki dostarczają dowodów potwierdzających ważną rolę dysfunkcji OFC jako predyktora zaburzeń antyspołecznych.

EN

Objective: This article is aimed to establish the relation between orbitofrontal cortex (OFC) dysfunction and antisocial behavior, based on a review of relevant literature. Method: Materials presenting the role of OFC dysfunction in human behavioral disorders, including antisocial behavior, were collected through systematic survey of various sources, including MEDLINE, Google Scholar, academic libraries. Results: Many studies showed prevalence of violent and antisocial behaviors in persons with frontal lobes damage, especially involving the OFC structures. The results support the assumption about association between focal orbitofrontal damage and increased risk of violent and aggressive behavior. Conclusion: Neuropsychological and neuroimaging data from various filds within neuroscience provide evidence about importance of the OFC dysfunction as a predictor of violent and antisocial behavior.

18

Interdyscyplinarność i złożoność pojęcia „agresji” i „przemocy”

51%

Kotkowski J.

Forum Teologiczne

|

2015

|

tom 16

EN

The text analyses the issues of defining the notions of aggression and violence. Different ways of understanding these phenomena, and sample definition formulae are quoted. These phenomena are analysed in an interdisciplinary way, in the following perspectives: psychological; sociological; pedagogical; biological and physiological; legal; criminological; communicative, as well as cultural; theological, religious and biblical; semantic and pragmatic; historical and political; ethical and moral; philosophical and ideological. The possibility of the investigation of the phenomena of violence and aggression have been taken in other perspectives. The whole is a piece of research and an attempt to target the possibility of thinking about the problems of aggression and violence in their various dimensions.

PL

W artykule podjęto są kwestie definiowania pojęcia agresji i przemocy. Autor przytacza różne sposoby rozumienia tych zjawisk oraz przykładowe formuły definicyjne. Owe zjawiska analizowane są w sposób interdyscyplinarny, w pespektywach: psychologicznej, socjologicznej, pedagogicznej, biologiczno-fizjologicznej, prawnej, kryminologicznej, komunikacyjno-kulturowej, teologiczno-religijno-biblijnej, semantyczno-pragmatycznej, historyczno-politologicznej, etyczno-moralnej i filozoficzno-ideologicznej. Nie wyklucza się jednak możliwości badania fenomenu agresji i przemocy także w innych ujęciach. Całość ma charakter poszukiwań i próby ukierunkowania możliwości myślenia o problemie agresji i przemocy w różnych jego wymiarach.

19

Poczucie kontroli u sprawców przestępstw agresywnych

51%

Belniak K. , Katolicki Uniwersytet Lubelski im. Jana Pawła II I. P. , kasia.wilkolek@gmail.com

|

tom 18

PL

Głównym celem badania było ustalenie, jakim poczuciem kontroli charakteryzują się sprawcy przestępstw agresywnych. Założono, że zewnętrznym poczuciem lokalizacji kontroli charakteryzują się sprawcy czynów agresywnych. Poczucie przypadkowości zdarzeń jest wyższe u skazanych za przestępstwa z użyciem przemocy, którzy również cechują się mniejszym poczuciem kontroli nad zdarzeniami i brakiem własnej sprawczości. Dla zweryfikowania tez przebadano 140 mężczyzn osadzonych w zakładzie karnym przy pomocy skali I-E J. B. Rottera oraz Kwestionariusza Przystosowania Osobistego I. Niewiadomskiej, M. Kalinowskiego, A. Majcherczyk. Badaną grupę stanowiło 69 skazanych za czyny agresywne i 71 nieagresywne. Zaprezentowane w artykule rezultaty badań pokazują, że warunki, w których znajdowali się skazani, wpłynęły na ujawnienie się zewnętrznego poczucia kontroli, czego wynikiem jest przeświadczenie, że oni sami i ich otoczenie zależy od innych (Berne, 1998). Osadzeni agresywni i nieagresywni charakteryzują się podobnym odczuciem przypadkowości zdarzeń oraz brakiem kontroli nad nimi, różnicuje ich tylko poczucie braku własnej sprawczości.

EN

The main purpose of the research was to find out what type of locus of control is typical for aggressive criminals. It was assumed that aggressive criminals have external locus of control, mainly because the feeling of incident randomness is higher for aggressive criminals who also have lower sense of control of incidents and lack of sense of agency. To verify this statement, 140 jailed males were examined using the I-E Scale by J. B. Rotter and the Questionnaire of Personal Adaptation by I. Niewiadomska, M. Kalinowski, A. Majcherczyk. The examined group included 69 aggressive criminals and 71 nonaggressive ones. Results described in the article show that conditions in which the criminals were living influenced showing up external locus of control, which results in their conviction that they and their environment depend on others (Berne, 1998). Aggressive and nonaggressive criminals have similar incident randomness feeling and lack of control of incidents. The only difference is lack of self-efficacy.

20

Agresja i przemoc w rodzinie a rozwój psychofizyczny i funkcjonowanie społeczne dzieci

51%

Dera N. , Gruszczyński W.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2013

|

tom 9

|

nr 1

78-86

EN

The violence happens in every social group with a comparable frequency Environmental differences concern only a way of displaying the violence, rather than its straining. It is a process which is constantly growing stronger, however, effects of the violence applied by the perpetrator depend on the age and the stage of the developmental child. Therefore the aim of the study was to get to know negative effects of aggression and violence in family on psychophysical development and social functioning of children. Material and methods: Examination research amongst 237 pupils at the age of 14, II class of three junior secondary schools of the Warmian-Mazurian province. Questionnaire for parents, children, teachers and pedagogues were used for examinations. Analysis of documentation from health centres, pedagogic-education, psychological, institutions dealing with problems of children (police, education centres, psychological clinics etc.) was conducted. Two psychological tests were also used. The method of a statistical analysis was accepted a method of the diagnostic survey. Results: Signs of violence and aggression in family were stated at almost a half of childrenof examined population. In addition only a half of children showed directly the presence of the phenomena. Violence and aggression in family twice more often regards girls than boys. It is associated with drinking problems. Correlations between the frequency of applying the violence towards the child and a spouse were noticed. It causes disorders of all aspects of life of the child increasing both morbidity and public functioning.There is a relationship between violence and factors such as: low social-economic status, the country environment and the unemployment. Conclusion: The results of examination have showed explicitly that aggression and violence in family exerts characteristic and adverse impact on all aspects of life of child. Increases both morbidity of children (somatic and psychophysical) which manifests mainly in the form of psychosomatic manifestations or family and public functioning.

PL

Przemoc zdarza się w każdej grupie społecznej i to z porównywalną częstotliwością. Różnice środowiskowe dotyczą jedynie sposobu przejawiania przemocy, a nie jej natężenia. Jest ona procesem, który stale przybiera na sile, natomiast skutki stosowanej przez sprawcę przemocy zależą od wieku i stadium rozwojowego dziecka. Celem pracy było poznanie negatywnych skutków wpływu agresji i przemocy w rodzinie na rozwój psychofizyczny i funkcjonowanie społeczne dzieci. Materiał i metoda: Badanie przeprowadzono wśród 237 uczniów klas II, w wieku 14 lat, trzech gimnazjów województwa warmińsko-mazurskiego. Do badań użyto opracowanych ankiet dla rodziców, dzieci oraz nauczycieli i pedagogów. Przeprowadzono analizę dokumentacji z ośrodków zdrowia, pedagogiczno-wychowawczej, psychologicznej z placówek zajmujących się problemami dzieci (policyjne, ośrodki wychowawcze, poradnie psychologiczne etc.). Wykorzystano również dwa testy psychologiczne. Za metodę analizy statystycznej przyjęto metodę sondażu diagnostycznego. Wyniki: W badanej populacji u niemal połowy dzieci stwierdzono przejawy przemocy i agresji w rodzinie, przy czym tylko połowa z tej grupy bezpośrednio wskazała na obecność tych zjawisk. Ofiarami przemocy i agresji w rodzinie dwukrotnie częściej stają się dziewczęta niż chłopcy. Przemoc często współwystępuje z problemem alkoholowym. Zauważono korelacje pomiędzy częstością stosowania przemocy wobec dziecka i współmałżonka. Przemoc powoduje zaburzenie wszystkich aspektów życia dziecka, zwiększając chorobowość i pogarszając funkcjonowanie społeczne. Wykazano często występowanie przemocy w środowisku wiejskim oraz w rodzinach o niskim statusie socjoekonomicznym bądź takich, w których występuje bezrobocie. Wnioski: Wyniki badań wykazały jednoznacznie, że agresja i przemoc w rodzinie wywiera znamienny i negatywny wpływ na wszystkie aspekty życia dziecka. Zwiększa zarówno chorobowość dzieci (somatyczną i psychofizyczną), objawiającą się głównie pod postacią objawów psychosomatycznych, jak i pogarsza funkcjonowanie rodzinne i społeczne.