Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Ewolucja Wspólnot Europejskich

100%

Przybylska H. , Babińska N.

Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Morska w Szczecinie

|

2001

|

tom nr 62

93-105

PL

Celem artykułu jest pokazanie drogi, jaką pokonały państwa zachodnioeuropejskie podczas osiągania kolejnych etapów integracji. Opisano jak doszło do powstania Wspólnot Europejskich, a następnie Unii Europejskiej. Na podstawie traktatów założycielskich przedstawiono zadania i cele realizowane przez Wspólnoty.

EN

The aim of the article is to show the way covered by West European countries when reaching successive stages of integration. The article describes the arising of the European communities, and next, the European Union. Tasks and aims performed by the Communities have been presented, based on the foundation Treaties.

2

Ochrona prawa do wolności religijnej w prawie traktatowym Unii Europejskiej

75%

Warchałowski K.

Studia z Prawa Wyznaniowego

|

2004

|

tom 7

5-18

PL

Początkowo proces integracji europejskiej pomyślany został jako metoda zapewnienia trwałego pokoju w Europie poprzez integrację gospodarczą i polityczną a sprawy kultury pozostawiono w gestii wewnętrznej poszczególnych państw członkowskich. Z biegiem czasu dostrzeżono jednak znaczenie praw podstawowych. W wyniku tego wolność religijna znalazła się w obszarze zainteresowania Wspólnoty, o ile wiązało się to z działalnością gospodarczą. Tym samym prawo wspólnotowe nie zapewniało ochrony wolności religijnej generalnie, lecz w określonym zakresie. Zmiana struktury organizacyjnej Wspólnot Europejskich w Unię Europejską przyczyniła się do dalszej ewolucji prawa wspólnotowego w kierunku bliższego określenia stanowiska Wspólnoty względem praw człowieka. Dalsze zmiany wprowadzone w podstawach traktatowych Wspólnoty przyczyniły się do złożenia deklaracji o poszanowaniu przez Unię statusu prawnego Kościołów, stowarzyszeń, wspólnot religijnych i światopoglądowych, co stało się symptomem poszerzenia przez prawo unijne gwarancji wolności religijnej o zakres instytucjonalny. Poszerzenie Unii o kraje Europy Środkowowschodniej stało się kolejnym impulsem zmiany stanowiska Wspólnoty w kierunku podwyższenia standardu ochrony praw człowieka. Wyrazem tego było się przyjęcie Karty Praw Podstawowych

3

System instytucjonalny Wspólnot Europejskich

75%

Przybylska H. , Babińska N.

Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Morska w Szczecinie

|

2001

|

tom nr 62

107-123

PL

Unia Europejska została powołana na mocy Traktatu z Maastricht. Nie spowodowało to jednak zaprzestania działalności trzech wcześniej powstałych wspólnot: Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (nazwanej w Traktacie z Maastricht Wspólnotą Europejską) oraz Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej. Unia Europejska jest nowym sposobem współpracy między państwami należącymi do Wspólnot. Wspólnoty te mają obecnie jednolity system prawno-instytucjonalny oparty na organach statutowych. Artykuł przedstawia statutowe organy Wspólnot Europejskich, a więc Radę Unii Europejskiej, Komisję Europejską, Parlament Europejski, Trybunał Sprawiedliwości oraz Trybunał Rewidentów Księgowych. Na przestrzeni lat organy te ewoluowały zmieniając nazwy i zakres kompetencji, by jak najlepiej spełniać swoją rolę. Charakteryzując te najważniejsze instytucje Wspólnot nie można pominąć Rady Europejskiej, która nie jest co prawda organem statutowym, ale wywiera znaczny wpływ na działalność tych organów, określając kierunki ich rozwoju i działania. Przedstawione zostały kompetencje poszczególnych organów, sposób ich działania i wpływ na kształtowanie współpracy pomiędzy państwami "piętnastki".

EN

The European Union was called into being under the law of the Maastricht Treaty. Its arising, however, did not cause the activities of previollsly founded Communities to cease: The European Community of Coal and Steel, The European Economic Community (called European Community in the Maastricht Treaty) and the European Community of Atomic Energy. The European Union is a new way of cooperation between the member states. At present the Communities have a uniform legal institutional system based on statutory organs. The present article shows the statutary organs of the European Communities, i.e. the European Union Council, the European Commission, the Tribunal of Justice and the Tribunal of Bookkeeping Auditors. In the course of years these organs have evolved changing their names and range of competence so as to fulfil their role best. When describing the character of these most important institutions of the Community, the Council of Europe cannot be passed by, which, to be true, is not a statutory organ, but exerts significant influence on the activity of these organs, shaping their direction of development and actions. The competences of particular organs have been presented, their acting methods and influence on shaping the cooperation between the "fifteen states".

4

Europejska Unia. Europejskie marzenie. Czyli co (tak właściwie)?

63%

Banaszkiewicz A.

Studia Administracyjne

|

2016

|

nr 8

175-191

EN

The article concerns the European Union as an organization, which was intended to ensure that European countries prosperity and opportunity to secure growth. At the beginning the author reminds, what was the point of creation and presents the origins and history of the present Union (former Communities). This excerpt from the article begins with a brief overview of previous integration projects that have emerged in Europe. Shown is what the organization concerned was in the beginning, and how has changed over the decades of its existence. A key element of the article are reflections about what the European Union is now and is it still reflects an ideas which constituted the reason for starting the integration process. Also important are comments on this, in which direction the common European project is moving in the face of the restitution of national egoism. The main thesis of the article were established in 2013, and thus before it turned out that secessionist tendencies are even more severe than we thought (the example is the British vote for leaving the union in June 2016).

PL

Artykuł jest poświęcony Unii Europejskiej jako organizacji, która w założeniu miała zapewnić krajom europejskim dostatek i możliwość bezpiecznego rozwoju. Na początku autor przypomina, jaki był sens utworzenia i przedstawia genezę oraz historię obecnej Unii (dawnych Wspólnot), przy czym ten fragment artykułu rozpoczyna krótki przegląd wcześniejszych projektów integracyjnych, jakie pojawiły się w Europie. Ukazano, jaka przedmiotowa organizacja była na początku i jak zmieniała się w ciągu kilkudziesięciu lat swojego istnienia. Kluczowym elementem artykułu są refleksje na temat tego, jaka Unia Europejska jest obecnie i czy w dalszym ciągu stanowi ona odzwierciedlenie idei, które stanowiły powód rozpoczęcia procesów integracyjnych. Istotne są również uwagi dotyczące tego, w jakim kierunku wspólny europejski projekt zmierza w obliczu restytucji narodowych egoizmów. Główne tezy artykułu powstały jeszcze w 2013 roku, a więc przed tym, jak okazało się, że tendencje secesjonistyczne są nawet bardziej nasilone, niż się wydawało (czego przykładem jest opowiedzenie się mieszkańców Wielkiej Brytanii za wyjściem z Unii w czerwcu 2016 roku).

5

Legal and Historical Aspects of Civic Activity in the European Communities and in EU

63%

Piotrowski M.

|

tom 13

|

nr 2

417-433

PL

Aktywność obywatelska we Wspólnotach Europejskich i Unii Europejskiej nigdy nie stała na pierwszym planie. Wynika to z aktów prawodawczych, będących emanacją braku woli politycznej w tym względzie europejskich decydentów. Projekt Wspólnot Europejskich od początku miał charakter elitarny. Pogłębianie integracji, czyli cedowanie kawałek po kawałku suwerenności przynależnej państwom narodowym na instytucje Wspólnoty, a następnie Unii Europejskiej, zmuszało do stopniowego wciągania w proces ten obywateli. Świadczyć o tym miały bezpośrednie wybory do Parlamentu Europejskiego (od 1979 r.), a także możliwość wyrażania woli w referendach traktatowych. Wraz z formalnym powstaniem Unii Europejskiej, ustanowiono jej obywatelstwo, wprowadzając Europejską Inicjatywę Obywatelską. Teoretycznie miał to być instrument pozwalający obywatelom Unii na bezpośrednie zaangażowanie w jej proces legislacyjny. W praktyce okazał się daleko niedoskonałym narzędziem prawnym, którego zapisy trzeba było nowelizować. Nieliczne próby oddania głosu obywatelom, jak referendum nad Traktatem z Maastricht, referendum nad Traktatem ustanawiającym Konstytucję dla Europy, czy Traktatem z Lizbony, skutecznie odstraszyły prawodawcę od tego typu demokratycznych eksperymentów. Gdy obywatele UE dostrzegli, że dopuszczone prawnie formy aktywności obywatelskiej stanowią wyłącznie fasadę demokratyzacji, skoncentrowali się na innych modelach operatywności.

EN

Civic activity in the European Communities and the European Union has never been the priority. This is visible in the legislative acts which emanate a lack of political will of the European decision-makers in this respect. The project of European Communities had an elite character from the very beginning. Increasing integration, which meant that the sovereignty of national states was gradually ceded onto the institutions of the Community, enforced gradual involvement of citizens in this process. This was supposed to show in direct elections to the European Parliament (since 1979) as well as in the possibility of expressing the will in treaty referendums. Together with the formal establishment of the European Union, its citizenship was established too by introducing the European Citizens’ Initiative. Theoretically, it was supposed to be an instrument allowing the Union citizens to get directly involved in its legislative process. In practice it proved to be a highly imperfect legal tool whose provisions had to be amended. The few attempts to give the vote to the citizens, such as the referendum over the Maastricht Treaty, the referendum over the Treaty establishing the Constitution for Europe, or the Treaty of Lisbon effectively discouraged the legislator from this type of democratic experiments. When the EU citizens noticed that the legally available forms of civic activity were but a façade of democratization, they focused on other models of operativeness.

6

Wielka Brytania we Wspólnotach Europejskich i Unii Europejskiej

63%

Ronek G.

Roczniki Nauk Społecznych

|

2012

|

tom 4(40)

|

nr 2

101-121

EN

The relationship between Britain and Europe has always been strained. Europe has been seen as a menace rather than an opportunity. Britain used to slow down the process of integration and consequently has often fallen behind and had no choice but to catch up. However, the portrayal of Britain as an “awkward partner” is only partly justified. Based on its specific understanding of national sovereignty, Britain has developed a much more pragmatic and instrumental approach towards Europe. Nevertheless, the country was a strong driving force of integration in many crucial fields, like the single market or trade policy. Britain has always accepted its membership in the European Communities only when exclusion from them could threaten Britain’s national interest, mainly in the economic dimension. Thus Britain’s membership in the Communities has always been selective. Britain decided to join the European Communities mainly because of its poor economic performance in the beginning of the 1960s.

7

Konferencja w Johannesburgu a podstawowe problemy i instrumenty ochrony środowiska

63%

Kośmicki E.

Ekonomia i Środowisko

|

2002

|

tom nr 1

61--78

PL

Do najważniejszych osiągnięć konferencji z Rio należą: Deklaracja z Rio i Agenda 21. Ich działanie zmniejsza jednak fakt, że posiadają one - pod względem prawnym - charakter niewiążący w skali międzynarodowej. Podobna sytuacja dotyczy także przyjętej Deklaracji o lasach. Natomiast przyjęte w Rio konwencje międzynarodowe: klimatyczną i o ochronie różnorodności biologicznej stanowią nadal przedmiot rokowań i konkretyzacji w postaci protokołów. Najważniejsze znaczenie posiada tutaj Protokół z Kyoto w sprawie ochrony klimatu i Protokół z Cartageny o bezpieczeństwie biologicznym. Bardzo ważną decyzją było powołanie Komisji Trwałego Rozwoju (CSD) odpowiedzialnej za dalszy rozwój procesu z Rio. Podstawowym osiągnięciem konferencji było spopularyzowanie koncepcji trwałego i zrównoważonego rozwoju2. Koncepcja ta stała się trwałym dorobkiem tej Konferencji. Do trwałych osiągnięć Konferencji z Rio należy także szeroki udział organizacji pozarządowych. Od tej chwili organizacje te uczestniczą w procesach wprowadzania wżycie Agendy 21 na różnych szczeblach, zwłaszcza na poziomie lokalnym. Pierwsze podsumowanie osiągnięć Konferencji z Rio w 1997 roku na Nadzwyczajnym Zgromadzeniu Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku wykazało wyraźnie, że procesy niszczenia środowiska nasilają się, a warunki życia większości ludzi ulegają nadal pogorszeniu.

EN

This article is an attempt at analysis of the main problems of environmental protection after the lapse of ten years from the Earth Summit in Rio de Janeiro as well as in connection with the coming World Summit of Sustainable Development. It is also an attempt at evaluation of global problems of environmental protection and in particular in the context of introduction into economy and society of the concept of sustainable development. In addition to the evaluation of the achievements of the Rio de Janeiro Conference, the author discussed the instruments of environmental policy in the implementation of sustainable development principle, criticised the instrumentalism of that policy and pointed to the most important environmental problems of the European Union in the period of preparations for the Johannesburg Conference.

8

Solidarność europejska : idea czy rzeczywistość?

63%

Kachniarz K.

|

tom Nr 1

178--183

PL

Bilans refleksji skłania do stwierdzenia, że solidarność europejska pozostaje ideą i choć zauważalne są przebłyski jej urzeczywistniania to ciągle nie jest to w stu procentach sprawdzalne. Idei tej nie wolno pozostawić samej sobie - bez wskazania kierunku, myśli wiodącej, która by wyznaczała perspektywę bardziej optymistyczną. Desygnowanie takiego czy też wielu innych paradygmatów istnieje, wiele jest bowiem możliwości i szans wyrażania i realizacji celów (idei) i nie muszą sprowadzać się one wyłącznie do polityki, która swą istotę czerpie z maksymy "kto kogo". Jeżeli więc wszystkie wspomniane cechy solidarności miałyby znaleźć ujście w wymiarze europejskim - niezbędne jest ich przedyskutowanie . Wyzwaniem Europy nacechowanej różnorodnością jest zatem implementowanie takiego modelu sprawowania polityki, który by stwarzał szansę realizacji problemów w sposób ukonstytuowany na przyjacielskim porozumieniu, akceptowanym przez wszystkich, którzy stają się spadkobiercami skutków podjętych decyzji. Trudno zatem przecenić fakt, który głosi, że "Concordia res parve crescunt, duscordia vel maximae dilabuntur".

EN

Having summed up the considerations we came to the conclusion that the European solidarity remains a concept only and even though one can notice the reflections of its becoming more and more real it is still not possible to have it verified in 100%. However, the idea may not be left just to exist by itself - with no direction for the leading thought which would determine the more optimistic perspective to be indicated. Such paradigm or paradigms are possible to be designated as there are numerous possibilities and opportunities to express and accomplish the aims (ideas) and they do not need to be limited only to politics which in its core aspect is based on the adage: "who can beat whom". Thus, if all the above mentioned features of the European solidarity were to find the way out in the European dimension - a thorough discussion devoted to them proved absolutely indispensable It is a challenge for Europe, being characterised by diversities, to implement such a model of politics which would give it a chance to solve problems in the way based on friendly agreements accepted by all those who are to experience the consequence of the decisions taken. Therefore, it is difficult to overestimate the fact that „Concordia res parve crescunt, duscordia vel maximae dilabuntur.

9

Chrześcijaństwo jako ważna determinanta integracji europejskiej

63%

Gornowicz M.

Kościół i Prawo

|

2023

|

tom 12

|

nr 1

59-70

EN

Processes of international integration have been taking place in Europe for centuries. In ancient Greece, unions of city-states called amphictyonies were formed, in which the city-states belonging to them retained their independence, but had to adhere to jointly enacted laws. In the Middle Ages, an important factor stimulating integration processes appears – which is the Catholic Church with its doctrine of Christian universalism. Common, for the reason that Christian values, similar education received at the emerging universities, a common language – Latin, caused that medieval Europe intellectually and mentally constituted a community. Integration projects continued in modern times. The Industrial Revolution caused a leap in labor productivity, and the ability to exploit economies of scale depended on the availability of foreign markets. Thus, a new argument for the unification of states emerged. In the interwar period, the idea of pan-Europeanism emerged. After World War II, politicians and intellectuals faced a question and a challenge: how – this time effectively – to save Europe and the world from war? As a solution, the idea of federalism was chosen, the essence of which is the voluntary surrender by states of some of their rights in favor of established common bodies. The result was the creation of the European Communities and then the European Union. A question arises: what made the idea, which had been present in the minds of many Europeans for centuries, now in the 20th century become an accomplished fact? Two features united the main architects of European unification – Schuman, Adenauer and De Gasperi. They all came from border regions. They experienced the effects of nationalisms, but they also learned tolerance. They were also united by a community of professed values. They were devout Catholics. Past experience has shown that a community based only on a community of interests understood in business terms is not enough to form an integrated grouping of states.

PL

Procesy integracji międzynarodowej zachodziły w Europie od wieków. W starożytnej Grecji powstawały związki państw-miast zwane amfiktioniami, w których należące do nich państwa-miasta zachowywały swoją niezależność, ale musiały stosować się do wspólnie stanowionego prawa. W średniowieczu pojawia się ważny czynnik stymulujący procesy integracji – jest to Kościół katolicki ze swoją doktryną uniwersalizmu chrześcijańskiego. Wspólne, bo chrześcijańskie wartości, podobne wykształcenie pobierane na powstających uniwersytetach, wspólny język – łacina powodowały, że średniowieczna Europa intelektualnie i mentalnie stanowiła wspólnotę. Projekty integracyjne były kontynuowane w czasach nowożytnych. Rewolucja przemysłowa spowodowała skokowy wzrost wydajności pracy, a możliwość wykorzystania efektów skali zależała od dostępności rynków zagranicznych. Pojawił się więc nowy argument przemawiający za jednoczeniem się państw. W dwudziestoleciu międzywojennym pojawiła się idea paneuropejska. Po II wojnie światowej przed politykami i intelektualistami stanęło pytanie i wyzwanie: w jaki sposób – tym razem skutecznie – uchronić Europę i świat od wojny? Jako rozwiązanie wybrano ideę federalizmu, której istotą jest dobrowolne wyzbycie się przez państwa części swych praw na rzecz powołanych wspólnych organów. W rezultacie powstały Wspólnoty Europejskie, a następnie Unia Europejska. Powstaje pytanie: co sprawiło, że idea, która w umysłach wielu Europejczyków była obecna od wieków, teraz w XX w. stała się faktem dokonanym? Dwie cechy łączyły głównych architektów zjednoczenia Europy – Schumana, Adenauera i De Gasperiego. Wszyscy oni pochodzili z regionów przygranicznych. Doświadczyli skutków nacjonalizmów, ale też nauczyli się tolerancji. Łączyła ich też wspólnota wyznawanych wartości. Byli gorliwymi katolikami. Dotychczasowe doświadczenia wykazały, że wspólnota oparta tylko na wspólnocie interesów rozumianych biznesowo to za mało, by utworzyć zintegrowane ugrupowanie państw.

10

Władza ludowa w Polsce wobec zaangażowania RFN na rzecz procesu integracji europejskiej

51%

barabasz a.

Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

|

2015

|

tom 9

|

nr 1

133-145

EN

The major aim of this paper is to explore the response of Poland’s communist regime to the involvement of the German Federal Republic in promoting economic and political integration processes in Europe in 1949–1989. The paper analyses the evolution of the stance the people’s power took confronting the growing relevance of Western Germany in uniting Europe. As the European integration processes consolidated and, at the same time, the position of the socialist block, therein Poland, crumbled and grew ever more dependent on Western, including Federal German, aid, the successive governments of the People’s Republic of Poland gradually “softened” the image of Western Germany in European Communities and gave up on the purportedly immovable dogmas, such as the German threat and the related defence of the status quo as determined by the Yalta and Potsdam conferences.

PL

Zasadniczym celem artykułu jest zbadanie reakcji władzy komunistycznej w Polsce na zaangażowanie Republiki Federalnej Niemiec w ekonomiczny i polityczny rozwoju procesu integracji europejskiej w latach 1949–1989. W artykule przeanalizowano ewolucję stanowiska władzy ludowej w Polsce w odniesieniu do rosnącego znaczenia Niemiec Zachodnich w strukturach jednoczącej się Europy. Wraz z pogłębianiem procesu integracji europejskiej i jednocześnie słabnącą pozycją bloku socjalistycznego i Polski – w coraz większym stopniu uzależnionej od pomocy gospodarczej „zachodu”, w tym RFN – władze PRL stopniowo „ocieplały” wizerunek Niemiec Zachodnich we Wspólnotach Europejskich i rezygnowały z, wydawałoby się, niezmiennych pryncypiów, jakimi były zagrożenie niemieckie związana z tym obrona jałtańsko-poczdamskiego status quo.

11

The Polish People’s Republic in the context of elections to the European Parliament of the European Community (1979)

51%

Barabasz A.

Rocznik Integracji Europejskiej

|

2018

|

nr 12

371-380

PL

W artykule przybliżono polskie reakcje na organizację wyborów do Parlamentu Europejskiego w 1979 roku. Skoncentrowano się na opiniach publicystów prasy polskiej, zwrócono także uwagę na reakcje Ministerstwa Spraw Wewnętrznych PRL na zapowiadany po 1975 roku proces unifikacji politycznej EWG. Przedstawiono również reakcje społeczeństw państw „dziewiątki” na niebagatelne wydarzenie, jakim były wybory do Parlamentu Europejskiego.

EN

The paper shows insight into the Polish response to the elections to the European Parliament held in 1979. It focuses on the opinions presented by journalists in the Polish press, and also highlights the response of the Ministry of the Interior of the Polish People’s Republic to the EEC’s political unification process announced after 1975. The paper also presents the response of the public in the EEC ‘nine’ to the important event that the elections to the European Parliament were.

12

The Most Essential Reforms of the Constitution of the Fifth French Republic and Its Influence on the Shape of Political System of the French State

51%

Tabak A.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2017

|

tom 26

|

nr 2

EN

The article presents the Constitution of the Fifth French Republic from 1958 by showing fundamental principles of political system, the most important institution and the most essential amendments to the Constitution. According to the intention of its authors, the Constitution enhanced the position of the President of the Republic, whereas the role of the Parliament was less important. New political solution is the Constitutional Council, which is sui generis constitutional court. Amendments to the Constitution (particularly the reform from 2008) restricted the role of executive power, strengthened the political position of the Parliament and allowed France to integrate with the European Communities.

PL

Artykuł przedstawia Konstytucję V Republiki Francji z 1958 r. przez ukazanie podstawowych zasad ustroju państwa, najważniejszych instytucji państwowych i omówienie najistotniejszych zmian tej Konstytucji. Zgodnie z zamysłem twórców Konstytucja V Republiki wzmocniła pozycję prezydenta, natomiast osłabieniu uległa rola parlamentu. Nowym rozwiązaniem ustrojowym było stworzenie Rady Konstytucyjnej – instytucji pełniącej funkcję sui generis sądu konstytucyjnego. Nowelizacje Konstytucji (zwłaszcza ta z 2008 r.) przyczyniły się do ograniczenia roli władzy wykonawczej, dowartościowały rolę parlamentu oraz pozwoliły na integrację Francji ze Wspólnotami Europejskimi.

13

Workers’ Representation in European Law

44%

Tomaszewska M.

Studia Iuridica

|

2016

|

tom 60

255-268

PL

Autorka dokonuje analizy zagadnień związanych z reprezentacją pracowników w prawie europejskim. Na wstępie przedstawia podstawy prawne reprezentacji pracowników w prawie europejskim przed przyjęciem traktatu z Maastricht oraz po jego przyjęciu. Do czasu zmian dokonanych na mocy traktatu z Maastricht prawo pracowników do informacji i konsultacji pozostawało wyłączną kompetencją państw członkowskich. Kompetencja Unii Europejskiej w tym obszarze została uznana dopiero w Protokole z Maastricht odnoszącym się do polityki społecznej. W 1989 r. została przyjęta Karta Wspólnotowa dotycząca podstawowych praw socjalnych pracowników, dzięki której prawa pracowników i ich przedstawicielstw do informacji i konsultacji zyskały na znaczeniu, stając się jednymi z celów Unii Europejskiej i państw członkowskich. Następnie przyjęto dyrektywy dotyczące powoływania europejskich rad zakładowych oraz ustanawiające ogólne ramowe warunki informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami. Na szczycie w Nicei w 2000 r. została przyjęta Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej. Od czasu przyjęcia traktatu z Lizbony stała się ona częścią prawa Unii Europejskiej z mocą wiążącą równą mocy wiążącej samych traktatów. Po przeprowadzeniu analizy podstaw prawnych autorka skupia się na pojęciu reprezentacji pracowników w prawie Unii Europejskiej. Unia Europejska ma w tej sferze kompetencje dzielone i wykonywane równolegle z państwami członkowskimi, zgodnie z wymogiem proporcjonalności oraz zasadą subsydiarności. Ostatnia kwestia rozważana przez autorkę to formy reprezentacji pracowniczej w prawie Unii Europejskiej. Najbardziej rozwinięte formy tej reprezentacji zostały przewidziane w dyrektywie dotyczącej tworzenia europejskich rad zakładowych oraz w dyrektywie ustanawiającej ogólne ramowe warunki dotyczące informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami.

14

Polska wobec Jednolitego Aktu Europejskiego Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (1981–1987)

44%

Barabasz A.

Środkowoeuropejskie Studia Polityczne

|

2017

|

nr 1

171-196

EN

The fundamental objective of this paper is to present the response of the Polish People’s Government to the political and institutional changes the European Community implemented from 1981–1987. The paper analyzes secret coded messages and confidential notes sent by Polish diplomats in outposts in Brussels, Rome, Cologne and London, among others, to the 4th Department of the Polish Ministry of Foreign Affairs which was in charge of relations with West European countries. The paper also stresses the opinions of Polish journalists published in Trybuna Ludu, Życie Warszawy and Rzeczpospolita on the topic of transformations of the uniting West Europe.

PL

Zasadniczym celem artykułu było przedstawienie reakcji władzy ludowej w Polsce na zmiany polityczne i instytucjonalne wprowadzone we Wspólnotach Europejskich w latach 1981–1987. W artykule analizie poddano tajne szyfrogramy i poufne notatki wysyłane przez polskich dyplomatów na placówkach m.in. w Brukseli, Rzymie, Kolonii, Londynie do Departamentu IV Ministerstwa Spraw Zagranicznych Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej odpowiedzialnego za kontakty z państwami zachodnioeuropejskmi. W publikacji uwypuklono również opinie publicystów prasy polskiej zamieszczone m.in. na łamach „Trybuny Ludu”, „Życia Warszawy”, „Rzeczpospolitej” o zmianach w jednoczącej się Europie Zachodniej.

15

PRL wobec II rozszerzenia Wspólnot Europejskich o Grecję (1961–1981)

38%

Barabasz A.

Przegląd Politologiczny

|

2017

|

nr 1

221-242

EN

The main goal of this article is to present the attitude of authorities of Polish People’s Republic towards the southern extension of the European Community of Greece between 1961 and 1981. In this article, among other things, the classified correspondence between the Polish diplomats who were allocated to posts in Athen’ s and the fourth department of Polish People’s Republic’s Ministry of Foreign Affairs, has been presented. This article has also presented the responses of the Polish press (i.e. “Trybuna Ludu”, “Życie Warszawy”, “Polityka”) to the cooperation of Greece to EWG.

PL

Zasadniczym celem artykułu było zaprezentowanie stanowiska władz Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej wobec południowego rozszerzenia Wspólnot Europejskich o Grecję w latach (1961–1981). W artykule przedstawiono m.in., korespondencję pomiędzy polskimi dyplomatami przebywającymi w Atenach a DEP. IV Ministerstwa Spraw Zagranicznych PRL (Europa Zachodnia), w której przybliżono polskie oceny długiego i skomplikowanego procesu adaptacji Grecji do wymogów wspólnotowych. W artykule zaprezentowano także reakcje prasy polskiej (m.in.: „Trybuny Ludu”, „Życia Warszawy”, „Polityki”, „Prawa i Życia”) na kooperację kraju z EWG.

16

PRL wobec rozszerzenia Wspólnot Europejskich o Hiszpanię i Portugalię (1962–1986)

38%

Barabasz A.

Rocznik Integracji Europejskiej

|

2016

|

nr 10

317-334

EN

The main goal of this article is to present the attitude of authorities of Polish People’s Republic towards the southern extension of the European Community of Spain and Portugal between 1962 and 1986. In this article, among other things, the classified correspondence between the Polish diplomats who were allocated to posts in Rome, Madrid and Paris, and the fourth department of Polish People’s Republic’s Ministry of Foreign Affairs, has been presented. Those materials showed the Polish estimated assessment of a long and complicated process of adaptability of both Iberian countries to the requirements of the European Community. This article has also presented the responses of the Polish press (i.e. Trybuna Ludu, Życie Warszawy, Polityka) to the cooperation of both countries and EWG.

PL

Zasadniczym celem artykułu było zaprezentowanie stanowiska władz Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej wobec południowego rozszerzenia Wspólnot Europejskich o Hiszpanię i Portugalię w latach (1962–1986). W artykule przedstawiono m.in., tajną korespondencję pomiędzy polskimi dyplomatami przebywającymi na placówkach w Rzymie, Madrycie, Paryżu a DEP.IV Ministerstwa Spraw Zagranicznych PRL (Europa Zachodnia), w której przybliżono polskie oceny długiego i skomplikowanego procesu adaptacji obu iberyjskich krajów do wymogówwspólnotowych. W artykule zaprezentowano także reakcje prasy polskiej (m.in., „Trybuny Ludu”, „Życia Warszawy”, „Polityki”) na kooperację obu krajów z EWG.