Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Obrońca obwinionego w postępowaniu przed sądem lekarskim

100%

SIP D.

|

2022

|

nr Nr 12

161-173

EN

The main topic of this article is the participation of the accused’s defense attorney in the proceedings before a medical court. The article points to practical problems resulting from rather scarce regulations, which cannot always be solved even by the proper application of the Code of Criminal Procedure. In particular, the discussion focuses on the possibility of acting as a defense attorney for attorney-at-law trainees, the concept of a doctor authorized to act as a defense attorney, defense secrecy and the issue of cassation proceedings. The article concludes with conclusions from the normative analysis and postulates, which, in the author’s opinion, are to solve the existing problems

2

The Institution of the Crown Witness in the Light of the Directive Prohibiting the Exchange of Procedural Roles and Selected Evidentiary Prohibitions of the Polish Criminal Procedure

63%

Bajda K.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2023

|

tom 32

|

nr 2

91-101

PL

Instytucja świadka koronnego w Polsce została wprowadzona do porządku prawnego w 1997 r. Jej celem było skuteczne przeciwdziałanie przestępczości zorganizowanej, która w tym okresie przeżywała swój rozkwit. Będąc od samego początku bardzo kontrowersyjną, przy licznych głosach krytyki i aprobaty jednocześnie, z biegiem lat ugruntowała swoją pozycję i od 25 lat nieprzerwanie przyczynia się do przełamywania zmowy milczenia sprawców przestępstw o największym ciężarze gatunkowym. Przedmiotem artykułu jest analiza instytucji świadka koronnego w kontekście elementu procesowej roli sprawcy i wybranych zakazów dowodowych polskiej procedury karnej. Autor konfrontuje tytułową instytucję z zakazem zamiany ról procesowych, zakazem wyłączenia swobody wypowiedzi osoby przesłuchiwanej i zakazem związanym z uzyskaniem oświadczenia dowodowego, które nie może stanowić dowodu. Rolą omawianych zakazów jest kształtowanie zgodnych z prawdą ustaleń faktycznych w procesie karnym i gwarancja jego uczciwości. Procedura przyznawania statusu świadka koronnego, będącego swego rodzaju kompromisem między rzetelnością procesu a celem instytucji, niesie ryzyko nadużyć w omawianej sferze. Zagrożenie dotyczy naruszenia zasady prawdy materialnej i ochrony pozycji procesowej oskarżonego, który nie uzyskał statusu świadka koronnego.

EN

The institution of the crown witness in Poland was introduced into the legal order in 1997 and its aim was to effectively counteract organized crime, which at that time was experiencing its heyday. Being very controversial from the very beginning, with numerous voices of criticism and approval at the same time, over the years it has consolidated its position and for 25 years has continuously contributed to breaking the conspiracy of silence of the perpetrators of crimes of the greatest severity. The subject of the article is the analysis of the institution of the crown witness in the context of the element of the procedural role of the perpetrator and selected evidentiary prohibitions of the Polish criminal procedure. The author confronts the eponymous institution with the prohibition of changing procedural roles, the prohibition of excluding the freedom of expression of the person being questioned, and the prohibition related to obtaining an evidentiary statement that cannot constitute evidence. The role of these prohibitions is to shape truthful findings in the criminal process and to guarantee its fairness. The procedure for granting the status of a crown witness, which is a kind of compromise between the fairness of the trial and the purpose of the institution, carries the risk of abuse in this area. The threat concerns the violation of the principle of material truth and the protection of the procedural position of the accused who has not obtained the status of a crown witness.

3

Sprzeczność interesów oskarżonych a swoboda wyboru obrońcy

63%

Kościelniak-Marszał M.

Prawo w Działaniu

|

2022

|

nr 51

EN

The purpose of this publication is the analysis of the regulation concerning the conflict situation between the interests of several accused parties who are represented by a single attorney. The right to defence is a fundamental principle of criminal proceedings. The connected relationship between the accused and their attorney is subject to extensive protection against the intervention of procedural organs. The legislation foresees the need to break these relations only in extreme cases, when the legal interests of several accused parties represented by a single attorney remain in conflict. In such event, the court issues a decision, specifying a period for the accused to hire different attorneys or appoints a different attorney ex officio. The situation when a conflict of interests is found is an exception from the fundamental principle of freedom to choose an attorney. Due to the nature of this regulation, it has to be followed strictly, and the circumstances must be analysed based on the preliminary assumption that such conflict does not exist. The need to intervene under the provisions of Article 85 § 2 of the Code of Criminal Procedure emerges only if it is established without any doubt that the defence of one of the accused would have to expose the interest of another accused to harm, which would make it practically impossible to defend several accused parties at the same time. However, if the attorney who defends several accused parties may, without detriment to the procedural interests of the accused, pursue a line of defence that does not require challenging the credibility of the explanations of any of the accused, this does not result in a conflict of interests.

PL

Celem niniejszej publikacji jest analiza regulacji dotyczącej sytuacji kolizyjnej pomiędzy interesami kilku oskarżonych, którzy korzystają z pomocy tego samego obrońcy. Prawo do obrony stanowi fundamentalną zasadę procesu karnego. W związku z tym relacja pomiędzy oskarżonym a jego obrońcą korzysta z daleko posuniętej ochrony przed ingerencją organów procesowych. Tylko w skrajnym wypadku, kiedy interesy procesowe kilku oskarżonych reprezentowanych przez tego samego obrońcę pozostają ze sobą w sprzeczności, ustawodawca przewiduje konieczność zerwania tego stosunku. W takiej sytuacji sąd wydaje postanowienie, zakreślając oskarżonym termin do ustanowienia innych obrońców, albo z urzędu wyznacza innego obrońcę. Stwierdzenie sprzeczności interesów jest wyjątkiem od fundamentalnej zasady swobody wyboru obrońcy i z uwagi na charakter tej regulacji musi być traktowane w sposób ścisły, w trakcie przyjęcia podczas badania tej okoliczności wyjściowego założenia o nieistnieniu kolizji. Konieczność ingerencji w trybie art. 85 § 2 Kodeksu postępowania karnego pojawia się tylko w wypadku kategorycznego ustalenia, że obrona jednego ze współoskarżonych musiałaby w sposób nieuchronny narażać dobro innego oskarżonego i czyniłaby jednoczesną obronę kilku oskarżonych zadaniem realnie niemożliwym. Jeśli natomiast obrońca kilku oskarżonych może bez szkody dla procesowych interesów oskarżonych realizować obronę, która w swej linii nie wymaga dyskwalifikowania wiarygodności wyjaśnień (lub ich części) któregokolwiek z tych oskarżonych, to nie skutkuje to sprzecznością interesów.

4

The Commentary on the Ruling of the Katowice Court of Appeal of 11 May 2016 (II AKz 219/16)

63%

Kosowski J.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2017

|

tom 26

|

nr 3

EN

The article concerns the issue of service and substitute service. The author analyzes the changes introduced in 2015 from the perspective of the Katowice Court of Appeal’s ruling in 2016, which refers to substitute service by the advice note. Possible consequences of this kind of service are indicated and reference is made to the possible directions of development of service in the criminal process-electronic service.

PL

Glosa dotyczy kwestii doręczeń oraz doręczeń zastępczych. Autor analizuje zmiany wprowadzone w 2015 r. z perspektywy orzeczenia Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 2016 r., które odnosi do doręczeń zastępczych przez tzw. awizo. Wskazano możliwe konsekwencje takiego rodzaju doręczenia oraz odniesiono się do możliwych kierunków rozwoju doręczeń w procesie karnym, tj. doręczeń elektronicznych.

5

Domniemanie niewinności w ujęciu prawa krajowego i pozakrajowego

51%

Sowiński P. K.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2024

|

nr 2(78)

103-116

PL

Zasada domniemania niewinności stanowi jedno z zasadniczych założeń, według których skonstruowano polskie postępowanie karne. W realiach krajowych domniemanie to jest przedmiotem regulacji zarówno konstytucyjnej, jak i kodeksowej, jednak sposób w jaki domniemanie to zostało tam przedstawione nie jest tożsamy, co wpływa na różny zakres jej stosowania. W tekście podjęto próbę przedstawienia elementów wspólnych i różnicujących te regulacje. Ponadto przeanalizowano zakres przedmiotowy i podmiotowy zasady domniemania niewinności w ujęciu konwencyjnym oraz niektórych aktów prawnych Unii Europejskiej.

EN

The principle of the presumption of innocence is one of the fundamental assumptions according to which Polish criminal procedure has been constructed. In the domestic reality, this presumption is declared both by constitutional and code regulations, however, the manner in which the presumption is guaranteed there is not the same, which affects the different scope of its application. The text depicts the common and differentiating elements of these regulations. In addition, the material and subjective scope of the principle of the presumption of innocence in terms of the Convention and certain legal acts of the European Union has been analysed.

6

Konstytucyjne granice stosowania przymusu bezpośredniego względem oskarżonego. Uwagi na tle orzecznictwa TK i ETPCz

51%

Sikora A.

Studia Iuridica

|

2017

|

tom 69

115-129

PL

The aim of the article is to present issues concerning the use of direct coercion against the accused. Indication of the basis and methods of the use of direct coercion in the criminal proceedings is extremely important, because of the values in which coercion measures interfere. Regulations which are going to be discussed during the dilatation consists legal rules defined by the Polish Constitutional Tribunal and the European Court of Human Rights.

7

Zwroty niedookreślone charakteryzujące stan zdrowia psychicznego oskarżonego a możliwość zastosowania obrony obligatoryjnej

51%

Żbikowska M.

|

2018

|

nr 21

275-297

PL

Niniejszy szkic prezentuje analizę przesłanek obrony obligatoryjnej, o których mowa w treści przepisu art. 79 k.p.k., a zwłaszcza § 1 pkt 4, z perspektywy językowej. Wskazany przepis prawny zawiera tzw. zwroty niedookreślone, charakteryzujące stan zdrowia psychicznego oskarżonego, których identyfikacja w konkretnym procesie karnym obliguje organ procesowy do wyznaczenia obrońcy z urzędu. Autorka podejmuje analizę z punktu widzenia poprawności językowej użytych w art. 79 k.p.k. zwrotów językowych, a swoje rozważania osadza na tle problematyki związanej ze stanowieniem i stosowaniem prawa.

EN

This article presents the reasons for the use of obligatory defense, reffered to in art. 79 of the Polish Code of Criminal Procedure, especially in § 1 p. 4, from a linguistic perspective. Art. 79 k.p.k. contains phrases undetermined which describe the mental health of the accused. Their identification in a criminal trial obliges the court to appoint an official defender. The author considers the linguistic correctness of these indetermined phrases.

8

SPORY W LITERATURZE NIEMIECKIEJ O NIEZGODNE Z PRAWDĄ ZEZNANIA OSKARŻONEGO O POPEŁNIENIE PRZESTĘPSTWA

45%

Byczyk M.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2013

|

tom 75

|

nr 1

133-143

EN

An attempt is being made to outline the historical evolution of the debate in the German doctrine concerning the right of the accused to lie. The considerations begin with a claim that this issue was not solved during the codification work carried out in the nineteenth century, and had consequently given rise to an ample discussion among German lawyers, that resulted in the formulation of three major positions. According to the first one, the accused in the penal process should be obliged to confess the truth. The opposite view stressed that the accused could resort to lying as long as he did not infringe the rights of others. And only recently (R. Torka) has originated a conception that under certain circumstances, namely when infringing the rights of the others is the sine que non condition for the escaping of criminal responsibility, a so-called right to lie of the accused has to be taken into account. The arguments brought to life by German lawyers may also considerably enrich the debate over the same issue in Poland.

PL

Autor stara się przedstawić ewolucję debaty na temat prawa oskarżonego do kłamstwa w doktrynie niemieckiej. Punktem wyjścia rozważań autora jest stwierdzenie, że problem ten nie został rozstrzygnięty w trakcie prac kodyfikacyjnych w XIX w. Dało to asumpt do szerszej debaty prawników niemieckich. Wykształciły się zasadniczo trzy główne stanowiska. Wedle pierwszego z nich oskarżony w procesie karnym powinien być zobligowany do wyjaśniania zgodnie z prawdą. Pogląd przeciwstawny przyznawał mu w tej materii pełną swobodę, ograniczoną jedynie prawami osób trzecich. Dopiero niedawno pojawiła się koncepcja (R. Torka), że w pewnych okolicznościach, a więc wtedy, gdy naruszenie praw innych osób ma być warunkiem sine qua non uniknięcia odpowiedzialności karnej, przyjąć należy tak zwany kontratyp prawa do kłamstwa. Argumenty podnoszone przez jurystów niemieckich mogą również wzbogacić debatę na ten temat prowadzoną w Polsce.

9

Problematyka udziału konsula lub urzędnika konsularnego w czynnościach, o których mowa w art. 177 § 1b pkt 2, art. 586 § 1 oraz w art. 177 § 1 w zw. z art. 582 § 1 i art. 581 § 1 k.p.k.

44%

Sowiński P. K.

Ius Novum

|

2023

|

tom 17

|

nr 4

40-60

EN

The text is an analysis of normative solutions regarding the participation of members of consular offices (Polish and foreign) in evidentiary activities undertaken in criminal proceedings. The issue of participation of Polish consular officials in the interrogation of defendants and witnesses was discussed (Article 177 § 1b point 2 of the Code of Criminal Procedure), as well as the interrogation of these participants in criminal proceedings by the consul as the body replacing the Polish court in this respect. These activities, in accordance with the will of the Polish legislator and the law of nations, are included in what is called criminal proceedings in international relations, but also in consular law. Considerations were also made regarding the right to refuse to testify, which members of consular posts are entitled to in the circumstances related to their function. In the author’s opinion, there may be consular secrecy in this respect, which is a form of functional or professional secrecy.

PL

Tekst stanowi analizę rozwiązań normatywnych dotyczących udziału członków urzędów konsularnych (polskich i obcych) w czynnościach dowodowych podejmowanych w procesie karnym. Omówiono problematykę udziału polskich urzędników konsularnych w przesłuchaniu oskarżonych i świadków (art. 177 § 1b pkt 2 k.p.k.), a także przesłuchania tych uczestników postępowania karnego przez konsula jako organu zastępującego w tym zakresie sąd polski. Czynności te, zgodnie z wolą polskiego ustawodawcy, ale i prawa narodów, mieszczą się w tym, co określa się mianem postępowania karnego ze stosunków międzynarodowych, ale także i prawa konsularnego. Podjęto tu także rozważania odnośnie do prawa do odmowy zeznań, które przysługuje członkom urzędów konsularnych w zakresie okoliczności związanych z pełnioną przez nich funkcją. W ocenie autora można mówić o istnieniu w tym zakresie tajemnicy konsularnej, która stanowi odmianę tajemnicy funkcyjnej lub zawodowej.