Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Zasada odpowiedzialności za ochronę w stosunkach międzynarodowych a działania NATO - uwagi na tle współczesnej konpcepcji ochrony praw człowieka

100%

Wrońska I.

Ante Portas – Studia nad Bezpieczeństwem

|

2015

|

tom 1(3)

63-74

PL

Przedmiotem niniejszych rozważań jest próba wskazania roli jaką odgrywa współcześnie w międzynarodowej ochronie praw człowieka przyjęta przez ONZ zasada odpowiedzialności za ochronę (ang. Responsibility to Protect, dalej jako: R2P lub RtoP). Celem artykułu jest omówienie najważniejszych aspektów R2P również w kontekście podstawowych zasad, tj. suwerenność, związanych z funkcjonowaniem państw w stosunkach międzynarodowych. Jak pokazuje rzeczywistość, wciąż daleka jest droga do harmonizacji instrumentów prawnych i faktycznych w zakresie wspólnego rozumienia i stosowania RtoP na arenie międzynarodowej w konfliktach zbrojnych i sytuacjach kryzysowych. Z pewnością nie można ich określić mianem spójnego i zdolnego do efektywnego działania mechanizmu. ONZ i NATO, jak i inne organizacje regionalne (w tym Unia Europejska) posiadają z pewnością wielki potencjał polityczny w możliwościach rozwoju zasady odpowiedzialności za ochronę, a realizacja omawianej tu R2P pozostaje na pewno projektem długoterminowym. Z tego powodu omawiane zagadnienie jest doniosłe praktycznie i zasługuje na refleksję.

EN

The creation of the international regulatory framework for the full protection of human rights and relevant to the challenges of the modern world is an extremely difficult task. Its implementation is, however, necessary if the fight against threats such as gross violations of human rights, including genocide has to be not only effective, but also consistent with the principles that the modern states are considered to be the most important values. Yet the protection of human rights is one of the priorities of international relations. Their non-compliance, as well as the lack of response to violations of human rights is itself one of the greatest dangers confronting the international community, especially the international organizations. An expression of the principle of solidarity in international relations is the concept of responsibility to protect. The aim of the article is to show how established by the UN in 2005 the principle responsibility to protect is applied insituations of armed conflict, and what is relevant to respect and enforce human rights in the activities of NATO. An attempt was made to indicate the legal, and political-economic factors which hinder the full implementation of R2P. It was also noted contemporary changed the concept of state sovereignty as a result of international relations principle of responsibility to protect.

2

Environmental Responsibility of Respect Index Companies

84%

Krzysztofek A.

Ekonomia i Środowisko

|

2018

|

nr nr 2 (65)

110-123

EN

The aim of the article is to explain one of the three areas of CSR environmental responsibility. The CSR initiatives aimed at the environment, which are implemented by selected Respect Index companies, will be presented, 5 companies with a similar profile of activity in the industrial sector were selected for the survey. The subject of the study was the analysis of reports, briefs prepared by companies and information from websites. The subject of the study are selected listed companies, which were included in the 10th edition of the Respect Index. Adequate research methods were necessary to achieve the objective of this article. The methods of analysis of literature, analysis of reports, briefs, the comparison method and the observation method were applied. Companies perceive the problems of the natural environment and that care for its condition is a priority for them. The main objective of the activities carried out by the companies in the field of environmental protection is the implementation of business strategies, promotion of an appropriate image, as well as promotion of ecology and effective waste management. The analysis of environmental practices shows that environmental education is one of the most popular measures taken. Not only children, but also consumers, customers, residents of large cities, and representatives of specific industries are the targets of the activities.

3

Humanizacja pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego w działaniach Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych po "zimnej wojnie"

84%

Popiuk-Rysińska I.

|

nr nr 2

101-120

XX

Rada Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych (NZ) jest organem ponoszącym główną odpowiedzialność za utrzymanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa. Jej kształt, funkcjonowanie i działalność, chociaż określone i ograniczone ramami instytucjonalnymi Karty Narodów Zjednoczonych, podlegały zmianom, w części ewolucyjnym, o charakterze trwałym lub długotrwałym. Ewolucji podlegało też samo rozumienie bezpieczeństwa, które ulegało rozszerzaniu, tak pod względem podmiotowym, jak i przedmiotowym. W działaniach Rady Bezpieczeństwa można bowiem zauważyć zwłaszcza przesunięcie punktu ciężkości problemów bezpieczeństwa z bezpieczeństwa państwa na bezpieczeństwo jednostek i grup społecznych czy innych zbiorowości. Wyrazem tych zmian są nowe pojęcia, które próbują oddać zmiany w zakresie rozumienia i osiągania pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego, takie jak bezpieczeństwo ludzkie (human security), suwerenność jako odpowiedzialność, odpowiedzialność za ochronę (responsibility to protect) czy odpowiedzialność w czasie ochrony. Towarzyszą temu postulaty redefi nicji podstawowych zasad stosunków międzynarodowych, takich jak suwerenność czy nieingerencja w sprawy wewnętrzne oraz zakaz użycia siły, głównie w kontekście konieczności reagowania na najpoważniejsze i masowe naruszania praw człowieka. Próbując oddać zmiany, jakie zachodzą w zakresie rozumienia i osiągania pokoju i bezpieczeństwa trafnie ujął je były sekretarz generalny NZ Kofi Annan, mówiąc: "odczytując współcześnie Kartę jesteśmy bardziej niż kiedykolwiek świadomi faktu, że jej celem jest ochrona jednostek, a nie tych, którzy naruszają prawa". Na proces ten zwracał też uwagę m.in. Gareth Evans, który w artykule opublikowanym w roczniku SIPRI z 2012 r. sformułował tezę, że nowym paradygmatem XXI w. są ochrona cywilów i odpowiedzialność za ochronę. Proces ten można też nazwać humanizacją bezpieczeństwa, która w działaniach Rady Bezpieczeństwa NZ ma wymiar przedmiotowy, normatywny i operacyjny. (fragment tekstu)

EN

After the Cold War the UN Security Council shifted the focus from security of states to security of individuals and social groups which required protection during the armed confl ict and were subjects to brutalization. The Council broadens the defi nition of security, both in terms of a subject, as well as an object due to the discretionary powers specifi ed in the Charter of the United Nations. Humanization has also operational and normative dimension, since the Council, while developing instruments for the restoration and keeping international peace and security to a larger degree takes into account the human factor (e.g. targeted sanctions), as well as the normative factor because requirements to protect the population and the emerging responsibility to protect principle force reinterpretation of the principles of the UN Charter, including non-interference in internal affairs and the prohibition of the use of force. (original abstract)

4

Legal Preconditions for Armed Intervention in the Responsibility to Protect Concept : Remarks de lege lata and de lege ferenda

84%

Kowalski W.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2023

|

nr Vol. 32, nr 1

159-189

XX

Celem artykułu jest analiza prawnych uwarunkowań interwencji zbrojnej w ramach koncepcji "odpowiedzialności za ochronę" (Responsibility to Protect, R2P). Autor przedstawił i ocenił skuteczność podejmowania działań wojskowych w jej ramach. Należy podkreślić, że zbrojny aspekt koncepcji R2P nie był szeroko analizowany w doktrynie. Autor omówił kwestie skuteczności interwencji wojskowej na przykładzie operacji "Odyssey Dawn" i "Uniied Protector" w Libii w 2011 r. Odniósł się także do koncepcji zastosowania mechanizmu interwencji wojskowej w Syryjskiej Republice Arabskiej po 2011 r. W tekście wskazano, że największą słabością koncepcji interwencji zbrojnej w ramach mechanizmu R2P jest ogólnikowość i niejasność jej form realizacji. W kontekście interwencji wojskowej w Libii, do której doszło w wyniku braku weta ze strony któregoś ze stałych członków Rady Bezpieczeństwa, autor wykazał, że jakkolwiek zastosowanie formuły interwencji wojskowej w ramach modelu R2P jest wciąż możliwe, to uzasadnione jest także założenie, iż w najbliższym czasie w zbliżonej sytuacji stali członkowie Rady Bezpieczeństwa skorzystają z prawa weta. (abstrakt oryginalny)

EN

The purpose of the article is to analyse the legal conditions of armed intervention under the concept of Responsibility to Protect (R2P). The author presented and assessed the effectiveness of undertaking military actions within its framework. It should be emphasized that the armed aspect of the R2P concept has not been broadly analysed in the doctrine. The author discussed the issues of the effectiveness of military intervention on the example of the "Odyssey Dawn" and "Unified Protector" operations in Libya in 2011. He also referred to the concept of applying the military intervention mechanism to the Syrian Arab Republic after 2011. The text indicates that the greatest weakness is the generality of the concept of armed intervention within the R2P concept and the vagueness of its forms of implementation. In the context of the military intervention in Libya, which occurred as a result of the lack of veto by one of the permanent members of the Security Council, the author showed that although the use of the formula of military intervention under the R2P model is possible, it is also reasonable to assume that in the near future in a similar situation, the permanent members of the Security Council will exercise their right of veto. (original abstract)

5

Zasada odpowiedzialności za ochronę i możliwość jej praktycznego zastosowania. Casus Libii

67%

Heidrich D.

Stosunki Międzynarodowe

|

2013

|

tom 47

|

nr nr 1

167-190

XX

Zasada "odpowiedzialności za ochronę" (ang. Responsibility to Protect, R2P lub RtoP) ma, patrząc z punktu widzenia rozwoju prawa międzynarodowego i stosunków międzynarodowych, dość krótką historię. Jej powstanie wiąże się z pragnieniem znalezienia odpowiedzi na pytanie: jeśli interwencja humanitarna jest postrzegana jako bezprawny zamach na suwerenność państwową, to jak wspólnota międzynarodowa powinna reagować na masowe naruszenia praw człowieka czy zbrodnie, które uderzają w podstawowe wartości moralne całej ludzkości, tak jak to miało miejsce w Rwandzie czy Srebrenicy? Potrzeba rozwiązania tego dylematu okazała się dodatkowo paląca po interwencji wojsk Sojuszu Północnoatlantyckiego w Kosowie w 1999 r. Ta akcja zbrojna, nawet jeśli przez niektórych uważana była za uzasadnioną (ang. legitimate), uznana została, ze względu na brak zgodności zasad jej przeprowadzenia z Kartą Narodów Zjednoczonych, za nielegalną (ang. illegal). Niezależna Międzynarodowa Komisja ds. Kosowa w swoim raporcie opublikowanym w 2000 r. stwierdziła, że doświadczenia płynące z interwencji NATO w Kosowie wskazują na potrzebę zniwelowania rozbieżności pomiędzy problemem legalności takich działań a ich zasadnością. (fragment tekstu)

EN

The Responsibility to Protect (R2P or RtoP) principle is today lively discussed in forums of numerous international organizations; the UN General Assembly devotes a lot of space to it. According to some researchers, its history proves that a new norm of international law has been formed. The R2P was established also as an attempt to answer the question about possibilities of the international community to counteract the mass violations of the human rights, international crimes and its capability to respond to such events. Moreover, the R2P means the change of understanding of the state sovereignty principle and deriving from it responsibility primarily of the states for their citizens. The article is an attempt to present the R2P characteristics and its content. The analysis made refers to the process of creating the principle, as well the possibility of its practical application. The response of the UN General Assembly to the events in Libya in 2011 happens to be presented as well as a model example of the R2P use. However, the course of the intervention showed that the UN members are far from reaching a consensus as to the scheme of operations in similar situations; the disputes about possible actions concerning the lasting armed confl ict in Syria may serve as a clear example here. (original abstract)