Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Lata help
Autorzy help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 172

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 9 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Sąd Najwyższy
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 9 next fast forward last
PL
Instytucja sprawozdania finansowego jest ważnym elementem sprawdzania prawidłowoś-ci finansowania kampanii wyborczej. W myśl kodeksu wyborczego pełnomocnik finan-sowy komitetu wyborczego winien przedłożyć organowi wyborczemu któremu komitet wyborczy złożył wcześniej zawiadomienie o swoim utworzeniu sprawozdanie finan-sowe o przychodach, wydatkach i zobowiązaniach komitetu w tym także o uzyskanych kredytach bankowych i warunkach ich uzyskania. Sprawozdanie finansowe może w tej sytuacji być składane Państwowej Komisji Wyborczej, a także innym organom wyborc-zym. Jeżeli jednak sprawozdanie zostałoby odrzucone przez komisarza wyborczego pełnomocnik finansowy może wnieść do Sądu Okręgowego odwołanie od takiego pos-tanowienia. Z dotychczasowych judykatów wynika, iż sporne było, czy istnieje możli-wość wniesienia skargi w sytuacji, gdy sprawozdanie zostało przyjęte, lecz jednocześnie wskazano stwierdzone uchybienia. Kwestionowano także treść obligatoryjnych podst-aw ustawowych odrzucenia sprawozdania.
EN
Financial statement is an important element in checking the compliant financing of an election campaign. According to the Election Code, the financial representative of the election committee should submit to the election body to which the election committee previously submitted a notification of its establishment, a financial report on the com-mittee’s revenues, expenses and liabilities, including bank loans obtained and loans con-ditions. In this situation, the financial statement may be submitted to the National Elec-toral Commission as well as to other election bodies. However, if the report was rejected by the election commissioner, the financial representative may appeal against such de-cision to the District Court. Judicial practice shows that it was disputed whether a com-plaint could be brought in a situation where the report was accepted, but at the same time the identified shortcomings were identified. The content of the obligatory statuto-ry grounds for rejecting the report was also questioned.
XX
W artykule zaprezentowano wybrane orzeczenia Sądu Najwyższego wydane w 2015 r. W okresie wydano szereg orzeczeń, które mają istotny wpływ na działalności gospodarczą, dlatego też konieczny był autorki wybór tych najważniejszych. Autor w artykule cytuje wybrane orzeczenia Sądu Najwyższego wraz z fragmentami ich uzasadnień, a następnie opatruje je komentarzem. W artykule zwrócono uwagę na orzeczenia Sądu Najwyższego dotyczące: niedopuszczalności prokury łącznej niewłaściwej, przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną w spółkę kapitałową, charakteru umowy konsorcjum, pokrywania wynagrodzenia kuratora ustanowionego z urzędu, odpowiedzialności inwestora za wynagrodzenie podwykonawcy w przypadku odstąpienia od umowy przez wykonawcę, dopuszczalności skargi kasacyjnej w sprawie o wpis do rejestru zastawów, odpowiedzialności z art. 594 Ksh, wierzytelności finansującego w przypadku wypowiedzenia przez niego umowy leasingu, reprezentacji wspólnoty mieszkaniowej, konsekwencji wyroku uznającego postanowienie za abuzywne.(abstrakt oryginalny)
EN
The article presents current judgements of the Supreme Court ruled in 2015. In this period The Supreme Court issued many judgements which could have big influence on economic activity. The author quotes judgments with part of reasoning and then comments them. He focuses on judgments which especially deals with joint mixed commercial proxy, transformation of an entrepreneur into company, consortium agreement, remuneration of a curator, claims for capital payments, liability for the payment of remuneration for the construction works performed by the subcontractor, possibility of cassation appeal in case connected to the registration of pledges, liability under art. 594 of the Commercial Companies Code, paying all the instalments stipulated in the contract by user in leasing contract in case of the financing party terminates the contract, representation of housing communities, convection of judgement which recognizes agreement provision by wrongful contractual provisions.(original abstract)
XX
Osoba upoważniona w oddziale do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego (art. 87 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, jedn. tekst: DzU z 2013 r., poz. 672 ze zm.), której dane zostały objęte wpisem tego oddziału do Krajowego Rejestru Sądowego, może udzielić pełnomocnictwa procesowego do zastępowania przedsiębiorcy zagranicznego w sprawach o roszczenia związane z działalnością tego oddziału (uchwała z uzasadnieniem została opublikowana w OSNC 2014, nr 12, poz. 119).(fragment tekstu)
EN
The article presents judgements of The Supreme Court, ruled in 2020, which have the most important meaning for the economics practice. Although the Polish legal system is not based on a precedent, the case law of the highest judicial body is respected by common courts. The position of the Supreme Court is of particular importance if it was issued as a result of the resolution of legal issues. The author highlights judgments which deals with such topics like: life insurance with insurance capital fund, nature of period of time under the article 584 the Commercial Companies Code, the costs of renting a replacement vehicle as a damage, contractual penalty from money obligations, limitation period under the article 819 § 4 of the Civil Code, interpretation of the article 13 § 1 of the Commercial Companies Code, nature of the claims about cancelation of the agreement in case of unfair market practice.
PL
Przedmiotem niniejszego artykułu jest prezentacja najważniejszych, zdaniem autora, orzeczeń Sądu Najwyższego wydanych w 2020 r., a mających istotne znaczenie dla praktyki gospodarczej. Polski system prawny nie opiera się co prawda na precedensie, niemniej orzecznictwo najwyższego organu sądowniczego jest szanowane przez sądy powszechne. Stanowisko Sądu Najwyższego ma szczególne znaczenie, jeżeli zostało wydane w wyniku rozstrzygnięcia zagadnień prawnych. Autor przedstawił orzeczenia dotyczące: umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, charakteru terminu z art. 584 k.s.h, kwalifikacji kosztów najmu pojazdu zastępczego jako szkody, szczególnej możliwości zastrzeżenia kary umownej od zobowiązań pieniężnych, przerwania biegu przedawnienia na podstawie art. 819 § 4 k.c., interpretacji art. 13 § 1 k.s.h., a także charakteru roszczenia o unieważnienie umowy w związku z nieuczciwą praktyką rynkową.
EN
Summary The Supreme Court of the United States of America has frequently referred to Roman law in the grounds for the verdicts and rulings it has handed down. Most of its references to Roman law have occurred in a historical context, for the clarification of complex issues, when it has presented the history of a particular legal institution, going back to its ancient origins. Thereby the judge compiling the grounds for the Court’s verdict endeavoured to show that he had conducted a comprehensive and in-depth examination of the question, going right back to the given institution’s ancient roots. Most frequently he would cite a particular Roman law source by quoting the original phrases or even the whole text in Latin, or sometimes by giving just a reference to the source. Some of the most frequent references have been to Gaius and Justinian (the Code and the Digests), and somewhat less often to Teodosius. In this article I look at rulings delivered by the American Supreme Court since 1819, as part of an ongoing discussion of how Roman law has influenced the common law systems.
PL
Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych Ameryki w swoich opiniach niejednokrotnie odwoływał się do prawa rzymskiego. Czynił to przy okazji uzasadniania swoich orzeczeń. W zdecydowanej większości przypadków Sąd Najwyższy odwoływał się do prawa rzymskiego w kontekście historycznym tj. przy okazji wyjaśniania danego zagadnienia, w formie niejako dydaktycznej prezentował podstawę historyczną danej instytucji prawnej, najczęściej wywodząc ją od starożytności. Tym sposobem sędzia przygotowujący uzasadnienie starał się zaakcentować, że wydane orzeczenie poprzedzało wnikliwe, wielowątkowe badanie, które sięgało aż do źródeł danej instytucji prawnej. Jeżeli zaś chodzi o sposób w jaki Sąd Najwyższy sięgał po prawo rzymskie to czynił to w różnych formach. Najczęściej cytował konkretne źródła bądź w całości przytaczając łaciński tekst, bądź wskazując jedynie źródło. Wśród cytowanych fragmentów znajdowały się Instytucje Gaiusa, Instytucje Justyniana, Kodeks oraz Digesta, rzadziej Sąd sięgał do Kodeksu Teodozjańskiego. Przedmiotowy artykuł prezentuje orzeczenia wydane przez amerykański Sądu Najwyższy począwszy od 1819 r. Artykuł wpisuje się w prowadzoną dyskusję o roli prawa rzymskiego na systemy prawne common law
EN
The article presents the most important judgements rulled by The Supreme Court in 2018. The judgements treats topics which are real important for business activity. Most of the judgements are based on The Commercial Companies Code. They headlights problems with compulsory proceedings, succesion after partnerships when partner agreed on another manner of closing the partnership's business than liquidation, mediation agreements, appealed against resolution of the shareholders, time to determine unfair contractual terms, liability for obligation under division by separation. The author quotes the judgments and comments them.
PL
Przedmiotem artykułu jest analiza najważniejszych wydanych w 2018 r. orzeczeń Sądu Najwyższego. Zaprezentowane orzeczenia przede wszystkim dotyczą tematyki objętej kodeksem spółek handlowych. Odnoszą się one do tak istotnych zagadnień, jak: postępowanie przymuszające, sukcesja po spółce osobowej rozwiązanej bez likwidacji, ugoda mediacyjna, zaskarżanie uchwał zgromadzeń wspólników, czas właściwy do ustalenia niedozwolonego postanowienia umownego, odpowiedzialność za zobowiązania w kontekście podziału spółki przez wydzielenie. Autor najpierw cytuje fragmenty orzeczeń, a następnie opatruje je krótkim komentarzem.
7
Content available remote To Overrule or Not? Precedent and the United States Supreme Court
100%
XX
Formuła stare decisis w porządku common law występuje w dwóch aspektach - jako związanie sądów niższych orzeczeniami sądów wyższych oraz jako horyzontalne związanie Sądu Najwyższego własnymi decyzjami. To drugie "związanie" nie jest tak mocne, jak to pierwsze, co przejawia się w przekonaniach i działaniach sędziów tego sądu, które polegają tak na przełamywaniu swoich precedensów, jak i na podkreślaniu potrzeby ich podtrzymywania. Dają się zauważyć w tym kontekście zmiany stanowiska sądu w różnych okresach jego funkcjonowania, co prowadzi jednak do negatywnej odpowiedzi na pytanie, czy precedens, który wiąże jedynie wówczas, gdy chcą tego sędziowie Sądu Najwyższego, jest w ogóle precedensem wiążącym. (abstrakt oryginalny)
EN
The principle of stare decisis in United States courts appears in two aspects - the courts of lower jurisdiction are bound by the rulings issued by the courts of higher jurisdictions and as a horizontal binding of the Supreme Court by its own rulings. The latter 'binding' is not as strong as the former one, which is reflected in the Supreme Court judges' opinions and actions, which consist in both overruling their own precedents and highlighting the need for maintaining them. The changes of the Justices' attitudes leads to a negative answer to the question whether precedent - which is binding only when the Supreme Court's justices want it to be to be so - is binding precedent at all. (original abstract)
XX
Rozstrzygnięcie głosowanego wyroku, sprowadzające się do uchylenia wyroków Sądu Apelacyjnego i Sądu Okręgowego oraz przekazaniu sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania, zasługuje na aprobatę. Kluczowe problemy, będące przedmiotem sądowej analizy sprowadzały się do dwóch kwestii. Po pierwsze, czy poza przypadkiem, o którym mowa w art. 57 Ksh, dopuszczalne jest wytoczenie przez spółkę jawną powództwa odszkodowawczego przeciwko wspólnikowi tej spółki. Po drugie, jak należy ocenić skutki dokonywania czynności "z samym sobą", czy też szerzej - podejmowania takich czynności we własnej sprawie przez wspólnika spółki jawnej. Jak wiadomo, przepisy Ksh odnoszące się do spółek osobowych nie rozwiązują problemu dokonywania czynności "z samym sobą"; nie zawierają bowiem regulacji prawnej, choćby takiej, z jaką mamy do czynienia w przypadku spółek kapitałowych, czy też spółdzielni.(fragment tekstu)
XX
W artykule poddano analizie kwestie interakcji zachodzących między Sądem Konstytucyjnym i Sądem Najwyższym Federacji Rosyjskiej, w kontekście jednolitości orzecznictwa sądów. Autorzy stawiają hipotezę, że ujednoliceniu orzecznictwa sądowego i poprawie współpracy między Sądem Konstytucyjnym i innymi sądami służyłoby połączenie Naczelnego Sądu Arbitrażowego oraz Sądu Najwyższego w Sąd Najwyższy. Dzięki tej zmianie organizacyjnej można byłoby realizować wartość ustrojową w postaci poprawy efektywności działalności sądowej i spójnego rozstrzygania przez sądy w podobnych sprawach. Z kolei jednolitość orzecznictwa sądowego powinna służyć promowaniu rządów prawa. (abstrakt oryginalny)
EN
The article discusses the problem of interaction of the Constitutional Court and the Supreme Court of the Russian Federation with respect to case law integrity. The authors present a hypothesis that the merge of the Supreme Arbitration Court and the Supreme Court in the single Supreme Court will improve the interaction between the Constitutional Court and the other courts, including in the field of achieving case law integrity. The uniform case law is considered to be either an essential component and the result of judicial activity or the result of identical qualification of similar cases, and a form of judicial control. The uniform case law should be aimed at promoting the rule of law. (original abstract)
EN
The article describes situations in which it is permissible to depart from the results of a linguistic interpretation. L. Morawski enumerated these situations. Then Supreme Court adapted it in penal law. However, it has been accused that acceptance of such proceedings leads to acceptance of the law-making interpretation. The analysis of the these cases leads to the conclusion that departure from the results of the linguistic interpretation in criminal law is generally acceptable, as long as it does not constitute an interpretation that is not favorable for the perpetrator and is based on system and functional interpretation.
PL
Artykuł opisuje sytuacje, w których dopuszczalne jest odstąpienie od wyników wykładni językowej. Te przypadki wyliczył L. Morawski, co następnie zostało zaadaptowane przez Sąd Najwyższy na gruncie prawa karnego. Spotkało się to jednak z zarzutem, iż akceptacja takiego postępowania prowadzi do zaakceptowania wykładni prawotwórczej. Analiza powyższych przypadków prowadzi do wniosku, że wyjście poza wykładnię językową w prawie karnym jest generalnie dopuszczalne, o ile nie stanowi wykładni rozszerzającej na niekorzyść sprawcy i ma oparcie w wykładni systemowej i funkcjonalnej.
Zeszyty Prawnicze
|
2016
|
tom 16
|
nr 3
57-70
PL
The Jurisdiction of the Polish Supreme Court in the Scope of Practical Problems Connected with Leave on Request Summary The article discusses the role of the jurisdiction of the Polish Supreme Court in the scope of practical problems connected with leave on request. Ever since its introduction in the Polish Labour Code, this institution has been generating misgivings and reservations both as regards the case law and the doctrine. The role of the Supreme Court in connection with this regulation is significant due to the legislator’s lack of precision. Verdicts handed down by the Supreme Court on these issues have in general been changing the legal character of the institution by emphasising the organisational function of labour law. The interpretation of these legal provisions proposed by the Supreme Court has clarified some of the rights and duties of parties in matters connected with leave on request. Despite this, there are still situations where the current wording of the provisions may lead to disputes between employee and employer. Therefore, the current provisions of the Labour Code within this scope require amendment.
XX
Artykuł ma charakter naukowo-badawczy, a jego przedmiotem jest analiza uchwał i postanowień Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego procesowego wydanych w 2021 r., w wyniku rozpatrzenia tzw. pytań prawnych. Przedmiotem rozważań są takie zagadnienia jak: brak wymaganego zezwolenia na ściganie (art. 17 § 1 pkt 10 k.p.k.), skład sądu odwoławczego na rozprawie (art. 29 § 1 k.p.k.), spór o właściwość sądu (art. 38 § 1 k.p.k.), skutki nieogłoszenia wyroku wydawanego na rozprawie głównej (art. 418 § 1 k.p.k.), udział w składzie sądu sędziego powołanego na wniosek KRS po zmianach z 2017 r. (art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k.), sposób określenia czasu trwania delegacji sędziego do innego sądu i skutki procesowe jego naruszenia (art. 77 § 1 pkt 1 u.s.p), skutki nieobecności na rozprawie obrońcy obligatoryjnego (art. 439 § 1 pkt 10 k.p.k.), przesłanki rozstrzygania przez Sąd Najwyższy zagadnień prawnych (art. 441 § 1 k.p.k.), skład sądu odwoławczego (art. 449 § 2 k.p.k.), organ właściwy do wydania europejskiego nakazu dochodzeniowego (art. 589w § 1 i 5 k.p.k.), odszkodowanie i zadośćuczynienie w związku z orzeczeniami i decyzjami o internowaniu wydawanymi w stanie wojennym (art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r.), rozstrzyganie przez Sąd Najwyższy rozbieżności w wykładni prawa (art. 83 § 1u.SN), uznanie za dowód rzeczowy środków na zablokowanym rachunku bankowym (art. 86 ust. 13 ustawy z dnia 1 marca 2018 r.) oraz udział w sądowym postępowaniu karnym państwowej komisji ds. wyjaśniania przypadków czynności skierowanych przeciwko wolności seksualnej (art. 25 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2019 r). (abstrakt oryginalny)
EN
The article is of a scientific and research nature, and analyses the resolutions and decisions of the Supreme Court Criminal Chamber related to procedural criminal law, which were issued in 2022, as a result of the examination of the so-called legal questions. The subject of the considerations are: lack of the required authorization to prosecute (article 17 § 1 point 10 of the Code of Criminal Procedure), the composition of the court of appeal at the hearing (article 29 §1 CCP), dispute over the jurisdiction of the court (article 38 § 1 CCP), consequences of failure to announce the judgment issued at the main hearing (article 418 § 1CCP), participation in the composition of the court of a judge appointed at the request of the National Council of the Judiciary after the changes of 2017 (article 439 § 1 point 2 CCP), the method of determining the duration of a judge's delegation to another court and the procedural consequences of its violation (article 77 § 1 point 1 CCP), the effects of the absence of a mandatory defence attorney at the hearing (article 439 § 1 point 10 CCP), requirements for resolving legal issues by the Supreme Court (article 441 § 1CCP), composition of the appeal court (article 449 § 2 CCP), authority competent to issue the European Investigation Order (article 589w § 1 and 5CCP), compensation and redress in connection with judgments and decisions on internment issued during martial law (article 8 section 1 of the act dated as of February 23, 1991), resolution by the Supreme Court of discrepancies in the interpretation of law (article 83 § 1 of the Supreme Court Act), recognition of funds in a blocked bank account as material evidence (article 86 (13) of act dated as of March 1, 2018) and participation in criminal court proceedings of the state commission for investigating cases of activities directed against sexual freedom (article 25 point 2 of the act dated as of August 30, 2019). (original abstract)
XX
W uchwale z dnia 13 maja 2015 roku, III CZP 19/15 Sąd Najwyższy dopuścił skuteczność pełnomocnictwa upoważniającego do wyrażenia zgody na udzielenie świadczenia zdrowotnego w przypadku małoletniego dziecka. W orzeczeniu wskazano, że pełnomocnictwo to jest zgodne z dobrem dziecka, a zgoda przedstawiciela ustawowego nie ma charakteru ściśle osobistego. W glosie zaprezentowano stanowisko odmienne, zwracając uwagę na ściśle osobisty charakter zgody na udzielenie świadczenia zdrowotnego także w przypadku zgody zastępczej, związanie władzy rodzicielskiej z osobami rodziców oraz na aspekt prawnoporównawczy - niedopuszczalność takiego oświadczenia w przypadku dzieci w prawie angielskim.(abstrakt oryginalny)
EN
In a resolution of 13 May 2015, III CZP 19/15 the Supreme Court allowed the power of attorney, which covered consent to medical treatment in the case of a minor child. The judgment stated that the power of attorney may be in accordance with the welfare of the child and that the consenof the statutory representative is not strictly personal. In the gloss the different statement is presented. It must be taken into consideration that the consent to medical treatment has strictly personal nature, also in the case of substitute consent. Moreover, the connection of parental authority with parents and the aspects of comparative law - inadmissibility of such power of attorney in the case of children under the English law must be bear in mind.(original abstract)
XX
Obydwa glosowane wyroki SN dotyczą problematyki wadliwości umów kredytu waloryzowanych kursem CHF, w których przedsiębiorca w relacji z konsumentem posłużył się nieuczciwymi warunkami umownymi pozwalającymi na jednostronne kształtowanie wysokości zobowiązania słabszej strony kontraktu, bez jednoczesnego wskazania w treści umowy kryteriów i mechanizmu ustalania wysokości kursu waluty obcej. Ze względu na tożsamość składu rozpoznającego obydwie zawisłe przed SN sprawy oraz zbieżność zaprezentowanej argumentacji, w tym zwłaszcza w zakresie postulowanej przez SN konieczności stosowania przez sąd krajowy art. 56 k.c. przy usuwaniu skutków abuzywności postanowienia umownego, orzeczenia te zostaną w ramach niniejszej glosy omówione łącznie. (abstrakt oryginalny)
EN
Both Supreme Court judgments discussed in this commentary address the issue of defects in loan agreements indexed to the CHF exchange rate. In these cases, the entrepreneurs used unfair contractual terms in their relationships with consumers, allowing said entrepreneurs to unilaterally determine the amount of the weaker counterparty's liability without simultaneously specifying the criteria or mechanism for determining the foreign currency exchange rate in the contract. As identical panels heard both cases pending before the Supreme Court and similar arguments were presented, including the Supreme Court advocating the need for national courts to apply Article 56 of the Civil Code when addressing the consequences of abusive contractual terms, these judgments will be discussed together in this commentary. The legal views expressed in the discussed judgments, primarily concerning the legal nature of the sanction of abusive provisions being non-binding, as provided for in Article 385¹(1) of the Civil Code, and the relationship of this sanction to domestic civil law institutions, including the norm of Article 56 of the Civil Code, should be considered as contradicting the principle of the primacy of Community law and neglecting the need to interpret national law in conformity with EU law (the so-called consistent interpretation). Consequently, in my opinion, these views are erroneous and inconsistent with the extensive case law developed over the years by both national courts: the Constitutional Tribunal and the Supreme Court, as well as by the Court of Justice of the European Union (CJEU). The approach advocated in the discussed judgments, which requires the national court to validate the defective contractual term in to maintain validity of the obligation, has been definitively rejected with respect to CHF loan agreements - in the operative part of the judgment of the full bench of the Civil Chamber of the Supreme Court dated 25 April 2024 (III CZP 25/22). (original abstract)
XX
Przedmiotem niniejszego artykułu jest prezentacja najważniejszych, zdaniem autora, orzeczeń Sądu Najwyższego wydanych w 2020 r., a mających istotne znaczenie dla praktyki gospodarczej. Polski system prawny nie opiera się co prawda na precedensie, niemniej orzecznictwo najwyższego organu sądowniczego jest szanowane przez sądy powszechne. Stanowisko Sądu Najwyższego ma szczególne znaczenie, jeżeli zostało wydane w wyniku rozstrzygnięcia zagadnień prawnych. Autor przedstawił orzeczenia dotyczące: umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, charakteru terminu z art. 584 k.s.h, kwalifikacji kosztów najmu pojazdu zastępczego jako szkody, szczególnej możliwości zastrzeżenia kary umownej od zobowiązań pieniężnych, przerwania biegu przedawnienia na podstawie art. 819 § 4 k.c., interpretacji art. 13 § 1 k.s.h., a także charakteru roszczenia o unieważnienie umowy w związku z nieuczciwą praktyką rynkową.(abstrakt oryginalny)
EN
The article presents judgements of The Supreme Court, ruled in 2020, which have the most important meaning for the economics practice. Although the Polish legal system is not based on a precedent, the case law of the highest judicial body is respected by common courts. The position of the Supreme Court is of particular importance if it was issued as a result of the resolution of legal issues. The author highlights judgments which deals with such topics like: life insurance with insurance capital fund, nature of period of time under the article 584 the Commercial Companies Code, the costs of renting a replacement vehicle as a damage, contractual penalty from money obligations, limitation period under the article 819 § 4 of the Civil Code, interpretation of the article 13 § 1 of the Commercial Companies Code, nature of the claims about cancelation of the agreement in case of unfair market practice.(original abstract)
PL
Artykuł poświecony jest zagadnieniu prędkości bezpiecznej w świetle kształtującej roli orzecznictwa Sądu Najwyższego. Przedstawiono dane statystyczne potwierdzające dominację czynnika prędkości pojazdu jako głównej przyczyny wypadków drogowych. Zasygnalizowano dwa aspekty nie dostosowania prędkości do warunków panujących na drodze: prędkość nadmierną oraz niewystarczającą. Scharakteryzowano konsekwencje wynikające z wymienionych zachowań. Omówiono wybrane orzeczenia Sądu Najwyższego w kontekście interpretacji pojęcia prędkości bezpiecznej. Podkreślono wagę i charakter zasad bezpieczeństwa w ruchu.
EN
Article is devoted to the issue of safe speed in the light of the formative role of Supreme Court’s judicature. The statistical data confirming the dominance of vehicle speed factor as the main cause of the road accidents, has been presented. Two aspects of not adjusting the speed to the road conditions have been indicated excessive and insufficient speed. The consequences have been characterized which stem from these actions. The selected Supreme Court's rulings have been commented in the context of the interpretation of the safe speed concept. The importance and nature of the traffic safety rules have been stressed.
XX
W glosie do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 28 maja 2015 r., III CSK 352/14, OSNC 2016, nr 5, poz. 63, autor wyraził aprobatę dla poglądu o tym, że złożenie do sądu opiekuńczego przez przedstawiciela ustawowego małoletniego spadkobiercy wniosku o zezwolenie na złożenie w jego imieniu oświadczenia o odrzuceniu spadku nie pozostaje bez wpływu na bieg terminu przewidzianego w art. 1015 § 1 kc. Choć uznał, że bardziej właściwe byłoby przyjęcie, że złożenie do sądu opiekuńczego przez przedstawiciela ustawowego małoletniego spadkobiercy takiego wniosku nie przerywa, lecz zawiesza bieg terminu przewidzianego w art. 1015 § 1 kc do momentu uprawomocnienia się postanowienia sądu w przedmiocie udzielenia tego zezwolenia (art. 121 pkt 4 kc stosowany per analogiam), to jednak samą optykę patrzenia na problem prawny przez Sąd Najwyższy uznał za słuszną. Istotne jest bowiem to, że Sąd ten nie odrzucił możliwości stosowania do terminu z art. 1015 § 1 kc przepisów kodeksu cywilnego o zawieszeniu bądź przerwaniu biegu terminów przedawnienia. (abstrakt oryginalny)
EN
In his gloss to the decision of the Supreme Court dated 28 May 2015, file ref. III CSK 352/14, OSNC 2016, No. 5, item 63, the author endorsed the opinion that when the legal representative of a minor heir applies to the guardianship court for permission to submit - on the heir's behalf - a statement on the rejection of an estate, it has an impact on the expiration of the period provided for in Article 1015§1 of the Civil Code. Still, the author pointed out that it would be more advisable to assume that making such an application by the legal representative of a minor heir does not interrupt but merely suspends the period named in Article 1015 § 1 of the Civil Code until the court's decision on granting the said permission has become effective (Article 121 point 1 of the Civil Code applied per analogiam), he recognized the Supreme Court's approach to the problem as proper. After all, it is important that the supreme judicial body has not rejected the option of applying the code's provisions on the suspension or interruption of limitation periods to the period named in Article 1015 § 1. (original abstract)
18
Content available remote Glosa do wyroku SN z 28 kwietnia 2016 r., II KK 294/15
75%
XX
Sąd Najwyższy uznając za częściowo zasadną kasację obrońcy oskarżonego, uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego, utrzymujący w mocy wyrok Sądu Okręgowego i przekazał sprawę sądowi odwoławczemu do ponownego rozpoznania. Glosowane orzeczenie zasługuje częściowo na akceptację. Przedmiotem sprawy, której przebieg był przyczyną wydanego rozstrzygnięcia była sprawa o zabójstwo, kwalifikowana z art. 148 § 2 pkt 3 k.k.2 Oskarżonemu zarzucono także przestępstwa z art. 286 § 1, 276 i 236 § 2 k.k., z tym że były one popełnione w stosunku do innych pokrzywdzonych. Wyrokiem Sądu Okręgowego z 29 listopada 2010 r. został on uznany winnym przestępstw z art. 286 § 1, art. 276 oraz art. 236 § 2 k.k., za które po orzeczeniu kar jednostkowych wymierzono karę łączną 5 lat pozbawienia wolności, a uniewinniono go od zarzutu popełnienia zabójstwa, w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie. Po apelacji ze strony prokuratora i pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych (na niekorzyść) oraz obrońcy oskarżonego na korzyść, Sąd Apelacyjny uchylił wyrok w części uniewinniającej oskarżonego i w tym zakresie przekazał sprawę sądowi a quo do ponownego rozpoznania. W pozostałym zakresie wyrok utrzymał w mocy. (fragment tekstu)
XX
Przepis art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn.: Dz. U. 2016, poz. 2060 z późn. zm.) ma zastosowanie do szkód wyrządzonych przez psa wykorzystywanego przez rolnika użytkowo w gospodarstwie rolnym.(fragment tekstu)
EN
The purpose of this article is to comment on the Supreme Court resolution dated 20th June 2017, case no. III CZP 114/16 (OSNC 2017 no 12, 130) and adopted by 7 judges. This resolution addresses whether article no. 50 of the Act on compulsory liability insurance, Polish Guarantee Fund and Polish Motor Insurers' Bureau should be applicable to the damage caused by a dog used by a farmer. In the author's view, the Supreme Court properly indicated, that if the circumstances of the case are such that there is sufficient evidence, to show that the dog would be considered as an element of the agricultural farm, then as a result and there is a link between the damage and the possession of the agricultural farm - and as a consequence the insurer, following the duty derived from art no. 50, must compensate for the damage.(original abstract)
XX
Sąd Najwyższy umieścił, zgodnie z wszelką logiką, sposób użytkowania lokalu i zmianę tego sposobu w zakresie czynności polegających na zwykłym korzystaniu z nieruchomości wspólnej. Innymi słowy użytkowanie własnego lokalu i nieruchomości wspólnej jak też zmiana użytkowania lokalu nie może być traktowane jako zarząd nieruchomością wspólną w rozumieniu kodeksu cywilnego i ustawy o własności lokali - nie jest wymagane dla tego typu czynności więc uzyskanie w formie uchwały zgody innych właścicieli. (fragment tekstu)
EN
Problems discussed in the article concern difficulties which are caused in practise and judicial decisions by an issue of a reguirement to obtain a consent of the housing community to change of a way of using the premises. (original abstract)
first rewind previous Strona / 9 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.