Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Negocjacje amerykańsko-irańskie w kwestii nuklearnej. Analiza na podstawie modelu negocjacji nastawionych na współpracę "wygrana-wygrana"

100%

Fiedler R.

|

2016

|

tom 52

|

nr nr 3

117-132

XX

Negocjacje integracyjne typu "wygrana-wygrana" mogą być zastosowane w negocjacjach politycznych, gospodarczych, handlowych, międzynarodowych, zbiorowych i w przypadku wielu innych rodzajów negocjacji. Najpoważniejszymi przeszkodami do kierowania się zasadami opracowanymi w modelu harwardzkim są emocje, zawężone spojrzenie, niedostateczna orientacja w przedmiocie rozmów, pośpiech wynikający z presji czasu, niechęć i uprzedzenie, działania odwetowe, obawa przed reakcją przeciwnika. Celem artykułu jest ukazanie negocjacji z Iranem w ujęciu modelu negocjacji typu "wygrana-wygrana". Wskazano na przeszkody, które musiały pokonać zarówno Stany Zjednoczone Ameryki, jak i Islamska Republika Iranu, by doszło do porozumienia nuklearnego. Zwrócono uwagę na ograniczenia wynikające z przyjętej formuły porozumienia, które jedynie częściowo spełnia postulat negocjacji typu "wygrana-wygrana".(abstrakt oryginalny)

EN

Integration negotiations of the 'win-win' type can be applied in political, economic, trade, international, collective as well as many other types of negotiations. The most important barriers to the application of the principles of the Harvard model are: emotions, narrow-sightedness, insufficient knowledge about the subject of negotiations, haste induced by time pressure, aversion and prejudice, retaliatory actions, and fear of the opponent's reaction. The aim of the article is to present the negotiations with Iran on the basis of win-win concepts. It points out the barriers that the United States of America and the Islamic Republic of Iran had to overcome in order to reach the nuclear agreement. It further emphasises the limitations resulting from the adopted format of the agreement, which partly fulfils the criteria of win-win negotiations.(original abstract)

2

Unia Europejska wobec problemu proliferacji broni masowego rażenia. Wpływ kryzysu dotyczącego irańskiego programu atomowego na kształtowanie się oraz implementację strategii UE

84%

Siudak R.

|

2017

|

nr nr 1

70-87

XX

Proliferacja broni masowego rażenia (BMR) zagrożeń bezpieczeństwa międzynarodowego, będących tematem najszerszych dyskusji w erze pozimnowojennej. W niniejszym artykule przeanalizowano współpracę zmierzającą do ograniczenia tego fenomenu podjętą w ramach Unii Europejskiej oraz wpływ kryzysu dotyczącego irańskiego programu atomowego na kształt oraz implementację strategii UE w odniesieniu do BMR. Opierając się na kwerendzie dokumentów UE oraz Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej, kluczową rolę w kształtowaniu debaty na temat nieproliferacji, odbywającej się na forum Wspólnoty, przyznano dwóm procesom. Pierwszym z nich, wewnętrznym, były negocjacje prowadzące do uchwalenia w 2003 r. europejskiej strategii przeciw proliferacji broni masowego rażenia. Zwrócono przy tym uwagę na promowanie określonych idei i interesów przez wybranych aktorów narodowych oraz przedstawicieli instytucji unijnych. Drugim z procesów, zewnętrznym, była ewolucja roli UE w zabiegach politycznych dotyczących irańskiego programu atomowego. Wspomniany kryzys dyplomatyczny stanowił, do tej pory, największe wyzwanie dla unijnej polityki nieproliferacji. Pozwolił on jednocześnie na udane zaaplikowanie multilateralnych mechanizmów współpracy zawartych we wspomnianej strategii UE przeciw rozprzestrzenianiu BMR.(abstrakt oryginalny)

EN

Proliferation of weapons of mass destruction (WMD) has been one of the most prominent threat discussed in the post-Cold War security studies. The article presents analyses of the European Union policies towards proliferation of WMD and the impact of the political crisis around Iranian nuclear programme on them. Based on documents of the EU and the International Atomic Energy Agency, two processes are identified as the main source of the EU agenda on non-proliferation. Firstly, internal dynamics of the negotiations on the EU strategy against proliferation of weapons of mass destruction in 2003, including performance of a specific agents promoting their ideas and interests. Secondly, the evolution of the EU role in the debate around Iranian nuclear programme between 2003-2015. Negotiations with Iran are identified as the biggest challenge for the EU policy on WMD so far, with positive conclusions about successful implementation of multilateral mechanisms.(original abstract)

3

Priorytety i kierunki polityki energetycznej i gospodarczej Iranu po umowie jądrowej z 2015 roku

67%

Czulda R.

|

nr nr 2

93-117

XX

Podpisanie w 2015 r. porozumienia JCPOA dotyczącego irańskiego programu jądrowego, czego efektem było zniesienie wielu sankcji na Iran, jest traktowane przez Teheran jako klucz do implementacji długofalowej strategii rozwoju kraju. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie i analiza obecnych priorytetów i kierunków Iranu w zakresie gospodarki, w tym jej najważniejszego komponentu, jakim jest sektor energetyczny. Punkt wyjścia stanowi pytanie badawcze o wpływ i znaczenie sankcji na gospodarkę Iranu, a także ich zniesienia na możliwość rozwoju oraz priorytety strategiczne Iranu. Artykuł zajmuje się również analizą obiektywnych czynników (na które Iran nie ma wpływu), które mogą uniemożliwić lub spowolnić implementację tejże strategii. (abstrakt oryginalny)

EN

The JCPOA agreement of 2015 on Iran's nuclear programme, which has resulted in numerous sanctions that had been imposed on the country now being lifted, is considered by Tehran as an indispensable factor in implementing a long-term development strategy. The goal of this paper is to present and analyse the current priorities and directions of Iranian economic policy, including its most important element, namely the energy sector. The starting point is the research question about the meaning and impact of sanctions on the Iranian economy as well as about the impact of lifting these sanctions on Iran's opportunities for development and its strategic priorities. This paper also analyses a number of objective factors (ones out of Iran's control) that could block or at least slow down the implementation of this development strategy. (original abstract)

4

Uwarunkowania i postawa Chin wobec programu nuklearnego Korei Północnej po zimnej wojnie

67%

Jureńczyk Ł.

|

tom 53

|

nr nr 4

69-85

XX

Celem artykułu jest analiza oraz ocena uwarunkowań i postawy Chin wobec programu nuklearnego Korei Północnej po zimnej wojnie. Kwestie te rozpatrywane są w płaszczyźnie polityczno-ideologicznej, polityczno-wojskowej i strategicznej oraz gospodarczej. Główną tezą artykułu jest stwierdzenie, że po zimnej wojnie Chiny, jako protektor i patron Korei Północnej, ułatwiły jej rozwój programu nuklearnego. Wspieranie sąsiada wynikało głównie z wartości strategicznej Korei Północnej dla Chin jako państwa buforowego. Czynnik ideologiczny miał z kolei niewielkie znaczenie i wykorzystywany był instrumentalnie. Nuklearne ambicje Pjongjangu z czasem zaczęły szkodzić interesom Państwa Środka. W związku z tym w ostatnich latach Chiny nakładały na Koreę Północną coraz bardziej dotkliwe sankcje gospodarcze. Mimo dużego znaczenia Chin dla Korei Północnej, Pekin jak dotąd nie był w stanie skutecznie wpłynąć na Pjongjang w kwestii zahamowania jego programu nuklearnego. Pytanie o kierunek i zasięg dalszych zmian polityki Chin wobec Korei Północnej pozostaje otwarte.(abstrakt oryginalny)

EN

The aim of the article is to analyse and evaluate the conditions and attitude of China towards the North Korean nuclear programme after the Cold War. These issues are considered on the political-ideological, political-military, strategic, and economic levels. The main thesis of the article is that after the Cold War, China, as the protector and patron of North Korea, facilitated the development of its nuclear programme. Support for the neighbour resulted mainly from the strategic value of North Korea for China as a buffer state. The ideological factor, in turn, was of little importance and was used instrumentally. Pyongyang's nuclear ambitions have begun to damage the interests of the Middle Kingdom. Therefore, in recent years, China has imposed increasingly severe economic sanctions on North Korea. Despite the importance of China for North Korea, Beijing has so far not been able to influence Pyongyang on the suppression of its nuclear programme. The question about the direction and scope of further changes in China's policy towards North Korea remains open.(original abstract)