Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Comparision of beam data requirements for MLC commissioning on a TPS

100%

Solaiappan G. , Singaravelu G. , Prakasarao A. , Supe S.

|

tom 14

|

nr 2

63-77

EN

The treatment planning system (TPS) has become a key element in the radiotherapy process with the introduction of computer tomography (CT) based 3D conformal treatment planning. Commissioning of a MLC on a TPS either for conformal radiotherapy or intensity modulated radiation therapy (IMRT) requires beam data to be generated on a linear accelerator. Most of the TPS require these beam data to be generated with routine collimator jaws. However some TPS demand the data to be provided for MLC shaped fields. This prompted us to investigate whether beam data with jaws differ than that with MLC and whether the jaw based beam data would suffice for the commissioning of a MLC on a TPS.Beam data like percentage depth dose (PDD), cross beam profiles and output factors was acquired for jaws and MLC defined square fields for 6, 10 and 23 MV photon beams. Percentage depth dose and cross beam profiles were acquired with a radiation field analyzer RFA-200, CC13-S ion chambers with active volume of 0.13 cm3 and OmniPro-Accept software from Scanditronix-Wellhofer. A Medtec-TG51 water tank with Max-4000 electrometer and 0.6 cc PTW ionization chamber and a mini phantom from Standard Imaging was utilized for output measurements for millennium-120 MLC (Varian Medical Systems) and SRS diode detector (Scanditronix-Wellhofer) of 0.6 mm diameter of active area and 0.3 mm of active volume thickness for micro-MLC (BrainLab).The difference in PDD in the build-up region for millennium MLC was ±1.0% for 6 MV photons. For 10 MV photons the PDD difference was within ±4.0%. The difference in PDD for 23 MV photons ranged from 0% to 40.0%. PDD difference from build-up depth to about 28 cm was within ±1.0%. Difference in PDD crossed ±1.0% at 30 cm depth for 6 MV photons. The difference in PDD in the build-up region for mMLC was ±8.0% for 6 MV photons. For the smallest field size studied with micro-MLC i.e. 0.6 × 0.6 cm2 difference in PDD was more than ±1.0% in the build-up region and beyond a depth of 8.0 cm. The profiles for jaws and MLC agreed within the umbra region. However in the penumbra region small differences in doses were observed. The collimator scatter factor (Sc), phantom scatter factor (Sp) and output factor values for MLC were different that those for jaws.The differences in beam characteristics could have implication for intensity modulated radiation therapy and stereotactic radiosurgery in terms of dose in the build up region, exit dose, dose to the planning target volume (PTV) and organ at risk (OAR). Impact of these dosimetric differences between jaw and MLC needs to be further studied in terms of dose volume histograms for PTV and OAR and its further impact on tumor control probability (TCP) and normal tissue complication probability (NTCP).

2

Format DICOM – komunikacja pomiędzy systemami diagnostyki obrazowej i planowania leczenia radioterapii

89%

Osewski W. , Dolla Ł. , Hawrylewicz L. , Garbaciok S. , Ślosarek K.

|

tom Vol. 3, nr 5

221--225

PL

DICOM (Digital Imaging and Communication in Medicine) to format obrazowania cyfrowego i wymiany obrazów w medycynie, opracowany dla potrzeb ujednolicenia wymiany i interpretacji danych medycznych reprezentujących lub związanych z obrazami diagnostycznymi w medycynie. Format ten, przyjęty przez wszystkich producentów sprzętu medycznego za standard, w dużej mierze pozwala na bezproblemową komunikację i wymianę danych pomiędzy urządzeniami różnych firm. Niestety nie zawsze działa to tak, jak chcieli tego twórcy. Zdarza się, że indywidualny rozwój formatu przez poszczególnych producentów w znacznym stopniu komplikuje wspomnianą komunikację. Było to szczególnie widoczne na styku dwóch dziedzin medycyny: diagnostyki obrazowej i radioterapii. Współczesna radioterapia bazuje na badaniach obrazowych, dlatego wprowadzono zmodyfikowany format zwany DICOM RT, który dedykowany jest radioterapii. Zawiera on między innymi informacje na temat struktur anatomicznych, rozkładów dawek, geometrii źródeł promieniowania. Opracowany standard jest nieustannie rozwijany i udoskonalany. Aktualnie przesyłanie informacji w formacie DICOM jest praktycznie bezproblemowe i pozwala na pracę z zastosowaniem sprzętu różnych producentów, dedykowanego do różnych zadań medycznych.

EN

DICOM (Digital Imaging and Communication in Medicine) is a format developed for unification of exchange and interpretation of medical data representing or associated with diagnostic images in medicine. This format, adopted by all manufacturers of medical equipment as an standard format of medical data, allows for trouble-free communication and exchange of data between devices from different companies. Unfortunately it does not always work as the authors of DICOM format wanted to. It happens that the individual producers development of the format greatly complicates previously mentioned communication. This was particularly evident at the junction of two branches of medicine: diagnostics imaging and radiotherapy. Modern radiotherapy is based on imaging studies, so there was a need to introduce modified format called DICOM RT. It contains information about anatomical structures, dose distributions, the geometry of radiation sources etc. This standard is constantly being developed and improved. At present, the transfer of information in DICOM format is almost trouble-free and allows to work with different manufacturers equipment dedicated to different medical tasks.

3

Analiza elementów domu Toyoty

88%

Ingaldi M. , Klimecka-Tatar D.

Zeszyty Naukowe. Quality. Production. Improvement

|

2015

|

tom No. 1 (2)

105--121

PL

System Produkcyjny Toyoty jest zbiorem japońskich metod zarządzania. System ten przedstawiany jest w literaturze w formie domu Toyoty. Istnieje kilka wersji domu Toyoty. Autorzy w rozdziale zestawili różne wersje domu Toyoty dostępne w literaturze.

4

World Class Manufacturing a Toyota Production System: porównanie systemów produkcyjnych w kontekście zrównoważonego rozwoju

71%

Piątek R.

|

2022

|

tom 17

|

nr 4

91-110

EN

Production systems are one of the main pillars of the enterprises. Their efficiency and principles of func-tioning determine the final quality of products, which recipients are institutions and end consumers. However, nowadays, in addition to the previously mentioned issues, new requirements related to the concept of sustainability have appeared. Production methods, impact on the natural environment, or respect for the human being have become as important aspects as durability or product price. The aim of the following paper is to present a comparison of two production systems which are very popular, especially in the automotive industry: Toyota Production System and World Class Manufacturing in the context of sustainable development. For this purpose, a comparative analysis based on four categories: system complexity, popularity, universality and connections with suitability. The collected material is diverse in nature, which allows for a wide spectrum of research and comparison of both solutions. As a result of the analysis, differences in the level of complication of both production solutions can be noticed. The Toyota Production System structure is less complicated than World Class Manufacturing. The model representation of the TPS system shows all the main components along with their most important features and applications. WCM is a system with a more complicated structure, specifying more aspects necessary for implementation and maintenance. In the case of the popularity of both solutions, the study showed that the most frequently searched phrase is Toyota Production System, but World Class Manufacturing has more publications and materials. Both systems are highly versatile production solutions. The analyzed case studies show successful implementations in manufacturing and service companies in industries not related to the automotive industry. Referring to compliance with the determinants of suitability, it can be stated that both systems contain elements responsible for the implementation of the abovementioned provisions, but they implement them in different ways. TPS does not refer to the concept of sustainable development, but the system itself has issues focused on the reduction of losses, savings, production of only the components needed at a given moment, or respect for people. WCM, on the other hand, has a dedicated element re-sponsible for meeting the requirements of the ISO 14000 standard, relating to environmental impact management. Finally, it can be assumed that both systems have many common features, e.g. in the case of functional assumptions, but the implementation is of a different nature. TPS is a simpler system that allows you to easily adapt to the specifics of the organization. WCM is a more complicated system with a high degree of formalization. The analysis performed is of a review nature, showing the possibly wide spectrum of both production systems. Research can be further pursued through more detailed analyzes of each aspect of the systems or comparisons with other manufacturing solutions.

PL

Systemy produkcyjne stanowią jeden z głównych filarów przedsiębiorstw. Ich wydajność i zasady funkcjonowania determinują finalną jakość produktów, których odbiorcami są instytucje oraz konsumenci końcowi. Jednak współcześnie oprócz wcześniej wymienionych zagadnień pojawiły się nowe wymagania związane z koncepcją zrównoważonego rozwoju. Metody produkcji, wpływ na środowisko naturalne czy poszanowanie ludzi stały się równie istotnymi aspektami jak trwałość lub cena produktu. Celem niniejsze-go artykułu jest przedstawienie porównania dwóch systemów produkcyjnych, które cieszą się dużą popularnością, zwłaszcza w przemyśle motoryzacyjnym, tj. Toyota Production System (TPS – System Produk-cyjny Toyoty) oraz World Class Manufacturing (WCM – Produkcja Klasy Światowej), w kontekście zrównoważonego rozwoju. W tym celu zrealizowano analizę porównawczą opartą na czterech kategoriach: skomplikowanie systemu, popularność, uniwersalność oraz powiązania ze zrównoważonym rozwojem. Zgromadzony materiał ma zróżnicowany charakter, co pozwala na głębokie spektrum badania i porównania obu rozwiązań. W wyniku przeprowadzonej analizy można zauważyć różnice w poziomie komplikacji obu rozwiązań produkcyjnych. System Produkcyjny Toyoty ma prostszą strukturę w porównaniu do Produkcji Klasy Światowej. Modelowe przedstawienie systemu TPS ukazuje wszystkie główne elementy wraz z ich najważniejszymi cechami i zastosowaniem. WCM jest systemem o bardziej skomplikowanej budo-wie, precyzującym większą liczbę czynników koniecznych do wdrożenia i utrzymania. W przypadku popularności obu rozwiązań przeprowadzone badanie ukazało, że częściej wyszukiwaną frazą jest Toyota Production System, ale większą liczbą publikacji i materiałów może się pochwalić World Class Manufacturing. Oba systemy są wysoce uniwersalnymi rozwiązaniami produkcyjnymi. Analizowane studia przypadków ukazują implementacje zakończone sukcesem w przedsiębiorstwach produkcyjnych i usługowych w branżach niezwiązanych z przemysłem motoryzacyjnym. Odnosząc się do zgodności z wyznacznikami zrównoważonego rozwoju, można stwierdzić, że oba systemy posiadają elementy odpowiedzialne za realizację wymienionych postanowień, ale realizują je w różny sposób. TPS nie wiąże się bezpośrednio z koncepcją zrównoważonego rozwoju, ale sam system ma w sobie zagadnienia skupione wokół redukcji strat, oszczędności, produkcji jedynie potrzebnych w danej chwili komponentów czy szacunku dla ludzi. WCM zaś ma specjalny element odpowiadający za realizację wymagań normy ISO 14000, która dotyczy zarządzania wpływem na środowisko naturalne. Finalnie można przyjąć, że oba systemy przejawiają wiele cech wspólnych, np. w przypadku założeń funkcjonowania jednak realizacja w każdym z nich ma inny charakter. TPS jest systemem prostszym, pozwalającym się łatwo dostosować do specyfiki organizacji. WCM jest systemem bardziej skomplikowanym, o dużym stopniu sformalizowania. Wykonana analiza ma charakter przeglądowy, ukazując możliwie szerokie spektrum obu systemów produkcyjnych. Istnieje możliwość dalszego realizowania badań dzięki poddawaniu bardziej szczegółowym analizom każdego z aspektów systemów lub zestawienia ich z innymi rozwiązaniami produkcyjnymi.

5

Wpływ struktury powierzchni granulatu skrobi termoplastycznej na kinetykę adsorpcji pary wodnej

71%

Muszyński S. , Świetlicki M. , Oniszczuk T. , Kwaśniewska A. , Świetlicka I. , Arczewska M. , Oniszczuk A. , Bartnik G. , Kornarzyński K. , Gładyszewska B.

|

tom T. 95, nr 4

865--869

PL

Dokonano oceny wpływu struktury powierzchni granulatu skrobi termoplastycznej (TPS) wytworzonej na bazie skrobi pszennej, kukurydzianej i ziemniaczanej na kinetykę adsorpcji pary wodnej. Strukturę tę modyfikowano poprzez zmianę prędkości obrotowej ślimaka ekstrudera, zmieniając gęstość pozorną (objętościową), gęstość rzeczywistą, porowatość całkowitą i względną objętość porów. Badanie prowadzono przez 72 h w środowisku o wilgotności względnej 75,3% w temp. 20°C, wyznaczając przebieg kinetyki adsorpcji pary wodnej w funkcji czasu oraz zmian szybkości adsorpcji pary wodnej w funkcji zawartości wody. Na podstawie przeprowadzonej analizy wykazano wpływ rodzaju użytej skrobi oraz parametrów technologicznych procesu ekstruzji na adsorpcję pary wodnej przez granulat TPS.

EN

Wheat, maize and potato starches were converted to thermoplastic starch (TPS) with glycerol by extrusion, pelletized at changing the speed of extruder screw and studied for apparent d., true d., total porosity, and sp. pore vol. The TPS pellets were studied for water adsorption from air at 20°C and relative humidity 75.3% for 72 h to det. the adsorption kinetics. The lowest hydrophilicity of TPS was found for the pellets extruded at highest speed of extrusion screw (120 rpm).

6

World Class Manufacturing a Toyota Production System : porównanie systemów produkcyjnych w kontekście zrównoważonego rozwoju

71%

Piątek R.

Nowoczesne Systemy Zarządzania

|

2022

|

tom T. 17, nr 4

91--110

PL

Systemy produkcyjne stanowią jeden z głównych filarów przedsiębiorstw. Ich wydajność i zasady funkcjonowania determinują finalną jakość produktów, których odbiorcami są instytucje oraz konsumenci końcowi. Jednak współcześnie oprócz wcześniej wymienionych zagadnień pojawiły się nowe wymagania związane z koncepcją zrównoważonego rozwoju. Metody produkcji, wpływ na środowisko naturalne czy poszanowanie ludzi stały się równie istotnymi aspektami jak trwałość lub cena produktu. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie porównania dwóch systemów produkcyjnych, które cieszą się dużą popularnością, zwłaszcza w przemyśle motoryzacyjnym, tj. Toyota Production System (TPS - System Produkcyjny Toyoty) oraz World Class Manufacturing (WCM - Produkcja Klasy Światowej), w kontekście zrównoważonego rozwoju. W tym celu zrealizowano analizę porównawczą opartą na czterech kategoriach: skomplikowanie systemu, popularność, uniwersalność oraz powiązania ze zrównoważonym rozwojem. Zgromadzony materiał ma zróżnicowany charakter, co pozwala na głębokie spektrum badania i porównania obu rozwiązań. W wyniku przeprowadzonej analizy można zauważyć różnice w poziomie komplikacji obu rozwiązań produkcyjnych. System Produkcyjny Toyoty ma prostszą strukturę w porównaniu do Produkcji Klasy Światowej. Modelowe przedstawienie systemu TPS ukazuje wszystkie główne elementy wraz z ich najważniejszymi cechami i zastosowaniem. WCM jest systemem o bardziej skomplikowanej budowie, precyzującym większą liczbę czynników koniecznych do wdrożenia i utrzymania. W przypadku popularności obu rozwiązań przeprowadzone badanie ukazało, że częściej wyszukiwaną frazą jest Toyota Production System, ale większą liczbą publikacji i materiałów może się pochwalić World Class Manufacturing. Oba systemy są wysoce uniwersalnymi rozwiązaniami produkcyjnymi. Analizowane studia przypadków ukazują implementacje zakończone sukcesem w przedsiębiorstwach produkcyjnych i usługowych w branżach niezwiązanych z przemysłem motoryzacyjnym. Odnosząc się do zgodności z wyznacznikami zró wnoważonego rozwoju, można stwierdzić, że oba systemy posiadają elementy odpowiedzialne za realizację wymienionych postanowień, ale realizują je w różny sposób. TPS nie wiąże się bezpośrednio z koncepcją zrównoważonego rozwoju, ale sam system ma w sobie zagadnienia skupione wokół redukcji strat, oszczędności, produkcji jedynie potrzebnych w danej chwili komponentów czy szacunku do ludzi. WCM zaś ma specjalny element odpowiadający za realizację wymagań normy ISO 14000, która dotyczy zarządzania wpływem na środowisko naturalne. Finalnie można przyjąć, że oba systemy przejawiają wiele cech wspólnych, np. w przypadku założeń funkcjonowania jednak realizacja w każdym z nich ma inny charakter. TPS jest systemem prostszym, pozwalającym się łatwo dostosować do specyfiki organizacji. WCM jest systemem bardziej skomplikowanym, o dużym stopniu sformalizowania. Wykonana analiza ma charakter przeglądowy, ukazując możliwie szerokie spektrum obu systemów produkcyjnych. Istnieje możliwość dalszego realizowania badań dzięki oddawaniu bardziej szczegółowym analizom każdego z aspektów systemów lub zestawienia ich z innymi rozwiązaniami produkcyjnymi.

EN

Production systems are one of the main pillars of the enterprises. Their efficiency and principles of functioning determine the final quality of products, which recipients are institutions and end consumers. However, nowadays, in addition to the previously mentioned issues, new requirements related to the concept of sustainability have appeared. Production methods, impact on the natural environment, or respect for the human being have become as important aspects as durability or product price. The aim of the following paper is to present a comparison of two production systems which are very popular, especially in the automotive industry: Toyota Production System and World Class Manufacturing in the context of sustainable development. For this purpose, a comparative analysis based on four categories: system complexity, popularity, universality and connections with suitability. The collected material is diverse in nature, which allows for a wide spectrum of research and comparison of both solutions. As a result of the analysis, differences in the level of complication of both production solutions can be noticed. The Toyota Production System structure is less complicated than World Class Manufacturing. The model representation of the TPS system shows all the main components along with their most important features and applications. WCM is a system with a more complicated structure, specifying more aspects necessary for implementation and maintenance. In the case of the popularity of both solutions, the study showed that the most frequently searched phrase is Toyota Production System, but World Class Manufacturing has more publications and materials. Both systems are highly versatile production solutions. The analyzed case studies show successful implementations in manufacturing and service companies in industries not related to the automotive industry. Referring to compliance with the determinants of suitability, it can be stated that both systems contain elements responsible for the implementation of the above-mentioned provisions, but they implement them in different ways. TPS does not refer to the concept of sustainable development, but the system itself has issues focused on the reduction of losses, savings, production of only the components needed at a given moment, or respect for people. WCM, on the other hand, has a dedicated element responsible for meeting the requirements of the ISO 14000 standard, relating to environmental impact management. Finally, it can be assumed that both systems have many common features, e.g. in the case of functional assumptions, but the implementation is of a different nature. TPS is a simpler system that allows you to easily adapt to the specifics of the organization. WCM is a more complicated system with a high degree of formalization. The analysis performed is of a review nature, showing the possibly wide spectrum of both production systems. Research can be further pursued through more detailed analyzes of each aspect of the systems or comparisons with other manufacturing solutions.

7

THE ROLE OF THE CONTINUOUS IMPROVEMENT TOOLS OF PROCESESS IN BUILDING RELATIONSHIPS IN SUPPLY CHAIN

63%

Urbaniak M.

|

nr 1

41-50

EN

Background: The aim of this paper is to determine the importance of the quality management and environmental management systems as well as operational improvement tools (such as TPS, Six Sigma, and Lean Management) in building partnerships in supply chain. Methods: This paper contains the results of survey in companies operating in Poland and an analysis of the requirements for suppliers in the implementation of the quality and environmental management systems elements as well as recommendation for them to implement process improvement tools (such as elements of the TPS, the concept of Lean Management and Six Sigma methodologies). Results: The results of the survey and the analysis of the examples show that companies that are buyers in the B2B market often define the very individualized to suppliers needs through detailed specifications defining the requirements for quality assurance, performance increases, (for example, shortening implementation cycles), efficiency (cost reduction), safety, reducing the negative impact on the environment. Conclusions: The effectiveness of the action on improving the quality of processes and products by building relationships with suppliers depends largely on the support provided to them. To achieve these objectives many companies introduce special development programs for suppliers.

PL

Wstęp: Celem artykułu jest określenie znaczenia systemowego zarządzania jakością oraz środowiskiem, a także narzędzi doskonalenia operacyjnego (takich jak TPS, Six Sigma, czy Lean Management) w budowaniu partnerskich relacji w łańcuchu dostaw. Metody: W artykule przeanalizowano wyniki badań ankietowych oraz wymagania stawiane dostawcom w zakresie wdrażania elementów systemowego zarządzania jakością oraz środowiskiem, a także zalecenia stawiane im w zakresie wdrażania narzędzi doskonalenia procesów (takich jak elementy TPS, koncepcja Lean Management, czy metodyki Six Sigma). Wyniki: Przedstawione wyniki badań ankietowych przedsiębiorstw działających w Polsce analiz na zaprezentowanych przykładach wskazują, iż przedsiębiorstwa definiują wobec dostawców często bardzo zindywidualizowane oczekiwania poprzez szczegółowe specyfikacje określające wymagania dotyczące zapewnienie jakości, podwyższaniem sprawności (np. skracanie cykli realizacji), efektywności (obniżaniem kosztów), bezpieczeństwa, zmniejszania uciążliwości dla środowiska. Wnioski: Na skuteczność podejmowanych działań w zakresie doskonalenia jakości procesów i produktów poprzez budowanie relacji z dostawcami zależy w dużej mierze od udzielonego im wsparcia. W tym celu wiele przedsiębiorstw będących nabywcami wprowadza specjalne programy rozwoju dostawców.

8

Oznaczenia klasycznych markerów nowotworowych u chorych na nowotwory złośliwe narządu rodnego

44%

Kozakiewicz B. , Stefaniak M. , Dmoch-Gajzlerska E.

|

nr 3

226-235

EN

Since the 1970s we are witnessing a continuing search for new markers that would assist in the treatment and follow- up of patients with malignant tumors. First reports on benefits of assessment of tumor markers authored by Goldman and Freedman date back to 1965. Discovery of the first carcinoembryonic antigen (CEA) initiate an era of search for substances, still insufficiently sensitive and specific as to be used to screen tumors, but increasingly helpful in the assessment of treatment effects. This paper discusses the role of tumor markers, increasingly often referred to as “classic” in the monitoring of tumors. We present an update on markers with the longest history in oncology practice, e.g. CEA and on the recently introduced marker TATI. Selection of markers was made based on their role in three basic processes taking place in tumor cells, i.e. proliferation, differentiation and apoptosis. We highlight novel and expanding fields of research – genomics and proteomics, which appear to be the future of oncology. They are extremely useful in the evaluation of molecular prognostic factors, enabling implementationof individually tailored targeted therapies in cancer patients. We discuss classic markers and the few known cancer- specific substances. To sum-up, we state that understanding of the role of more sensitive and more specific markers in oncology may contribute to a more personalized treatment and thus may improve the outcome in cancer patients.

PL

Od lat siedemdziesiątych XX wieku nieustannie poszukuje się nowych markerów, które mogą być pomocne w leczeniu i kontroli po jego ukończeniu u chorych na nowotwory złośliwe. Po raz pierwszy przydatność określania markerów nowotworowych opisali Goldman i Freedman w 1965 roku. Oznaczyli pierwszy marker CEA (karcynoembrionalny) i tak zapoczątkowali erę odkryć substancji o wciąż niezadowalającej czułości i swoistości, aby mogły być używane do skriningu chorób nowotworowych, lecz coraz bardziej przydatnych w ocenie efektu leczenia. W pracy opisano zastosowanie markerów nowotworowych coraz częściej określanych mianem klasycznych w procesie śledzenia chorób nowotworowych. Zaprezentowano najnowsze informacje o markerach najdłużej stosowanych w praktyce onkologicznej, na przykład CEA, jak również o nowo wykorzystywanym markerze TATI. Doboru markerów dokonano na podstawie ich udziału w trzech procesach toczących się w komórkach nowotworowych: proliferacji, różnicowaniu i obumieraniu komórek. Zwrócono uwagę na rozwijające się nowe dyscypliny nauki – genomikę i proteomikę, stanowiące przyszłość onkologii. Są one niezwykle pomocne w określeniu molekularnych czynników predykcyjnych umożliwiających stosowanie leczenia celowanego u chorych na nowotwory złośliwe. Opisano markery klasyczne, a także nieliczne markery molekularne występujące w różnych nowotworach. W podsumowaniu stwierdzono, że poznanie natury markerów o znaczącej czułości i swoistości w chorobach nowotworowych może wpłynąć na personalizację leczenia i tą drogą na poprawę wyleczeń chorych na nowotwory złośliwe.