Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Tradycja w egzegezie. Kontekst ekumeniczny

100%

Sanecki A.

|

nr 1(16)

81-90

PL

Sola Scriptura – oto hasło, które stało się jednym z wyznaczników protestanckiej reformy chrześcijaństwa. Oczywistą konsekwencją realizacji tego wezwania było zwrócenie się ku pogłębionym studiom biblijnym. Studia te doprowadziły jednak po części do rezultatów, których zwolennicy prostego hasła otwierającego ten artykuł raczej nie mogli się spodziewać, a mianowicie do dowartościowania Tradycji wspólnoty wiary. Celem niniejszego artykułu jest przyjrzenie się dwóm systemom metodologicznym we współczesnej interpretacji biblijnej, które wychodząc od studiów ściśle biblijnych, ponownie odkryły i dowartościowały Tradycję.

2

Katechizm Kościoła katolickiego w misji ewangelizacji – od Soboru Watykańskiego II do papieża Franciszka

63%

Skrobak I.

|

nr 2

232-248

PL

W ćwierćwiecze ukazania się Konstytucji Apostolskiej Fidei depositum Jana Pawła II, promulgującej Katechizm Kościoła katolickiego, Kościół ponownie wzywa do wypełniania obowiązku aktualizacji Ewangelii w nowym, wciąż zmieniającym się kontekście kulturowym. Papież Franciszek przekonuje, że obowiązkiem głoszących jest strzeżenie skarbu dziedzictwa prawdy przekazanego przez Ojców oraz kontynuowanie apostolskiej Tradycji: odważne podejmowanie zadań, przed którymi stawia Kościół współczesna rzeczywistość. Niesienie niezmiennej Ewangelii człowiekowi stanowi zadanie i misję, za które odpowiada cały Lud Boży, uzdolniony Bożą łaską do ich wypełnienia. Ponieważ szczególną rolę w tym wyjątkowym posłannictwie, a zarazem powinności, odgrywa Katechizm Kościoła katolickiego jako podstawowy wykładnik doktryny katolickiej w dziedzinie wiary i moralności, artykuł niniejszy koncentruje się na przypomnieniu jego roli w prowadzonej przez Kościół misji ewangelizacji człowieka i świata.

EN

Twenty five years after the promulgation of the Apostolic Constitution Fidei depositum on the publication of the Catechism of the Catholic Church, pope Francis urges the faithful to fulfil their obligation to spread the Gospel in the changing cultural contexts of the modern world. He stresses the need to guard the Deposit of Faith and Apostolic Tradition while standing up to modern challenges. All faithful enjoy the necessary grace to spread the Good News, and all are responsible for it. One of the most useful instruments in their task is the Catechism of the Catholic Church, which presents the fundamental teaching of the Church on faith and morals. This article examines its importance in the evangelisation of the world.

3

Tradycja w funkcji przekazu Objawienia

63%

Rusecki M. , Salamon D.

|

tom 1

5-27

EN

The aim of his article was to show the meaning of the Christian Tradition in the Transfer of Divine Revelation. Due to it the Revelation is transferred into history. The Tradition is means for it. The Transfer of the Revelation in tradition is performed with reference to work and God’s words. As said, that each supernatural Revelation is realized in the form of God’s action, which accompanies word. As a form of Revelation this God’s action in a way exists in the Church transferring and realizing it. The Tradition does not reveal new contents, does not add something to the Divine Revelation, but it makes public and makes present, what has been revealed in Christ practice. This way, The Divine Revelation is present in the Tradition.

4

Between Tradition and Modernity— Dogmatic Theology’s Correlative Task

63%

Proniewski A.

|

tom 17

|

nr 1

EN

This article reflects on tradition’s relationship to the present by considering issues pertaining to dogmatic theology. Such a reflection makes it easier to understand the inestimable role of Tradition in dogmatic theology, which links the course of human history with salvation history. Each person regardless of the time or geographical location in which he lives is invited into the dialogue of salvation. Dogmatic theology correlatively conjoins the metahistorical truth of salvation as none other than the irreplaceable and only existential content that is proper to the mentality of the man of every era. The theological interpretation of existential matter cannot avoid the changing historical and cultural reality of life. A mutual relationship and interdependence exists between the theology of yesterday and the theology of tomorrow, of biblical theology and Tradition and the ongoing theology of life and signs of the time. This article describes (1) the lasting value of Tradition, (2) its timeliness during this time of anthropological upheaval, and (3) the problem of understanding today.

PL

Podjęta w artykule refleksja nad relacją tradycji do współczesności przez problematykę teologii dogmatycznej ma być wsparciem w rozumieniu niezastąpionej roli tej dziedziny, która łączy bieg historii dziejów ludzkości z historią Zbawienia. Każdy bowiem człowiek bez względu na epokę czy przestrzeń geograficzną, w której żyje jest zaproszony do dialogu Zbawienia. Teologia dogmatyczna towarzyszy wysiłkom swoich ekspertów korelacyjnie wiążąc prawdę metahistoryczną Zbawienia jako niczym nie zastąpioną jedyną treść egzystencjalną właściwą mentalności człowieka każdej epoki. Interpretacja teologiczna treści egzystencjalnych nie może unikać konfrontacji ze zmieniającą się rzeczywistością historyczno-kulturową życia. Istnieje wzajemny związek, współzależność pomiędzy teologią wczoraj a teologią jutra, teologią biblijną i Tradycją z obecnie trwającą teologią życia i znaków czasu. Treść artykułu opisuje nieprzemijającą wartość Tradycji (1), jej aktualność w okresie przewrotu antropologicznego (2) jak też problem rozumienia dzisiaj (3).

5

Ojcowie Kościoła w pismach teologiczno-moralnych Mikołaja z Mościsk (1559-1632)

63%

Dziuba A. F.

|

tom 6

126-136

IT

L'insegnamento della teologia morale, a parte gli elementi riguardanti i contenuti, presenta pure precisi elementi metodologico-formali, fra i quali i principi della conoscenza, nonche l'argomentazione che ne scaturisce.

6

Rozpoznanie Objawienia Bożego, zawartego w Piśmie Świętym i Tradycji, w ujęciu E. Kopcia i J. Myśkowa

63%

Raczko R.

|

tom 3

75-98

IT

La credibilità del cristianesimo in quanto una religione rivelata, basata soprattutto sull'autorità di Dio che si rivela, costituisce uno dei principali oggetti di ricerca propri della teologia fondamentale. Il compito del teologo consiste nell'esaminare la rivelazione cui la religione fa riferimento. Nel presente articolo, l'autore analizza il problema del riconoscimento e della verifica della Rivelazione nella Sacra Scrittura e nella Tradizione come è stato messo in risalto ed elaborato da due teologi polacchi, E. Kopeć e J. Myśków. Nelle loro opere scientifiche E. Kopeć eJ.Myśków descrivono le difficoltà di una corretta lettura della Rivelazione. In quanto fautori di un carattere personalistico della Rivelazione, ambedue sostenevano che non si potesse constatare una discontinuità né effettuare una netta disgiunzione tra la Tradizione e la Bibbia, poiché èstato Dio stesso a unirle strettamente l'una all'altra. Dall'analisi del patrimonio scientifico di E. Kopeć risulta evidente la sua convinzione, che un atteggiamento positivo della Chiesa nei confronti di altre religioni e la percezione in esse di verità e di santità − i concetti espressi nella Dichiarazione Nostra Aetate sulle relazioni della Chiesa con le religioni non-cristiane del Concilio Ecumenico Vaticano II − costituiscano fonte di nuove ispirazioni per i teologi e possano contribuire allo sviluppo di un nuovo ambito teologico, quello di teologia della religione.

7

Tradition and Renewal in Contemporary Orthodox Theology

63%

Begzos M.

|

tom 16

19-22

EN

This text presents the challenges that the modern world poses for the Orthodox Church. In every historical period, the Church has struggled with internal and external problems. While preserving its traditions and historical foundations, the theology of the Orthodox Church struggles with contemporary problems by showing the current, contemporary teaching about God, man and the world.

PL

Niniejszy tekst przedstawia zadania, jakie przed Kościołem prawosławnym stawia współczesny świat. W każdej z epok Kościół zmagał się z problemami zewnętrznymi i wewnętrznymi. Teologia prawosławna zachowując tradycję i historyczne fundamenty, zmaga się ze współczesnymi problemami ukazując aktualną, współczesną naukę o Bogu, człowieku i świecie.

8

Apiariusz z Sicca Veneria i odwoływanie się do Ojców na synodach Afryki Łacińskiej (IV-VI w.)

51%

Degórski B.

|

tom 87

95-114

EN

The series of texts from the synods of the African Latin Church that speak of appealing to the Fathers contain strong arguments that irrefutably testify to the fact that the synodal fathers were convinced that it was always necessary to rely on the authority of the Fathers who lived earlier and to refer to the indisputable Tradition. We also learn from them that the expression “fathers” (or rare analogous forms such as, for example, “brothers” – ἀδελφοί, fratres) is synonymous with “Tradition”, since it is closely associated with the authority of the Councils, in particular the First Council of Nicaea, whose essential dogmatic significance is unparalleled in the history of the Church. The consequence of recognising the First Council of Nicaea as indisputable Tradition is to give the statements of the Fathers a normative character binding even on the Roman Church. A reading of the documents of the African synods reveals an increasing clarification of the determinants of Tradition: apostolic origin, antiquity, universal acceptance. But it is above all the recognition of the action of the Holy Spirit in the synodal college that gives Tradition its binding force and allows it to be identified with faith and truth. The documentation of the African synods represents a decisive step in the evolution of the relationship between Rome and other bishoprics in terms of jurisdictional primacy or the authoritative role of Rome. In its ultimate repercussions, the issue is thus tinged with ecclesiological and ecumenical tones. The texts discussed here allow us to discover the enormous contribution of the African Church to the ancient Christian thought of this golden age, in which Fathers such as Aurelius, Alypius and Augustine himself were active.

PL

Synody Kościoła łacińskiego Afryki IV-VI w. świadczą, że ich uczestnicy byli przekonani, iż trzeba opierać się na autorytecie poprzedników i odwoływać się do Tradycji. Wyrażenie „ojcowie” (lub rzadkie formy analogiczne, takie jak chociażby „bracia” – ἀδελφοί, fratres) było synonimem „Tradycji”, ponieważ wiązało się ściśle z autorytetem soborów, w szczególności Pierwszego Soboru w Nicei, którego znaczenie dogmatyczne nie ma sobie równego w historii Kościoła. Konsekwencją uznania Pierwszego Soboru Nicejskiego za niepodważalną Tradycję jest nadanie wypowiedziom Ojców charakteru normatywnego obowiązującego nawet Kościół Rzymski. Lektura dokumentów synodów afrykańskich ujawnia coraz wyraźniejsze precyzowanie wyznaczników Tradycji: apostolskiego pochodzenia, starożytności, powszechnej akceptacji. Ale to przede wszystkim uznanie działania Ducha świętego w kolegium synodalnym nadaje Tradycji moc wiążącą i pozwala na utożsamienie jej z wiarą i prawdą. Dokumentacja synodów afrykańskich stanowi decydujący krok w ewolucji relacji między Rzymem a innymi biskupstwami w zakresie prymatu jurysdykcyjnego czy autorytatywnej roli Rzymu. W swoich ostatecznych reperkusjach kwestia ta jest więc zabarwiona tonami eklezjologicznymi i ekumenicznymi. Omawiane teksty, przechodzące od uwarunkowań dyscyplinarnych i egzystencjalnych do centralnego problemu autorytetu w Kościele, pozwalają odkryć ogromny wkład Kościoła afrykańskiego w starożytną myśl chrześcijańską tego złotego wieku, w którym działali tacy Ojcowie, jak Aureliusz, Alipiusz, czy sam Augustyn.

9

The Rule of Faith, the Scripture and Tradition: A Voice in the Discussion on the Doctrine of the Holy Scripture

51%

Zatwardnicki S.

|

nr 3

51-87

PL

Artykuł jest głosem w dyskusji na temat doktryny Pisma Świętego, czyli teologicznej refleksji nad naturą, atrybutami i misją Pisma Świętego. W tekście ukazano bliski związek regula fidei z Pismem Świętym, a zarazem niemożliwość utożsamienia reguły wiary z kanonem biblijnym. Reguła wiary odegrała rolę w ustaleniu chrześcijańskiego kanonu i w całym czasie Kościoła służy ochronie przesłania Pisma Świętego. Treści wyrażone w regule wiary nie pochodzą z ukrytej Tradycji, zaś Tradycja stała się wewnętrzną zasadą Nowego Testamentu i regula fidei. Kluczem do Pisma Świętego jest wiara Kościoła, której jednym z wyrazów jest reguła wiary. Pozwala ona uchwycić porządek prawd wiary (harmonia veritatum) oraz ich hierarchię (hierarchia veritatum). Pierwotna reguła wiary zrodziła się w wyniku recepcji objawienia Bożego i razem z Pismem Świętym pozostaje na służbie Nowego Przymierza.

EN

The article is a voice in the discussion on the doctrine of Scripture, that is, the theological reflection on the nature, attributes and mission of Scripture. The text shows the close link between the regula fidei and Scripture and, at the same time, the impossibility of identifying the rule of faith with the biblical canon. The rule of faith has played a role in establishing the Christian canon and throughout the Church’s time serves to protect the message of Scripture. The content expressed in the rule of faith is not derived from hidden Tradition, and Tradition has become the internal principle of the New Testament and the regula fidei. The key to Scripture is the faith of the Church, one expression of which is the rule of faith. It allows us to grasp the order of the truths of faith (harmonia veritatum) and their hierarchy (hierarchia veritatum). The original rule of faith was born out of the reception of divine revelation and, together with Scripture, remains at the service of the New Covenant.

10

Pismo Święte czytane w Kościele duszą teologii. Benedykta XVI troska o stan katolickiej egzegezy

32%

Zatwardnicki S.

|

nr 2

173-188

PL

Benedykt XVI w swojej trosce o stan współczesnej egzegezy przypominał o konieczności stosowania kryteriów teologicznych w interpretacji Pisma Świętego. W ramach postulowanej przez niego „hermeneutyki wiary” należy uwzględniać tak zwane „wielkie zasady interpretacji”. Jedną z nich, którą omówiono w artykule, jest uwzględnienie żywej Tradycji całego Kościoła. Pogłębiona refleksja nad relacją Pismo Święte–Kościół prowadzi papieża do wniosku, że życie Kościoła jest właściwym miejscem interpretacji ksiąg natchnionych. Ojcowie Soboru Watykańskiego II oczekiwali, że studium Pisma Świętego stanie się duszą teologii. Ojciec Święty modyfikuje to życzenie i postuluje, by Pismo Święte czytane w komunii Kościoła stało się duszą studium teologicznego.

EN

Benedict XVI in his concern about the state of the modern exegesis reminded of the necessity to use theological criteria while interpreting the Holy Scripture. The so-called “great principles of interpretation” should be taken into consideration as part of “the hermeneutics of faith” postulated by the Pope. Taking into account the living Tradition of the whole Church, the principle that was described in the article, is one of them. Deep reflection over the connection between the Holy Scripture and the Church makes the Pope conclude that the life of the Church is the proper place for interpreting inspired books. The Fathers of the Second Vatican Council expected the study of the Holy Scripture to become the soul of theology. The Holy Father modificated this wish and postulated that the Bible read within the communion of the Church should become the soul of theological studies.