Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Polityka Chińskiej Republiki Ludowej wobec regionu autonomicznego Sinciang

100%

Gasiński K.

|

tom nr 1 (18)

15--22

EN

The main aim of the article is to reflect the policy of the People’s Republic of China towards autonomous region such as Xinjiang. In recent years China has deployed a huge array of tools to make leverage on Tibet, Uigur nation, Hongkong and Taiwan. Such pattern stems from new way of making internal policy of Xi Jinping to reunify the whole China nation and secure the Belt and Road Initiative. The main goal of the article is to take into consideration the purposes of imposing grizzly and robust restrictions on Uyghur minority.

2

Ewolucja relacji chińsko-australijskich w latach 2013-2018

89%

Sówka K.

De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności

|

2021

|

nr 1(7)

253-262

PL

W początkowym okresie rządów Xi Jinpinga współpraca chińsko-australijska układała się pomyślnie i przynosiła korzyści obu stronom. Nawiązanie „strategicznego partnerstwa” i zawarcie umowy o wolnym handlu umożliwiło wzmocnienie relacji. Państwa aktywnie współudziały także w sferach społecznej i kulturowej. Wzrost potęgi Chińskiej Republiki Ludowej zrodził nowe wyzwania. Rosnące wydatki na zbrojenia oraz modernizacja armii przyczyniły się do zwiększonej obecności militarnej ChRL i zaostrzenia sporów na Morzu Południowochińskim i Morzu Wschodniochińskim, pogłębiając napięcia w regionie. Rosnące wpływy Chin w Australii wzbudziły niepokój rządu, który zaczął podejmować działania umożliwiające ich ograniczenie. Pekin krytycznie odniósł się do australijskiej ustawy mającej na celu redukcję zagranicznych ingerencji. Celem niniejszego opracowania jest analiza relacji chińsko-australijskich w latach 2013‒2018.

EN

In the early days of Xi Jinping's rule, Sino-Australian cooperation was successful and benefiting both sides. Establishing a “strategic partnership” and the conclusion of a free trade agreement made it possible to deepen the relationship. In addition to developing economic relations, states actively collaborated on the social and cultural levels. China's growing power has brought new challenges. The increase in spending on armaments and the modernization of the army contributed to the increased military presence of the PRC in the region and the exacerbation of disputes in the South China Sea and the East China Sea, raising tensions in the region. The growing influence of the People's Republic of China in Australia has caused concern for the government, which has started to limit it. Beijing has been critical of Australian law to reduce foreign interference. The purpose of this study is to analyze the Sino-Australian relations in 2013-2018.

3

Współczesna polityka Chin wobec religii

76%

Religa M.

|

nr 9

185-206

EN

The last forty years of Reform and Opening Up in China have brought many changes and corrections in the policies of the Chinese state towards religion. Those policies were incorporated into the overall state policy and recognised as an important part of the Party’s work. The theoretical basis for the state religious policy is the so-called “theory of religion with Chinese characteristics”. In 2015, Xi Jinping for the first time stated the need for “persisting in the Sinicisation of religion”. His particular understanding of “Sinicisation” applies not only to the foreign religions such as Islam or Christianity, but to indigenous Daoism as well, which implies that, in the modern official parlance of the PRC, the term “Sinicisation of religion” has a new meaning, different from the more traditional understandings of the word. In fact, it has been translated in English-language publications as the “Chinafication of religion”; an even more appropriate translation, however, would be the “PRC-isation of religion”, as the afore-mentioned “Sinicisation” most of all means obedience to the CCP’s rule and “adaptation to the needs of the socialist society”. This article outlines the evolution of the theory of religion with Chinese characteristics as it is understood and presented in official publications, and attempts to analyse the scope of the prescribed “Sinicisation of religion” in modern China.

PL

Ostatnie czterdzieści lat reform i otwarcia w Chinach przyniosło wiele zmian i poprawek w polityce państwa chińskiego wobec religii. Została ona włączona do ogólnej polityki państwa i uznana za ważną część pracy partii. Podstawą teoretyczną państwowej polityki religijnej jest „Teoria religii o cechach chińskich”. W 2015 r. Xi Jinping po raz pierwszy stwierdził potrzebę „uporczywości w sinizacji religii”. Jego rozumienie „sinizacji” dotyczyło nie tylko religii obcych, takich jak islam czy chrześcijaństwo, ale także rdzennego daoizmu, co oznacza, że we współczesnym oficjalnym języku ChRL termin „sinizacja religii” ma nowe znaczenie, różni się od bardziej tradycyjnego rozumienia tego słowa. W rzeczywistości został przetłumaczony na publikacje w języku angielskim jako „chińskie wyznanie religii”; jeszcze bardziej stosownym tłumaczeniem byłaby jednak „ChRLizacja religii”, ponieważ „sinizacja” oznacza przede wszystkim posłuszeństwo zasadom KPCh i „dostosowanie się do potrzeb społeczeństwa socjalistycznego”. W tym artykule zarysowano ewolucję teorii religii z chińskimi cechami, tak jak jest ona rozumiana i prezentowana w oficjalnych publikacjach, oraz spróbowano przeanalizować zakres założonej „sinizacji religii” we współczesnych Chinach.

4

Bliski Wschód jako region zintensyfikowanego oddziaływania i wpływów Chińskiej Republiki Ludowej w drugiej dekadzie XXI wieku

71%

Czornik K.

|

nr 1

121-146

EN

In the second decade of the 21st century, there was a definite intensification of China’s interest in the Middle East. Since then, the Middle East has become one of the priority areas of Chinese investments, interests and goals represented by Beijing’s foreign policy. This resulted from several determinants. First of all, the beginning of the second decade of the 21st century marks the emergence of the so-called Fifth Generation of China’s Leaders. Xi Jinping abandoned the low profile strategy and gave priority to the implementation of Chinese Dream with its leading goal to reconstruct Greater China and experience the renaissance of the modern state that has already influenced various parts of the world, including the Middle East. Moreover, Beijing’s interest in the Middle East has focused on economic and technological determinants (oil imports), the absorbtion of technological innovations by the region’s countries (including 5G and cooperation with Huawai) as well as the countries’ location along the New Silk Road. Additionally, to achieve its goals in the Middle East, Beijing has to face competition with the United States. Therefore, China has adopted a strategy of non-military engagement in the Middle East without supporting any side of the conflict. Pax Americana versus Pax Sinica in the third decade of the 21st century will become a permanent determinant shaping the Middle East balance of power, with the permanent intensification of China’s influence in the region.

PL

W drugiej dekadzie XXI w. nastąpiła zdecydowana intensyfikacja zainteresowania chińskich władz regionem Bliskiego Wschodu. Stał się on jednym z priorytetowych obszarów lokowania chińskich inwestycji, realizacji interesów i celów w polityce zagranicznej Pekinu. Taki stan rzeczy wynikał z kilku przesłanek. Przede wszystkim na początku drugiej dekady XXI w. do władzy doszła tzw. piąta generacja przywódców z Xi Jinpingiem na czele, który porzucił strategię low profile, a priorytet przyznał realizacji Chinese Dream. Jako wiodący cel wskazał odbudowę Wielkich Chin – zmodernizowanego i przeżywającego renesans nowoczesnego państwa, które posiada wpływy w różnych częściach globu, w tym również na Bliskim Wschodzie. Zainteresowanie Pekinu regionem bliskowschodnim zostało wówczas skoncentrowane wokół kilku determinant, w tym przesłanek gospodarczo-technologicznych (importu ropy naftowej), chłonności nowinek technologicznych (m.in. 5G i kooperacji z Huawai) przez państwa regionu, czy ich położenia na trasie Nowego Jedwabnego Szlaku. Żeby osiągnąć zamierzone cele w regionie Bliskiego Wschodu Pekin musi sprostać jednak konkurencji ze strony Stanów Zjednoczonych, co sprowadza się do kooperacji Pekinu z niemal wszystkimi podmiotami w regionie, w czym deklasuje USA. Co więcej, Chiny przyjęły strategię niezaangażowania militarnego na Bliskim Wschodzie i nieopowiadania się w sposób zdecydowany po żadnej ze stron konﬂ iktu. Pax Americana vs. Pax Sinica w trzeciej dekadzie XXI w. stanie się zatem stałą determinantą kształtującą bliskowschodni układ sił, przy permanentnej intensyfikacji chińskich wpływów w regionie.

5

Determinants and Implications of Political and Economic Relations between China and South Korea during the Reign of Xi Jinping

51%

Bielicki P.

|

tom 71

129-150

EN

The subject of my interest is the presentation of the most important determinants and implications that characterize Sino-South Korean relations under Xi Jinping. The aim of my considerations will be to describe the current state of affairs in mutual relations and an attempt to analyse how the relations of both entities will affect the international configuration of the security system in East Asia. At the beginning of this study, I follow the history of mutual relations during the Cold War and the process of normalization of relations. Then I analyse the contacts between China and the Republic of Korea since 2013 and the assumption of power by Xi Jinping and Park Geun-hye in their respective countries, focusing on the problem of the North Korean nuclear program, which was most important at that time for bilateral unions. An extremely important issue mentioned in this text mention is the installation of the United States system THAAD in July 2016, which caused deterioration of relations between China and the Republic of Korea, because the Chinese government treated this step as a threat to the security of the PRC. An important point in my considerations will also be the problem of USChinese rivalry in contacts between the governments of the two Asian countries discussed in the text. Later, I describe the contacts between Beijing and Seoul after the outbreak of the coronavirus epidemic at the turn 2020. In addition, I also mention the problem of economic ties between the two countries. In conclusion, I would like to answer the question of whether Beijing-Seoul relations should be intensified in the future. I am going to conclude how the escalating US-China rivalry could contribute to modifying the priorities of South Korean diplomacy.

PL

Przedmiotem mojego zainteresowania jest przedstawienie najważniejszych uwarunkowań i implikacji charakteryzujących relacje chińsko- -południowokoreańskie za rządów Xi Jinpinga na płaszczyźnie politycznej i ekonomicznej. Celem moich rozważań będzie opisanie aktualnego stanu rzeczy we wzajemnych stosunkach oraz próba przeanalizowania, jak relacje obu podmiotów będą wpływać na konfigurację międzynarodową systemu bezpieczeństwa na terenie Azji Wschodniej. Na wstępie niniejszego studium prześledzę historię wzajemnych relacji za czasów zimnej wojny i proces normalizacji stosunków. Następnie przeanalizuję kontakty na linii Chiny–Republika Korei od 2013 r. i objęcia przez Xi Jinpinga oraz Parka Geun-hye sterów władzy w swoich krajach, skupiając się na najistotniejszym wówczas dla obustronnych związków problemie programu nuklearnego Korei Północnej. Niezwykle ważnym zagadnieniem w niniejszym tekście jest poruszenie kwestii zainstalowania na terenie Korei Południowej amerykańskiego systemu przeciwrakietowego THAAD w lipcu 2016 r., co doprowadziło do pogorszenia się relacji między Chinami a Republiką Korei, gdyż chiński rząd potraktował ten krok jako zagrożenia dla bezpieczeństwa ChRL. Istotnym punktem moich rozważań będzie także znaczenie rywalizacji amerykańsko-chińskiej dla kontaktów między rządami obu omawianych w tekście krajów azjatyckich. W dalszej części opisuję kontakty Pekin–Seul po wybuchu epidemii koronawirusa na przełomie 2019 i 2020 r. Dodatkowo poruszam także problem powiązań ekonomicznych obu państw. W podsumowaniu chciałbym odpowiedzieć na pytanie, czy w przyszłości należy spodziewać się intensyfikacji stosunków Pekin–Seul. Zamierzam stwierdzić, jak przybierająca na sile rywalizacja na linii Stany Zjednoczone–Chiny może przyczynić się do modyfikacji priorytetów dyplomacji południowokoreańskiej.