Umowa kontraktacji jest umową ściśle związaną z procesem produkcji w rolnictwie. Nie jest to umowa obligatoryjna, choć jej zawarcia wymagają przepisy krajowe oraz unijne, w odniesieniu do niektórych produktów rolnych. Celem artykułu jest próba wskazania współczesnej roli umowy kontraktacji. Ponadto została podjęta próba odpowiedzi na pytanie, czy obecna regulacja prawna zabezpiecza interesy jej stron. Omawiana umowa pełni wiele funkcji, które wraz z rozwojem technologii ulegają modyfikacjom. Jednakże nadal powinna być postrzegana jako główny trzon systemu zaopatrzenia przemysłu rolno-spożywczego w surowiec. Ponadto pełni ona znaczącą rolę jako prawny instrument ograniczający występowanie szeroko rozumianego ryzyka w produkcji rolnej. (abstrakt oryginalny)
EN
The cultivation contract is a contract strictly related with the process of production in agriculture. It is not an obligatory contract although national and EU regulations require that it must be signed for selected agricultural products. The aim of the article is an attempt to indicate the contemporary role of the cultivation contract. The article also attempts to answer the question if the current legal regulations secure the interest of both parties of the contract. The contract in question has numerous functions, which are modified along with the technological progress. However, it should still be seen as the main stem of the system supplying raw materials for the agri-food industry. Besides, it also plays a vital role as a legal instrument limiting broadly understood risk in agricultural production. (original abstract)
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie dwóch niezwykle doniosłych praktycznie, a także budzących kontrowersje interpretacyjne regulacji - umownego prawa odstąpienia od umowy uregulowanego w art. 395 k.c. oraz ustawowego prawa odstąpienia od umowy uregulowanego w przepisach od art. 491 k.c. do 496 k.c. Problemem są nie tylko same trudności interpretacyjne poszczególnych uregulowań tj. podobieństwo do warunku art. 395 k.c., skutki wykonania uprawnień z tych artykułów czy też ich względne albo bezwzględne obowiązywanie, ale przede wszystkim ich wzajemny stosunek względem siebie, który będzie stanowił rdzeń rozważań. Autor przeprowadzi analizę tej relacji odpowiadając na pytanie czy przepisy umownego prawa odstąpienia od umowy można stosować per analogiam do ustawowego prawa odstąpienia od umowy. Ma to szczególne znaczenie w przypadku art. 492 k.c., który swoim brzmieniem przypomina art. 395 k.c. Odpowiadając na to pytanie Autor rozwieje wątpliwości co do sposobu i skutków stosowania art. 492 k.c. (abstrakt oryginalny)
EN
The purpose of this article is to present two extremely important and controversial in case of interpretation regulations - the contractual right of withdrawal from the contract governed by art. 395 of the Polish Civil Code and the statutory right of withdrawal from the contract regulated by art. 491 up to 496 of the Polish Civil Code. The problem is not only the difficulty of interpretation of individual regulations for instance similarity to the condition of art. 395 of the Polish Civil Code, the effect of exercising the powers of these articles and their relative or absolute validity, but above all their mutual relationship with one another, which will constitute the core of the deliberations. The author will analyze the relationship by answering the question whether the provisions of the contractual right of withdrawal can be applied by analogy to the statutory right of withdrawal. This is particularly important in the case of art. 492 of the Polish Civil Code, which resembles art. 395 of the Polish Civil Code. In answering this question the author will dispel doubts about the manner and effects of the application of art. 492 of the Polish Civil Code. (original abstract)
Porównano stan prawny polskiego prawa zobowiązań do zasad europejskiego prawa kontraktów (Principles of European Contract Law – PECL). Omówiono podstawowe zasady dotyczące zabezpieczeń zawartych w prawie polskim oraz PECL, a także rodzaje zabezpieczeń wykonywania kontraktów. Przeanalizowano również poszczególne rodzaje tych zabezpieczeń (m.in. gwarancje bankowe, ubezpieczenie umowy kredytowej, zabezpieczenie obligacji).
EN
This article compares the regulations concerning non-performance or improper performance of obligations in PECL and Polish law governing obligations. The first part focuses on the presentation of basic provisions relating to securities, and the second analyses particular types of securities. (original abstract)
CEL NAUKOWY: Głównym celem artykułu jest ocena zasadności wprowadzenia prostej spółki akcyjnej (PSA) do polskiego porządku prawnego. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Podstawową metodę stanowi analiza ustaw dotyczących prostej spółki akcyjnej oraz ich interpretacji prezentowanych przez przedstawicieli doktryny. PROCES WYWODU: Artykuł składa się z trzech zasadniczych części. W pierwszej została zaprezentowana charakterystyka PSA wraz komentarzami ustawodawcy. W drugiej części podjęto próbę uzasadnienia twierdzenia, że ten typ spółki jest atrakcyjny dla start-upów. W szczególności skupiono się na niekonwencjonalnym rozwiązaniu w zakresie pozyskiwania funduszy na działalność biznesową poprzez finansowanie społecznościowe. Trzecia część przedstawia stanowisko ekspertów dotyczące możliwości wykorzystania tego rodzaju formy prawnej w działalności start-upów, skupiając się na deklarowanych przez ustawodawcę ułatwieniach. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Dzięki przeprowadzonej analizie ustaw i literatury przedmiotu wskazano potencjalne zalety i wady z wprowadzenia PSA do polskiego porządku prawnego. Autorzy zajmują stanowisko, że połączenie cech spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ze spółką akcyjną może stanowić odpowiedź ustawodawcy na zapotrzebowanie środowiska start-upów. Jednoznaczna ocena będzie jednak możliwa dopiero po przetestowaniu tej formy prawnej w praktyce gospodarczej. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Wprowadzenie nowej formy prawnej może znacząco wpłynąć na zainteresowanie finansowaniem społecznościowym. Autorzy uważają jednak, że dopełnieniem nowych rozwiązań prawnych dedykowanych start-upom byłoby doprecyzowanie przepisów w zakresie crowdfundingu udziałowego. (abstrakt oryginalny)
EN
RESEARCH OBJECTIVE: The main purpose of the article is to assess the legitimacy of introducing a simple joint-stock company (PSA) into the Polish legal order. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The basic method is the analysis of laws regarding a simple joint-stock company and their interpretation presented by representatives of the doctrine. THE PROCESS OF ARGUMENTATION: The article consists of three main parts. The first presents the characteristics of the PSA together with the legislator's comments. The second part attempts to justify the claim that this type of company is attractive for start-ups. In particular, the focus was on an unconventional solution in the area of raising funds for business operations through crowdfunding. The third part presents the experts' position on the possibility of using this type of legal form in the activities of start-ups focusing on the facilities declared by the legislator. RESEARCH RESULTS: Due to the analysis of laws and subject literature, potential advantages and disadvantages of introducing PSA into the Polish legal order were indicated. The authors take the view that combining the features of a limited liability company with a joint-stock company may be the legislator's response to the needs of the start-up environment. However, an unambiguous assessment will only be possible after testing this legal form in business practice. CONCLUSIONS, INNOVATIONS, AND RECOMMENDATIONS: The introduction of a new legal form can significantly affect interest in crowdfunding. However, the authors believe that the complement of new legal solutions dedicated to start-ups would be to clarify the regulations on equity crowdfunding. (original abstract)
Klauzule earnout oraz clawback są coraz częściej stosowane w umowach sprzedaży. Klauzule te zapewniają elastyczność ceny, a w konsekwencji ich znaczenie prawne i gospodarcze dla stron umowy jest bardzo duże. Analizy wymaga dopuszczalność ich zastrzegania w umowach sprzedaży nieruchomości (prawa użytkowania wieczystego). Wynika to z regulacji zawartej w art. 157 § k.c., zgodnie z którym własność nieruchomości nie może być przeniesiona pod warunkiem ani z zastrzeżeniem terminu. Gdyby bowiem klauzule te spełniały przesłanki uznania ich za warunek, nie byłoby możliwe ich zamieszczanie w umowach sprzedaży nieruchomości mających przenieść jej własność na kupującego. Celem opracowania jest podjęcie próby udzielenia odpowiedzi na to pytanie. Przeprowadzone badania prowadzą do wniosku, że klauzule earnout oraz clawback spełniają przesłankę określenia ceny w sposób zgodny z art. 536 § 1 k.c., a więc przez wskazanie podstaw do jej ustalenia. Należy także przyjąć dopuszczalność wprowadzania takich klauzul do umów sprzedaży nieruchomości - nie stanowią one bowiem warunku (art. 157 k.c.); w konsekwencji umowa taka wywołuje skutek rozporządzający - przenosi więc własność na kupującego. (abstrakt oryginalny)
EN
The earnout and clawback clauses are often used by the parties in sales contracts. These clauses provide for price flexibility in the agreements and as a result they are of crucial legal and commercial importance for the parties. The issue which should be analysed is the admissibility of introducing these clauses in sales contracts pertaining to real properties (perpetual usufruct right). It is result of regulation contained in Article 157 of the Civil Code pursuant to which the ownership of a real property cannot be transferred conditionally or with the stipulation of a time limit. If these clauses fulfil the premises of a condition, they could not be applied in sales contracts aimed at transferring the ownership of real property to the buyer. The aim of the article is to find an answer to this question. The conducted research leads to the conclusion that both earnout and clawback clauses are compatible with the way of determining a price according to Article 536 § 2 of the Civil Code and are admissible under Polish law. Both clauses are also admissible in sale agreements concerning real property - they cannot be treated like a condition (Article 157 of the Civil Code). As a consequence, sale agreements containing such clauses transfer the ownership of the real estate to the buyer. (original abstract)
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.