The author examines the record of Poland’s non-permanent membership in the United Nations Security Council after the General Assembly voted on 2 June 2017 in favour of a seat for Poland (for the sixth time ever) on the Council in 2018–2019. The key challenges currently facing the Council are outlined, and comments are offered on the role of non-permanent members in developing the U.N. Security Council.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Autor artykułu przedstawia funkcjonowanie systemu narodów zjednoczonych w postaci Organizacji Narodów Zjednoczonych jako gwaranta światowego bezpieczeństwa. Analizuje najważniejszy dokument, a mianowicie Kartę Narodów Zjednoczonych. Przedstawia strukturę organizacji. Szczególną uwagę poświęca Radzie Bezpieczeństwa, analizując najważniejsze rezolucje.
EN
The author of the article is showing functioning of the system of united nations in the figure of the United Nations as the guarantor of the world safety. He is analyzing the most important documents, especially United Nations Charter. He is presenting the structure of the organization. He is devoting the particular attention to the Security Council, analyzing the most important resolutions.
The Author examines the role and mandate of the UN Security Council with reference to the climate change. The latter became to be regarded as a threat to peace and international security. This notion has evolved and now it encompasses not only armed conflicts or human rights violations but also climate change or HIV/AIDS or Ebola virus. The author analyses UN Security Council resolutions that refer to climate change as a threat to international peace and security.
PL
Autorka analizuje role i mandat Rady Bezpieczeństwa w odniesieniu do zmian klimatu. Zmiany te zaczęto postrzegać jako zagrożenie dla pokoju i bezpieczeństwa na świecie. Ten ostatni termin ewoluował i obecnie obejmuje nie tylko konflikty zbrojne lub naruszenia praw człowieka, ale także zmiany klimatu lub epidemię HIV/AIDS lub wirusa Eboli. W artykule analizie poddano przede wszystkim rezolucje Rady Bezpieczeństwa dotyczące zmian klimatu jako zagrożenia dla pokoju i bezpieczeństwa na świecie.
Od chwili wybuchu wojny do końca lipca 2023 r. Rada Bezpieczeństwa odbyła 33 posiedzenia poświęcone wydarzeniom rozgrywającym się na terytorium Ukrainy. Żadne ze spotkań nie zakończyło się podjęciem decyzji o nałożeniu sankcji przymusu bezpośredniego na Federację Rosyjską. Kolejny raz okazało się, że polityczny organ, jakim jest RB, z uwagi na paraliż decyzyjny nie jest w stanie rozwiązać kluczowego problemu międzynarodowego. Celem artykułu jest analiza aktywności Rady Bezpieczeństwa w sytuacji zagrożenia międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa oraz argumentacji państw-członków Rady. Chodzi o udowodnienie, że obowiązująca procedura głosowania od samego początku toczącego się konfliktu skazała na niepowodzenie wszelkie próby reakcji na agresję i naruszenia międzynarodowego prawa humanitarnego. Zadania RB – wbrew przepisom Karty Narodów Zjednoczonych – ograniczają się zatem do nagłaśniania problemu i w żaden sposób nie przyczyniają się do jego rozwiązania. Rozważania poprowadzono przy użyciu metod charakterystycznych dla nauk społecznych, w szczególności dla nauk o polityce i nauki o stosunkach międzynarodowych. Szczególne znaczenie przypisano metodzie analizy prawnej i metodzie porównawczej.
EN
From the outbreak of the war until the end of July 2023, the Security Council held 33 meetings devoted to the events on the territory of Ukraine. None of the meetings ended with a decision to impose direct coercive sanctions against the Russian Federation. Once again, it turned out that the Security Council is incapable of solving a key international problem due to decision-making paralysis. The purpose of this article is to analyze the activity of the Security Council in a situation of threat to international peace and security and the arguments of the member states of the Council. The existing voting procedure from the very beginning of the ongoing conflict has doomed to failure any attempt to respond to aggression and violations of international humanitarian law. The tasks of the Security Council – contrary to the provisions of the UN Charter – are therefore limited to publicizing the problem and do not contribute in any way to solving it. This paper used methods characteristic of the social sciences, in particular political science and international relations. Particular importance was attached to the method of legal analysis and the comparative method.
Celem artykułu jest analiza prawnych uwarunkowań interwencji zbrojnej w ramach koncepcji „odpowiedzialności za ochronę” (Responsibility to Protect, R2P). Autor przedstawił i ocenił skuteczność podejmowania działań wojskowych w jej ramach. Należy podkreślić, że zbrojny aspekt koncepcji R2P nie był szeroko analizowany w doktrynie. Autor omówił kwestie skuteczności interwencji wojskowej na przykładzie operacji „Odyssey Dawn” i „Unified Protector” w Libii w 2011 r. Odniósł się także do koncepcji zastosowania mechanizmu interwencji wojskowej w Syryjskiej Republice Arabskiej po 2011 r. W tekście wskazano, że największą słabością koncepcji interwencji zbrojnej w ramach mechanizmu R2P jest ogólnikowość i niejasność jej form realizacji. W kontekście interwencji wojskowej w Libii, do której doszło w wyniku braku weta ze strony któregoś ze stałych członków Rady Bezpieczeństwa, autor wykazał, że jakkolwiek zastosowanie formuły interwencji wojskowej w ramach modelu R2P jest wciąż możliwe, to uzasadnione jest także założenie, iż w najbliższym czasie w zbliżonej sytuacji stali członkowie Rady Bezpieczeństwa skorzystają z prawa weta.
EN
The purpose of the article is to analyse the legal conditions of armed intervention under the concept of Responsibility to Protect (R2P). The author presented and assessed the effectiveness of undertaking military actions within its framework. It should be emphasized that the armed aspect of the R2P concept has not been broadly analysed in the doctrine. The author discussed the issues of the effectiveness of military intervention on the example of the “Odyssey Dawn” and “Unified Protector” operations in Libya in 2011. He also referred to the concept of applying the military intervention mechanism to the Syrian Arab Republic after 2011. The text indicates that the greatest weakness is the generality of the concept of armed intervention within the R2P concept and the vagueness of its forms of implementation. In the context of the military intervention in Libya, which occurred as a result of the lack of veto by one of the permanent members of the Security Council, the author showed that although the use of the formula of military intervention under the R2P model is possible, it is also reasonable to assume that in the near future in a similar situation, the permanent members of the Security Council will exercise their right of veto.
Organizacja Narodów Zjednoczonych jest międzynarodową organizacją działającą na rzecz pokoju międzynarodowego, promującą go oraz służącą swoją bezstronnością w rozwiązywaniu konfliktów. Na forum Rady Bezpieczeństwa, najważniejszego organu ONZ, społeczność międzynarodowa szuka rozwiązań dla wybuchających i trwających konfliktów oraz implementuje te rozwiązania. Weto, którym dysponują stali członkowie Rady Bezpieczeństwa może skutecznie paraliżować pokojowe wysiłki innych członków czyniąc ONZ nie zawsze efektywną instytucją. Przykładem stosowania weta przez stałego członka Rady Bezpieczeństwa, wbrew oczekiwaniom innych członków ONZ, jest ochrona, której USA udziela Izraelowi niedopuszczając do przegłosowywania niekorzystnych dla Izraela rezolucji. Wspieranie Izraela przez USA na forum ONZ umożliwia mu prowadzenie, kosztem Palestyńczyków, ekspansywnej polityki na Bliskim Wschodzie. Taka polityka, zarówno USA, jak i Izraela, czyni konflikt izraelsko-palestyński niemożliwym do rozwiązania. Celem rozważań w niniejszym artykule badawczym jest właśnie przedstawienie wspierającej Izrael polityki USA w ONZ oraz konsekwencji takiego działania. Poniższa analiza systemowa pokazuje, że wetowanie niekorzystnych dla Izraela rezolucji Rady Bezpieczeństwa przez USA ma istotny wpływ na trwanie konfliktu izraelsko-palestyńskiego stanowi przeszkodę dla społeczności międzynarodowej w wysiłkach na rzecz pokoju na Bliskim Wschodzie.
EN
The United Nations is an international organisation acting for international peace, promoting it and serving with its neutrality in conflict resolution. In the C forum, the most important body of the UN, the international community is looking for solutions to the bursting out and lasting conflicts as well as it implements those solutions. Veto, disposed by the permanent members of the Security Council, may effectively paralyse peaceful efforts of other members making the UN not always an effective institution. An example of the application of veto by a permanent member of the Security Council, contrary to expectations of other UN members, is the protection provided by the US for Israel, preventing voting down resolutions unfavourable for Israel. The support given to Israel by the US in the UN enables it carrying out, at the expense of Palestinians, an expansionist policy in the Middle East. Such a policy, both of the USA and Israel, makes the Israeli-Palestinian conflict unresolvable. An aim of considerations in this research article is just to present the US policy supporting Israel in the UN as well as consequences of such an activity. The below specified systems analysis shows that vetoing the unfavourable for Israel resolutions being made by the Security Council by the USA has a material impact on persistence of the Israeli-Palestinian conflict and is an obstacle for the international community in efforts for peace in the Middle East.
The article summarizes 20 years of operation of the Women's Affairs Council in the Ministry of National Defense. The author explains the basics of the functioning of this body, its tasks, and competences. What is more, she presents subsequent soldiers, who acted as the chairwomen of the Council in individual years. The publication also presents the most important initiatives and activities in which the Council has been involved over the last two decades.
PL
Artykuł podsumowuje 20 lat funkcjonowania Rady ds. Kobiet w resorcie obrony narodowej. Autor przybliża podstawy funkcjonowania tego organu, jego zadania oraz kompetencje. Co więcej, dokonuje prezentacji kolejnych żołnierzy, pełniących funkcję przewodniczącej w poszczególnych latach działania Rady. W publikacji dokonano również przybliżenia najważniejszych inicjatyw i działań, w które angażowała się Rada na przestrzeni ostatnich dwóch dekad.
Artykuł podsumowuje 20 lat funkcjonowania Rady ds. Kobiet w resorcie obrony narodowej. Autor przybliża podstawy funkcjonowania tego organu, jego zadania oraz kompetencje. Co więcej, dokonuje prezentacji kolejnych żołnierzy, pełniących funkcję przewodniczącej w poszczególnych latach działania Rady. W publikacji dokonano również przybliżenia najważniejszych inicjatyw i działań, w które angażowała się Rada na przestrzeni ostatnich dwóch dekad.
EN
The article summarizes 20 years of operation of the Women's Affairs Council in the Ministry of National Defense. The author explains the basics of the functioning of this body, its tasks, and competences. What is more, she presents subsequent soldiers, who acted as the chairwomen of the Council in individual years. The publication also presents the most important initiatives and activities in which the Council has been involved over the last two decades.
The subject of this paper touches upon the prohibition to use force, and military force in particular, by States in self-defence. This is a classical example of an important and still very topical issue in international law practice. The right of each State to self-defence is perceived as one of the fundamental rights provided for in customary as well as positive international law. And yet, the exercise of this right has always raised many controversies and questions resulting, on the one hand, from the fact that the concept of self-defence has evolved over years, and, on the other hand, because of the recent tendencies to legalise different military actions carried out outside the framework of the United Nations Charter. These tendencies, presented in the paper in the context of military actions taken by states in situations of a potential terrorist attack, are described as either a pre-emptive, or a preventive use of military force. The author then concludes that although in the event of a pre-emptive military action taken by a State in reliance of its right to self-defence it may be justified to rely on the legal construction of self-defence, in the context of a preventive military operation, such reliance would be much more risky, if not inadmissible. A preventive use of military force fails to meet the criteria of legality of self-defence set forth in the UN Charter, as well as those resulting from international customary law.
PL
Problematyka artykułu nawiązuje do klasycznej, ale niezwykle ważnej i aktualnej w praktyce międzynarodowej problematyki zakazu użycia siły, zwłaszcza siły zbrojnej. Dotyczy bowiem możliwości podejmowania i realizowania przez państwa działań zbrojnych pod postacią samoobrony. Prawo każdego państwa do użycia siły w ramach samoobrony było i jest postrzegane jako jedno z praw fundamentalnych, gwarantowanych zarówno przez zwyczajowe, jak i pozytywne prawo międzynarodowe. Jego realizacja w praktyce budzi jednak wiele kontrowersji i pytań. Są one związane zarówno z ewolucją samej instytucji samoobrony, jak również z nowymi tendencjami w zakresie legalizowania różnych akcji zbrojnych dokonywanych poza ramami Karty Narodów Zjednoczonych. Autor prezentuje te tendencje, zwłaszcza w kontekście działań zbrojnych podejmowanych przez państwa w sytuacji potencjalnego zagrożenia atakami terrorystycznymi, a określanych jako uprzedzające i prewencyjne użycie siły. W konkluzji autor stwierdza, że o ile w wypadku zbrojnej operacji uprzedzającej uzasadnione jest odwoływanie się do konstrukcji prawnej samoobrony, o tyle w wypadku zbrojnej operacji prewencyjnej jest to znacznie bardziej ryzykowne, a wręcz nieuprawnione. Prewencyjne użycie siły zbrojnej nie spełnia bowiem kryteriów legalności samoobrony – zarówno tych określonych w Karcie Narodów Zjednoczonych, jak i tych wynikających z prawa zwyczajowego.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.