Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Obraz ojca w zmieniającej się rzeczywistości społecznej

100%

Dudak A.

|

nr 2(64)

117-134

PL

Zmiana naukowego podejścia do oceny roli i znaczenia współczesnego ojca wytycza nowe perspektywy badawcze. Badania nad ojcostwem wyrastają z różnych sposobów myślenia na temat roli społecznej współczesnych ojców w kontekście zmieniającej się rzeczywistości społecznej. Zmienia się zatem obraz ojca i ojcostwa uwarunkowany przeobrażeniami we współczesnej rodzinie oraz wyborem przez samych mężczyzn nowej drogi do spełnienia i samorealizacji. Dla współczesnych ojców coraz większe znaczenie ma pełnienie roli troskliwego rodzica, pełnoprawnego opiekuna, ojca zaangażowanego w życie rodzinne, wychowanie dziecka oraz działalność na rzecz poprawy sytuacji społeczno-prawnej innych mężczyzn – ojców.

EN

A shift in scientific assessment of the role and the meaning of a modern father, opens new perspectives for research. The studies of fatherhood derive from multiple ways of thinking about social function of fathers in ever-changing reality. The father figure and the picture of fatherhood transforms, conditioned by changes in contemporary family and through choices made by men, on the path to new ways of selffulfillment. For modern fathers, the role of caring parent, full-time care giver, a man fully involved in family life and children’s upbringing, and an activist for social and legal rights of other men, becomes more and more significant.

2

Trinity and Church in the light of Vatican II's Constitution Lumen Gentium

67%

Siwecki L.

|

nr 2: Teologia dogmatyczna

153-173

EN

The whole itinerary of the Vatican II's dogmatic constitution Lumen Gentium on the Church is permeated with a trinitarian outlook. The Church has her origin in the Father's eternal plan of salvation. She not only is the result of his paternal love but also finds in the beatific communion with the Father her destiny and goal (LG 2). The universal project of Father's salvation is realized by the Son who enjoys unconditional primacy within that plan (LG 3). Originating in the mystery of Father's eternal plan of love and born of the paschal mystery of Jesus Christ's death and resurrection, the Church cannot live without the life given to her by the mission of the Holy Spirit. Therefore, the Church, whose origin is in the Father's love which comes into effect through the paschal mystery of the Son, is vivified and renewed by the Spirit (LG 4). The Church is thus the work of the Trinity. This is the fundamental understanding of the Church in Lumen Gentium. The Church of Vatican II is the “Ecclesia de Trinitate”. The Church is “a people made one with the unity of the Father, the Son and the Holy Spirit”.

PL

Konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen gentium przyczyniła się do pogłębienia analizy trynitarnego charakteru Kościoła. Relacja owa dotyka nie tylko natury początku Kościoła, ale odnosi się również do jego permanentnej struktury, zgodnie z twierdzeniem patrystycznym Ecclesia de Trinitate. Jego struktura jest de unitate Patris et Filii et Spiritus Sancti plebs adunata (LG 4). Ecclesia de Trinitate wskazuje nie tylko na fakt, że Kościół rodzi się z tajemnicy trynitarnej Boga, lecz także przypomina, że jego natura jest przeniknięta Trójcą. Życie oraz posłannictwo Kościoła można ująć, w sposób analogiczny, w perspektywie życia wewnątrztrynitarnego. Tym samym Kościół stanowi owoc Boskiego planu zbawienia. Bierze początek z odwiecznej i szczodrobliwej miłości Ojca (LG 2). Owa miłość objawiła się i zrealizowała poprzez wcielenie, śmierć i zmartwychwstanie Syna (LG 3) oraz poprzez nieustanną i ożywiającą obecność Ducha Świętego (LG 4). Należy jednak rozważnie wyrażać owe istotne relacje, unikając „nieuzasadnionych” i wymuszonych odniesień struktury Kościoła do natury Boga Trójjedynego. Warto bowiem pamiętać, jak przypomniał Kard. Ratzinger (OR 8.11.2000), o ostrożności wobec rozprzestrzeniającej się tendencji, która bezpośrednio transponuje tajemnicę trynitarną na strukturę Kościoła.

3

Elementy patrylogiczne w teologii Jeana Galota i Brunona Fortego. Zarys patrylogii estetycznej

67%

Czura T.

|

nr 2

125-139

PL

Ostatnią fazą przygotowań do przeżywania przez Kościół Wielkiego Jubileuszu Chrześcijaństwa było ogłoszenie przez Jana Pawła II Roku Boga Ojca. Wydarzenie to stało się impulsem do refleksji na temat Pierwszej Osoby Trójcy Świętej. Nie sposób bowiem zrozumieć tego, kim jest Bóg dla człowieka, jeśli nie postawi się w centrum pytania o to, kim jest Ojciec Jezusa Chrystusa.

EN

This article presents patrylogical elements of two contemporary, outstanding theologians: Jean Galot and Bruno Forte. According to Galot, God the Father is personally involved in Christ’s salvation work. In Galot’s theology, Father is no longer a distant and abstract being, but He fully participates in his Christs’ s actions. Following this theory, we can speak of God as someone compassionate and emphathecic who accompanies in His Son’s suffering and death and the same expresses his parental love. Bruno Forte went one step further in his Trinitarian thought and presented God the Father as the source and the bosom of nature. Only in such a way God is present in our history. We can experience this misterious presence of biblical God in His silence. According to Forte, only the Word of God and Jesus Christ can lead us straight to God’s Silencethe Father. Only by experiencing God’s Silence, a man can find the source and aim of his existence. This article also presents and develops Forte’s theological esthetics, based on patrylogical elements. Italian theologian develops Christian theology, which presents Christ in Fullness of a complete human being, who share one divine essence. However, this article presents the outline of patrylogical aesthetics. Starting from the methodological side, we can observe extrapolation of Christological tenets, while simultaneously maintaining the reversal of relatioship.

4

Nauka o Ojcu i Synu w starożytnych formułach wiary z Sirmium

59%

Wołyniec W.

Teologia w Polsce

|

2017

|

tom 11

|

nr 1

51-66

PL

Artykuł składa się z dwóch części. Pierwszą stanowi teologiczna analiza formuł wiary z uwzględnieniem nauki o Ojcu i Synu. Ojcostwo odnosi się w nich nie tylko do Osoby Ojca, ale także do całej Trójcy. Zrodzenie Syna z Ojca pozostaje tajemnicą, ale także jest podstawą boskości Syna. Formuły wiary nie przyjmują jednak pojęcia współistotności, odrzucając filozoficzny termin grecki ούσία. Syn jest posłany przez Ojca i poddany Ojcu. Przede wszystkim jest On jednak podobny do Ojca. Druga część artykułu jest pogłębioną refleksją nad nauką synodalną w celu ukazania jej aktualności. Przez osobę i zbawcze dzieło wcielonego Syna ojcostwo Boga odnosi się w nowy sposób do uczniów Pana. Poddanie Syna jest drogowskazem dla każdego człowieka, który powinien być poddany Ojcu jak Syn. Z kolei pojęcie podobieństwa Syna do Ojca może być sposobem wyrażenia tajemnicy trynitarnej, jeśli oznacza Boską równość Ojca i Syna (tożsamość natury Boskiej), ale zarazem określa odrębność Osób Boskich (nietożsamość Osób).

EN

The article consists of two parts. The first part constitutes theological analysis of the formulas of faith with regard to the teaching about the Father and the Son. Here, the fatherhood refers not only to the Person of the Father, but also to the entire Triune. The begetting of the Son from the Father remains a secret, but at the same time forms the basis of Divinity of the Son. However, the formulas of faith do not accept the concepts of coessentialness, rejecting the philosophical term ousia. The Son is sent by the Father and He is subjected to the Father. But first of all, He is similar to the Father. The second part of the article constitutes profound, in-depth reflection on the synodal teaching to indicate its topicality. Through the Person and the Redemptive Act of the incarnate Son the fatherhood of God refers, in a new way, to the disciples of the Lord. Submissiveness of the Son is a signpost for every man who should be submissive to the Father like the Son. In turn, the concept of similarity of the Son to the Father can be a way of expression of the Trinitarian Mystery, provided it encompasses Divine equality of the Father and the Son (the identity of Divine nature), yet at the same time determines the distinctness of God’s Persons (Their non-identity).

5

Cierpienie Boga w wydarzeniu krzyża Jezusa Chrystusa w ujęciu Sergiusza Bułgakowa

59%

Glaeser Z.

|

nr 36

83-93

PL

Staurologia Sergiusza Bułgakowa ma charakter integralny i komplementarny. Oznacza to, że Bułgakow nie rozumie Chrystusowego krzyża w pierwszym rzędzie jako narzędzia kaźni i śmierci Jezusa z Nazaretu, ale jako znak wypełnienia się odkupieńczo-zbawczego planu Boga. Chrystusowy krzyż Bułgakow widzi więc w kontekście soterycznym i trynitarnym. Stawia postulat większego dowartościowania dogmatu chalcedońskiego. Konsekwentne przyjmowanie nauki o jedności natur w Jezusie Chrystusie ostatecznie doprowadziło Bułgakowa do postawienia pytania o możliwość współ-cierpienia Ojca i Ducha Świętego z Jezusem Chrystusem cierpiącym i umierającym na krzyżu.

EN

Sergiei Bulgakov’s Staurology has an integral and complementary character. Bulgakov comprehends Christ’s cross not in terms of Jesus’ torment and death, but as a sign of the fulfilment of God’s redemptive plan. Bulgakov sees Christ’s cross in the redemptive and Trinitarian context. He calls for a greater appreciation of the Chalcedonian dogma. His consistent pondering of the teaching on the two natures of Christ eventually led Bulgakov to pose the question of the possibility of co-suffering by the Father and the Holy Spirit in the Passion of Jesus Christ and His death on the cross.

6

La generazione del Figlio secondo san Tommaso d’Aquino nel suo commento del Sal 2,7

51%

Dąbrowski W.

|

nr 2

5-29

IT

Siamo abituati che il pensiero teologico di san Tommaso d’Aquino viene presentato secondo la sua più famosa e più matura opera, cioè La Summa Theologiae, il che fa sì che non conosciamo il suo pensiero, altrettanto maturo, valido e interessante, contenuto nelle sue altre opere, soprattutto quelle esegetiche. L’Aquinate infatti, essendo magister in Sacra Pagina, non ha mai insegnato la sua Summa di Teologia, ma tutta la sua attività accademica era dedicata e concentrata sulla spiegazione-esegesi della Sacra Scrittura. Perciò questo studio ha per scopo presentare la dottrina della generazione del Figlio dal Padre, che troviamo nel suo commento al Sal 2,7 e nei commenti dei testi paralleli di Eb 1,5 e 5,5; con riferimenti al commento del Vangelo di Giovanni.

EN

In the presentation of the subject – preceded by an Introduction, where the Aquinas is presented as Bible’s Commentator – the author examines the saint Thomas’ interpretations of the text Ps 2,7 regarding the theme of this research, confronted with the contemporary exegesis, and presents also two parallel commentaries of the text Hebr 1,5 and 5,5. The exposition is theological, doctrinal and biblical: the generation of the Son is spiritual, intellectual, natural and eternal. All this permits to the author to conclude that the doctrine on the generation of the Son presented by Saint Thomas in Commentary on the Ps 2,7 and parallels is very clear, rich and remains valid and topical and permits to remain in the faith and doctrine of the catholic Church.

PL

Św. Tomasz z Akwinu wyjaśnia teologicznie, że Pierwsza i Druga Osoba Trójcy Świętej, tj. Ojciec i Syn, są wobec siebie w prawdziwej i właściwe relacji ojcostwa i synostwa. Prawdziwe i własne synostwo Syna ma swoją podstawę w naturalnym zrodzeniu przez Ojca. Odwieczne zrodzenie Syna przez Ojca jest stwierdzone w Ps 2,7 i paralelnych tekstach Hbr 1,5 i 5,5. To odwieczne zrodzenie Syna przez Ojca Akwinata przedstawia jako czysto duchowe i intelektualne, czyli jako akt intelektu Ojca; dlatego Syn jest Słowem zrodzonym przez akt intelektywny Ojca. W ten sposób są ukonstytuowane teologicznie także Osoby, z zachowaniem tearchii Ojca: Ojciec jest tym, który zradza, a Syn jest tym, który jest zrodzony. To zrodzenie Syna, czyli poczęcie Słowa, jest odwiecznym mówieniem Ojca, tak że Słowo jest poczęte w sercu Ojca, który wypowiadając siebie samego zrodził Syna równego sobie we wszystkim. Dzięki temu Doktor Anielski wykazuje, właśnie na podstawie odwiecznego zrodzenia, że Syn jest współistotny Ojcu.