Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

List papieża Pawła VI do biskupa Wercelli Albina Mensy w 1600 rocznice śmierci św. Euzebiusza, założyciela kościoła w Wercelli

100%

VI P.

|

tom 10

7-16

EN

document of Church

PL

dokument Kościoła

2

Przemówienie Ojca świętego Pawła VI na otwarcie Instytutu Patrystycznego "Augustinianum"

84%

VI P.

|

tom 4

15-20

EN

document of Church

PL

dokument Kościoła

3

Sprzymierzeniec w zwycięstwie dobra nad złem: Paweł VI wobec relacji chrześcijaństwo–media w orędziu na I Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu

67%

Wojciech M.

|

nr 1(12)

35-48

EN

The article concerns the Pope Paul VI’s vision of the relationship between Christianity and the mass media. As a basis was adopted announced in 1967 the papal message for the I World Social Communications Day. Chronologically we are here at the threshold of the period of unparalleled mass media’s growth. The reflections and indications of Paul VI coincide with the assessment of this development, the contemporary status quo and the expectations related to the relationship between Christianity and the mass media. The article presents in general the Paul VI’s messages on the World Day of Social Communications. Then the attention is drown to the message for the I World Social Communications Day, ie. to the understanding of the human situation and the world as in dynamism of change, to the world of social media in perspective of the related responsibility and commitments and to the importance of Christian spirituality in such conditions.

PL

Artykuł dotyczy właściwej papieżowi Pawłowi VI wizji relacji między chrześcijaństwem i światem mediów. Za podstawę opracowania zostało przyjęte ogłoszone w 1967 roku papieskie orędzie na I Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu. Oceniając historię mediów ze współczesnej perspektywy, należy przyjąć, iż chronologicznie jesteśmy tu u progu okresu ich nieporównywalnego rozwoju. Tym samym myśl i wskazania Pawła VI zbiegają się z oceną tego rozwoju, obecnym stanem rzeczy i oczekiwaniami, gdy chodzi o relacje między chrześcijaństwem i mass mediami. Przedstawiono ogólnie orędzia Pawła VI na Światowe Dni Środków Społecznego Przekazu. Zwrócono uwagę na właściwe orędziu z 1967 roku rozumienie sytuacji człowieka i świata jako naznaczonej dynamizmem zmian. Wskazano na świat środków społecznego przekazu w perspektywie związanej z nim odpowiedzialności i zaangażowania oraz na duże, pozytywne znaczenie duchowości chrześcijańskiej w takich właśnie uwarunkowaniach.

4

Światło słowa Bożego dla chrześcijańskich małżonków w nauczaniu moralnym encykliki Humanae vitae

67%

Nawrot J. , Pryba A.

|

nr 43

245-261

PL

Artykuł stanowi pretekst do debaty nad istotą zaufania i jego znaczenia w środowisku pierwotnym i wtórnym człowieka. Jak się okazuje, pomimo coraz niższego stopnia zaufania do instytucji, czy organizacji, jest ono niezbędne do prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie. Najwłaściwszym wydaje się ujęcie zaufania w kategorii wartości. Budowanie klimatu zaufania rozpoczyna się w środowisku rodzinnym i to rodzice są pierwszymi osobami, którym ufają dzieci. Od postawy rodziców oraz ich ufności we własne umiejętności i możliwości, a także od nieustającego procesu samokształcenia zależy, czy dzieci wejdą w świat ludzi dorosłych z przekonaniem we własne kompetencje i zdolności. Bez nich zaś nie można mówić o zaufaniu do samego siebie, jak i do innych ludzi.

EN

The purpose of the article is to discuss the essence of trust and its importance in the primary and secondary human environment. As it turns out, despite the ever lower level of confidence in institutions or organizations, trust is necessary in order for people to function properly in society. It seems most appropriate to approach trust as a value category. Building a climate of trust begins in the family environment and it is parents who are the first persons that children trust. The attitude of parents and their confidence in their own skills and abilities, combined with a constant process of self-improvement, are the factors which decide whether children enter the world of adults with confidence in their own competences and abilities, without which one cannot speak of trust in either oneself or other people.

5

Sprzymierzeniec w zwycięstwie dobra nad złem: Paweł VI wobec relacji chrześcijaństwo–media w orędziu na I Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu

67%

Misztal W.

|

nr 1

EN

The article concerns the Pope Paul VI’s vision of the relationship between Christianity and the mass media. As a basis was adopted announced in 1967 the papal message for the I World Social Communications Day. Chronologically we are here at the threshold of the period of unparalleled mass media’s growth. The reflections and indications of Paul VI coincide with the assessment of this development, the contemporary status quo and the expectations related to the relationship between Christianity and the mass media. The article presents in general the Paul VI’s messages on the World Day of Social Communications. Then the attention is drown to the message for the I World Social Communications Day, ie. to the understanding of the human situation and the world as in dynamism of change, to the world of social media in perspective of the related responsibility and commitments and to the importance of Christian spirituality in such conditions.

6

Audiencje polityków komunistycznej Polski u papieża w latach 1945–1978

67%

Kucharski W.

|

nr 29

50-71

EN

After the Second World War, Communist Poland and the Holy See did not maintain official diplomatic relations for over a quarter of the century (1945–1974). Despite that complicated situation, there were several personal meetings between the Pope and the representatives of Communist Poland during the pontificated of Pius XII, John XXIII and Paul VI. These meetings seemingly confirm the definite rule of the Vatican’s diplomacy which does not refuse to talk with anyone and to conduct dialogue in any situation. The analysis of the circumstances and the courses of meetings between Communist politicians from Poland and the Pope allows us to draw the line that divides the period in question into two parts. Until 1965, the Pope held audiences with Catholic activists engaged in public Communist Poland, while after that date, there were also meetings with Communist politicians, including two foreign ministers and a First Secretary of the Central Committee of the Polish United Workers’ Party. Throughout nearly the entire period, the primary goal of the relations between Poland and the Vatican, including meetings with the Pope, was to win the Holy See’s favour, particularly in opposition to the Primate, and create the propaganda image of religious freedom and good relations between the state and the Church in Poland. It is difficult to assess how the Holy See benefited from those meetings. The dialogue started in 1965, and it took an institutional form in 1974, but that did not affect the model of religious policy in Poland, and the strong position of the Church did not result from the dialogue between the Communists and the Vatican, but the unrelenting and principled policy of the Episcopate lead by the Primate. I have based the present article primarily on materials prepared by the Communist diplomatic service and stored in the Archives of the Ministry of Foreign Affairs and documents prepared by the Party and administration of the Communist Poland, particularly the Office for Religious, and stored at the Polish Central Archives of Modern Records. Diaries and memoirs also proved to be important – particularly those by Jerzy Zawieyski and Janusz Zabłocki.

7

Personalistyczne ujęcie chrześcijańskiej nauki moralnej w magisterium Soboru Watykańskiego II

51%

Gryz K.

|

2020

|

tom 16

|

nr 2(28)

119-142

EN

In the period preceding the Second Vatican Council, several projects were prepared, which for the Council Fathers were to be the basis for the discussions during plenary sessions. They included fundamental theological and pastoral problems which the Pre-Preparation Commission (Commissio antepreparatoria) considered the most important. Among the submitted proposals were also projects on moral issues: De ordine morali christiano and De castitate, matrimonio, familia et virginitate. Although they were well prepared in terms of content, they met with considerable criticism from members of the Theological Commission and some bishops, because in their opinion they did not correspond to the pastoral character of the Council, expected by Pope John XXIII. These projects were edited many times until it was finally decided that these issues would be addressed in a broader document discussing the relationship of the Church with the world, which eventually took the shape of a Pastoral Constitution on the Church in the modern world Gaudium et Spes. The axis of the entire teaching of this Constitution is the integral vision of the human person, created by God as a rational and free being, redeemed by Christ and called to an eternal community in God. Years later, Cardinal Karol Wojtyła commenting on the Constitution, synthesized its teaching, especially in moral matters, in two personalistic categories: “participation” and “solidarity”. The first refers to the personal relationship of man with God, while the second characterizes the relationships of man toward the world formed by other people and communities in which they live. Both categories express man's personal commitment as a response to the gift and call contained in God's revelation to man.

PL

W okresie poprzedzającym Sobór Watykański II przygotowano kilka projektów, które miały stanowić podstawę dla ojców Soboru do dyskusji na sesjach plenarnych. Obejmowały one fundamentalne problemy teologiczne i duszpasterskie, które Komisja Przygotowawcza (Commissio antepreparatoria) uznała za najważniejsze. Wśród nadesłanych propozycji znalazły się również projekty dotyczące zagadnień moralnych: De ordine morali christiano i De castitate, matrimonio, familia et virginitate. Choć od strony merytorycznej były dobrze przygotowane, spotkały się ze znaczną krytyką ze strony członków Komisji Teologicznej i niektórych biskupów, gdyż – ich zdaniem – nie odpowiadały oczekiwanemu przez papieża Jana XXIII duszpasterskiemu charakterowi soboru. Projekty te były wielokrotnie redagowane, aż ostatecznie zdecydowano, że kwestie te zostaną poruszone w szerszym dokumencie omawiającym relacje Kościoła ze światem, który ostatecznie przybrał kształt Konstytucji duszpasterskiej o Kościele we współczesnym świecie Gaudium et spes. Osią nauczania tej Konstytucji jest integralna wizja osoby ludzkiej, stworzonej przez Boga jako istota rozumna i wolna, odkupiona przez Chrystusa i powołana do wiecznej wspólnoty w Bogu. Po latach kard. Karol Wojtyła, komentując Konstytucję, zsyntetyzował jej nauczanie, zwłaszcza w sprawach moralnych, na dwie kategorie personalistyczne: „uczestnictwo” i „solidarność”. Pierwsza odnosi się do osobistej relacji człowieka z Bogiem, druga dotyczy relacji człowieka ze światem, który tworzą inni ludzie i wspólnoty, w których żyją. Obie kategorie wyrażają osobiste zaangażowanie człowieka jako odpowiedź na dar i wezwanie zawarte w objawieniu się Boga dla człowieka.