Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Bridging the urban planning gender gap – in search of policy coherence between Sustainable Development Goals 5 and 11

100%

East M.

|

nr 60 Specjalny

71-86

PL

Planowanie miast ponosi historyczne konsekwencje nieuwzględniania różnic płci w teorii, polityce i praktyce. Podczas gdy niektóre badania koncentrowały się na tym, w jaki sposób planowanie miast nie odpowiada na potrzeby i perspektywy kobiet, koncepcja „luki płci w planowaniu miast” pozostaje niedostatecznie reprezentowana w sferze teoretycznej i w zastosowaniach praktycznych. Przyjmując perspektywę krytycznej analizy systemów, należy stwierdzić, że celem tego artykułu jest zbadanie, w jakim stopniu cele zrównoważonego rozwoju ONZ (Sustainable Development Goals – SDG) wspierają równe i znaczące uczestnictwo kobiet w planowaniu miast lub im je utrudniają. Aby to zrealizować, niniejszy artykuł przedstawia najpierw przegląd istniejących ram konceptualizacji współzależności SDG, po czym przechodzi do systematycznego badania powiązań między SDG 5 „Równość płci” i SDG 11 „Zrównoważone miasta i społeczności”. Następnie analizuje, dlaczego w ramach SDG 11 kobiety umieszcza się wśród wrażliwych segmentów społeczeństwa wymagających ochrony obok dzieci, osób starszych i osób niepełnosprawnych. W podsumowaniu podkreślono, że nacechowanie płciowe mają nie tylko przestrzenie miejskie, ale także polityka miejska i porozumienia międzynarodowe. W oparciu o te ustalenia artykuł proponuje nowe narracje podkreślające współzależności między kobietami a miastami, które, jeśli zostaną przyjęte, mogą wypełnić historyczną lukę między płciami w planowaniu miast.

EN

Urban planning suffers from a historic gender gap in theory, policy and practice. While some research has focused on how urban planning fails to respond to women’s needs and perspectives, the concept of an ‘urban planning gender gap’ remains undertheorized and underrepresented in the realm of practical applications. Adopting a systems critical analysis perspective, the aim of this paper is to investigate to what extent do the UN Sustainable Development Goals support or hinder the capabilities of women to participate equally and meaningfully in urban planning. To do so, this article first provides an overview of existing frameworks for the conceptualisation of the Sustainable Development Goals (SDGs) interdependencies followed by a systematic investigation of the interlinkages between SDG 5 Gender Equality and SDG 11 Sustainable Cities and Communities. Secondly, it questions why at the target level SDG 11 positions women amongst the vulnerable segments of society requiring protection alongside children, older persons and persons with disabilities. It concludes by highlighting that not only are urban spaces gendered, but so are urban policies and international accords as well. Based on these findings, the article proposes new narratives highlighting the interdependencies between women and cities, which if adopted, could bridge the historic urban planning gender gap.

2

Adapting the compact city model in planning new areas of medium-sized cities. From competition concepts to local development plans, on the examples of Tczew and Stargard

80%

Stangel M.

Architectus

|

2024

|

tom Nr 2 (78)

97--109

EN

The article presents the possibilities of concretizing the idea of the compact city for new urban development areas in mediumsized cities in Poland, on the basis of author’s experience with winning competition concepts and local development plans developed on their basis. The presented examples are: New Urban Centre in Tczew, on a postmilitary site, and residential areas in Stargard. The work presents a reflective examination of one’s own design and planning practice. The methodology used is research by design – linking design and research processes in order to obtain new knowledge about a given space. The underlying methodological model assumes a cycle of analysis, design and synthesis. The starting point was an analysis of conditions on the basis of background materials, maps and field observations, which made it possible to specify the key elements for shaping the new structure. Analyses made it possible to concretize design assumptions and develop concepts; the synthesis and verification of which was the development of local plans, in accordance with the possibilities available under the planning technique. The analysis indicates that the compact city model, key in context of sustainable development, nevertheless requires an individual approach when adapting to local conditions. The presented initiatives from mediumsized cities in Poland offer a number of practical tips, including: the use of competitions to determine the future development vision and the verification of competition assumptions within a wide range of conditions. Planning provisions should take into account the diversity of public spaces, securing green spaces, and promoting sustainable mobility. In the context of recent amendments to the Polish Law on Spatial Planning (2023), although there is no formal strengthening of urban design in the planning process, there is a growing popularity of the idea of the compact city. Therefore, there is a need to improve methods of shaping urban structure, especially using predesign studies and during design. The findings presented here can contribute to improving planning practices and effectively implementing the idea of the compact city in locations in mediumsized cities.

PL

W artykule przedstawiono zagadnienie konkretyzacji idei miasta zwartego w planowaniu nowych obszarów zabudowy w miastach średniej wielkości w Polsce. Zagadnienie to jest w nim rozpatrywane na bazie autorskich doświadczeń ze zwycięskich koncepcji konkursowych i opraco wywanych na ich podstawie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Opisane zostały dwa przykłady: Nowe Centrum Usługowe w Tczewie, położone na terenie powojskowym, oraz podmiejskie obszary mieszkaniowe w gminie Stargard. Przedmiotem pracy jest refleksyjne badanie własnej praktyki projektowej i planistycznej. Zastosowano metodykę research by design, dotyczącą powiązania procesów projektowych i badawczych w celu uzyskania nowej wiedzy o danej przestrzeni. Podstawowy model metodologiczny zakłada cykl analiz, projektowania i syntezy. Punktem wyjścia była analiza uwarunkowań na bazie materiałów źródłowych, map i obserwacji w terenie. Pozwoliła ona na wyszczególnienie kluczowych elementów dla kształtowania nowej struktury. Studia te pozwoliły na skonkretyzowanie założeń projektowych i opracowanie koncepcji, których syntezą i weryfikacją było opracowanie planów miejscowych, zgodnie z możliwościami dostępnymi w ramach techniki planistycznej. Na podstawie przedstawionej analizy można wnosić, że model miasta zwartego, uznawany za kluczowy w kontekście zrównoważonego rozwoju, wymaga indywidualnego podejścia przy adaptacji do lokalnych uwarunkowań. Prezentowane przykłady z miast średniej wielkości w Polsce mogą dać wiele praktycznych wskazówek, dotyczących m.in.: wykorzystania konkursów do określenia przyszłej wizji przestrzeni, kształtowania systemu przestrzeni publicznej w oparciu o lokalne walory czy weryfikacji założeń konkursowych w procesie planistycznym. W kontekście zmian w Ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z 2023 r., choć nie doszło do formalnego wzmocnienia roli projektowania urbanistycznego w procesie planistycznym, obserwuje się rosnącą popularność idei miasta zwartego w praktyce. Istnieje zatem po trzeba doskonalenia metod kształtowania miejskiej struktury, zwłaszcza z wykorzystaniem badań przedprojektowych. Przedstawione wnioski mogą przyczynić się do doskonalenia praktyk planistycznych oraz efektywnego wdrażania idei miasta zwartego w planowaniu nowych obszarów miast średniej wielkości.

3

Urban Green Spaces in Brazil: Challenges and Opportunities in the Context of the COVID-19 Pandemic

80%

da Silva R. G. P. , Lima C. L. , Quinn S. D. , Afelt A. , Laques A.-E. , Saito C. H.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2023

|

tom 21

|

nr 1

69-88

PL

Wyniki wielu badań wskazują, że dobre samopoczucie mieszkańców miast jest silnie związane z aktywnością fizyczną na terenach zielonych. Podczas pandemii COVID-19 miejskie tereny zielone były uważane za mniej podatne na ekspozycję na zakażenie, dlatego były wykorzystywane jako alternatywne miejsca dla poprawy zdrowia psychicznego. Ponieważ zmagamy się z fizycznymi i psychicznymi konsekwencjami pandemii COVID-19, staje się jasne, że dostęp do miejskich terenów zielonych jest kwestią praw człowieka. Jeśli zmiany w zakresie zrównoważonego rozwoju są rozumiane jako procesy geograficzne, które zachodzą w konkretnych miejscach, miejskie przestrzenie zielone reprezentują rzeczywiste obszary, w których mogą rozpocząć się zrównoważone zmiany, uwzględniające m.in. dobrostan zdrowotny populacji (zgodnie z koncepcją One Health). W badaniu porównano miejskie tereny zielone w pięciu regionach metropolitalnych w Brazylii z wynikami szeroko zakrojonej ankiety przeprowadzonej wśród zarządców miejskich, dotyczącej możliwego wzrostu zapotrzebowania ludności na tereny zielone. Miejskie tereny zielone o powierzchni od 625 m2 zostały zmapowane w 117 gminach, ich łączna powierzchnia 4170 km2 reprezentuje 37,4% przestrzeni miejskich w analizowanych regionach metropolitalnych. Spośród 117 gmin, 49 miało dostępne dane dotyczące zapotrzebowania na tereny zielone w kontekście pandemii. W sumie 20 gmin (reprezentujących wszystkie pięć regionów metropolitalnych) stwierdziło, że nastąpił wzrost odwiedzalności miejskich terenów zielonych, a 13 kolejnych pośrednio zasugerowało możliwe zapotrzebowanie. Nierówna dystrybucja tych przestrzeni uwzględnia perspektywę sprawiedliwości społecznej, jak również aspekty zdrowia publicznego, które obejmują odporność na zmiany klimatu i ryzyko epidemiologiczne (SDG 11).

EN

During the COVID-19 pandemic, urban green spaces were considered less prone to contagion, and thus people adopted them as alternative sites for improving mental health. The One Health concept advocated by health organizations worldwide supports the idea that the well-being of urban residents is strongly linked with physical activity in green areas. As the world grapples with the physical and mental health consequences of the COVID-19 pandemic, it becomes clearer that access to urban green spaces is a human rights issue. This study compared previously-mapped urban green spaces in five metropolitan regions in Brazil with the results of an extensive survey of municipal managers concerning possible increase in demand of population for green spaces. Urban green spaces of over 625 m2 were mapped in 117 municipalities, the total area of 4170 km2 representing 37.4% of the urban spaces analyzed in the five metropolitan regions. Out of these 117 municipalities, 49 had data available concerning demands of green spaces in the pandemic context. Overall, 20 municipalities (representing all five metropolitan regions) stated that there was an increase in visitation in urban green spaces, and 13 more indirectly suggested possible demands. When sustainability transitions are understood as geographical processes that happen in concrete places, urban green spaces then represent real locations where sustainable transitions can begin. The unequal distribution of these spaces also brings into consideration a social justice perspective, as well as aspects of public health that involve climate change resilience and epidemiological risk (SDG 11).