Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.
Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 10

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Upper Eocene
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
2
Content available Pelecypods from the Upper Eocene of East Poland
84%
|
|
tom 22
|
nr 1
EN
The pelecypod assemblage from Upper Eocene sandy deposits of the vicinity of Siemień and Luszawa (eastern part of the Polish Lowlands) consists of 23 species. The majority of the species are typical of the Bartonian.
PL
W okolicy Siemienia i w wierceniu Luszawa n/Wieprzem występują górnoeoceńskie piaski kwarcowe z glaukonitem, otoczakami kwarcu i lidytu, konkrecjami fosforytowymi i bogatą fauną (Szczechura 1969, 1977; Pożaryska & Locker 1971; Pożaryska 1977). Ku górze utwory te przechodzą w mulki margliste i gezy odwapnione z bursztynami. Makrofauna obejmuje: koralowce, mszywioły, ramienionogi, mięczaki, szkarłupnie i kręgowce. Skład gatunkowy tego zespołu, który jest pierwszym dotychczas zbadanym zespołem górnoeoceńskim z Niżu Polskiego pozwala na określenie wieku osadu na barton. Zespół ten ma najwięcej wspólnych gatunków z górnoeoceńskim utworami Ukrainy (Mandrikowka) Sambii, Niemiec, Anglii, Belgii, oraz Francji północnej i zachodniej. Pokrewieństwo fauny oraz rozmieszczenie osadów glaukonitowo-fosforytowych pozwalają wnioskować, że morze górnoeoceńskie z terenu E Polski stanowiło część zbiornika, który sięgał od rejonu Morza Czarnego przez Ukrainę i tereny sąsiednie, Niż Polski do Europy zachodniej. Charakter makrofauny z utworów glaukonitowych północnej Lubelszczyzny, której większość rodzajów żyje do dziś, wskazuje, że osady powstały w płytkiej, ciepłej wodzie morskiej o zasoleniu normalnym.
RU
В окрестностях Семеня, а также при бурениях в Лушаве над Вепшем встречаются кварцовые пески с глауконитом, галечником лидита и кварца, фосфоритовыми конкрециями и с богатой фауной (Щехура 1969, 1977; Пожарыска и Локкер 1971; Пожарыска 1977). В верхней части эти отложения переходят в мергелистые илы и декальцированные гезы с янтарём. Макрофауну представляют: кораллы, мшанки, плеченогие, двустворчатые, иголкожие и позвоночные (список видов см. стр. 98). Такой состав фауны, которая является до сего времени первой изученной макрофауной верхнего эоцена Польской низменности, позволяет определить возраст отложений - бартонский. По сеоим видам эта ассоциация подобная верхне эоценским ассоциациям Украины (Мандриковка), Калининградской Области РСФСР (Земляндия), Германии, Англии, Бельгии, а также северной и западной Франции. Родство фауны, залегание глауконито-фосфоритовых отложений позволяют сделать вывод о том, что верхне эоценское море на территории Восточной Польши являлось частью бассейна, который простирался от районов Чёрного моря, включая Украину, Польскую низменность и окружающие её территории, до Западной Европы. Характер макрофауны глауконитовых отложений северной части Люблинского воеводства, представители большей части которой живут и в настоящее время, указывает на то, что эти отложения образовались на мелководье, в тёплой морской воде нормальной солёности.
EN
Encrusting foraminiferans, although representing an important component of the so−called cryptic assemblages in both modern and ancient reef environments, are in general poorly described and little is known as regards their association with corals.In this paper, we describe coral−encrusting foraminiferan associations in the different facies that characterize the shallowing upward parasequences of the Nago Limestone (Upper Eocene, Trentino, northern Italy).From a relatively deep reef slope up to the shallow shelf−edge, corals have been recognized to be encrusted by different types of foraminiferan assemblages that differ on the basis of relative abundance of species, growth form and type of encrusted coral surface.The succession of encrusting foraminiferan assemblages is interpreted as controlled mainly by light, competition with coralline algae, hydrodynamic energy, and coral growth fabric.
9
Content available Ostracods from the Upper Eocene of East Poland
67%
|
|
tom 22
|
nr 1
EN
Ostracods of the Upper Éocène epicontinental deposits of east Poland are described. Of the 40 species, referred to 32 genera, Flexus erikae and Pterygocythereis siemienensis are the new ones. Age, palaeogeography and palaeoecology of the studied assemblage are discussed.
PL
Szczątkowo zachowane osady górnego eocenu, występujące w odsłonięciach w Siemieniu, we wschodniej Polsce, wykształcone są w postaci piasków glaukonitowych. Zawierają one zarówno mikro- jak i makrofaunę, z której małże, otwornice, kokkolity i wapienne mikroszczątki o nieokreślonej pozycji systematycznej zostały opracowane wcześniej (Woźny 1977; Pożaryska 1977; Locker in: Pożaryska & Locker 1971; Szczechura 1969). Dokładny wiek osadów ustalono głównie na podstawie otwornic pelagicznych i nannoplanktonu; ustalono iż odpowiada on dolnej części górnego eocenu, a ściślej dolnej zonie Globigerapsis semiinvolutus i Discoaster tani-nodifer. Małżoraczki potwierdzają górno-eoceński wiek tych osadów. Małżoraczki, aczkolwiek stosunkowo rzadkie w próbach z Siemienia, łącznie liczą 40 gatunków i reprezentują 32 rodzaje; 2 gatunki: Pterygocythereis siemienensis i Flexus erikae opisano jak nowe. Dominującymi gatunkami są: Schizocythere buendensis cf. simile Moos, Bairdoppilata gliberti Keij i Schuleridea (Aequacytheridea) perforata (Roemer). Korelacja regionalna zespołu gatunków rozpoznanych w osadach z Siemienia pozwoliła stwierdzić, że jest on najbardziej podobny do zespołu małżoraczków górno-eoceńskich występujących w RFN i NRD, Belgii i ZSRR (Ukraina), a różni się wyraźnie od zespołu małżoraczków tego wieku, znanych z Anglii i Francji. Polskie stanowisko małżoraczków górno-eoceńskich stanowi więc niejako pomost łączący NW i SE Europy i określa ich zasięg. Na uwagę zasługuje fakt, że pewne elementy tego zespołu małżoraczków opisano z Rumunii (Basen Transylwanii) i z Turcji. Warunki środowiskowe małżoraczków z Siemienia określa się jako morskie, o pełnym zasoleniu, płytkowodne, o głębokości nie większej niż 50 m. i temperaturze wody umiarkowanie ciepłej tj. max. 16-18 °C. Niniejsza praca została wykonana w ramach problemu międzyresortowego II/3.
RU
Частично сохранившиеся отложения верхнего эоцена, которые встречаются в обнажениях в Семеню в Восточной Польше, представляют собой глауконитовые пески. Они содержат как микро-, так и макрофауну, причём моллюски, фора-миниферы, кокколиты и известковые микроостатки, неопределённой позиции о систематике были изучены ранее (Возьны 1977; Пожарыска 1977; Локкер: Пожарыска и Локкер 1971, Щехура 1969). Точный возраст отложений был определён, главным образом, на основе пелагических фораминифер и наннопланктона; он соответствует нижней части верхнего эоцена, а точнее нижней зоне Globigerapsis semiinvolutus и Discoaster taninodifer. Ракушковые подтверждают верхне-эоценский возраст этих осадков. Ракушковые, хотя и встречаются довольно редко в пробах Семеня, насчитывают 40 видов и представляют 32 рода, причём 2 вида: Pterygocythereis siemienensis и Flexus erikae были описаны впервые. Преобладающими видами являются: Schizocythere buendensis cf. simile Moos, Bairdoppilata gliberti Keij и Schuleridea (Aequacytheridea) perforata (Roemer). Региональная корреляция собраний распознанных видов в отложениях Семеня даёт возможность утверждать, что такая совокупность ракушковых подобна до верхне-эоценских ракушковых, выступающих в Германии, Бельгии и СССР (Украина), и она резко отличается от совокупности ракушковых этого же возраста известных в Англии и Франции. Польское местонахождение верхне-эоцепских ракушковых является как бы связующим звеном для Западной и Восточной Европы и определяет распространение этих ракушковых. Следует обратить внимание на факт, что некоторые элементы этой ассоциации ракушковых были описаны в Румынии (Трансильванский бассейн) и в Турции. Условия существования ракушковых Семеня можно охарактеризовать как морские, большой солёности, мелководные, не превышающие глубины 50 м, а также умеренно тёплые, т.е. максимальная температура воды 16-18° С.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.