Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

1 Acta Ornithologica

1 2011

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: Stock Dove

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Nest-sites used by Stock Doves Columba oenas: what determines their occupancy?

100%

Kosinski Z. , Bilinska E. , Derezinski J. , Kempa M.

nr 2

Nest-site preferences of the Stock Dove Columba oenas population breeding in holes excavated by the Black Woodpecker Dryocopus martius in three sites in western Poland was examined. During the surveys, 176 different trees with 326 holes of Black Woodpeckers were found and investigated. Habitat data at nest locations were characterized on a fine microhabitat scale — hole tree. We used individual selection indices and canonical varíate analysis to describe nest-site preferences. Both analyses provided similar results. Nest-site selection of the Stock Dove was consistently associated with live beeches Fagus sylvatica with more than one hole. These features were clearly associated with diameter at breast height. Moreover, holes situated higher in tree trunk were preferred. Dead trees, mostly Scots Pines Pinus sylvstris, were avoided by the Stock Dove. We suggest that positive selection for smooth-barked beech trees with a number of holes, as well as holes situated higher might reduce the risk of predation by arboreal predators, e.g. the Pine Marten Martes martes. The positive selection for live trees, and clear avoidance of the dead ones, may reduce the cost of incubation and thermoregulation. Moreover, the live beech trees have long life expectancy compared to other tree species. Our results provide evidence that large alive beech trees with the number of holes excavated by Black Woodpeckers are necessary for maintaining breeding population of the Stock Dove.

W pracy podjęto próbę wskazania czynników warunkujących wybór miejsca gniazdowania przez siniaka, obligatoryjnego dziuplaka wtórnego, zasiedlającego dziuple wykute przez dzięcioła czarnego. Badania prowadzono w latach 2004 i 2006 na trzech leśnych powierzchniach próbnych (524-1358 ha) w zachodniej Polsce. Od jesieni poprzedzającej okres lęgowy siniaka, na każdej powierzchni wyszukiwano dziuple wykute przez dzięcioła czarnego. W celu określenia zajęcia dziupli przez siniaki dziuple kontrolowano z ziemi (najczęściej 3-6 razy), w okresie odbywania przez gatunek pierwszego lęgu (od początku kwietnia do połowy maja). Kontrole polegały na obserwacji dziupli z odległości około 50 m przez 7-15 minut, a w przypadku nie stwierdzenia gatunku na delikatnym stukaniu w pień drzewa z dziuplą w celu wypłoszenia siniaka. Drzewa z dziuplami dzięcioła czarnego scharakteryzowano definiując ich przynależność gatunkową (buk — Beech, sosna — Pine, inne gatunki drzew — OTS) oraz określając kondycję drzewa (drzewa żywe — LT, drzewa obumierające — DYT, drzewa martwe — DT), średnicę pnia na wysokości 1,3 m nad ziemią (DBH), wysokość dziupli nad powierzchnią ziemi (HHE), liczbę dziupli w pniu (NH) i ekspozycję otworu wlotowego dziupli. Analizie poddano 176 drzew z 326 dziuplami. W celu określenie preferencji w wyborze miejsca gniazdowania w odniesieniu do gatunku drzewa, kondycji oraz liczby dziupli w drzewie obliczono wskaźniki wybiórczości (SI) oraz 95% przedziały ufności dla każdego wskaźnika (Tab. 1). W celu określenia czy i w jaki sposób status dziupli (zajęta vs niezajęta) jest warunkowany przez zmienne charakteryzujące drzewo z dziuplą/dziuplami zastosowano analizę zmiennych kanonicznych (canonical variate analysis — CVA). Większość znalezionych dziupli znajdowała się w bukach (71%) i sosnach (23%), a pozostałe w innych gatunkach drzew (6%). Spośród znalezionych drzew z dziuplami 60 było wykorzystywanych przez siniaka. Stwierdzono, że siniak preferował (SI > 1) gniazdowanie w bukach, w drzewach żywych i posiadających więcej niż jedną dziuplę (Tab. 1). Analiza wielowymiarowa wykonana na zbiorze dziupli wykorzystywanych przez siniaka oraz takiej samej, losowo wskazanej próbie drzew niezajętych wykazała, że siniak unikał gniazdowania w drzewach martwych oraz preferował drzewa z większą liczbą dziupli i dziuple położone wyżej (Tab. 2, Fig. 1). Wykazano, że drzewa zajęte przez siniaka charakteryzowały się istotnie większą średnicą niż drzewa niezajęte (57.6 ± 9.2 cm vs 51.5 ± 10.6 cm), miały więcej dziupli (2.3 ± 1.9 vs. 1.6 ± 1.1), a wykorzystywane dziuple umiejscowione były wyżej niż dziuple w drzewach niezajętych (11.8 ± 3.5 m vs. 10.1 ± 3.8 m). Preferowanie przez siniaka gniazdowania w bukach, które charakteryzują się obecnością gładkiej kory, wybieranie drzew z większą liczbą dziupli oraz dziupli położonych wyżej może redukować ryzyko drapieżnictwa ze strony nadrzewnych drapieżników, np. kuny leśnej. Zasugerowano również, że preferowanie przez siniaka drzew żywych oraz unikanie drzew martwych może redukować koszty związane z inkubacją i termoregulacją. Uzyskane wyniki wskazują, że zachowawcza ochrona żywych buków z dziuplami wykutymi przez dzięcioła czarnego jest niezbędna dla zachowania lęgowej populacji siniaka a także, na co wskazują liczne badania, innych gatunków zwierząt wykorzystujących dziuple jako miejsca rozrodu i schronienia.