Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

1 Acta Hydrobiologica

1 1994

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: Sphaerocystis schroeteri

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Sociological studies on the phytoplankton in Lake Stopka [Elk Lake District, northeastern Poland>

100%

Chudyba H. , Czaplicka A.

Acta Hydrobiologica

1994

tom 36

nr 1

31-47

On the basis of qualitative analysis of 80 algological samples the occurrence of 350 taxa of algae was recorded in the eutrophic Lake Stopka. Asterionella formosa was acknowledged to be a species of the greatest diagnostic value in the phytosociological aspect, hence the discussed community was called Asterionella formosa planctonicum eutrophicum.

Opracowanie przedstawia wyniki badań florystyczno-fitosocjologicznych glonów planktonowych w jeziorze Stopka (tabela I) na Pojezierzu Ełckim, wykonanych od kwietnia do października 1985 r. Zlewnia jeziora Stopka należy do pierwszej polskiej stacji monitoringu środowiska systemu GEMS (podsystem GSMOS-RWPG). W badaniach przedstawiono fykoflorę oraz określono charakter i zróżnicowanie struktury zbiorowisk fitoplanktonowych. Obliczono także współczynnik fitoplanktonowy mieszany Thunmarka (1945) iNygaarda (1949) określający trofię badanego zbiornika, który wynosi 8,0 (trofia umiarkowana). Fitocenozy planktonowe o charakterze okrzemkowo-sinicowo-zielenicowym ukształtowały zbiorowisko Asterionella formosa planctonicum eutrophicum. Gatunkiem przewodnim dla całego okresu badań i zbiorowiska była Asterionella formosa (tabela IV). Rozwój Asterionella formosa utrzymywał się przez cały cykl wegetacyjny - od wiosny do jesieni włącznie. Gatunkiem dominującym, występującym w różnych porach roku były także: Melosira granulata, Dinobryon divergens, Sphaerocystis schroeteri i Synedra acus. Fitoplankton jeziora był dość bogaty. Zidentyfikowano 350 taksonów glonów. Najwięcej gatunków znaleziono w obrębie Bacillariophyceae - 106, następnie Cyanophyta - 76 i Chlorophyta - 73 (tabele II i III). Skład i udział taksonów glonów w ogólnej liczbie był zbliżony na wszystkich pięciu zróżnicowanych mikrosiedliskowo stanowiskach (ryc. 1). Zróżnicowanie pionowe środowiska wodnego wyznaczyło strefę największej zagęszczenia planktonu roślinnego w epilimnionie na głębokości od 1 do 5 m. W okresie prowadzonych badań nie stwierdzono masowych pojawów glonów, czyli tzw zakwitów.