System definiujemy jako pewną całość złożoną z powiązanych elementów. Powiązania występujące między elementami nazywamy sprzężeniami. Prostą ilustracją tak określonego systemu są rysunki, na których prostokąty oznaczają elementy, a ich połączenia, sieć sprzężeń. Jeżeli kierunek tych sprzężeń jest znany, to wtedy mówimy, że mamy do czynienia z systemem skierowanym, tzn. systemem dla którego znany jest: podział stanów elementów na tzw. wejścia kształtowane przez otoczenie systemu oraz wyjścia, będące wynikiem wzajemnego oddziaływania elementów na siebie, wewnątrz systemu. Systemy o nieznanym kierunku sprzężeń nazywamy neutralnymi. (fragment tekstu)
W artykule zawarto statystyczną analizę struktury obszarowej gospodarstw rolnych w powiatach województwa małopolskiego w roku 2002 oraz przedstawienie tempa i kierunku jej zmian w latach 1996-2002. Analizę przeprowadzono na postawie metod taksonomicznych. Kierunki zmian struktury w większości wyróżnionych powiatów są zasadniczo zgodne z tendencjami ogólnokrajowymi.
EN
The paper contains structure area statistical analysis of farms in administrative districts of Małopolska voivodeship in 2002. On the grounds of taxonomic methods there were separated five similar groups of administrative districts, which describe spatial diversification of examined structure. For each group of administrative districts one representative was chosen and next there was shown some changes, which happened in districts-representatives in period of 1996-2002. The directions of structure changes in most of distinguished districts are essentially consistent with nation-wide tendencies (increase participation of farms with area of l-5ha, increase - although very insignificant - participation of farms with area of l0ha and more, increase participation of farms with area of 5-10 ha). (original abstract)
Zainteresowanie ekonomistów i statystyków strukturą układów i procesów społeczno-gospodarczych jest, jak dotąd, niewystarczające. Można sądzić, że zasadnicze tego powody są następujące: 1. W dotychczasowych teoriach rozwoju gospodarczego nacisk kładziono przede wszystkim na ilościowe zwiększanie zasobów produkcyjnych przy danej ich strukturze. Okazuje się jednak, że problemu zmiany struktury tych zasobów nie należy pomijać, gdyż w określonych warunkach zmiany te mogą siać się samoistnym czynnikiem wzrostu gospodarczego i rozwoju społecznego, przyspieszającym lub hamującym te procesy. 2. W teorii statystyki rozwijano głównie metody analizy rozkładów zmiennych ilościowych, zaniedbując metodykę badania rozkładów cech jakościowych, nastręczających wiele trudności metodologicznych. Względy poznawcze i praktyczne zmuszają jednak do penetrowania także tego zaniedbanego obszaru zastosowań statystyki. Analiza porównawcza struktury obiektów społeczno-gospodarczych może być podejmowana w rozmaitych celach i przebiegać w różnych kierunkach, a samo pojęcie "struktura" nie jest rozumiane jednoznacznie. W niniejszym opracowaniu "struktura obiektu" traktowana jest w specyficznie statystycznym sensie jako budowa wewnętrzna danej zbiorowości z punktu widzenia wyróżnionej cechy zmiennej, opisana rozkładem sumy wartości tej cechy na poszczególne grupy jednostek statystycznych, tworzących badaną zbiorowość jako całość. Przedmiotem zainteresowania będą dalej tylko te sytuacje, w których podziału zbiorowości na części (grupy) dokonano według jednego kryterium jakościowego, tzn. jednowymiarowe rozkłady zmiennych jakościowych. Opracowanie niniejsze jest próbą krytycznego przeglądu i weryfikacji przedstawionych w literaturze metod statystycznych, mogących znaleźć zastosowanie w porównawczej analizie struktury różnych obiektów dezagregowanych według cechy jakościowej (z reguły jest to kryterium pozastatystyczne) lub powstających w wyniku tzw. grupowania typologicznego. Podjęcie tej próby pozwoliło zestawić zalety i ograniczenia prezentowanych rozwiązań oraz wprowadzić pewne modyfikacje do oryginalnej wersji propozycji metodycznych. Struktura obiektów oraz jej przeobrażenia rozpatrywane są dalej pod kątem możliwości ich syntetycznej charakterystyki ilościowej. Stąd też w zakresie rozważań uwzględniono zagadnienia konstrukcji, klasyfikacji i własności miar podobieństwa struktury oraz ich wykorzystania do oceny różnic między strukturami obiektów w ujęciu statycznym i dynamicznym. Wskazano również na związek tych miar z metodami pokrewnymi (metody taksonomiczne, procedury periodyzacji itp.). (fragment tekstu)
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.