Artykuł dotyczy zasady bezpośredniości i jej funkcjonowania w polskim postepowaniu karnym. Pomimo faktu, że przedmiotowa zasada nie została zdefiniowana w aktualnie obowiązującym kodeksie postepowania karnego z 1997 r., jej obowiązywanie w obecnym stanie prawnym jest bezdyskusyjne. Zasada bezpośredniości obejmuje trzy węższe dyrektywy, które pozostają ze sobą w ścisłej korelacji. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie jej złożonego charakteru oraz prześledzenie ograniczeń, jakim ona podlega.
EN
The article discusses the principle of immediacy and its function in the Polish criminal procedure. In spite of the fact that the principle in question was not defined in the Code of Criminal Procedure of 1997 that is currently in force, its validity in the current legal status is unquestionable. The principle of immediacy includes three narrower directives which are strictly correlated. The objective of the following article was to present the complex nature of this principle and conduct the analysis of limitations that the principle is subject to.
DE
Der Artikel betrifft den Grundsatz der Unmittelbarkeit und dessen Funktion im polnischen Strafverfahren. Trotz des Umstandes, dass der gegenständliche Grundsatz der Unmittelbarkeit in der aktuell geltenden Strafprozessordnung von 1997 nicht definiert wurde, ist seine Geltung in der aktuellen Rechtslage unbestritten. Der Grundsatz der Unmittelbarkeit umfasst drei engere Richtlinien, die sich eng aneinander anlehnen. Dieser Artikel hat zum Ziel, seinen zusammengesetzten Charakter zu veranschaulichen, und die Einschränkungen, deren er unterliegt, zu verfolgen.
Po okresie ogromnych zniszczeli wynikłych wskutek obydwóch wojen światowych oraz jeszcze w czasie panowania systemu komunizmu sowieckiego w Środkowej i Wschodniej Europie Robert Schuman i grupa znakomitych polityków zdecydowali się - przede wszystkim z chrześcijańskich motywów - na „pojednanie zamiast odpłaty” lub zemsty, co doprowadziło w dniu 25 marca 1957 roku do podpisania umowy, tworzącej Europejska Wspólnoty Gospodarcza, z której wyrosła obecna Unia Europejska. Tożsamość Europy określona została istotowo przez filozofię grecka, prawo rzymskie i Objawienie judeo-chrześcijańskie w Osobie Jezusa z Nazaretu. Stad zagrożeniem dla samoświadomości Narodów Starego Kontynentu są różne ideologie deformujące obiektywne i realistyczne rozumienie rzeczywistości, takie jak: kolektywistyczny materializm, feminizm, liberalizm czy ekologizm, mające swoje decydujące źródło w reformacji Marcina Lutra, w której doszło do załamania sie istoty kultury europejskiej. Benedykt XVI w swoim przemówieniu w Ratyzbonie wskazał na patologie absolutyzacji rozumu ludzkiego aż do jego całkowitej instrumentalizacji w nazizmie hitlerowskim i komunizmie sowieckim, co uwidocznia sie także dzisiaj m.in. w legalizacji aborcji i eutanazji bądź związków homoseksualnych. Niebezpieczny dla rozwoju Europy jest postępujący proces jej de- chrystianizacji poprzez różne formy rewolucji a głównie poprzez neomarksistowska rewolucje kulturowa jako ideologie nienawiści i zarazem dyktatury relatywizmu, az po akceptacje badan na komórkach macierzystych. Także emocjonalnie prowadzona dyskusja nad traktatem konstytucyjnym uzewnętrznia brak istotowej zgody, co do pytania o integralna tożsamość europejska. Europa istnieje jakoś i niekiedy odnosi sukcesy, ale głównie natury drugorzędnej, jednak jej aktualna bytowość nie posiada fundamentów prawno-religijno-kulturowych.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.