Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 3

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: Socialist Realism

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Exploring Hidden Narrative Elements through a Close Reading of Vasily Grossman’s Short Story ‘The Life of Il’ya Stepanovich’ (1935)

100%

Ferrandi P.

nr 19

37-47

The subject matter of this paper concerns the early phase of Vasily Grossman’s literary career in the mid-1930s. Prior to this period, the author proved his ability to evaluate the mechanisms of censorship and developed his understanding of what was publishable and what could be sanctioned through the publication process of his first novel (Bit-Yunan, Fel’dman 2019). The research material selected for this paper is the lesser-known short story Zhizn’ Il’i Stepanovicha [The life of Il’ya Stepanovich], published in 1935, and the aim is to provide a close reading and an interpretation key to this text. In order to expose the hidden ambiguity of the short story, the chosen research perspective includes a focus on the function of the protagonist as an entity that does not legitimise the socialist myth; a narratological approach on the use of proper names, on “perspective” and the role of the narrator with regard to the axiological structure of the text.

Chełmoński i socrealizm

100%

Okoń W.

tom 76

nr 4

691-701

The Author analyses the image of Józef Chełmoński’s oeuvre as shaped by artistic criticism over the period of Socialist Realism in 1949-56. The leading role in the process can be attributed to ‘Przegląd Artystyczny’, an official magazine of the State Institute of Art and Association of Polish Artists, published in Cracow. However, judging on the grounds of a number publications over the period, Chełmoński was not as strongly promoted by the followers of Socialist Realism as, for example, Jan Matejko, since ‘pure landscape’ which he cultivated, particularly in the latter period, never matched the ideology claiming that paintings should feature a human ‘consciously transforming nature’, this shown in the spirit of ‘critical realism’. The painter of the Indian Summer, though included in the circle of artists close to ‘realism’ in art, was never as highly appreciated as, for instance, Józef Szermentowski or Aleksander Kotsis, which may have resulted from Chełmoński’s excessively strong, as judged at the time, bond with the national and patriotic traditions, while not with the tendencies of supranational ‘social criticism’.

Rozmowy „wierszami i o wierszach”

59%

Fiut A.

nr 1

124-141

The subject of reflection in this paper is the epistolary dialogue between Czesław Miłosz and Tadeusz Różewicz about their writings. It is expressed not only in direct opinions and evaluations of individual works, but also in the preliminary, later modified versions of poems that are found in the letters, all of which allows us to look at the relationship of the two poets from a slightly different perspective. Miłosz, who in the era of Socialist Realism played the role of mentor to Różewicz, over time transforms into his insightful reader and polemicist. Różewicz matures from his role as a student, gradually turning into an equal partner. Both emphasize in their friendly and long-lasting epistolary dialogue the similarities and differences in their worldviews and their poetic practices. Of particular importance in this respect are Miłosz’s poems – “Różewicz” and “Unde malum,” and Różewicz’s – “Myrmekologia (dalszy ciąg bajki o Guciu zaczarowanym)” and “Zaćmienie światła.” While Miłosz remains the poet of antinomy, Różewicz seems to be the poet of paradox.

Przedmiotem refleksji jest dialog, jaki Czesław Miłosz i Tadeusz Różewicz toczą w korespondencji o swoim pisarstwie. Wyraża się on nie tylko w bezpośrednich opiniach oraz ocenach pojedynczych utworów, ale także w nierzadko pierwotnych, później modyfikowanych wersjach zamieszczanych w listach wierszy, co pozwala spojrzeć na relacje obydwu poetów z trochę odmiennej perspektywy. Miłosz, który w dobie socrealizmu pełnił wobec Różewicza funkcję mentora, przeobraża się z czasem w jego wnikliwego czytelnika oraz polemistę. Różewicz wyrasta z roli ucznia, stając się stopniowo równorzędnym partnerem. Obydwaj w przyjaznym, toczonym przez dziesiątki lat korespondencyjnym dialogu uwyraźniają podobieństwa i różnice zarówno swoich światopoglądów, jak i praktyki poetyckiej. Szczególnie ważne są pod tym względem utwory poetyckie: Miłosza – Różewicz oraz Unde malum, Różewicza – Myrmekologia (dalszy ciąg bajki o Guciu zaczarowanym) i Zaćmienie światła. Miłosz pozostaje poetą antynomii, Różewicz jawi się jako poeta paradoksu.