Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Kwestia profetyzmu w Torze

100%

Baraniak M. I.

|

nr 3/289

117-126

EN

Already the early rabbinic tradition confirms the presence of the archetype of the prophets in the biblical image of Moses. In the collection of 'laws' for public offices (Dt 16:18−18:22) in the Deuteronomic Code (Dt 12−26), the central place is occupied by the 'Laws' of the King (Dt 17:14−20) and the Prophet (Dt 18:9−22). This legal recognition of the Office of the Prophet among other public offices, unprecedented in ancient Near Eastern legislation, expresses the uniqueness of Israelite prophecy. The importance of this phenomenon is noted in relation to the contemporary political structures and the Code of Canon Law.

2

Teologia Tory według Targumu do Psalmów

100%

Tronina A.

|

nr 1

47-64

PL

L’article contient un rapprochement de tous (plus de 60) les textes du TPs concernants la Loi (’orajtā’) et les institutions synagogales, comme Sanhédrin, école du midraš etc. La seconde partie de 1’article c’est une synthèse theologique sur le rôle de la Torah dans le TPs. La comparaison avec la littérature talmudique permette à dater 1’aggadah du TPs de prémiers trois siècles après J.-C. Les auteurs du NT ont appliqués à Jésus des images concernants de Torah dans le judaisme rabbinique.

3

Právní sbírky v Tóře

75%

Kašný J.

|

tom 3

1-26

EN

The article examines laws in legal codes in the Torah, among them the Decalogue, the Covenant Code, the Deuteronomy Code, the Holiness Code and the Law in Numbers. The analysis makes use of the socio-critical method and studies to what extent the norms create legal institutes and build an orderly and safe community through a legal theory perspective and, on the contrary, to what extent disrespecting the norms causes the disintegration of the individual and the community. The Decalogue establishes a framework for the relationship between the Israelites and God and to others in the community. The Covenant Code aims at living in freedom in the homeland, protecting the excluded ones and integrating them into the community. The Deuteronomy Code corresponds to the reform of King Josiah. The Holiness Code and the Law in Numbers include a specific programme of religious and social renewal in the post-exilic era.

4

Marcin Majewski, Pięcioksiąg odczytany na nowo. Przesłanie autora kapłańskiego (P) i jego wpływ na powstanie Pięcioksięgu (Kraków: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II 2018)

75%

Tronina A.

|

tom 34

505-510

EN

Book review: Marcin Majewski, Pięcioksiąg odczytany na nowo. Przesłanie autora kapłańskiego (P) i jego wpływ na powstanie Pięcioksięgu (Kraków: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II 2018). Ss. 393. PLN 99. ISBN 978-83-7438-651-7

PL

Recenzja książki: Marcin Majewski, Pięcioksiąg odczytany na nowo. Przesłanie autora kapłańskiego (P) i jego wpływ na powstanie Pięcioksięgu (Kraków: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II 2018). Ss. 393. PLN 99. ISBN 978-83-7438-651-7

5

Znaczenie przekleństw w kodeksach prawnych Pięcioksięgu

75%

Filipiak M.

|

tom 15

|

nr 1

47-59

PL

L’exégèse moderne qui s’attache à expliquer les fondements mêmes de la religion de l’A. T. doit répondre, entre autres, à la question, pourquoi y at-il tant de malédictions dans l’Ecriture, et en particulier dans les codes des lois du Pentateuque, et quel est leur rôle? Un examen attentif mène à la conclusion qu’elles s’y rattachent à l’idée d’alliance. Les codes du Pentateuque revêtent la forme de l’alliance, schème universellement adopté dans l’Orient ancien; or les malédictions en formaient un des éléments constants. La malédiction y jouait le rôle de sanction juridique. C’était pourtant une sanction d’un genre particulier car elle ne précisait point par qui, ni de quelle manière, elle devait être exécutée L’on peut se demander alors quel était le sens de la „sanction de la malédiction”? Pour l’homme antique la malédiction possédait une force magique obligeant la divinité à intervenir, ou même la capacité d’amener des ma’heurs par sa vertu propre; pour l’Israelite elle n’était „parole efficace” qu’autant que derrière elle se tenait Dieu qui punit le péché en envoyant les châtiments qu’elle annonçait.

6

Przymierze Boga z Izraelem w tradycjach Pięcioksięgu

63%

Arndt M.

|

nr 1

5-18

PL

Ser Gottesbund mit Israel soll das Volk an Jahwe allein In eine Gemeinschaft binden /Ex 34, 1-28 J/. Das Volk wurde dadurch erwählt /Ex 19-24 E+D/ und zum Erfüllen des Willens Gottes bestimmt /Dt 5-28/.In seiner Liebe erwählt Gott ein Volk, um ihm seine Gnade zu gewähren, indem er mit ihm eine Partnergemainschaft eingecht. Diese Gemeinschaft wird im AT berît genannt und legt diesem Volk gewisse Verpflichtungon auf, welche Israel ungezwungen übernimmt. Es ist zu betonen, dass im Bund nicht nur das Gesetz ausschlaggebend ist, sondern auch das Element der Gnade enthalten ist. Jedoch stellt die Zweisteitigkeit im Bund um die Eigenard des Bundesgesetzes Gott und Mensch nicht gleich. Die Liebe, welche Gott dem Volk erweist und zur seiner Gemeinschaft auffordert, beruht auf Gegenseitigkeit. Der Bund in P bedeutet eine reine Gnade, denn ein Bund ohne Gesetz oder Bedingungen ist nur eine Gottesgabe. Man findet in P keinen Bericht über eine Bundesschliessung auf Sinai. In P dagegen ist das Jahwe-Israel-Verhältnis als bedingungsloser Abrahambund gemeint.

7

The God of the Patriarchs as a Common Heritage of Judaism and Christianity

44%

Jasiński OFM A. S.

|

2015

|

nr 19

107-132

PL

Artykuł podejmuje kwestię teologicznego znaczenia (dla judaizmu i chrześcijaństwa) relacji Boga z wybranymi postaciami starotestamentalnymi Abrahamem i Izaakiem. Punktem wyjścia do analizy były teksty zawarte w Księdze Rodzaju (Rdz 15; 17; 22). Na początku ukazano miejsce Księgi Rodzaju w Torze i znaczenie tego zbioru pism w judaizmie oraz w chrześcijaństwie. Księga Rodzaju jest pierwszym pismem Tory (Pięcioksięgu), a jej redakcja była bardzo długim procesem, która brała początek już w epoce patriarchalnej (tradycje ustne), a skończyła się w czasach perskich. Pismo to ma wielkie znaczenie zarówno w tradycji judaistycznej, jak i chrześcijańskiej (Księga Rodzaju otwiera kanon Biblii w obu religiach).Najważniejszym wydarzeniem w życiu Abrahama było zawarcie przymierza z Bogiem (Rdz 15; 17). Patriarcha został nazwany „ojcem wiary”. Judaizm akcentuje aspekt partykularny relacji Bóg – Abraham i traktuje patriarchę przede wszystkim jako protoplastę Izraela, narodu, który stał się dziedzicem obietnic danych Abrahamowi. Chrześcijaństwo podkreśla w tej relacji aspekt uniwersalny, patriarcha uważany jest bowiem za ojca wszystkich wierzących, także uczniów Jezusa Chrystusa.Dzieje Izaaka są kontynuacją historii Abrahama i jego relacji z Bogiem. Najważniejszym wydarzeniem w życiu Izaaka był epizod opisany w Rdz 22 (ofiara w Moria). Abraham został wypróbowany w wierze, bowiem Bóg polecił mu ofiarować syna obietnicy (Izaaka). Uratowany przez Pana Izaak, stał się spadkobiercą obietnic Bożych. W judaizmie jest traktowany przede wszystkim jako znak wierności Boga oraz wypełnienia obietnicy potomka, natomiast w chrześcijaństwie podkreśla się znaczenie typiczne ofiary Izaaka, która zapowiadała ofiarę Jezusa Chrystusa.

EN

The God of Patriarchs is one of the most important problem of the Old Testament. Here I argue that the problem is actually so severe as has been before (in recent scholarship). First I presented the Book of Genesis (an integral part of the Torah), then the God’s covenant with Abraham and Isaac. The story of Abraham and Isaac shows some aspects of the nature of God (his transcendent and immanent) and his activities in the time of the patriarchal period. The God of patriarchs is the God of Moses, the God of the prophets (OT) and the God of the apostles (NT). The soteriological interpretations of the Isaac’s tale found in rabbinic and Christian sources affirmed the important significant of the story (Gn 22) for the both religions. Abraham hoped that God might be capable of restoring life to his son. Isaac appears as the figure of the risen one (New Testament).

8

L’islam, une religion d’ascendance abrahamique?

38%

Younès M.

|

2015

|

nr 2

275-293

FR

La lecture du Coran et des hadiths, paroles attribuées à Muhammad, procure généralement un sentiment contrasté. D’un côté on peut être frappé par la proximité entre ces textes et les traditions juives et chrétiennes. D’un autre côté, on perçoit des différences majeures, voire des traces d’une rupture catégorique. Selon la tradition musulmane, la proximité entre les religions dites révélées provient donc de la finalité inscrite dans le projet divin de création. Ce qui est commun vient de l’unique source divine, transmise fidèlement par Muhammad, la différence provient de l’oubli ou de la déviation. Qu’en est-il de l’approche chrétienne? Quel est le statut théologique de l’islam au regard de la foi chrétienne: est-ce une hérésie chrétienne ou bien une religion intimement liée au dessein salvifique de l’unique Dieu? Cet article examine les différentes positions et évalue leur portée théologique.

PL

Lektura Koranu i Hadisów (słów przypisywanych Mahometowi) prowadzi do sprzecznych wniosków. Z jednej strony uderza analogia pomiędzy przesłaniem tych tekstów a tradycjami judaistyczną i chrześcijańską. Z drugiej zaś zadziwia fakt istotnych różnic, a nawet kategorycznego rozłamu pomiędzy wspomnianymi tradycjami. Według tradycji muzułmańskiej, podobieństwa pomiędzy religiami objawionymi wynikają z Bożego planu stworzenia. Źródłem zbieżności i jednomyślności tych religii jest sam Bóg – o czym wiernie pouczył Mohammed. Różnice pomiędzy religiami wynikają z ludzkich błędów i zaniedbań. Jakie stanowisko reprezentuje w tym względzie chrześcijaństwo? Jaki status przyznaje ono islamowi? Czy jest on chrześcijańską herezją czy też religią ściśle powiązaną z Bożym planem zbawienia? Niniejszy artykuł przeprowadza ewaluację poszczególnych stanowisk i analizę ich teologicznego znaczenia.

EN

Study of the Quran and the Hadiths (sayings attributed to the Islamic prophet Muhammad) may lead to opposite conclusions. On the one hand, they contain striking similarities to the Judaistic and Christian holy texts. On the other hand, however, there are such profound differences that set the other two worlds apart. According to the received Muslim wisdom, the former are part of God’s plan for His creation. The latter are the result of human errors and negligence. Whatever the three religions have in common had come directly from God and was faithfully transmitted by the prophet Muhammad. What is the Christian stance on it? What is Islam in the Christian scheme of things? A christian heresy? Or a true religion, an integral part of God’s plan of salvation? This article provides an assessment of various opinions on the matter and their theological implications.