Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Fonvizin: from fate to providence

100%

Drozdek A.

ELPIS

|

2014

|

tom 16

43-47

EN

This article traces the spiritual development of Denis Fonvizin, an eminent literary personality in Russia. He had a religious upbringing, however, in St. Petersburg he was strongly influenced by freethinker Feodor A. Kozlovskii. He abandoned his views under the influence of Ivan Elagin and his sister, which led him to an intense study of the Bible and to an experience of spiritual conversion. His beliefs have been reflected in his literary work, in particular, in his plays and in some of his political essays. In spite of his crippling illness, Fonvizin believed in the benevolent providence of God to the end of his life.

PL

Artykuł prezentuje rozwój duchowy Denisa Fonwizina, wybitnej postaci literackiej osiemnastowiecznej Rosji. Choć wychowany w religijnej atmosferze, Fonwizin przyjął wolnomyślicielskie poglądy pod wpływem księcia Fiodora A. Kozłowskiego. Porzucił jednak te poglądy pod wpływem Iwana Jelagina i swojej siostry co doprowadziło do intensywnych studiów biblijnych i do doświadczenia religijnego nawrócenia. Jego poglądy religijne znalazły wyraz w jego pismach, szczególnie w sztukach dramatycznych i w esejach politycznych. Mimo paraliżującej choroby do końca życia głęboko wierzył w boską opatrzność.

2

Rodzina, duchowny i ich miejsce przy umierającym człowieku

88%

Ławreszuk M. , p. , Ławreszuk M. , Kostiuczuk J. , Ignatiuk K. , p. , Ławreszuk M. , Ignatiuk K.

ELPIS

|

2017

|

nr 19

PL

Artykuł podejmuje zagadnienia związane z duszpasterską opieką nad umierającym człowiekiem. Prawosławia wskazując na bezwarunkowe przykazanie miłości uczy, że miłość i wiara buduje więzi, których nawet śmierć nie jest w stanie przerwać. Cierpienia umierającego człowieka muszą być kompensowane troską, którą winni przejawiać rodzina, bliscy oraz duchowni. Artykułskupia się na poszukiwaniu praktycznych wskazówek związanych z kontaktem i opieką nad osobą umierającą. Przedstawione wnioski, wynikające z pasterskiego doświadczenia teologów oraz cerkiewnej praktyki modlitewnej, jednoznacznie potwierdzają konieczność zaangażowania duchownych i bliskich w pomoc i wsparcie osoby umierającej.

3

Świadomość grzechu i poczucie świętości jako dwa bieguny tożsamości prawosławnych Rosjan

88%

Kudroń J.

Politeja : Pismo Wydziału Studiów Miedzynarodowych i Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego

|

2013

|

nr 4(26)

373-387

EN

We are convinced that it is impossible to indicate and to describe one leading and homogeneous type of identity, which would be common for majority of Russian Federation citizens in the beginning of XXI century. Since the reign of tzsar Peter I, Russian nation and society have been strongly divided into fractions of the followers of western European culture influences, and their conservative opponents, radically devoted to the local traditions. After the Bolshevik revolution and the soviet period situation turned even more complicated, as the attitude towards communism became another factor of national split. In this article we decided to concentrate on the specific type of old‑Russian, orthodox identity, often named as holly Russia identity – most typical for early Russian state and strongly suppressed by so‑called modern political movements as well as by communists. We are indicating three foundations of holly Russia identity, which are: language, national and religious community and the Christian orthodox state. All these factors are deeply rooted into religious ground, making holly Russia people orthodox believers, creating relatively harmonious civilization of spiritual, material, legal and political culture built on the same religious basis. This order has been violently destroyed by the Bolshevik revolution and the soviet state. When the Soviet Union collapsed holly Russia tradition was legalized back. Since the election of Vladimir Putin it has been also included into official Russian political order. Unfortunately it is very likely, that Vladimir Putin, former KGB officer is only using traditional symbols as the PR and political weapon.

4

Podróż jako poszukiwanie tożsamości. Europejskie peregrynacje romantyków rosyjskich

88%

Piwowarska D.

Politeja : Pismo Wydziału Studiów Miedzynarodowych i Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego

|

2013

|

nr 4(26)

405-420

EN

The Author of the article concentrates on the role and sense of a journey as functioning in the consciousness of the Russian in the first half of the 19th century. The Russian used to travel to Europe for the sake of education already in the 18th century – in the epoch of Peter I. Travelling became even more popular in the Romantic period. Russian Romantics considered the journey to Europe as “the travel of discovery”, being thus a form of the exploration of the world and other cultures, but also a form of experience aimed at the acquisition of self‑knowledge and the recognition of self‑identity. The journey to the West of Europe could be perceived also in terms of a peculiar escape as well as an attempt at self‑liberation from the gloomy reality of the Russian Empire at the time of tsar Nikolay I. Russian travelers – observing European order and comparing it to their own country – realized that there was a great distance between Russia and Europe in this respect. The juxtaposition of those two worlds – Europe and Russia – was frequently connected with the process of verification of national, religious and cultural identity.

5

„Na obrzeżach ekonomii”. Znaczenie współczesnej heterodoksji

75%

Rogowska B.

Studia Ekonomiczne

|

2016

|

tom 259

108-118

PL

Celem artykułu jest ukazanie roli i znaczenia współczesnej heterodoksji w kontekście metodologii nauki ekonomii. Ponadto uwzględniono dychotomię ortodoksja– heterodoksja i dokonano systematyzacji głównych pojęć. Wskazano na złożone relacje względem ekonomii głównego nurtu. Szczególny nacisk został położony na złożoną strukturę współczesnej heterodoksji.

EN

This article aims to show the role and importance of modern heterodoxy in the context of economic science methodology with regard to its structure in relation to the mainstream economics.

6

Zarys nauki o sakramentach w Kościele prawosławnym i rzymskokatolickim

75%

Baczyński A. , p. , Ławreszuk M. , Kostiuczuk J. , Ignatiuk K. , p. , Ławreszuk M. , Ignatiuk K.

ELPIS

|

2017

|

nr 19

PL

Zarówno Kościele prawosławnym jak i rzymskokatolickim za sakramenty uznawane są Chrzest, Bierzmowanie, Eucharystia, Spowiedź (Pokajanije), Kapłaństwo, Małżeństwo i Namaszczenie św. Olejem. Wszystkie zaś pozostałe poza tymi siedmioma uznawane są za obrzędy czy sakramentalia. Chociaż taki podział świętych działań i rytów występuje zarówno w katechizmach oraz podręcznikach teologii dogmatycznej, to historia i doświadczenie Kościoła pokazuje, że kwestia podziału i liczby sakramentów nigdy nie była oczywista. Jeżeli chrześcijański Zachód usiłował zdefiniować pojęcie sakramentu i jego działanie oraz określić ich liczbę,to „świętych Ojców chrześcijańskiego Wschodu nie interesowała liczba misteriów i nie stawiali sobie za zadanie ich policzenie”. Usiłowali oni odkryć ideę powszechnego, różnorodnego działania Ducha Świętego w Kościele, mającego uświęcać człowieka w różnoraki sposób i w różnych sytuacjach życiowych. Natomiast zwieńczeniem i kulminacją wszystkich sakramentów zawsze była Święta Eucharystia. W bogatej skarbnicy i zachwycającej świętości Eucharystii, która łączy nas z Bogiem swoje dopełnienie i zakończenie otrzymują sakramenty.Zapożyczona z łacińskiej scholastyki nauka o siedmiu sakramentach została ujęta w podręcznikach teologii prawosławnej. Ten scholastycznysystem siedmiu sakramentów został zaakceptowany w teologii prawosławnej, chociaż formalnie Kościół prawosławny nigdy nie uznał żadnej określonej liczby sakramentów. W konkluzji można stwierdzić, iż „w prawosławiu pomiędzy szerszym i węższym pojęciem „sakrament” (μυστήριον) nie ma ostrego podziału. Przede wszystkim całe życie Kościoła należy postrzegać jako jedność, jedno wielkie misterium, którego różne aspekty wyrażają się w wielkiej różnorodności działań, dokonywanych raz w życiu człowieka bądź wielokrotnie.

7

Święty Jan Paweł II o duchowości chrześcijańskiego Wschodu

75%

Zyzak W.

Polonia Sacra

|

2017

|

tom 21

|

nr 1(46)

165-182

PL

Autor artykułu ukazuje główne linie nauczania św. Jana Pawła II na temat duchowości chrześcijańskiego Wschodu. Wskazuje na osobiste zainteresowania papieża kulturą, zwłaszcza filozofią i sztuką rozwijaną w kręgu prawosławia. Ukazuje również wysiłki ekumeniczne i związane z nimi trudności. Na szerszym fundamencie teologicznym autor rozwija główne elementy duchowości prawosławnej, na jakie zwracał uwagę słowiański papież w czasie swego długiego pontyfikatu.

EN

The author of the article shows the major themes of the teaching of Saint John Paul II on Eastern Christian spirituality. He indicates the pope’s personal interest in the culture, especially philosophy and art developed in the orthodox environment. The article also presents the pope’s ecumenical efforts and the related difficulties. On the broader theological basis the author elaborates the most important elements of the orthodox spirituality, which the Slavic pope pointed out during his long pontificate.

8

The Aesthetic Meaning of Catholicism and Orthodoxy

75%

Mikhailov M. I.

Dialogue and Universalism

|

2014

|

nr 4

187-192

EN

The article considers the aesthetic meaning of Catholic and Orthodox cultural phe-nomena. According to the author, Catholicism is closely related to the notion of the tragic, which is manifested in the contrast between the Heavenly (spirit) and the Earthly (body). Therefore Catholicism, generating an important aesthetic notion, gave rise to Romanticism. The author regards Orthodoxy as the foundation of the Russian Sym-bolism (i.e. neo-Romanticism). Its essence is the proclamation of the Beauty of the man, which is revealed in the synergy of the Spiritual (i.e. heavenly) and the Earthly (i.e. bodily). In the aesthetic aspect Catholicism and Orthodoxy rather complement than oppose each other.

9

Pravoslavná teologická etika – několik pohledů

75%

Ventura V.

Acta Universitatis Carolinae Theologica

|

2015

|

tom 5

|

nr 1

109-131

EN

The article introduces a key text of contemporary orthodox ethics called The Basis of the Russian Orthodox Church’s Social Concept, which synthesises theoretical and practical orthodox attitudes, briefly traces patristic sources from which this ethics originates and shows the connection of othodox ethics and spirituality, which is the basic and original accent of orthodox theology. Last but not least, it draws attention to several modern works of orthodox theologians, which are devoted to ethical themes.

10

Polityka Imperium Otomańskiego wobec chrześcijan i Cerkwi prawosławnej na terenie byłego Bizancjum na przełomie XV i XVI wieku

75%

Mironowicz M.

ELPIS

|

2016

|

tom 18

153-156

PL

W artykule przedstawione są główne założenia polityki Imperium Ottomańskiego w stosunku do mieszkańców Bizancjum. Szczególną wagę zwrócono na sytuację Kościoła prawosławnego, na prawa i przywileje patriarchy. Ukazano ścieżki kariery podbitych greków w państwie osmańskim.

EN

This article presents the Ottoman Empire’s presuppositions regarding its former Byzantine Empire residents. Special attention is given to the Orthodox Church’s situation, and patriarchal rights and privileges. It also depicts the career path of the subdued Greeks in the Ottoman state.

11

Wpływ wyznania na tożsamość narodową Łemków

75%

Halczak B.

Roczniki Kulturoznawcze

|

2014

|

tom 5

|

nr 2

21-43

PL

Łemkowie zamieszkują pogranicze ukraińsko-słowacko-polskie. Od najdawniejszych czasów byli związani z chrześcijaństwem obrządku wschodniego (prawosławiem). W XVI i XVII wieku stali się unitami (grekokatolikami). W XIX i XX wieku część Łemków przeszła na wyznanie prawosławne. Większość pozostała jednak wierna Kościołowi greckokatolickiemu. Współcześnie Łemkowie wyznania greckokatolickiego najczęściej uważają się za przynależnych do narodu ukraińskiego. Łemkowie prawosławni najczęściej uważają się za odrębny naród.

EN

Lemko inhabit the borderland between Ukraine, Slovakia, and Poland. Since ancient times they have been associated with the Eastern Rite Christianity (Orthodox). In the 16th and 17th cen¬turies, they became Uniates (Greek Catholics). In the 19th and 20th century some of Lemko people passed to the Orthodox faith. Most, however, remained loyal to the Greek Catholic Church. Today, the Greek Catholic Lemkos usually think of themselves as members of the Ukrainian people. Orthodox Lemkos usually think of themselves as a separate nation

12

Antropologia prawosławna według świętego Iłariona (Troickiego)

75%

Pawełczyk-Dura K.

ELPIS

|

2014

|

tom 16

151-158

PL

Iłarion (Troicki) był teologiem o rzadko spotykanym dorobku i nieprzeciętnej głębi myśli. Emblematyczna postać arcybiskupa wierejskiego, kanonizowanej ofiary bolszewickich prześladowań religijnych, jest jednym z wybitniejszych reprezentantów rosyjskiej myśli prawosławnej przełomu XIX i XX wieku. Kościół w Iłarionowskim systemie teologicznym nie jest jedynie prostą realizacją idei boskiego „uczłowieczania”, wcielania. Jest on jest źródłem wspólnoty i komunii (koinonia) człowieka z Bogiem. Wspólnota stanowi „bezpośredni skutek wcielenia”, „kontynuację wcielenia”. Wspólnota w duchowym dziedzictwie świętego Iłariona nie jest Chrystusem; jest nowym życiem w Chrystusie i z Chrystusem. Poprzez wymiar antropologiczny Chrystus wprowadził człowieka w rzeczywistość personalną i dynamiczną. Zjednoczenie samego Boga i człowieka dokonuje się tylko i wyłącznie w obszarze życia cerkiewnego. Chrystologia i duchowość nie mogą być rozdzielone. Zadaniem człowieka jest odnalezienie głębokiego nurtu życia duchowego i ujrzenie w nim oblicza Zbawiciela. Jest to wymiar antropologii chrześcijańskiej ukazujący byt osobowy w jego wyjątkowości i godności, w jego zdolności do osiągnięcia doskonałości duchowej. Aspekt antropologiczny tworzy w systemie teologicznym Iłariona spójny obraz misji Kościoła prawosławnego na przestrzeni dziejów. Jego uniwersalne posłannictwo można określić mianem egzegezy słowa Bożego, akcentującej nieskończoną miłość Boga do człowieka. Jej pełną treść oddaje Iłarionowska maksyma „poza Cerkwią nie ma zbawienia”, sugerująca, iż jedynie we wspólnocie można odnaleźć sens własnego istnienia i życia, a nade wszystko jego spełnienie.

EN

The Holy Hieromartyr Hilarion (Troitsky) was an outstanding theologian, preacher, Emblematic figure of archbishop of Vereya, canonized Bolshevik victims of religious persecution is one of the most prominent representatives of the Russian Orthodox thought the XIX and XX century. Anthropological aspect creates a theological system Hilarion coherent picture of the mission of the Orthodox Church through the ages. Its universal message can be described as the exegesis of the Word of God, emphasizing the infinite love of God for man. The full text captures Hilarion’s maxim “outside the Church there is no salvation”, suggesting that only the community it is possible to find the meaning of the own being, lives and above all him fulfillments.

13

Anastasii Bratanovskii : living for immortality

75%

Drozdek A.

Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej

|

2015

|

nr 22

127-138

PL

Anastazy Bratanowski, arcybiskup Białorusi, tłumacz kilku książek religijnych, opublikował cztery tomy swych kazań i przemówień. Mówił w nich o swojej wizji życia prawosławnego chrześcijanina, przedstawiał argumenty na rzecz nieśmiertelności duszy i często dawał wyraz patriotyzmowi, który u niego miał bardzo silne zabarwienie religijne.

14

Zjawisko dobroczynności w Rosji: cechy charakterystyczne

63%

Yarema R. , p. , Ławreszuk M. , Kostiuczuk J. , Ignatiuk K. , p. , Ławreszuk M. , Ignatiuk K.

ELPIS

|

2017

|

nr 19

EN

Historia rosyjskiej dobroczynności pełna jest zadziwiających i jaskrawych przykładów, a także perspektyw odróżniających ją od analogicznych zjawisk na Zachodzie. Autor ukazał cechy charakterystyczne zjawiska dobroczynności, co pomoże w dogłębniejszym jego zrozumieniu. Jedna z jego fundamentalnych podstaw została określona jako głębokie i wszechstronne powiązania z prawosławiem, a także tradycjami miłosierdzia ukształtowanymi już w przedchrześcijańskim okresie rosyjskiej historii, które następnie przybrały postać zorganizowanego społecznego systemu pomocy potrzebującym. Autor rozpatrzył jako oddzielny aspekt rosyjskiej dobroczynności jej powiązania z przedsiębiorczością, które pozostawiły w historii unikatowe zjawisko „złotego wieku rosyjskiego mecenatu” na przełomie XIX-XX ww.

15

Kult świętych serbskich w monasterach Wielkiego Księstwa Litewskiego do końca XVI wieku

63%

Chomik P.

ELPIS

|

2013

|

tom 15

165-172

EN

The cult of the saints, especially in the sixteenth century, was an important part of religious literature in the Polish-Lithuanian state, due to the Reformation and Counter-Reformation, but also because of the religious Catholic-Orthodox polemics on the eve of the Union of Brest. Among Serbian and South-Slavonic saints the most famous were: St. Paraskeva-Petka of Tyrnovo, St. Sava Serbian, St. Simon and St. John of Suchava.The presence of South-Slavonic element in the liturgical tradition of the Orthodox Church in the Polish-Lithuanian state is the local specificity that distinguishes Orthodoxy in the Republic and the Grand Duchy of Lithuania from the Orthodox Church in the great Russian state.

16

Актуальная проблематика православного пастырского богословия в современном секуляризованном мире

63%

Ноздрин А.

Rocznik Teologiczny

|

2016

|

tom 58

|

nr 3

439-454

RU

На сегодняшний день чрезвычайно остро появилась проблема влияния современного секуляризованного мира на будущих священнослужителей. К сожалению, годы безбожия на постсоветском пространстве оставили свой след в церковной истории, определив большой разрыв и потерю христианских традиций. Данная статья посвящена проблемам современного священства, оставленного без вековых традиций, и попыткe возвращению к истинно пастырскому окармлению своих подопечных в современном секуляризированном обществе.

EN

Nowadays the problem of influence of modern secular world on the future clerics increased. Unfortunately, years of atheism on the post-Soviet territory have left the trace in a church history, having defined a big gap and loss of Christian traditions. The article is devoted to the problems of modern priesthood left without centuries-old traditions, and attempt to returning to truly pastoral care of their wards in modern secular society.

17

Idee mesjańskie w Prawosławiu. Mesjanizm w testamencie św. księcia Łazarza

63%

Ławreszuk M.

ELPIS

|

2013

|

tom 15

181-186

EN

In this text we will try to discuss the concept of the messianistic ideas in Orthodoxy. Among the existing ideas, we will focus our attention on the ideas associated with the testament of Saint Prince Lazarus. The present text will allow us to note the similarities connecting Kosovo testament with the Messianic ideas, and shows the significant differences between them. The text will show Kosovo testament in the spirit of Orthodox theology and spirituality. Teaching, which gave Saint Prince Lazarus is an example of Christian spirituality that goes beyond the temporality and carries moral values based on the Holy Gospel and Holy Tradition.

18

Orthodoxy and Islam

63%

Boldişor A.

|

tom 16

401-419

EN

Within the historical approach on interreligious dialogue, it should not be overlooked that the representatives of Orthodox Churches were actively involved in promoting and supporting interreligious dialogue by participating in the meetings that have focused on relations with people of other religions. In this context, the Orthodox Churches come with a whole tradition that stretches to the early centuries, the relations with Jews and Muslims being an integral part of the history of Orthodox Christianity. The Orthodox Christians, with their bi-millennium tradition, where there are different interpretations of other religions, bring to the modern world an approach that takes into account personal relationship with people of other religions. Analyzing how the representatives of the Orthodoxy and the Islam in Romania are trying to find solutions to the many problems facing the world today, we can say that lately in Romania, the interreligious, intercultural and interethnic dialogue increased both quantitatively and qualitatively. Among the followers of the two religions that live in these territories for centuries, the relations have varied over the time, reaching today to a situation in which the believers live in peace, protected by the laws of the Romanian state which guarantee the freedom of thought and religious expression. Moreover, lately it has been attempted to find solutions to the global crises which are, not infrequently, religious.

PL

Dokonując historycznego spojrzenia na przebieg dialogu międzyreligijnego, nie można przeoczyć udziału w nim przedstawicieli Kościołów prawosławnych, uczestniczących aktywnie w spotkaniach z reprezentantami innych religii. Kościoły prawosławne angażują się w ten proces, niosąc w sobie całą swoją tradycję, sięgającą pierwszych wieków, oraz doświadczenie relacji z Żydami i muzułmanami, będące integralną częścią historii prawosławnego chrześcijaństwa. Chrześcijanie prawosławni z ich dwutysiącletnią tradycją, w której podejmowano zróżnicowane interpretacje innych religii, wnoszą we współczesny kontekst bogactwo osobistych relacji z osobami wywodzącymi się z innych religii. Analizując sposób rozwiązywania aktualnych problemów przez prawosławnych i muzułmanów w Rumunii, można stwierdzić, że zarówno w wymiarze ilościowym, jak i jakościowym następuje wyraźne ożywienie dialogu międzyreligijnego, międzykulturowego i międzyetnicznego w tym kraju. Relacje pomiędzy wyznawcami tych religii, zamieszkującymi od wieków terytorium Rumunii, zmieniały się w różnych okresach, osiągając obecnie poziom, w którym wierni żyją w pokoju, strzeżonym przez rumuńskie prawo państwowe, gwarantujące wolność myśli i wyznania. Co więcej, ostatnio podjęto próby rozwiązania globalnych kryzysów, które nierzadko mają charakter religijny.

19

Obrączka ślubna – jej historia i znaczenie w tradycji Kościoła prawosławnego

63%

Magruk A.

ELPIS

|

2016

|

tom 18

81-86

PL

Sakrament ślubu praktyce Kościoła prawosławnego poprzedzony jest zawsze obrzędem zaręczyn (gr. Αρραβών), które stanowi niejako jego preludium. Jest ono swego rodzaju, zapewnieniem ze strony narzeczonych, iż zamierzają oni wstąpić na drogę życia małżeńskiego, do którego pozwala przygotować się okres narzeczeństwa. Potwierdza to także samo tłumaczenie starogreckiego terminu αρραβών (z hebr. ērābōn), oznaczające m.in. gwarancję, porękę, zastaw. Ks. J. Meyendorff dodaje jednak, iż zaręczyny (…) są czymś więcej niż zwykłym zobowiązaniem czy obowiązkiem. Wyrażają one rzeczywistą więź małżeńską, której brakuje jedynie podniosłego sakramentalnego dopełnienia. Dlatego właśnie celebruje się je tuż przed nabożeństwem ślubu. Jego centralnym momentem jest założenie na palce narzeczonych obrączek wraz z towarzyszącym temu słowach kapłana: Zaręczany jest sługa Boży (imię) ze służebnicą Bożą (imię), w imię Ojca i Syna, i Świętego Ducha. Amen, oraz: Zaręczana jest służebnica Boża (imię) ze sługą Bożym (imię), w imię Ojca i Syna, i Świętego Ducha. Amen. Obrączka ślubna jest oznaką, dowodem i rękojmią zaślubin dwojga narzeczonych. Jej kolista forma, nieposiadająca ani początku, ani końca, która jest symbolem wieczności. Materia, z której się ją wykonuje ma stale przypominać małżonkom o tym, iż to nie oni sami, ale Ten, Który jest Alfą i Omegą, Pierwszym i Ostatnim, Początkiem i Końcem włożył ją na ich ręce a miłość, jaka ich połączyła będzie niejednokrotnie wystawiana na próbę, lecz tak jak prawdziwe złoto doświadczane w ogniu nie ulegnie jakiemukolwiek uszkodzeniu, tak i ich miłość w chwilach trudnych odpierać będzie strzały pokus jakie kierować w nich będzie wróg rodzaju ludzkiego.

EN

In Orthodox Church practice, the Sacrament of Marriage is always preceded by the Rite of Engagement (gr. αρραβών), which is a prelude to the main ceremony. It is a sort of assurance that is given by a fiancée and a bridegroom which means that they intend to embark on a path of married life, and the engagement period allows them to prepare for that. This is also borne out by the translation of the ancient Greek term αρραβών (Hebrew: ērābōn), which means i.e. a guarantee, surety and pledge. However, Fr. J. Meyendorff interpolates that an engagement (...) is something more than just an obligation or duty. It expresses the actual marriage bond, which lacks only the sublime sacramental object. That is why it is celebrated just before wedding service. Its central moment is the placing on the fingers of the bride and groom wedding rings with the accompanying words of the priest: The servant of God (name) is betrothed to the handmaiden of God (name) in the name of the Father, and of the Son, and of the Holy Spirit. Amen, and The handmaiden of God (name) is betrothed to the servant of God (name), in the name of the Father, and of the Son, and of the Holy Spirit. Amen. Wedding ring is a sign, proof and pledge of the marriage of the bride and groom. Its circular form has neither beginning nor end, which is a symbol of eternity. The matter of which it is made has to constantly remind the spouses of the fact that they themselves did not put it on their fingers, but the One who is Alpha and the Omega, the First and the Last, the Beginning and the End, and that the love which has joined them together will be often put to the test. However, just as gold is tried in the fire and is not damaged in any way, so their love, in difficult times, will resist arrows of temptations of the enemy of the human race directed at them.

20

Экклесиологическое измерение современного христианства

63%

Pańkowski J.

ELPIS

|

2013

|

tom 15

5-8

EN

The definition of Christianity replaces more and more the definition of Church. The ecumenical dialogue is being heldamong Christian “churches” which strive for Christian unity. The orthodox ecclesiology perceives Christianity as a feature of Church, the Head of which is Jesus Christ. Christianity in itself is more an ideological term than an ecclesiastic one. For Orthodoxy not Christianity but Church is the key term. Without Church there is either no Christianity, nor Christian life. The issue of restoring the unity of the Church, in orthodox point of view, is unacceptable because it is not Church but Christianity that has been divided. Orthodox as a Church preaches a truth in love and love in truth.