Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 6

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Trading portfolio
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
|
|
nr nr 1 (14)
178-192
XX
Wprowadzone w wyniku kryzysu finansowego nowe wymogi kapitałowe nałożyły na niektóre instytucje bankowe obowiązek posiadania modelu wewnętrznego, uwzględniającego ryzyko niewykonania zobowiązań i migracji w portfelu handlowym, w uzupełnieniu do ryzyka objętego modelem wartości zagrożonej. W odróżnieniu od wymagań dla modeli wewnętrznych ryzyka kredytowego portfela bankowego, wprowadzonych przez Nową Umowę Kapitałową, nadzorcy nie narzucili bankom w tym przypadku żadnego konkretnego modelu, pozostawiając im swobodę wyboru preferowanego podejścia. W artykule przedstawiono, w świetle nowych regulacji nadzorczych, różnice w modelowaniu ryzyka kredytowego w portfelu handlowym w porównaniu z portfelem bankowym, ze szczególnym uwzględnieniem tzw. horyzontu płynności. Opierając się na modelu wieloczynnikowym, przeanalizowano, jaki wpływ na wymogi kapitałowe ma wybór różnych horyzontów płynności, w zależności od wiarygodności kredytowej emitenta, z uwzględnieniem efektu wielokrotnych niewypłacalności w danym horyzoncie kapitałowym, będących następstwem nadzorczych założeń odnośnie do rebilansowania pozycji.(abstrakt oryginalny)
EN
New capital requirements, introduced as a result of the financial crisis, imposed on some banking institutions an obligation to put in place an internal model covering the default and migration risks in the trading book, in addition to the risks covered already by VaR internal models. In contrast to the requirements for internal models of credit risk in the banking book introduced by the New Capital Accord, banks' regulators did not impose in this case any particular model, leaving banks with freedom to choose the preferred approach. This paper presents, in the light of new supervisory regulations, differences in modeling of the credit risk in the trading book as compared to banking book requirements, focusing in particular on the so-called liquidity horizons. Based on the multifactor model, the impact on capital requirements of a choice of different liquidity horizons for the various creditworthiness levels of the issuers has been analysed, with particular focus on multiple defaults in a given capital horizon, resulting from the regulatory assumption of the constant level of risk.(original abstract)
2
Content available remote Optymalizacja kosztów przebudowy portfela jako zadanie transportowe
100%
XX
Wszystkie koszty generowane przez prowizje maklerskie są włączone do zadania optymalizacji portfela. Transformacja portfela jest opisana jako zadanie transportowe. Minimalne koszty transformacji portfela są osiągnięte za pomocą pewnego rodzaju otwartego zadania optymalizacyjnego. Naszkicowano możliwość korygowania stopy zwrotu portfela optymalnego obciążonego kosztami transakcji.
EN
All costs generated by broker's commission are included in portfolio optimization. The value of indicated broker's commission is given as a constant point of some simple iteration process. The switching process is described as a closed transportation problem. It is proved that for a fixed ordered pair of port- folios the total costs of switching the first portfolio to the second one are constant. The strategy of optimizing indicated broker's commission is proposed. The minimal switching costs are attained by means of some kind of open transportation problem. The obtained method of cost management may be applied together with any procedure of portfolio selection. There are sketched the possibilities of correcting return rate of optimal portfolio burdened with switching costs.
XX
Autor scharakteryzował nowelizacje dotyczące prawa bankowego w Niemczech. Dostowują one istniejące regulacje do norm międzynarodowych i prawa Wspólnot Europejskich (Dyrektywa CAD). Najważniejsze zmiany dotyczą: modyfikacji definicji i funkcji funduszy własnych w zakresie pokrycia ryzyka, rozszerzenia obszaru diagnozowanych ryzyk rynkowych o ryzyko portfela handlowego i kontraktów towarowych, wprowadzenia zasady adekwatności pokrycia ryzyka rynkowego funduszami własnymi. Określono wprowadzone pojęcie portfela handlowego. Dalej omówiono kostrukcję współczynnika adekwatności kapitałowej.
XX
Artykuł analizuje rolę polityki makroostrożnościowej jako instrumentu ograniczania wykorzystywania przez banki krótkoterminowych pożyczek międzybankowych jako źródła finansowania ich aktywów. W literaturze ukształtował się konsensus, że wprawdzie polityka makroostrożnościowa może zwiększać skuteczność i zmniejszać koszty kontrolowania tempa wzrostu akcji kredytowej, to jednak sama polityka stopy procentowej może być efektywnym instrumentem zapobiegania niestabilnym boomom kredytowym. W artykule wskazano, że polityka stopy procentowej nie jest jednak wystarczającym instrumentem powstrzymywania nadmiernego wykorzystywania przez banki krótkoterminowych pożyczek międzybankowych. Jest tak dlatego, że są one wykorzystywane do finansowania nie tylko akcji kredytowej, ale także portfeli tradingowych banków, których zyskowność jest sztucznie zwiększana w wyniku stosowania dużych dźwigni i możliwości zaciągania przez banki "zbyt duże, by upaść" sztucznie nisko oprocentowanych pożyczek. W takiej sytuacji wykorzystywanie samych tylko podwyżek stóp procentowych, jako instrumentu ograniczenia wykorzystywania przez banki krótkoterminowego finansowania hurtowego, mogłoby narażać banki na straty bilansowe w wyniku spadku cen obligacji znajdujących się w ich portfelach tradingowych. Niezbędnym zatem elementem polityki ograniczania wykorzystywania przez banki krótkoterminowego finansowania hurtowego jako źródła finansowania ich aktywów, powinno być stosowanie instrumentów polityki makroostrożnościowej, w tym m.in. limitów nakładanych na wielkość stosowanych przez banki dźwigni, zwiększanie wagi ryzyka dla portfeli tradingowych oraz stosowanie 100% pułapu dla relacji kredytów do depozytów gospodarstw domowych i przedsiębiorstw. Najlepszym zaś rozwiązaniem byłby podział banków TBTF na komercyjne i inwestycyjne, ponieważ wyeliminowałoby to możliwość korzystania przez wielkie globalne banki z subsydium w postaci dostępu do sztucznie taniego finansowania, będącego efektem implikowanej gwarancji wymuszonej pośrednio na podatnikach. (abstrakt oryginalny)
EN
Paper analyses the role of macroprudential policy as an instrument for controlling banks' use of short-term interbank loans as a source of funding their assets. There is a consensus in the literature that while macroprudential policy may improve the effectiveness and lower the costs of controlling the rate of credit growth, interest rate policy alone can still be a sufficiently effective tool of containing unstable lending booms. In our paper we argue that interest rate policy cannot be sufficiently effective instrument of containing banks' demand for short-term wholesale financing. The reason is that short-term interbank loans are used not only for funding loans, but also for funding banks' trading portfolios of which profitability is artificially increased by the use of high leverage and large banks access to artificially low cost of financing. Under the circumstances, using interest rate hikes for containing banks' demand for short-term wholesale funding may expose banks to balance sheet losses due to a fall in prices of debt securities held in their trading portfolios. Thus, as far as containing the excessive use of short-term wholesale funding is concerned, the proper solution is to employ macroprudential instruments, e.g. imposing caps on leverage, increasing risk weights on trading and setting 100% cap on loans to deposits ratio. The best solution would be breaking up too big to fail banks that would eliminate their access to artificially low cost of funding that they enjoy due to involuntary implicit guarantee given them by taxpayers. (original abstract)
XX
Celem artykułu jest odpowiedź na następujące pytanie badawcze: czy sieci detaliczne działające na rynku międzynarodowym standaryzują, czy też adaptują w skali międzynarodowej asortyment produktów oraz portfel marek własnych detalisty? W celu odpowiedzi na to pytanie badawcze, wykorzystano wyniki badań ankietowych zrealizowanych z zastosowaniem techniki CATI, w ramach których zidentyfikowano grupę 23 działających w Polsce sieci detalicznych o zasięgu międzynarodowym. Po analizie wyników stwierdzono, że większość badanych sieci detalicznych o zasięgu międzynarodowym standaryzuje portfel marek detalisty oraz asortyment produktów oferowanych przez w sieci w skali międzynarodowej. (abstrakt oryginalny)
EN
The aim of this paper is to answer the following research question: whether retail chains operating in the international market standardize or adapt the range of products and portfolio of private brands? CATI technology methods were employed to collect data and 23 telephone interviews with respondents from international retail chains operating in Poland were completed. As a result of empirical research, it has been confirmed that the majority of the surveyed international retailers standardize portfolio of private brands and a range of products offered internationally. (original abstract)
6
Content available remote Badanie ryzyka sprzedaży za pomocą analizy głównych składowych i portfelowej
67%
XX
Artykuł poświecono adaptacji metod pomiaru ryzyka i jego wariancyjnej struktury do oceny portfela sprzedaży towarów i kształtowania go na przyszłość. Do diagnozowania i pomiaru ryzyka portfela sprzedaży zastosowano tu metodę głównych składowych. Choć nie jest to powszechne, metodę tą popularyzuje się i stosuje do szacowania korelacji sprzedaży towarów (pomiaru kompensacji i eskalacji ryzyka sprzedaży). W artykule proponuje się oryginalne połączenie metody głównych składowych i analizy portfelowej w celu oceny i zarządzania ryzykiem całego portfela sprzedaży. Metoda portfelowa służy sformułowaniu problemu optymalizacji portfela sprzedaży ze względu na kryteria ilości i ryzyka jej zmienności. (fragment tekstu)
EN
This paper concerns sales portfolio, that means the company sales quantity or value structuralized by groups of goods. The sales risk was defined as the volatility of sales quantity of goods group or whole portfolio, so it includes demand risk and supply risk. Methods of measuring risk and its variance structure, known from financial markets, were used to assess the sales quantity portfolio. Main component (MCA) and portfolio analyses were proposed. Methods of original interpretation were proposed to classify risk of sales of goods groups and portfolio. In the examined trade enterprise there were identified: sets of goods groups with independent sales, so that they diversify sales risk in portfolio, groups of goods with correlated sales within a set and with complementary risk or compensated risk (i.e. counterbalance risk). (original abstract)
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.