Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

PESCO wyzwaniem dla Polski czy wzmocnieniem jej bezpieczeństwa?

100%

Drab L.

Kwartalnik Bellona

|

2018

|

tom Nr 2

21--31

PL

Traktat lizboński umożliwił niektórym państwom UE zacieśnienie współpracy w dziedzinie bezpieczeństwa i obronności dzięki wdrożeniu stałej współpracy strukturalnej (PESCO). Próby zainicjowania tej współpracy były podejmowane przez różne państwa, także przez Polskę podczas jej przygotowań do prezydencji w Radzie UE (II połowa 2011 r.). Wszystkie próby wdrożenia PESCO jednak skutecznie blokowała Wielka Brytania. Dopiero splot wydarzeń, tj. polityka imperialna Rosji, pojawienie się nowych zagrożeń z południa Europy, brexit, pretensje Amerykanów o zbyt małe środki wydawane przez Europejczyków na obronność, a także niechęć części państw Unii do Donalda Trumpa oraz przekonanie o konieczności zmniejszenia zależności od USA w dziedzinie bezpieczeństwa spowodowały, że Francja i Niemcy rozpoczęły poszukiwania lepszej formy europejskiej współpracy obronnej, czyli PESCO. Członkostwo w PESCO oznacza nie tylko udział w zatwierdzonych przez Radę projektach (obecnie jest ich 17), lecz także wypełnianie zobowiązań (przyjęto ich 20), dotyczących między innymi: zwiększenia budżetów na obronność, wydatków na inwestycje (osiągnięcie 20%), zwiększenie środków na badania i technologię (do 2%), poddawanie się kontroli wypełniania zobowiązań oraz zapewnienie odpowiednich zdolności w celu osiągnięcia określonego poziomu ambicji UE. Należy pamiętać o udziale w międzynarodowych zakupach realizowanych w ramach Europejskiego Funduszu Obronnego, dostępności sił na potrzeby operacji prowadzonych przez UE, a także zobowiązaniu do pogłębiania interoperacyjności sił wielonarodowych (między innymi w ramach Eurokorpusu) oraz zapewnieniu wyższego finansowania operacji wojskowych z zastosowaniem mechanizmu Athena.

EN

The Treaty of Lisbon has enabled some EU countries to strengthen cooperation in the field of security and defense thanks to the implementation of permanent structured cooperation (PESCO). Attempts to initiate this cooperation were taken by various countries, including Poland, during preparations for the presidency of the EU Council (second half of 2011). All attempts to implement PESCO, however, effectively had been blocked the United Kingdom. Present series of events, for example: Russia’s imperial policy, the emergence of new threats from the south of Europe, brexit, Americans’ claims for too small funds spent by Europeans on defense, the reluctance of some EU countries to Donald Tramp and conviction about the need to reduce dependence on the US in the field of security, caused that France and Germany have begun searching for a better form of European defense cooperation, PESCO. Membership in PESCO means not only participation in projects approved by the Council (at present time there are 17), but also fulfillment of commitments (20 commitments), concerning, inter alia: increase in defense budgets, investment expenditures (up to 20%), increase in funds for research and technology (up to 2%), undergoing scrutiny of compliance and ensuring adequate capacity to achieve a certain level of EU ambition. Nations should also remember about participation in international purchases implemented under the European Defense Fund, availability of forces for EU-led operations, as well as a deepen commitment to the interoperability of multinational forces (including Eurocorps) and ensure higher financing of military operations under the Athena mechanism.

2

Arabska Wiosna jako szansa na reset w relacjach Unii Europejskiej z jej południowym sąsiedztwem

80%

Skorzycki M.

Przegląd Politologiczny

|

2014

|

nr 1

67-89

EN

The chain of revolts in Maghreb and Mashriq countries has compelled the European Union to redefine the assumptions of its policy towards the region in question. The sluggish reaction of European states to the developments known as „the Arab Spring” has shown that they see those events as a sourceof threat to European interests. This paper attempts to indicate the erroneousness of this conviction and submit arguments supporting the thesis that the aforementioned changes should be understood as a chance for resuming the EU’s dialogue with its southern neighbors, a dialogue that Brussels is currently not able to continue as a result of the EU’s current paralysis in the Mediterranean area.

PL

Seria przewrotów politycznych w państwach Maghrebu i Maszreku postawiła Unię Europejską przed koniecznością zredefiniowania założeń polityki wobec państw wspomnianego regionu. Opieszała reakcja największych stolic europejskich na wydarzenia Arabskiej Wiosny świadczyła o upatrywaniu w nich źródła zagrożeń dla interesów Europy. W swoim tekście chciałbym wykazać mylność tego przekonania i przedstawić argumenty na poparcie tezy, że wspomniane przemiany stanowią szansę na wznowienie dialogu UE z południowym sąsiedztwem, którego Bruksela nie jest w stanie kontynuować w ramach sparaliżowanej Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego.

3

Migration issues in the EU’s common foreign and security policy – selected aspects

80%

Dubowski T.

Studia Prawnicze KUL

|

2021

|

nr 4

43-59

PL

W dyskusji na temat unijnej polityki migracyjnej nie sposob abstrahować od kwestii jej relacji względem unijnej polityki zagranicznej, w tym wspolnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (WPZiB). Przedmiotem niniejszego opracowania są wybrane powiązania między kwestiami migracyjnymi a wspolną polityką zagraniczną i bezpieczeństwa Unii Europejskiej. Przedstawione rozważania zmierzają do ustalenia, na jakich płaszczyznach i w jaki sposob polityka migracyjna UE uwzględniana jest w przestrzeni WPZiB jako dyplomatyczno-politycznego i poddanego szczegolnym zasadom i procedurom substratu działań zewnętrznych Unii.

RU

При обсуждении миграционной политики ЕС невозможно абстрагироваться от вопроса о ее связи с внешней политикой ЕС, включая Общую внешнюю политику и политику безопасности (ОВПБ). Предметом данной статьи являются отдельные связи между вопросами миграции и общей внешней политикой и политикой безопасности Европейского Союза. Представленные соображения направлены на то, чтобы определить, на каком уровне и каким образом миграционная политика ЕС учитывается в пространстве ОВПБ как дипломатический и политический субстрат внешней деятельности Союза, подчиняющийся определенным правилам и процедурам.

EN

In the discussion on the EU migration policy, it is impossible to evade the issue of the relation between this policy and the EU foreign policy, including EU common foreign and security policy. The subject of this study are selected links between migration issues and the CFSP of the European Union. The presented considerations aim to determine at what levels and in what ways the EU’s migration policy is taken into account in the space of the CFSP as a diplomatic and political (and subject to specific rules and procedures) substrate of the EU’s external action.

4

The EU Global Strategy – 5 Years After. The Appropriateness in Face of the Dynamic Strategic Realities

80%

Śledź P.

|

2021

|

nr 14

39-57

PL

Celem niniejszego artykułu jest weryfikacja, w jakim stopniu treść Globalnej Strategii Unii Europejskiej (EUGS) obejmuje najważniejsze trendy globalne (na poziomie układu sił i porządku międzynarodowego) oraz zjawiska kształtujące środowisko bezpieczeństwa państw członkowskich w wymiarze regionalnym, dostrzegalne w perspektywie pięciu lat od jej przyjęcia. Tego dotyczy też główne pytanie badawcze – w jakim stopniu diagnozy i postulaty zawarte w EUGS pokrywają się z tymi procesami w odniesieniu do okresu lat 2016–2021. Z tego też względu kluczowe podejście badawcze zastosowane w ramach studium to krytyczna analiza materiałów źródłowych. Globalna Strategia UE co do zasady prawidłowo diagnozuje i interpretuje realia oddziałujące na bezpieczeństwo państw członkowskich – w szczególności w odniesieniu do niektórych procesów zachodzących w skali globalnej o trwałym charakterze, w tym erozji liberalnego porządku międzynarodowego oraz źródeł potencjalnych zagrożeń bezpieczeństwa militarnego – a zawarte w niej postulaty są pragmatyczne i zniuansowane. Jednocześnie w treści dokumentu pominięto lub potraktowano z niedostateczną uwagą pewne istotne zjawiska i okoliczności, na które wskazano w treści artykułu.

EN

The objective of the article is to verify to what extent the European Union Global Strategy (EUGS) keeps up with the main global trends (at the level of international order as well as in relation to the global distribution of power) and the processes shaping the EU member states security environment of a regional scale which are perceptible from the perspective of five years following the EUGS adoption. This is also what the main research question concerns – to what extent do the diagnosis and postulates formulated inside the discussed document follow such processes in relation to the 2016–2021 period? For this reason too, the key research approach employed within the study is a critical analysis of source material. The EU Global Strategy mostly appropriately diagnoses and interprets the realities affecting the member states security – especially when it comes to enduring processes of a global scale regarding the erosion of the liberal international order as well as the roots of possible threats for international security in its military dimension – and formulates the postulates that are pragmatic and detailed. At the same time the document underestimates some of important occurrences or even does not refer to them at all. Examples of such omissions were given in the paper.

5

Unia Europejska : geneza : perspektywy rozwoju

41%

Kaczmarek J.

|

tom nr 1

3--32