Przedstawiono historię powstania przemysłu cementowego na Kielecczyźnie, z cementownią 'Kielce' zbudowaną w latach 1898-1899, jednym z jedenastu podobnych zakładów w zaborze rosyjskim. Po roku 1918 ważnym ośrodkiem produkcji cementu stała się także wieś Wolica w gminie Korzecko, w której zakłady wapienniczo-cementowe 'Chęciny' wykorzystywały miejscowe wapienie triasowo-jurajskie. Przed wybuchem wojny w 1939 roku zakład w Wolicy dostarczał cement, wapno nawozowe, budowlane i chemiczne, kruszywo wapienne oraz elementy betonowe. W czasie okupacji produkowane było spoiwo budowlane 'cement krzemowy'. Po wojnie podjęto produkcję wapna i elementów budowlanych. Również i sąsiednia wieś, Tokarnia, posiada tradycje wapiennicze. Pierwszy piec do wypalania wapna rozpoczął w niej pracę w roku 1884.
EN
The history of the origin of cement plant in Kielce region, with cement plant 'Kielce', erected within the years 1898-1899, one of eleven similar plants in Russian sector of partitioned Poland is presented. After 1918 also the village Wolica in Korzecko parish became an important centre of cement production, in which the lime-cement plant 'Chęciny' utilized local Triassic and Jurassic limestones. Before the outbreak of war in 1939 the plant at Wolica delivered cement, agricultural limestone, chemical and building lime, crushed limestone, and concrete elements. During the German occupation a building material 'silica cement' was produced. After the war the manufacturing of lime and building units was reactivated. Also a neighbouring village, Tokarnia, has traditions in lime manufacturing. The first lime-kiln started the production in 1884.
The purpose of this article is to present the history of the former village of Wolica, located at the Warsaw Escarpment. Wolica was firstly mentioned in 15th century. The village was the property of many noble families like the Potocki, the Branicki and even to King Jan III Sobieski. For over 500 years Wolica did not stand out at all. Surprisingly, it began to make its mark in the 20th century, when it was incorporated to the capital. Despite the progressing urbanisation of Warsaw, it retained its rural character. The author, an ethnology student, focuses on the spatial changes in Wolica. To prove her point, she cites some of interviews with the locals, which were conducted during her field research in Wolica, that continues.
PL
Celem artykułu jest przybliżenie historii dawnej wsi Wolica, leżącej na skarpie warszawskiej. Pierwsze zapiski o wsi pochodzą już z XV w. Wioska należała do wielu rodów magnackich – Potockich, Branickich, a nawet do króla Jana III Sobieskiego. Przez ponad pół tysiąca lat niczym się nie wyróżniała. Interesujące jest to, że zaczęła wyróżniać się dopiero w XX w., kiedy znalazła się w granicach Warszawy. Długo nie poddawała się postępującej urbanizacji stolicy. Autorka, studentka etnologii, skupia się na przemianach przestrzeni Wolicy. By udowodnić swoją tezę, cytuje fragmenty wywiadów z mieszkańcami okolicy. Wywiady zostały zarejestrowane na terenie Wolicy podczas badań etnograficznych, które autorka nadal prowadzi.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.