Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: Stéphane Mallarmé

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Poetyka muzyczności według Mallarmégo

100%

Opiela A.

Acta Philologica

2014

nr 45

157-164

Szkicując tło aspiracji muzycznych symbolizmu, wyrażonych m.in. przez Verlaine’a czy Valéry’ego, artykuł omawia poglądy estetyczne Stéphane’a Mallarmégo, który upatrywał w muzyce środek do stworzenia idealnego dzieła poetyckiego. Według mistrza symbolistów ideał muzyczności zasadzał się na słowie, a jego punktem dojścia miała być muzyka ciszy i tekst-partytura. Analiza kilku utworów poetyckich oraz poematów prozą Mallarmégo pokazuje funkcję instrumentu w procesie uduchawiania poezji. Muzyka jako metafora zanikania i nieobecności pozwala tworzyć poezję czystą, opartą na doświadczeniu intelektualnym. Prymat języka poetyckiego nad dźwiękiem wyraża się w symbolicznej muzyce słów, którą ilustruje postać świętej Cecylii („Święta”), a której zdaje się zaprzeczać idea dramatu muzycznego w ujęciu Wagnera.

Raný Mallarmé v českých překladech

71%

Šuman Z. , Ébert-Zeminová C.

Slovo a smysl - Word & Sense

2019

tom 16

nr 31

40-62

This article consists in a thorough analysis of various Czech translations of the early poems of French Symbolist poet Stéphane Mallarmé. The main difficulties arise from Mallarmé’s omnipresence in Czech literary culture, together with a tendency to adapt his poetry to fit the mood of changing historical contexts and expectations. Many Czech poets — some of the most prominent — have dealt with Mallarmé’s poetry, and its influence cannot be limited to a simple matter of translation. Among other things, it has thoroughly permeated Czech poetry in a specifically political way, as we see for example with Hrubín’s historic address to the Convention of Writers in 1956. The overall aim of this paper however is to present a detailed examination of two Parnassian poems by Mallarmé as translated by F. Dohnal, E. Lešehrad, K. Čapek, V. Nezval, F. Hrubín, O. Nechutová, V. Mikeš and J. Pokorný. Based on a series of observations that have mainly to do with semantics, prosody and the translators’ overarching strategies, the authors come to the conclusion that the early Czech translations depend too much (if not word-for-word) on the French originals, and on Parnassian poetical principals. A sensible change comes with K. Čapek. It is, however, F. Hrubín, himself an acclaimed poet, who offers the most convincing translation, at least if we take into consideration such traditional or conservative criteria as precision and accuracy