Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

2 2014

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: Turkey oak

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Turkey oak (Quercus cerris L.) in Polish forests

100%

Danielewicz W. , Kicinski P. , Antosz L.

nr 2

The Turkey oak (Quercus cerris L.) is one of the least known species of trees of alien origin introduced to forests in Poland. Its natural geographical range embraces southern Europe and Asia Minor. It started to be grown on the Polish lands in 1813, planted primarily in parks and gardens, mostly in the western part of the country. On the basis of the present authors’ own field search, the literature, and unpublished data, it was possible to collect information about 22 places of occurrence of the Turkey oak in the woodland areas of Poland. A map of the distribution of this species is presented and the characteristics of its most extensive localities in forests are given. The oldest and most robust tree stands comprising Quercus cerris, planted in the fertile riverside habitats of the Oder river valley, have reached the age of 130-150 years. In those conditions the Turkey oak attains a height of 37 m and a breast-height diameter of up to 120 cm. Because of frequent frost damage and a low quality of trunks, it is of no productive significance in forestry. Even so, it is an interesting example of an alien oak species which, like the well-known Q. rubra, shows the ability to expand in a woodland environment.

Do mało znanych drzew obcego pochodzenia introdukowanych do polskich lasów należy dąb burgundzki (Quercus cerris L.). Zainteresowanie jego uprawą, nawet w skali doświadczalnej, było tak niewielkie, że nie znalazł się on wśród kilkudziesięciu obcych gatunków, których rozwój i wzrost w środowisku leśnym był przedmiotem szczegółowych badań naukowych. Celem tej pracy jest podsumowanie wiedzy o stanowiskach dębu burgundzkiego w polskich lasach oraz określenie jego tendencji dynamicznych na podstawie własnych obserwacji terenowych. Rejestr dotychczas udokumentowanych miejsc introdukcji dębu burgundzkiego w Polsce obejmuje 116 stanowisk, z których prawie 100 było stwierdzonych poza lasami, głównie w starych parkach, założonych przed II wojną światową. W środowisku leśnym zinwentaryzowano 22 stanowiska tego gatunku. Większość miejsc uprawy Q. cerris znajduje się w zachodniej części kraju, a najwięcej – na Pomorzu Zachodnim, w Wielkopolsce, na ziemi lubuskiej i na Dolnym Śląsku. Najstarsze i najdorodniejsze drzewostany z jego udziałem, występujące na żyznych siedliskach nadrzecznych w dolinie Odry, osiągnęły wiek 130-150 lat. W tych warunkach dąb burgundzki dorasta do 37 m wysokości i osiąga pierśnicę do 120 cm. Ze względu na częste uszkodzenia wywołane mrozami i niską jakość pni nie ma znaczenia produkcyjnego w leśnictwie. Przechodzi jednak pełny cykl rozwoju wegetatywnego i generatywnego, wykazuje zdolność do wytwarzania samosiewu, a niekiedy zdobywania nowych stanowisk i penetracji zbiorowisk leśnych. Optymalne warunki dla rozwoju młodego pokolenia znajduje przede wszystkim w antropogenicznych fitocenozach z sosną w drzewostanie, na mezotroficznych i eutroficznych siedliskach porolnych. Na kilku stanowiskach jest trwale zadomowionym i licznym komponentem warstwy krzewów takich zbiorowisk. Zgodnie z przyjmowanymi w polskiej literaturze kryteriami klasyfikacji roślin synantropijnych dąb burgundzki należy zaliczyć do kenofitów, a na niższym poziomie podziału – do holoagriofitów. W świetle niektórych definicji związanych z ekologią inwazji dąb burgundzki może być uznany za roślinę inwazyjną, przynajmniej w skali lokalnej.

Morphometric analyses of the leaf variation within Quercus L. Sect. Cerris Loudon in Turkey

67%

Uslu E. , Bakis Y.

2014

tom 71

Oaks are classified heavily based on the leaf morphology. However, identification of specimens without acorns is usually controversial in Cerris section. Although members of Cerris section have a broad distribution area, there are only few taxonomic studies. Therefore, the current study is the first to show the discrimination of species in Cerris section based on leaf characters from Turkey. Discrimination among the members of Cerris section over Turkey (Q. cerris L. var. cerris, Q. ithaburensis Decne. subsp. macrolepis (Kotschy) Hedge and Yalt, Q. brantii Lindley, Q. libani Olivier, and Q. trojana P. B. subsp. trojana.) was aimed and variations within and among the species based on 15 qualitative leaf characters was presented. In this work we have studied the natural variability of these species by analysing leaf materials collected from 44 populations around Turkey. Cluster Analysis (CA) and Principal Component Analysis (PCA) were performed to assess intra-specific differentiation and to compare the distribution of variance in the individual and population level. The results showed that the leaf characters presented a good discrimination of five Cerris taxa in PCA at the population level, but the relationships between Q. ithaburensis subsp. macrolepis and Q. brantii showed complex groups in CA. Among the studied taxa, the highest variation was found within Q. cerris populations. In this work, we obtained discrimination of Cerris section species from Turkey based on leaf characters which is quite useful for those herbarium specimens without acorns and in other systematic observations.