Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.
Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 5

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  P. Ricoeur
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
1
Content available Spór o źródłowy akt fenomenologicznego poznania
100%
PL
Celem artykułu jest pogłębiona analiza jakości podstawowego aktu fenomenologicznego poznania. Zestawiając ze sobą argumenty Jana Patočki i Paula Ricoeura, autor dochodzi do wniosku, że ani negacja (jak twierdzi Patočka), ani afirmacja (jak sądzi Ricoeur), lecz wyprzedzające oba te akty zapytywanie jest podstawowym doświadczeniem fenomenologicznym. Z tej perspektywy „rzecz myślenia” nie jest ani niebytem (nicością), ani byciem, lecz pytajnością. Filozoficzne akty afirmacji i negacji, których korelatami są byt i niebyt, są odpowiedziami na źródłowe doświadczenie pytajności. Wytrzymanie w nim nie tylko kwestionuje prymat sądu w filozofii, lecz także hegemonię pisma jako jedynego środka wyrazu myślenia filozoficznego.
5
Content available Okamgnienie i ślad
51%
|
|
nr 6
99-114
EN
The article contains an analysis of two philosophical concepts of trace and the blink of an eye. Referring to philosophy (by Derrida, Husserl, Harman, Heidegger, Ricoeur and Tylor), the author interprets the theme terms, confronting them against the thought within the theory of literature. The purpose is not, however, the indicated values as such, but their interpretative force, aimed at literary works. Texts by Calvin, Jasieński, Macsovszky, Schulz and Tabucchi are read with certain phenomena in mind (the blink of an eye, trace, epiphany and void), and the conclusion emphasises the value of paradoxical thinking.
PL
Artykuł dokonuje analizy dwóch kategorii filozoficznych: śladu i okamgnienia. Odwołując się do filozofii (J. Derridy, E. Husserla, G. Harmana, M. Heideggera, P. Ricouera i Ch. Tylora) autor interpretuje tytułowe pojęcia, zderzając je z myślą teoretycznoliteracką. Celem nie są jednak wskazane jakości same w sobie, lecz ich moc interpretacyjna skierowana na utwory literackie. Lekturze (związanej z okamgnieniością i śladem, epifanią oraz pustką) zostały poddane teksty I. Calvina, B. Jasieńskiego, P. Macsovszky’ego, B. Schulza i A. Tabucchiego. W konkluzji zostaje podkreślona wartość myślenia paradoksalnego.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.