Przedmiotem artykułu jest pakt stabilizacji i rozwoju przedstawiający warunki spełnienia kryteriów fiskalnych Traktatu z Maastricht związanych z utworzeniem Unii Gospodarczej i Walutowej - EMU. Pakt dotyczy zdyscyplinowania rządów w zakresie utrzymywania poziomu deficytu sektora publicznego na poziomie wyznaczonym przez te kryteria, tj. poniżej 3 procent wartości produktu krajowego brutto (PKB).
Skuteczność działań zmierzających do wdrażania technologii mało- i bezodpadowych zależy w decydującej mierze od stosowania odpowiednich parametrów i narzędzi ekonomicznych. Jeżeli bowiem prawno-administracyjne narzędzia są oderwane od interesów ekonomicznych, jeżeli w praktyce nie są równolegle i konsekwentnie stosowane i nie integrują odpowiedzialności prawnej z odpowiedzialnością ekonomiczną, to są nieskutecznym środkiem oddziaływania na środowisko w kierunku zgodnym z interesem ogólnospołecznym. Przykładem jest chociażby polski system prawny w zakresie ochrony środowiska, uznany za jeden z lepszych w świecie, a mimo to stan środowiska wywołuje coraz większe zaniepokojenie społeczeństwa. Warunkiem poprawności funkcjonowania rachunku ekonomicznego jest prawidłowy system cen. Prawidłowa cena musi w przybliżeniu odpowiadać wartości zarówno w odniesieniu do jednostki konkretnego wyrobu, jak też odpowiedniej pod względem kwalifikacji, trudności i złożoności pracy żywej. Oznacza to, że musi to być cena ustalona na podstawie ekonomicznego prawa popytu i podaży przy zrównoważonej gospodarce rynkowej, zarówno w zakresie obrotu środkami produkcji, jak też konsumpcji. Ważne jest przy tym, aby ta równowaga rynkowa nie była osiągana za pomocą metod naruszających stabilność ogólnego poziomu cen. Stan taki określa się jako równowagę rynkową i pieniężną. Naruszenie poziomu cen w sposób administracyjny w celu osiągnięcia zrównoważenia podaży z popytem /bez zwiększania podaży/, a więc zmniejszenia siły nabywczej pieniądza, traktuje się jako naruszenie równowagi pieniężnej. (fragment tekstu)
W artykule autor analizuje skuteczność polityki fiskalnej w małej gospodarce należącej do unii gospodarczej i walutowej (UGW). Posługując się statystycznymi i dynamicznymi modelami makroekonomicznymi wykazuje, że w warunkach unijnych skuteczność takiej polityki jest bardzo wysoka w krótkim okresie, natomiast z czasem uzyskane korzyści całkowicie znikają. Tezę tę ilustrujemy przy pomocy krótkotrwałego impulsu fiskalnego. Wysoka krótkookresowa skuteczność polityki fiskalnej wynika stąd, że ożywienie gospodarcze w danym kraju osiągane jest częściowo kosztem innych państw unii monetarnej. Wobec faktu, że politycy kierują się głównie perspektywą krótkookresowa, realne wydaje się niebezpieczeństwo „wyścigu deficytów”, przejawiającego się na przykład obniżeniem dochodów budżetowych przy wyraźnie wolniejszej redukcji wydatków. Dlatego za konieczne uważa wyegzekwowanie ograniczeń fiskalnych uzgodnionych w ramach Paktu Stabilności i Wzrostu nawet, jeśli jest to trudne z powodów politycznych.
EN
The author analyzes the efficacy of fiscal policy of a small economy being a member of economic and monetary union. Basing his research on simple static and dynamic macroeconomic models he demonstrates that fiscal policies might display positive effects in the short run, but with time, positive effects of fiscal expansion tend to vanish or even might produce undesired results. That conclusion is arrived thanks to the application of a dynamic numerical simulation of the fiscal impulse. Spectacular results of fiscal policies pursued by a given country in the short run, resulting in economic upturn, are achieved in part, at the expense of other members of the monetary union. Policy makers, being guided by short term benefits, might engineer a situation in which to the reduction in budgetary revenues does not correspond an adequate reduction in expenditures. He argues that it is indispensable to safeguard the adherence to the constraints agreed to in the Pact of Stability and Growth irrespective of political difficulties that might ensue. (original abstract)
The second part of the 1990s was an extraordinarily interesting period in the history of Polish exchange rate and monetary policy. This stems from the fact that in this period massive capital inflows to Poland occurred and at the same time the National Bank of Poland (NBP) tried to retain at least partial exchange rate control and an independent monetary policy. To keep some monetary independence, the NBP was forced to decrease the degree of exchange rate control and increase capital mobility (up to the total free float at the beginning of 2000). It is worth emphasising that the changes in real exchange rate control were not always parallel to official regime changes. Therefore, the main purpose of this article is to examine the evolution of the real degree of exchange rate control. This will be pursued through an assessment and decon-struction of exchange rate market pressure. Additionally, in the final part, the article attempts to determine the impact of domestic monetary policy changes on the exchange market situation. (fragment of text)
Jest to analiza dotycząca zmienności kursu walutowego w reakcji na zmianę podaży pieniądza w gospodarce otwartej. Szczególnym przypadkiem jest tutaj efekt przestrzelenia Dornbuscha, który zakłada, że wzrost podaży pieniądza powoduje spadek kursu walutowego wywołany działaniem spadku stopy procentowej w wyniku wzrostu realnej podaży pieniądza (wygasa on w wyniku wzrostu poziomu pieniądza) oraz drugi czynnik to deprecjacja waluty krajowej odpowiadająca oczekiwaniom inflacyjnym. Inne wyjaśnienie, to inercyjny efekt przestrzelenia. Teoria parytetu stóp procentowych zakłada tu warunek zerowego salda przepływu kapitału finansowego (zrównoważenie popytu na waluty obce z ich podażą). Chodzi zatem o całkowitą równowagę oznaczającą, że przy obowiązującym kursie saldo transakcji kapitałowych jest równoważone saldem transakcji bieżących. Trzecim zjawiskiem jest tutaj "drżączka" rynku walutowego. Zakłada ona niemożność osiągnięcia w pełni stabilnego poziomu kursu przy rygorystycznie ujętym warunku parytetu stóp procentowych. W sumie uznano, że całkowita mobilność kapitału jest w praktyce niemożliwa, przyjęto wniosek o dynamicznej równowadze rynku walutowego.
J. Wolniak przedstawia przesłanki i zasady emisji wynikające z towarowej koncepcji pieniądza socjalistycznego o wartości funkcjonalnej i dochodzi do wniosku, że odpowiadają one warunkom występującym w gospodarce rozwijającej się w sposób zrównoważony i zarządzanej za pomocą sprawnych mechanizmów rynkowych, z pominięciem metod nakazowo-rozdzielczych. (fragment tekstu)
EN
The carried out considerations show that the principles of credit issue accepted in commodity concept of socialist money of functional value are adapted to the conditions of economy which is developing in a balanced way and with efficient market mechanism, however, they do not suit the conditions existing in unbalanced economy with unsatisfactory efficiency of market mechanisms and where command methods of management are used. (original abstract)
Ostatnie wydarzenia związane z chińską walutą nie wskazują, aby podjęte przez Ludowy Bank Chin działania miały na celu zwiększenie znaczenia juana jako światowej waluty rezerwowej. Istotnym czynnikiem wpływającym na fakt, czy waluta osiągnie taki status, jest zawsze zaufanie państw - inwestorów. Tymczasem nieprzewidywalne działania w odniesieniu do dewaluacji nie budują zaufania do takiej waluty. Ponadto, aby uzyskać status światowej waluty rezerwowej, ważne jest spełnianie kryteriów związanych ze stabilnością makroekonomiczną i wysoką jakością rozwiązań prawnych. (abstrakt autora)
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.