Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Słowo Boże w nauczaniu św. Cezarego z Arles

100%

Szczur P.

|

tom 52

|

nr 2

1069-1084

FR

Saint Cesaire d’Arles (470-542/3), primat de Gaule et d’Espagne, est surtout connu comme l’auteur des Sermons. Dans ces sermons, consacres surtout a des ąuestions pastorales, nous trouvons des precieuses informations sur la vie quoti- dienne de l’epoque. II est caracteristique pour Cesaire d’encourager les eveques, les pretres et les diacres a la lecture de l’Ecriture. II n’y a rien d’extraordinaire a ce que Cćsaire encourage le clerge a la lecture de la Bibie. Ce qui est plus etonnant, c’est que l’6veque d’Arles adresse une semblable encouragement aussi aux laics, et surtout aux gens de la campagne. Cesaire sait parfaitement que tout le monde ne sait pas lirę, mais il est persuadć que partout on peut trouver quelqu’un qui sait lirę en latin, et ceux qui veulent lirę, peuvent toujours trouver des livres. D’une maniere generale, l’eveque d’Arles distingue deux sens de l’Ecriture: le sens litteral appelle encore historique ou corporel et le sens spirituel ou allśgorique. La typologie de Saint Cesaire est avant tout centree sur le mistóre du Christ et de l’Eglise. L’exegese de Cesaire, en effet, ne brille pas par l’originalitó. Presque tous les figures ćtudiees dans les sermons se rencontrent dój a chez de nombreux Peres des III®, IV® et V® siecles. La parole de Dieu est la nourriture spirituelle, la rosee et la pluie dćfrichant la terre des coeurs humains. Les eveques, les pretres et les diacres doivent se souder au salut eternel tous les fideles. Ce but peut etre acquis par la prćdication et l’ensei- gnement systematique, qu’il va rassurer les gens droits au procede bon, et qu’il va aider les pecheurs a la conversion.

2

Poezja w służbie Słowu Bożemu

88%

Kosmana OFMConv. I.

|

tom 18

115-146

EN

In this article, the author focuses on the subject of poetry used in the Word of God. The forms of poetry presented during ancient times, the middle ages and a short correlation to biblical poetry, which is the basis to Christian poetry, are introduced with clear originality. The reader who is familiar with the forms of poetry used in homiletics as well as in lyrical preaching fragments, beginning from Clement of Alexandria and finishing with today’s Polish poet-preachers, will discover that poetry is a perfect tool to transmit homiletic and dogmatic contents. It represents itself as a privileged instrument to express the Word of God. The subject of poetry at the service of the Word of God has as its goal on one side to call attention to today’s preachers to the richness of Church poetry, and on the other side, to make one more sensitive to the beauty of the Word.

3

"Stół Słowa Bożego" według "Traktatu do 13 psalmu" św. Hilarego z Poitiers

75%

Stanula E.

|

tom 12

355-370

FR

L’auteur de l’article, en analysant le texte du Traite (du Commentaire) sur le 13-eme psaume, dans le contexte d’autres enonces.

4

Teologia Słowa Jahwe w księdze proroka Jeremiasza

75%

Szwarc U.

|

nr 1

15-32

PL

Gegenstand der exegetisch-theologischen Analyse des Artikels sind diese Orakelsprüche aus dem Buch Jeremia, die es ermöglichen den Sinn des Termins: debar Jhwh kennenzulemen. Im ersten Teil des Artikels sind Texte, welche als die von Jeremia gehalten werden, Materie der Erfoschungen, im zweiten Teil dagegen die, welche Baruch und Redaktoren zugeschrieben werden. Die durchgeführten Untersuchungen lassen feststellen, dass es keine grundsätzlichen Unterschiede gibt, wenn es sich um die Fassung des Wortes Gottes in einzelnen Schichten des Buches handelt. In beiden Kategorien des Textes ist sein theologischer Sinn genau so reich und unterschiedlich, nur Jeremia selbst scheint mehr die Macht debar Jhwh und die Weise seiner Tätigkeit, und der Redaktor oder Redaktore dagegen – Unterschiedlichkeit der Formen zu akzentuieren, in denen es dem Menschen zum Vorschein kommt.

5

Perché Interpretare

75%

Sensi P.

|

nr 18

61-88

PL

Autor przedstawia konieczność interpretacji Słowa Bożego spisanego i zakotwiczonego w starożytnych kategoriach, które domagają się analizy historyczno-krytycznej. Koncentruje się jednak na samym akcie interpretacji. W tym celu przedstawia najpierw mówiącego Boga, który objawia samego siebie i tajemnicę swej woli z zamiarem ustanowienia przymierze z ludźmi. Z mówieniem Boga mamy jednak do czynienia od samego stworzenia świata, kiedy tworzona jest historia. Bóg mówił także przez proroków, którzy byli natchnionymi interpretatorami słowa. To oni musieli zmierzyć się z językiem, adresatami, nowymi objawieniami. Oni jako tłumacze-interpretatorzy stali się świadkami prawdziwości przesłania, które głosili. I chociaż domagali się od tłumaczy całkowitego posłuszeństwa, bazując na boskim autorytecie, byli jednak ograniczeni swoim człowieczeństwem. Spisali swoje świadectwa, chociaż nie zawsze zajmowali się tym sam. Cały ten proces spisywania ukazuje narodziny tekstu kanonicznego. Tekst ten w swoim odbiorze domaga się czytelnika, który dokonuje pierwszej interpretacji z chwilą wejścia z nim w kontakt. Specyfika tekstu domaga się jednak czytania z uwzględnieniem tradycji wiary.

6

"Słowo Boże" – znane czy nie znane? Analiza egzegetyczno-teologiczna wybranych wyroczni prorockich

75%

Szwarc U.

|

tom 31

|

nr 1

43-59

PL

Der vorliegende Artikel bildet den Versuch einer Beantwortung der Frage: Was ist das eigentlich, das Wort Jahwes? Woran soll der Mensch die darin enthaltene göttliche Wirklichkeit erkennen? Auf welche Weise offenbart es sich in der Zeitlichkeit, in der gegenwärtigen, d.h. irdischen Welt? Den Ausgangspunkt, das Material, das die Grundlage für unsere Betrachtungen darstellt, bilden ausgewählte Prophetenworte über des eigene Volk. Sie wurden in drei Themengruppen gegliedert. Ihre Analyse führte zu folgenden Schlussfolgerungen: debar Jhwh ist eine übernaturliche und irdische, göttliche und menschliche Wirklichkeit zugleich, welche durch Sicht und Gehör erfassbar ist. Oft tragen menschliche Worte und Taten zu ihm bei, ohne Rücksicht auf die Beziehung, welche ihr Autor zu Gott, dem Schöpfer und Erlöser, hat aber Gottes dābār sind auch die Werke der göttlichen Vorsehung, d.h. solche Ereignisse, die allein dem Herrn des Weltalls zugeschrieben werden können.

7

Learning and Revealing the Thoughts of the Holy Scriptures through the Preachers as Perceived by Rev. Zygmunt Pilch (1888–1962)

44%

Bucki Ł.

|

nr 37

89-116

PL

Tekst artykułu stanowi analizę wybranych zagadnień z nauczania ks. dra Zygmunta Pilcha (1888– 1962), który swoje myśli kierował zarówno do uczących się kaznodziejstwa, jak i do kaznodziejów. Jego nauczanie jest wciąż niewygasłe. Wykładowca homiletyki apelował do głosicieli słowa Bożego, że są zobligowani do przekazywania światu Dobrej Nowiny o zbawieniu. Tekst Pisma Świętego, zdaniem profesora homiletyki, jest naturalnym źródłem kaznodziejstwa, gdyż z niego przemawia sam Duch Boży za pośrednictwem Kościoła nauczającego. Z tekstu natchnionego kaznodzieja winien czerpać treść, ducha, namaszczenie, życie i łaskę. Kaznodzieja zapoznający się z Pismem Świętym jest zobowiązany do uchwycenia sensu Boskiej mowy. Poznając Biblię, szuka myśli i znaczenia, aby uchwycić wewnętrzną treść tekstu. Pryncypalną troską przy czytaniu Pisma Świętego jest poznanie dosłownego sensu, który to bezpośrednio wynika ze słów tekstu. W księgach świętych istnieje również sens typiczny. Zadaniem kaznodziei jest przekonywanie wiernych do życia z wiary i według wiary, zgodnie z myślą Pańską zawartą w typach. Odczytanie świata wymaga odpowiednich metod, które ukażą jego znaczenie symboliczne ujawniające się w alegoriach. Chrystus często posługiwał się przypowieściami, które - czerpiąc obrazy z codziennego życia - stanowią środek nauczania poglądowego. Oddany całkowicie kaznodziejstwu Z. Pilch przypominał, że Pismo Święte, będące skarbnicą objawionej prawdy, jest naczelną literaturą dla każdego kaznodziei. Nauczanie księdza infułata Zygmunta Pilcha wydaje się nadal aktualne i stanowi nieodkrytą do końca skarbnicę wiedzy.

EN

The text of the article is an analysis of selected issues from the teaching of Rev. Zygmunt Pilch (1888–1962) PhD, who directed his thoughts not only to students of preaching but also to preachers. His teaching is still relevant today. The homiletics lecturer appealed to the preachers of the Word of God that they were obliged to communicate the Word of Salvation to the world. The text of the Holy Scriptures, according to the homiletics teacher, is a natural source of preaching, as it is the Spirit of God Himself who speaks through it, through the teaching Church. From the inspired text, the preacher should draw content, spirit, anointing, life and grace. A preacher reading the Scriptures is bound to grasp the meaning of God’s speech. By reading the text, he looks for thoughts and meanings, wanting to capture the inner content of the text. The primary concern in reading the Bible is to know its literal meaning, which is directly apparent from the words of the text. There is also a typical sense in the holy books. The preacher’s task is to convince the faithful to live by faith, according to the Lord’s thought contained in types. Reading the Word of God requires appropriate methods that understand its symbolic meaning, revealed in allegories. Christ often made use of parables as the means of visual teaching, drawing images from everyday life. Devoted completely to preaching, Z. Pilch reminded that the Holy Scriptures, being the treasury of the revealed truth, were the main literature for every preacher. The teaching of the prelate Zygmunt Pilch seems to be still relevant and is still an undiscovered treasury.