Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

The Greatest Catastrophe of (Post-)Colonial Central Europe? The 100th Years Anniversary of Trianon and Official Politics of Memory in Hungary

100%

Egry G.

|

nr Vol. 18, z. 2 Polityka pamięci i konflikty pamięci w Europie Środkowej i Wschodniej

123-142

XX

Traktat z Trianon (zwany dalej Trianon), a także jego skutki w postaci ogromnych strat terytorialnych i etnicznych oraz utraty przez Węgry statusu dominującej potęgi w Kotlinie Karpackiej spowodowały, że węgierskie społeczeństwo postrzega także dziś historię państwa jako tragiczną, można mówić nawet o jego traumie z tego powodu. Po 1989 r. rozumienie Trianon zaczęło dzielić partie polityczne, a od 2010 r. uwydatniać coraz głębsze podziały między prawicą a lewicowymi liberałami. "Przezwyciężenie" Trianon to sztandarowy projekt rządowej polityki pamięci, pozostający w dużej mierze bez sukcesów. Z tego powodu 100. rocznica Trianon była momentem przełomowym, testem dla samozwańczej nacjonalistycznej, tradycjonalistycznej, konserwatywnej siły politycznej w zakresie manifestowania wszechstronnej polityki pamięci. W związku z nowo wybudowanym pomnikiem w sercu Budapesztu, na którym widnieją węgierskie nazwy wszystkich miejscowości z terytorium Węgier sprzed 1918 r., spodziewano się ostrożnego powrotu do rewizjonizmu terytorialnego. W niniejszym artykule postaram się wykazać, że obok takich oczywistych tendencji, oficjalne obchody miały zaskakujący przekaz, który próbuje całkowicie zmienić kanoniczne rozumienie Trianon i przekształcić je w postrzeganie tego wydarzenia jako powszechnej katastrofy Europy Środkowej. Umieszcza to konsekwencje Trianon w kontekście historii dekolonizacji, obecnego upadku imperiów i powstawania państw narodowych, a także łączy się z ważnymi tropami tradycyjnego, antyliberalnego i rewizjonistycznego dyskursu o Trianon. Niemniej jednak rezultatem tych działań jest przejrzysty przekaz polityczny, który nie tylko jest napędzany dobrze widocznymi, aktualnymi celami politycznymi (współpraca V4 i Europy Środkowej), ale także oddziela politykę pamięci od historycznych odniesień i spuścizny oraz tworzy zestaw płytkich symboli dla całkowitej instrumentalizacji przeszłości, które dowolnie i ponownie łączą się ze sobą, w myśl uproszczonego rozumienia postmodernizmu.(abstrakt oryginalny)

EN

The Treaty of Trianon (hereinafter Trianon), the enormous losses of territory and co-ethnics, and the shaking of Hungary's status as a dominant power in the Carpathian Basin imputed a tragic understanding of contemporary Hungarian history on the Hungarian society, invoking the idea of a trauma lasting even today. Trianon's understanding became a divisive issue for political parties after 1989, highlighting the ever-deeper divisions between right and left-liberals, since 2010. Its "overcoming" is a flagship project of the government's politics of identity, with modest success so far. Thus, the 100th anniversary was a crucial moment as a test case for a self-professed nationalist, traditionalist, conservative political force for manifesting a comprehensive politics of memory. In the light of the newly built monument at the heart of Budapest, with the Hungarian names of all localities on the territory of pre- 1918 Hungary inscribed on its wall, a cautious shifting back to territorial revisionism was expected. In this article, I will argue that even with such tendencies being, obviously, present, the official commemorations were crafted with a surprising message, that attempts to turn the canonical understanding of Trianon upside down and reframe it into a common catastrophe of Central Europe. Doing so places the consequences in the context of the decolonization of history, the present decline of empires, and the emergence of nation-states while combining it with important tropes of the traditional, anti-liberal and revisionist Trianon discourse. Nevertheless, the result is a transparently political message that is not only driven by easily visible actual political goals (V4 and Central European cooperation), but one that detaches the politics of memory from historical references and legacies and creates a set of shallow symbols for utter instrumentalization, to recombine at will, in a vulgarised sense of post-modernism. (original abstract)

2

Je suis Shakespeare: The Making of Shared Identities in France and Europe in Crisis

63%

Fayard N.

|

nr 34

31-53

EN

This essay investigates the ways in which Shakespearean production speaks to France and wider European crises in 2015 and 2016. The Tempest and Romeo and Juliet were directed by Jérôme Hankins and Eric Ruf respectively in December 2015 and reflected significant contemporaneous issues, including: (1) two Paris terrorist attacks which sent shock waves throughout France and Europe; (2) the belief that shared identities were under threat; (3) concerns over shifting power dynamics in Europe. The portrayal of these issues and their reception bring into question the extent to which cultural productions can help to promote social change or shape perceptions of national and pan-European events. This essay focuses on whether the plays successfully complicate binary narratives around cultural politics in a context of crises by creating alternative representations of difference and mobilities. It concludes that appropriating Shakespeare’s cultural authority encourages some degree of public debate. However, the function of Shakespeare’s drama remains strongly connected to its value as an agent of cultural, political and commercial mobility, ultimately making it difficult radically to challenge ideologies.

3

Kulturowe uwarunkowania gospodarowania w krajach Afryki Subsaharyjskiej

63%

Czech-Rogosz J.

|

tom Systemowe uwarunkowania wzrostu gospodarczego krajów Afryki Subsaharyjskiej

35-48

XX

Aspekty kulturowe, to nie tylko zmienna antropogeniczna, ale także zmienna makroekonomiczna, uwzględniana w dociekaniach o stymulującym i destymulującym oddziaływaniu na wzrost i rozwój gospodarczy. Co prawda teza o wpływie kultury na zachowania ekonomiczne, niepoddająca się procedurom matematyczno-statystycznym, jest słabo weryfikowalna z wykorzystaniem wnioskowania przyczynowo-skutkowego opartego na metodach empirycznych, jednak szeroko rozumiani eksperci z zakresu nauk społecznych nie kwestionują jej wpływu na wzrost gospodarczy. Wyjaśnienie wpływu kultury na gospodarkę, jakie dominuje w literaturze ekonomicznej, koncentruje się wokół różnic kulturowych. Dlatego większość badań ma charakter porównawczy52. Niewątpliwie istnieją kultury i kręgi kulturowe, w których wyewoluowały bardziej niż gdzie indziej sprzyjające warunki gospodarowania. Punktem odniesienia dla niniejszych rozważań jest kultura rozumiana jako świadomie i podświadomie wyuczony kompleks stanowiący system złożony53, a obejmujący nawyki, zapatrywania, poglądy, wartości oraz abnegacje, sposoby widzenia i postrzegania świata, który dopuszcza, ułatwia albo też utrudnia percepcję rzeczywistości otaczającej człowieka. (fragment tekstu)