Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Kríza povolaní a nevyhnutnosť integrálneho skúmania súcosti kandidátov pre formáciu do kňazstva

100%

Forgáč M.

Studia theologica

|

2021

|

tom 1

135-158

EN

A large number of countries in Western civilization are experiencing a kind of vocational crisis. This may impact superiors to be more tolerant when accepting candidates into seminaries and religious communities. From the psychological point of view, however, the new generation of candidates is extremely diverse, and a profound personality assessment is required. This paper focuses on how the Catholic Church is open to psychological sciences and practices in the process of accepting candidates into the formation for priesthood. It also proposes an integral model of evaluation of the suitability of candidates before entering the formation communities. This integral model is interdisciplinary and incorporates both the natural and supernatural dimension of personality. The paper critically interprets certain diagnostic instruments and methods used in the model. In this perspective, the vocational crisis becomes a challenge in searching for the truth regarding the quality of candidates for formation.

2

History and Development of Clergy Training in Poland

100%

Pawlina K.

|

tom 41

|

nr 4

1095-1119

EN

Among the many issues related to priesthood, questions often arise about how the Church prepares pupils/students for priestly service, what this formation involves and who is responsible for it. The article attempts to answer these questions from a historical perspective. It begins by presenting the idea of seminary life and the beginnings of the institution of theological seminaries. Then it discusses the decision of the Council of Trent, which obliged the Church to establish theological seminaries in all dioceses. The next stage in the education of the clergy was introduced by the document of the Second Vatican Council, Optatam Totius, which defines the nature and mission of a priest. It obliged local churches to develop their own Ratio Fundamentalis Institutionis. The Polish Ratio Fundamentalis drew its inspiration from this document. The analysis of the new Ratio for Polish seminaries developed in 2021 concludes the latest stage in the history of clergy formation.

3

Salezjanie w Główczycach (1950-2010), w Stowięcinie (1950-1998) oraz w Cecenowie (1950-1998)

75%

Wiązowski E.

|

2011

|

tom 29

301-315

EN

In the years 1950 – 2010 there were 11 parish priests managing the parish in Główczyce on behalf of the Salesian Order. In 1952 a new pastoral institution in Stowiecin was separated, and then in 1959 still a new pastoral institution in Cecenów was created out of it. Due to anticlerical policies of the state, the formal establishment of a separate parish in Stowięcin was not created until 25 Jan 1968, and in Cecenowie until 2 Oct 1973. First as independent vicars, and then, after creating parishes, 6 Salesians priests managed Stowięcino and 9 Cecenowo as parish priests. As the support staff there were 35 Salesian priests in Główczyce, 7 in Stowięcino, and 2 in Cecenowo. Then, there were 16 seminarians in Główczyce, 17 in Stowięcin and 1 in Cecenowo caring out their pedagogical pastoral practice. Additionally, 5 coadjutors to Główczyce and 1 to Cecenowo were sent to assist the pastors. So far, the Salesians have only worked in Główczyce, while the parishes Stowięcino and Cecenowo were transferred to the Diocese of Pelplin in 1998. In all three parishes taking care of groups of Living Rosary. Without neglecting the mission to the youth, they organized altar boys groups, choirs, or youth groups, then they also gathered children and the youth in oratorios. What is more, in Główczyce the Movement Light of Life developed rapidly.

4

Salezjanie w Kobylnicy w latach 1950-2009 i w Kwakowie w latach 1950-1989

75%

Wiązowski E.

|

tom 27

249-259

EN

A priest Franciszek Krajewski was the first Silesian to take up as a Vicar Apostolic Administrator the service of the priesthood institution in Kobylnica. He was a Rector of the Parish of St Family and St Juda Tadeusz in Słupsk. He fulfilled his ministration from 1st April 1950 till 26th May 1951. As result of his requests this institution was taken charge by a priest Lucjan Koźlik as a Rector and 1st June 1951 the Parish of the Holiest Heart of Jesus was founded in Kobylnica. In 1958 an independent priesthood institution in Kwakowo was separated from the area of the Kobylnica Parish and 12 out of 17 places from Kobylnica Parish which were located in the southern part were included in the pariesthood institution in Kwakowo. A formal foundation of the Parish of St Immaculate Conception of the Blessed Virgin Mary in Kwakowo due to the anti-church policy of the authorities of the People’s Republic of Poland took place only on 25th January 1974. In 1989 a priest Franciszek Maziarz assigend this parish to the Diocese of Koszalin – Kołobrzeg. In the years 1951 – 2009 the Parish of the Holiest Heart of Jesus in Kobylnica was managed by 10 Salesians acting as rectors, 7 out of them fulfilled the role of directors of a monastic order. A presthood service was also fulfilled by 31 priests of the auxliary staff. However the priesthood institution in Kwakowo was managed by 3 Salesians acting as in dependent Vicar Apostolics and two as rectors but in the years 1966 – 1989 the rectors were supported by 12 priests of auxiliary staff Furthermore 20 clergymen assistants worked in Kobylnica in the years 1952 – 1991 and one coadiutor in the years 2004 – 2006 but in Kwakowo four assistants attended pedagogical and priesthood training in the years 1959 – 1965. Salesians from Kobylnica served a local Parish Church and a Branch Church in Sierakowo and since January 1991 also the Chapel of St God’s Mother Faithful Support in Łosino, and since 1993 Sunday masses were also celebrated in a common room in Bolesławice. However Salesians from Kwakowo celebrated holy masses in the Churches in Kwakowo and Kuleszewo, since 1974 in Objezierze and in newly built churches: since 1983 in Lubuń, since 1987 in Suchorze, and since 1988 in the Chapel in Płaszewo that was adapted for sacred purposes. In the Kobylnica Parish there always was a large group of altar boys, the liturgy was from time to time accompanied by the performances of “schole” or teenage bands, there was also the Living Rosary, the Association of Salesians, Co-workers and Parish Council. There also with some breaks functioned Light – Life Movement and Revival in Holy Ghorst Movement.

5

Pope Francis, Priesthood And Mission. Ten Inspirational Insights

75%

Kroeger J.

Annales Missiologici Posnanienses

|

2016

|

nr 21

69-85

PL

Employing ten representative themes emerging from the speeches and writings of Pope Francis, this medium-length presentation explores the rich treasures of the Pope’s insights on the topic of priesthood and priestly ministry. Twenty-four of his most relevant documents ranging from 2013 to 2016 are quoted directly; additional background material is also provided. The engaging vision of Pope Franciscus is eminently practical, grounded in pastoral realities, profoundly spiritual, and filled with missionary dynamism. For Pope Francis, priests must have “a passion for Jesus and a passion for His people” (Evangelii Gaudium 268).

6

Prezbiter - świadek i sługa komunii. Aktualność przesłania Listu do moich kapłanów

71%

Olczyk M.

Teologia i Moralność

|

2011

|

tom 6

|

nr 2(10)

119-140

EN

The author of the article was inspired by the reflections of Primate Stefan Wyszyński on the identity and mission of the presbyter collected in A Letter to my Priests. The book takes up a range of themes integrated by an obvious concern for the unity of priests in the service of ecclesial communion. For the Primate of the Millennium man's social nature clearly confirms the truth about man's calling to live in community, not just the temporal one, but the supernatural one as well. This natural capacity to enter into relations with others, in order to be understood correctly, must be interpreted in the light of Divine Revelation. A rich inner life allows one to contemplate the mystery of the Holy Trinity and perceive it as a source of ecclesial and interpersonal communion. The gift of supernatural power inherent in communion with God in the Church enables those who believe in Christ to forge new fraternal relations, making them a true family of God. This process occurs thanks to priestly ministry, so presbyters are especially called to illuminate their mutual relations with this new style of community life. A personal bond with God, relation with the bishop ordinary, other presbyters and the lay faithful are the basic dimensions in which priests are to appear as the witnesses and servants of communion.

PL

Autor artykułu był inspirowany przez refleksją prymasa Stefana Wyszyńskiego dotyczącą tożsamości i misji kapłana, które zawarł w „Listach do moich kapłanów”. Książka podejmuje szereg tematów zintegrowanych przez troskę o jedność kapłanów w służbie kościelnej komunii. Dar nadprzyrodzonej mocy występującej w komunii z Bogiem w Kościele pozwala tym, którzy wierzą w Chrystusa na ukształtowanie nowych relacje braterskich, co czyni ich prawdziwą Bożą rodziną. Osobista więź z Bogiem, relacji z biskupem zwyczajnym, innych kapłanów i świeckich są podstawą wymiary, w której księża mają pojawić się jako świadkowie i słudzy komunii.

7

Salezjanie w Pałowie, w Słonowicach, w Sycewicach oraz w Sławsku

63%

Wiązowski E.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2012

|

tom 31

279-291

EN

Between the years 1952 – 1988 the Parish in Palow was served by 7 parish priests on behalf of the Salesian Society. The assistant staff consisted of 33 priests and 24 clerical students undergoing pastoral training. The area of the Parish was very vast and almost reached from Słupsk to Sławno. A pastoral post in Słonowice was separated from this Parish in 1963. Formal foundation of a separate Parish Słonowice dod not take place until 3 May 1976. Earlier between the years 1962 – 1963 priest Jan Romanowicz had created basis for foundation of a new pastoral post which at first functioned as an independent curacy, later 4 Salesians managed this post but the third of them priest Zdzisław Serwa first managed it as an independent curate. After the Parish had been established Zdzisław Serwa was nominated a parish priest, however his successor priest Andrzej Pastwa transferred the Parish to the Koszalińsko – Kołobrzeska Diocese in 1991. In the last two years priest Pastwa was additionally helped by one clergyman and between the years 1988 – 1989 one assistant. After building a new church and a presbyter in Sycewice by the parish priest from Pałow – Wiesław Dąbrowski St. Jan Bosko Parish was erected on 8 December 1988 and the church in Pałow moved to Sycewice in additionto this the church in Pałow became a filiar church. The post of a parish priest was performed altogether by three Salesians and a builder of the Church in the parish in Sycewice because in 1998 the last of then priest Jan Terlikowski also transferred this Parish to the Koszalińsko – Kołobrzeska Diocese. Pastoral work of parish priests in Sycewice was supported by 8 clergymen. Between the years 1973 – 1982 priest Władysław Odziemczyk worked as a rector of the Church in Sławsko, he also created framework or a Parish erected there later. In the Parishes of Pałowo, Słonowice and Sycewice in the period of managing them by the Salesians existed roses of the Living Rosary, priests managed altar server groups – oratory for teenagers functioned then in a possible but modest way and furthermore in Sycewice priest Czesław Nenikowski founded the Scouting Association of the Republic of Poland.

8

Tożsamość kapłańska według Jana Pawła II

63%

Swędrowski J.

Polonia Sacra

|

2020

|

tom 24

|

nr 2

EN

The mystery of priestly call is always a reading into a relationship in which God himself turns to man and expects from him a generous response. This encounter and dialogue, between God and man, is a giving birth to a community of faith which embraces people who are open to the reality of everyday calling and to the eternity of God’s destinies.The gift of the ministerial priesthood becomes a special tool where the proclamation of the word and the administration of the sacraments lead to an authentic and personal encounter with God. The priest, while answering the call to the service of God, becomes a loyal witness, ready to bring to the Church treasure in the “clay vessel” of his life. In the sacrament of Holy Orders, the priest is properly equipped to skillfully and effectively share the “gift and mystery” in which a personal encounter with God takes place and he assumes responsibility for the Church’s community. The experience of love and mercy comes from the Eucharist, which is the center of priestly life. This is the source which will satisfy priestly human desires and gives strength in crisis situations. The priest develops and strengthens on the path of love for the Church; on the path of imitating Christ’s Mother.

PL

Tajemnica powołania jest zawsze odczytaniem relacji, w której sam Bóg zwraca się do człowieka i oczekuje od niego wspaniałomyślnej odpowiedzi. To spotkanie i dialog jest rodzeniem ku wspólnocie wiary, która obejmuje ludzi otwartych na realizm codziennej rzeczywistości i na wieczność Bożych przeznaczeń. Dar kapłaństwa służebnego staje się szczególnym narzędziem dla Kościoła, w którym głoszenie słowa i sprawowanie sakramentów wiodą do autentycznego i osobistego spotkania z Bogiem. Kapłan odpowiadając na wezwanie do służby Bożej, aby nieść Kościołowi skarb w „glinianym naczyniu” swojej egzystencji, staje się świadkiem wierności. W sakramencie święceń zostaje wyposażony, aby umiejętnie i skutecznie dzielić się „darem i tajemnicą”, w których dokonuje się osobiste spotkanie z Bogiem i w nowy sposób rodzi się odpowiedzialność za wspólnotę Kościoła. Doświadczenie miłości i miłosierdzia bierze się z Eucharystii, która jest centrum życia kapłańskiego. To tutaj znajdzie się zaspokojenie ludzkich pragnień i umocnienie w sytuacjach kryzysowych. Kapłan rozwija się i umacnia na drodze miłości do Kościoła; na drodze naśladowania Chrystusowej Matki.

9

Laikat rzymski w świetle "Mów" Leona Wielkiego

51%

Żurek A.

|

tom 42

293-301

IT

Dai Sermoni di Leone Magno risulta che la Chiesa di Roma d'allora era ben organizzata ed aveva una struttura gia stabilita. La chiara distinzione tra „ordo sacerdotis" e il resto dei „membra Christi" destinava i rispettivi doveri. I laici erano ben consapevoli della sua partecipazione al „corpo di Cristo" e d'essere un „reale sacerdozio", ma il loro influsso sulla vita della comunita era assai scarsa.

10

La vocation à la prêtrise est-elle traditionnelle?

51%

Krempa B.

Vox Patrum

|

2008

|

tom 52

|

nr 1

531-537

PL

ze strony Boga, który zwracał się także po imieniu do wybranych mężczyzn. Misja i odpowiedzialność powołanego nie zależały od jego talentów, lecz od siły mającej swe źródło w Bogu. W Nowym Testamencie źródłem powołania jest również Bóg, ale przez pośrednictwo Jezusa. Łaska, zamysł i miłość Boża odgrywały zasadniczą rolę w powołaniu. 2. Tradycja Kościoła wskazuje na głos ludu w powoływaniu kapłanów lub biskupów, jak to miało miejsce w przypadku Ambrożego czy Augustyna. Nie ma powołań do służby kapłańskiej poza Kościołem. Pragnienie Kościoła wyboru mężczyzn na kapłanów czy biskupów zostało zrealizowane a prawdziwymi kryteriami powołania są potrzeby wspólnoty w służbie Ewangelii, zdolności powołanego, wezwanie Kościoła i zgoda zainteresowanego. W 1912 roku spór Branchereau - Lahitton przyczynił się do potwierdzenia przez papieża Piusa X tradycyjnej doktryny na temat powołania jako wezwania Boga, realizowanego we wspólnocie Kościoła. 3. Współczesna sytuacja. Powołanie jest doświadczeniem Boga, który przemawia do mężczyzny, który Go słucha. Wezwanie skierowane do konkretnej osoby jest nierozdzielne z powołaniem pochodzącym od ludu (od Kościoła). Ten związek jest obecny w rycie święceń diakonatu czy prezbiteratu: „Święta Matka Kościół prosi...”. Święcony wyraża w tym czasie swoją zgodę. Wezwanie jest równocześnie posłaniem do tego ludu, z którego wywodzi się kandydat do święceń. Można stwierdzić, że powołanie jest procesem wychowawczym całego Kościoła na różnych etapach jego zrodzenia, wzrostu i weryfikacji. Stąd też do święceń wymaga się odpowiednich opinii o kandydacie, wyrażonych przez głos ludu z którego on pochodzi.

EN

Artykuł zawiera trzy zasadnicze punkty, które stanowią próbę odpowiedzi na następujące pytania: czy powołanie zbudowane tylko na pragnieniu pozostania księdzem jest tradycyjne? W jaki sposób Kościół jako wspólnota ludzi wierzących edukuje swoich powołanych? Co Tradycja może nas nauczyć w tym względzie? 1. Tradycja biblijna ukazuje nam przykłady różnych powołań: indywidualnych i kolektywnych. W Starym Testamencie powołanie Izraela było suwerennym aktem ze strony Boga, który zwracał się także po imieniu do wybranych mężczyzn. Misja i odpowiedzialność powołanego nie zależały od jego talentów, lecz od siły mającej swe źródło w Bogu. W Nowym Testamencie źródłem powołania jest również Bóg, ale przez pośrednictwo Jezusa. Łaska, zamysł i miłość Boża odgrywały zasadniczą rolę w powołaniu. 2. Tradycja Kościoła wskazuje na głos ludu w powoływaniu kapłanów lub biskupów, jak to miało miejsce w przypadku Ambrożego czy Augustyna. Nie ma powołań do służby kapłańskiej poza Kościołem. Pragnienie Kościoła wyboru mężczyzn na kapłanów czy biskupów zostało zrealizowane a prawdziwymi kryteriami powołania są potrzeby wspólnoty w służbie Ewangelii, zdolności powołanego, wezwanie Kościoła i zgoda zainteresowanego. W 1912 roku spór Branchereau - Lahitton przyczynił się do potwierdzenia przez papieża Piusa X tradycyjnej doktryny na temat powołania jako wezwania Boga, realizowanego we wspólnocie Kościoła. 3. Współczesna sytuacja. Powołanie jest doświadczeniem Boga, który przemawia do mężczyzny, który Go słucha. Wezwanie skierowane do konkretnej osoby jest nierozdzielne z powołaniem pochodzącym od ludu (od Kościoła). Ten związek jest obecny w rycie święceń diakonatu czy prezbiteratu: „Święta Matka Kościół prosi...”. Święcony wyraża w tym czasie swoją zgodę. Wezwanie jest równocześnie posłaniem do tego ludu, z którego wywodzi się kandydat do święceń. Można stwierdzić, że powołanie jest procesem wychowawczym całego Kościoła na różnych etapach jego zrodzenia, wzrostu i weryfikacji. Stąd też do święceń wymaga się odpowiednich opinii o kandydacie, wyrażonych przez głos ludu z którego on pochodzi.

11

Ideał celibatu kapłańskiego w nauce Ojców Kościoła i pisarzy starochrześcijańskich

51%

Nowicki A.

Roczniki Historii Kościoła

|

2011

|

tom 3

5-38

DE

Die Lehre v. St. Matheus über Ehelosigkeit (Mt 19, 12) war und weiter bleibt als Grundmotiv der Verbindung des Zölibates mit dem ministeriellen Priestertum. Der Christus ratete, dass seine Schüler in der Ehelosigkeit bleiben sollen. Weil der Ratschlag so wichtig war, hat ihn das Magisterium Ecclesiae mit dem hierarchischen Priestertum verbunden. Der Weg vom evangelischen Ratschlag des Christus bis zum kirchlichen Gesetz des Zölibates, das für den geistlichen Stand pflichtig ist, war dennoch sehr lang. Deshalb soll man die Lehre über das priesterliche Zölibat in der Zeit der Väter der Kirche nachprüfen, weil das ermöglicht uns völliches Bild und den Kontekst den heutigen Außerungen der Lehrerbehörde der Kirche zu bemerken. Der Zeitraum der Vater der Kirche haben wir auf drei Teile verteilt. Zuerst haben wir uns mit der Zeit bis zum IV Jahrhundert (Synod in Elwira 304 J.) beschäftigt. Die Zeit hat sich mit der Absage der Gewährung der Priesterheiligung charakterisiert. Männer, die nach der Tod der Ehefrau noch einmal verheiratet waren, oder sich scheiden ließen, dürften keine Priesterheiligung haben. Auch die Geistlichen der Höhen Heiligung, deren Frauen gestorben waren, dürften keine Ehe schließen. In der Zeit der Heiligung und auch später dürfte man nicht heiraten. Dannach haben wir die Entwicklung der Idee des Zölibates in der Westkirche (zweite Stufe) und Ostkirche (dritte Stufe) geprüft. Die Grundelemente des priesterlichen Zölibates − die Jungfraulichkeit und Sauberkeit haben häufig das Thema der Überlegungen der Väter der Kirche gebildet. Die Väter der Kirche haben uns solche Werte gezeigt, die in der modernen Welt gültig sind.

12

Kapłaństwo jako droga do świętości. Życie Ewangelią ks. Jana Ziei. Zarys

44%

Olszewska M. J.

Język - Szkoła - Religia

|

2014

|

tom 9

|

nr 1

55-67

PL

Długie, bogate w różnorodne wydarzenia życie ks. Jan Ziei (1897–1991) miało kilka wymiarów: modlitewny, duszpasterski, kaznodziejski oraz społeczny. Było ono całkowicie podporządkowane prawdom Ewangelii i tylko w niej ks. Zieja szukał wskazówek i natchnienia. Za swego mistrza uznał św. Franciszka z Asyżu. Ten skromny człowiek nigdy nie pełnił żadnych wysokich funkcji w kościele, krótko był proboszczem, ale wywarł ogromny wpływ na kształtowanie się postaw ludzi Kościoła i polskiej inteligencji. Za podstawę życia chrześcijańskiego uważał parafię zorganizowaną na wzór życia apostolskiego.

EN

Life of Priest John Zieja (1897–1991), long and rich in a variety of events, had several dimensions: prayer, pastoral, homiletic, and social. It was completely subordinated to the truths of the Gospel and only in the Gospel he sought guidance and inspiration. Priest John Zieja regarded St. Francis of Assisi as his master. This modest man never held any high end features in the church; he was briefly a vicar but had a huge impact on the attitudes of the people of the Church and the Polish intelligentsia. For the basis of Christian life he considered a parish which is organized in the model of apostolic life.