Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Storia di uno Stato segreto: un manuale della clandestinità

100%

Lami G.

pl.it / rassegna italiana di argomenti polacchi

|

2014

|

nr 5

60-78

2

Nieznane molierianum warszawskie z początku lat sześćdziesiątych XVIII wieku

51%

Daszkiewicz P. , Judkowiak B.

|

tom 63

|

nr 4(252)

45-55

EN

We are presenting a new source documenting the theatre life in Warsaw at the beginning of the 1760s outside the Saxon Operalnia. In the French Muséum National d’Histoire Naturelle in Paris, among the papers of Jean-Étienne Guettard (1715-1786), a natural scientist and geologist who was in Poland in 1760-1762 (accompanying Marquis de Paulmy Antoine-René Voyer de’Argenson who served as French ambassador to the Polish court of King Augustus III), there is a Polish-German theatre poster. The lower part of the poster, written in German and printed in finer letters, is a little more detailed and edited with more care than the Polish counterpart, and thus, may be viewed as the primary version. A stage artist styling himself as a “well known English funambulist” had probably come to the capital of Poland via one of the usual tracts journeyed by the so-called traveling troupes of English comedians that were going East through German countries. His last name, spelled as “Berge” (Berże), suggests an actor and entrepreneur known as André Bergé. A little later, in 1765, he was leasing a theatre house on Monbijou Square in Berlin. Using the German version of his name, Andreas, this former member of a French theatre troupe that cultivated comical opera in the capital of Prussia, produced a series of singspiels. The Warsaw show announced by the presented poster was to be performed at the riding hall by the Załuskich Palace on Długa Street and featured two titles: Doktor przymuszony albo przez kochanie zaniemówiona białogłowa and Imaginacja choroby, split by an acrobatic show by Mr and Mrs “Berże” (Bergé). The German title of the latter comedic piece, advertised as a “brand new English pantomime”, is consistent with how Molière’s Le malade imaginaire was traditionally translated. In the case of the former comedy, traces seem to lead to English adaptations as well: Le médecin malgré lui by Molière was translated into English thrice at the beginning of the 18th century: by John Otello, John Watt, and Henry Fielding. An adaptation Doctor or the Dumb Lady Cur’d by the last of the authors was played at the royal theatre on Drury Lane (prem. 23 June 1732). The present work-in-progress paper discussing the Parisian discovery made by Piotr Daszkiewicz encourages further and more detailed research.

3

Obywatel w państwie. Kilka uwag o typach ładu zbiorowego i społeczeństwie polskim

51%

Sowa K. Z.

|

nr 1

13-25

EN

In the paper the author singles out three types of social order, that is the way of a social organization from the political power point of view: 1) religious order, 2) masterful order, and 3) civil order. The basic form of the social order is the state. According to the author the main difference between, from one had, the first two types, and the third from the other, lies in different political relation between the government and the rank and file members of the state. In the case of the first two types – religious and masterful – all members, “citizens”, are subject to the state, whereas in the case of civil order – the state is subject to its citizens. Poland after demise of communism has developed apparently a civil state, but Polish civil society has been still rather weak. The author of the essay is searching for the roots of this weakness in the Polish history.

4

Making the Most Recent History of Poland Accessible for Russians. A Study of a Selected Translation Strategy

44%

Lewicki R.

|

nr 1

5

Śmierć króla Augusta III Sasa i początek ostatniego bezkrólewia w Polsce w świetle doniesień „Gazety Leydejskiej” w 1763-1764 roku

32%

Kęder W.

|

2017

|

tom 24

5-15

PL

W okresie ostatniego bezkrólewia, od zgonu króla Augusta III Sasa do wysunięcia przez dwory rosyjski i pruski kandydatury Stanisława Poniatowskiego na króla, „Gazeta Leydeyska” bardzo obszernie przekazywała informacje o rozwoju sytuacji w Rzeczypospolitej. Były one wiarygodne, a redaktorzy gazety bezbłędnie rozłożyli akcenty, punktując kwestie najbardziej istotne. Niezwykle też umiejętnie wypunktowali, nie opatrując z oczywistych względów szerszym komentarzem, związki Stanisława Poniatowskiego i „Familii” Czartoryskich z Rosją i bezpośrednio z carycą Katarzyną II. Ukazali też rolę, jaką w okresie bezkrólewia w Rzeczypospolitej odegrała armia rosyjska. Redaktorom gazety, na pewno korzystającym z różnych źródeł informacji, udało się niezwykle sprawnie przesegregować napływające do nich informacje i uniknąć poważniejszych wpadek, jakie mogło spowodować zamieszczenie błędnych danych. Gazeta przeznaczona była dla wyrobionego intelektualnie czytelnika, który orientował się w informacjach z reguły unikających kontrowersyjnych komentarzy.

EN

During the last interregnum, from the death of King August III to the nomination of the Russian and Prussian candidate for king Stanisław Poniatowski, the "Gazeta Leydeyska" gave very extensive information about the development of the situation in the Polish-Lithuanian Commonwealth. The reports were credible and the editors of the newspaper emphasized the most important issues. They also skillfully point out, without obviously providing a wider commentary, the relationships between Stanisław Poniatowski and the Czartoryski "Family" with Russia and directly with Tsarina Catherine II. They also showed the role of the Russian army in the Polish-Lithuanian Commonwealth during the interregnum. The editors of the newspaper, certainly benefiting from various sources of information, managed to efficiently sort out the incoming information to them and to avoid serious mishaps that could result in the inclusion of incorrect data. The newspaper was intended for an intellectually-minded reader who was aware of information but who usually avoided controversial commentary.

6

Murals make (Our) history: paintings on the wall as media of cultural memory. Interpreting the current state of Warsaw’s commemorative murals

26%

Upalevski I.

|

nr 4

114-135

PL

Celem niniejszego artykułu jest analiza sposobów wykorzystania muralu jako formy artystycznej służącej upamiętnianiu (przypominaniu) wybranych historycznych narracji w stolicy Polski. W oparciu o analizę treści postaram się pokazać, że niezależnie od ich demokratycznego potencjału oraz potencjału wprowadzania treści subwersywnych w przestrzeni publicznej, murale upamiętniające – w przypadku Warszawy – przeważnie odzwierciedlają oficjalne narracje/wyobraźnie przeszłości, odtwarzając w ten sposób propagowaną przez instytucje publiczne, opartą na egoizmie narodowym męskocentryczną perspektywę historii narodowej. Odwołując się do instrukcji metodologicznych Wulfa Kansteina, wprowadzone zostanie pojęcie „drugorzędnych” twórców pamięci (secondary memory makers) w celu opisania pozycji, jaką twórcy murali zajmują w polu pamięci kulturowej Warszawy. Autorzy murali, z przyczyn głównie pragmatycznych, dostosowują swoje prace do wymagań instytucji publicznych odpowiedzialnych za produkcję pamięci oraz hegemonicznych dyskursów pamięci, rezygnując w ten sposób z możliwości bardziej demokratycznego działania w przestrzeni publicznej oraz w polu pamięci kulturowej. Obrazy na ścianach powstałe w ten sposób, celowo lub nie, stają się częścią bardziej złożonych, sponsorowanych przez państwo strategii „unarodowienia” przestrzeni publicznej.

EN

The aim of this paper is to closely examine the ways in which the outdoor mural as a form of art. has been used for commemorative purposes in the context of the Polish capital. Drawing on content analysis this paper will argue that regardless of their democratic potential and potential to act subversively in the public domain, the commemorative murals in the case of Warsaw are predominantly reflecting the official narrations/representations of the past and thus reproducing the state-supported, nation-centered, male-dominated perspective of history. Referring to Wulf Kansteiner methodological instructions, the paper introduces the notion of “secondary” memory makers in order to describe the position the mural makers are occupying in the field of Warsaw’s cultural memory. It will also be argued that mural makers, by adapting their works to the demands of the cultural institutions responsible for the memory production and dominant discourses of memory from mainly pragmatic reasons, are forgoing a fair portion of the democratic and subversive potential of the murals. As such, the paintings on the walls are, intentionally or not, further involved in more complex state-sponsored strategies of nationalizing the public space.