Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Methodius of Olympus – one of the Greek sources of Kontakia by Romanos the Melodist

100%

Heszen A.

Classica Cracoviensia

|

2013

|

nr 16

63-79

EN

In this article the author compares Thecla’s Hymn from Methodius of Olympus’s Symposium with some kontakia by Romanos the Melodist. The analysis of a few stanzas of Thecla’s Hymn shows that this work can be a model for the kontakia. Methodius in his song gives examples of heroes of the Old and New Testament that sing a refrain. Romanos in their kontakia made a similar structure, the refrain is variously linked to stanzas and often spoken by different characters.

2

The Woman with the Flow of Blood in the Homily of Pseudo-Chrysostom and the Kontakion of Romanos the Melodist

72%

Dźwigała K. M.

Verbum Vitae

|

2020

|

tom 38

|

nr 2

PL

The piece considers the story of the woman with the flow of blood (haimorrhoousa) in the Gospels of Matthew, Mark, and Luke as it is represented in two works: the homily of Pseudo-Chrysostom (PG 59,575-578) and Kontakion 12 (in the Oxford edition) of Romanos the Melodist. Interpretations of this episode from the gospels touch upon the issue of ritual purity in the Jewish law as well as the attitude of Christian authors toward female menstruation. The texts mentioned above are examined, along with statements from the Fathers of the Church on menstruation, in an attempt to answer the question of whether Christian authors embraced the idea that menstruating women should be excluded from social and religious life. The article shows that the attitude of Christian authors towards menstruating women was in fact generally positive.

3

Piękno kościoła Hagia Sophia w Konstantynopolu jako wyraz łaski bożej dla cesarza i ludu

72%

Dźwigała K. M.

Architecturae et Artibus

|

2016

|

tom Vol. 8, no. 4

14--19

PL

Budowa justyniańskiej Hagii Sophii była dla mieszkańców Konstantynopola w VI w. jednym z najważniejszych wydarzeń. Proces powstawania świątyni oraz jej wygląd opisało trzech twórców z czasów Justyniana: Roman Melodos w kontakionie O trzęsieniach ziemi i pożarach, Paweł Silencjariusz w Ekphrasis oraz Prokopiusz z Cezarei w O budowlach. Artykuł przedstawia analizę i interpretację tych źródeł w kontekście historii politycznej i bieżących wydarzeń. Teksty zostały poddane badaniom filologicznym i historycznym pod kątem zawartych w nich wizji procesu i znaczenia budowy kościoła. Na ich podstawie zostaje wykazane, że źródła prezentują podobną koncepcję, tworzącą rodzaj teologii politycznej oraz zawierającą duchową interpretację budynku kościoła. Budowę świątyni postrzegano jako realizację Bożego planu wobec ludności Konstantynopola, w którym główną rolę odgrywa cesarz Justynian. Budynek kościoła jest przypieczętowaniem nawrócenia chrześcijan i powrotu do przymierza z Bogiem. Piękno Hagii Sophii pobudza wiernych do wiary i pomaga im w zbliżeniu do Boga.

EN

The construction of Justinian’s Hagia Sophia was one of the most important events for the inhabitants of Constantinople in the sixth century. The building process and the appearance of the church were described by three authors from the age of Justinian: Romanos the Melodist in the kontakion On Earthquakes and Fires, Paul the Silentiary in Ekphrasis, and Procopius of Caesarea in The Buildings. The article presents the analysis and the interpretation of these sources in the context of the political history and the contemporary events. The texts have been researched with the use of philological and historical methods in quest for conceptions of the process and the significance of the construction of the church inserted in them. On the grounds of them there is shown that the sources present the similar conception creating a sort of political theology and containing a spiritual interpretation of the building of the church. The construction of the church was regarded as the realization of God’s plan for the inhabitants of Constantinople. It was the emperor who played the main role in this plan. The building of the church was the seal of the conversion of the Christians and of the return to the covenant with God. The beauty of Hagia Sophia induces people to the faith and helps them to get closer to God.

4

Romanos the Melodist as a teacher of the people in the struggle against heresies

72%

Dźwigała K. M.

Vox Patrum

|

2017

|

tom 68

513-521

PL

Artykuł porusza kwestię dydaktycznej roli greckich hymnów kościelnych – kontakionów – w kontekście walki Kościoła w VI w. z herezjami. W kontakionach Romana Melodosa, będącego najwybitniejszym twórcą tego typu hymnów, a także hymnografem, dzięki któremu najprawdopodobniej powstał ten gatunek, znajdziemy liczne echa zmagań z herezjami przez kilka poprzedzających wieków aż do czasu życia poety. Św. Roman pisząc swe śpiewane homilie stawia sobie za cel obronę zgromadzonych w kościołach wiernych chrześcijan przed heretyckimi poglądami oraz pouczenie ich, jaka jest nauka Kościoła. Hymnograf stara się przedstawić trudne teologiczne zagadnienia językiem zrozumiałym dla przeciętnych wiernych, a także uczynić przekaz atrakcyjnym i zapadającym w pamięć. Artykuł na wybranych przykładach przedstawia herezje, które zwalczał Roman Melodos oraz wykorzystywane przez poetę środki.

EN

The article raises an issue of the didactic role of the Greek ecclesiastical hymns – the kontakia – in the context of the struggle of the Church in the sixth century against heresies. In the kontakia of Romanos the Melodist, who was the most prominent author of the hymns of that genre and probably a creator of the genre, we find numerous echoes of the struggles against heresies from the past centuries and from the lifetime of the poet. St. Romanos, when he writes his sung homilies, aims at the defence of the faithful assembled in the church against heretical views and at the instructing them what is the teaching of the Church. The hymnographer tries to present the difficult theological issues using the language understandable for the common Christians and make the hymn more attractive and memorable. The article shows on the examples the heresies against that Romanos the Melodist struggled and the measures he used.

5

The sinful woman as an example of metanoia in Byzantine poetry

72%

Heszen A.

Classica Cracoviensia

|

2014

|

nr 17

69-87

EN

A story about the sinful woman is told in the Gospel, where she is an example of deep repentance. The Byzantine authors often used this example in their poetic and homiletic works. In this article I juxtapose three genres of Byzantine poetry and I compare the literary motif of the sinful woman which appears in each of them. I choose the most representative genres of Byzantine poetry, as kontakion, kanon and troparion (or sticheron). In the first part I examine Romanos’ kontakion On the sinful woman, in the second one – Andrew of Crete’s the Megas Kanon and in the last part – Kassia’s troparion, commonly called On Mary Magdalene. The works are connected by the common theme, but they are different in respect of the form and the literary genre. In my paper I try to show how the same example of the Gospel parable is used in different ways in literary works.

6

Wyobraźnia i zmysły w nabożeństwie bizantyjskim w VI w. na przykładzie hymnów Romana Melodosa

58%

Dźwigała K. M.

Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars

|

2016

|

tom 22

|

nr 48

499-511

PL

W kontakiach Romana Melodosa odnajdziemy wiele informacji wskazujących na to, w jaki sposób postrzegano nabożeństwo chrześcijańskie w Konstantynopolu w VI w. Na podstawie lektury tekstów możemy zaobserwować, że śpiewanie hymnu miało na celu nie tylko to, aby opowiedzieć wątek biblijny, lecz aby odegrać go, jak gdyby znów miał miejsce. Celem poety było zaangażowanie umysłów i ciał słuchaczy, by pomóc im wyobrazić sobie, że są uczestnikami opowieści biblijnej. Taki stosunek do chrześcijańskiego nabożeństwa jest związany ze zmianą w odbiorze liturgii bizantyjskiej w VI w.

EN

In the kontakia of Romanos the Melodist we find information about the attitude to Christian service in the sixth-century Constantinople. Reading the texts we can see that singing the hymn was not only to tell the biblical story but to enact it as if it took place again. The purpose of the poet was to involve the mind and the body of the audience to help them imagine that they take part in the story. This attitude to Christian worship is associated with the change in perception of the Byzantine liturgy in the sixth century.