Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Na przełomie starych i nowych czasów. Muzeum Narodowe w Krakowie w latach 1900–1901

100%

Błońska D. , Mróz S. A.

Res Gestae. Czasopismo Historyczne

|

2016

|

tom 3

96-120

PL

During the first period of the its existence – beginning in 1879 – the museum was run by Władysław Łuszczkiewicz. At this time, the statute was established, decisions were made on the internal structure of the organization, the board was elected and exhibitions were launched based on the constantly expanding collection. In the following text, the period between May 1900 (Łuszczkiewicz death) and July 1901 (taking board of the museum by Feliks Kopera) is presented. This period coincides with Teodor Nieczuja-Ziemięcki’s time as director and was of great importance for the history of the Museum. The crucial and complex changes that were part of the reorganization carried out at this time made possible the creation of the institution according to the highest contemporary standards. Among the most important are: expansion of the Museum by changing the Articles of Association,changing the prerogatives of the management of the Museum and the inclusion of Museum staff in a group of municipal officials.

2

Konstrukcja i zastosowanie ram mikroklimatycznych w Muzeum Narodowym w Krakowie

100%

Wilk D. , Bratasz Ł. , Frączek P. , Obarzanowski M. , Klisińska-Kopacz A. , Czop J.

Wiadomości Konserwatorskie

|

2011

|

tom Nr 30

154-167

PL

Ramy mikroklimatyczne to specjalnie skonstruowane obudowy dla dzieł sztuki, których celem jest stworzenie autonomicznego klimatu w otoczeniu obiektu. Muzeum Narodowe w Krakowie (MNK) przygotowało uniwersalną konstrukcję ramy, której wykonanie jest możliwe przez personel większości muzeów. Materiały użyte do zbudowania ramy zostały tak dobrane, aby zapewnić bezpieczną ekspozycję obiektów w długim okresie. Wykorzystując oryginalną ramę obrazu zminimalizowano ingerencję w odbiór estetyczny dzieła. Badania wykonane w rzeczywistych warunkach muzealnych potwierdziły skuteczność ram mikroklimatycznych w zabezpieczeniu malarstwa tablicowego przed zagrożeniami związanymi ze znacznymi wahaniami mikroklimatu powszechnie występującymi w muzeach. Przeprowadzona ocena związana z potencjalnym ryzykiem kondensacji wilgoci wewnątrz ramy pokazała, że ramy mikroklimatyczne mogą być używane praktycznie w większości muzeów. Ponadto wskazano podstawowe czynniki wpływające na podjęcie decyzji o zastosowaniu ram mikroklimatycznych. Ramy mikroklimatyczne są rozwiązaniem pasywnym i przez to poprawa bezpieczeństwa eksponowania i przechowywania obiektów jest realizowana ekonomiczne. Dlatego też użycie ram mikroklimatycznych może stać się narzędziem umożliwiającym obniżenie zużycia energii i związanych z tym kosztów.

EN

Microclimatic frames are specialty constructed cases for art masterpieces, whose aim is creating an autonomic climate in the object surrounding. The National Museum in Krakow (NMK) prepared a universal frame structure which is possible to make by the staff of most museums. Materials used for building the frame were selected in such a way as to ensure safe exhibition of objects for long periods. By using the original frame of the painting, interference into the esthetic reception of the work was minimised. Research carried out in real-life museum conditions confirmed the effectiveness of microclimatic frames in protecting panel paintings against the dangers connected with considerable fluctuations of microclimate so commonly occurring in museums. The evaluation carried out in connection with the potential risk of moisture condensation inside the frame showed that microclimatic frames can be used practically in most museums. Moreover, basic factors affecting the decision concerning the use of microclimatic frames were indicated. Microclimatic frames are a passive solution because of which improvement in the safety of exhibiting and storing artistic objects is economically realised. Therefore, the use of microclimatic frames can become an instrument allowing for reducing the use of electricity and costs connected with it.

3

Restauracja i modernizacja Galerii Sztuki Polskiej XIX wieku Muzeum Narodowego w Sukiennicach w Krakowie

75%

Kadłuczka A.

Wiadomości Konserwatorskie

|

2010

|

tom Nr 27

153-161

PL

Podjęta przez władze miasta Krakowa w 2002 roku modernizacja Rynku Głównego i jego infrastruktury postawiła na porządku dziennym konieczność kolejnej restauracji gmachu Sukiennic. Przeprowadzona w latach 1875-1879 przez Prylińskiego restauracja Sukiennic połączona z wyburzeniem Kramów Bogatych i domów kupieckich i adaptacją dawnego miejskiego smatruza na piętrze dla potrzeb nowo utworzonego Muzeum Narodowego oraz kolejna rewaloryzacja gmachu w latach 60. ubiegłego stulecia wprowadziły wiele zmian w średniowiecznej i renesansowej substancji tego wybitnego krakowskiego zabytku. Ponadpięćdziesięcioletni okres eksploatacji po ostatniej rewaloryzacji budynku doprowadził do znacznego stopnia zużycia, a nawet dewastacji wystroju, urządzeń i instalacji. Z inicjatywy Dyrekcji Muzeum Narodowego i przy wsparciu Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa i Zarządu Rewaloryzacji w oparciu o projekt konserwatorski opracowany przez autorskie Studio Architektoniczne Archecon prof. arch. Andrzeja Kadłuczki w roku 2008 rozpoczęto kompleksową modernizację prowadzoną przez wrocławską firmę Integer, a finansowaną przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego i Norweski Mechanizm Finansowy. Zastosowano całkowicie nowy system sterowanego komputerem oświetlenia sztucznego sal wystawowych, nowoczesną klimatyzację i instalacje zabezpieczające, a także przebudowano dawne dachy pulpitowe wykorzystując uzyskaną powierzchnię dla nowych, atrakcyjnych, nowoczesnych funkcji muzealnych, dostosowano obiekt dla osób niepełnosprawnych i udostępniono dla publiczności wschodni taras nad arkadami skąd podziwiać można wspaniały widok kościoła NMP, pomnika Mickiewicza na tle mieszczańskich kamienic i malowniczego kościoła św. Wojciecha. Artykuł prezentuje najważniejsze zmiany funkcjonalne wprowadzone w gmachu Sukiennic, a także działania konserwatorskie, które wydobyły zagubione wątki i fragmenty architektoniczne zabytku.

EN

The modernisation of the Main Market Square and its infrastructure, undertaken by the Krakow authorities in 2002, highlighted the necessity of yet another restoration of the Sukiennice (Cloth Hall) building. The restoration of the Cloth Hall, combined with demolishing the Rich Stalls and merchant houses as well as adaptation of the former city merchant hall on the first floor to fulfil the requirements of the newly-created National Museum, carried out by Pryliński in the years 1875-1879, and another restoration of the edifice during the 1960s, introduced numerous changes into the medieval and Renaissance substance of this outstanding historic object in Krakow. The period of over 50 years of exploitation, since the last renovation of the building, has led to the décor, appliances and installations being significantly worn out or even destroyed. On the initiative of the Curator of the National Museum, and with the support of the Public Committee for the Restoration of Krakow Monuments and the Restoration Management, in 2008 a complex modernisation process began based on a conservation project prepared by Professor Andrzej Kadłuczka's Architectonic Studio Archecon, which was executed by the Integer company from Wrocław and financed by the Ministry of Culture and National Heritage and the Norwegian Financial Mechanism. A completely new system of computer-controlled artificial lighting of exhibition rooms, modern air conditioning and security installations were introduced, the old pulpit roofs were rebuilt and the space obtained in the process was used to fulfill new attractive museum functions. The object was adapted for the disabled, and the eastern terrace over the arcades was opened to the public from where they can admire the magnificent view of the St.Mary's Church, the statue of Mickiewicz against the background of burgesses' tenement houses and the picturesque church of St. Adalbert. The article presents the most important functional alterations introduced in the Cloth Hall building, as well as conservation work which revealed the lost motifs and architectural fragments of the historic object.

4

Modernizacja Galerii Sztuki Polskiej XIX wieku Muzeum Narodowego w Sukiennicach w Krakowie. Wybrana problematyka projektowo-konserwatorska

75%

Kadłuczka A.

Wiadomości Konserwatorskie

|

2009

|

tom Nr 26

381-389

5

Śląskie szkła barokowe ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie

63%

Kilijańska A. , Czernicki P.

Szkło i Ceramika

|

2019

|

tom R. 70, nr 2

16--21

PL

Kolekcja szkła Muzeum Narodowego w Krakowie to zbiór różnorodny, kształtowany przez dary i w mniejszym stopniu zakupy czynione od końca XIX wieku po czasy współczesne. Dzięki wybitnym kolekcjonerom i w mniejszym stopniu zakupom, zasób ten jest jednym z bogatszych w naszym kraju, gromadząc przykłady szkła środkowoeuropejskiego od końca XVII wieku. W kontekście zbiorów muzealnych z Wrocławia, Jeleniej Góry, Warszawy czy Tarnowa, reprezentacja XVIII wiecznych śląskich szkieł barokowych w zbiorach Muzeum wypada skromnie. Tworzą ją cztery zabytki: kielich z nakrywą i portretem Augusta III z kolekcji Stanisława Ursyn-Rusieckiego, kielich z unikatowym wierszem w języku polskim oraz dwa przykłady szkieł z dekoracją heraldyczną i rodzajową. Przegląd kolekcji wskazuje na brak determinacji w zabieganiu o zakupy zabytków pochodzących z warsztatów funkcjonujących na Śląsku w XVIII wieku. Priorytety związane z uzupełnianiem zbioru pozostawiały szkło śląskie w dalszej kolejności, faworyzując pozyskiwanie przykładów szkła z terenu Rzeczypospolitej w jej historycznych granicach. Niemniej, ze względu na wyjątkowość posiadanych zabytków warto zwrócić uwagę na zbiory Muzeum Narodowego w Krakowie również w kontekście szkła barokowego pochodzącego ze Śląska.

EN

The glasswork collection of the National Museum in Krakow is highly varied, shaped by donations and to a lesser degree by purchases undertaken beginning at the end of the 19th century and continuing until today. Thanks to the work of outstanding collectors and also to the purchases made, this forms one of the richest collections in the country of examples of Central European glasswork dating from the late 17th century. When compared to the museum collections in Wrocław, Jelenia Góra, Warsaw and Tarnów, the representation of 18th century Silesian Baroque glasswork in the NMK collection is rather modest. It comprises four historic pieces; a covered chalice with a portrait of King Augustus III from the collection of Stanisław Ursyn-Rusiecki, a chalice with a one-of-a-kind inscription in Polish, and two examples of glasswork with heraldic and genre scene decoration. A review of the collection suggests very little determination when it comes to pursuing purchases of historic glasswork originating in workshops operating in Silesia during the 18th century. Priorities set in purchasing policies for the collection neglected Silesian glasswork, favouring instead glasswork originating from within the historic borders of the Polish Republic. However, due to the exceptional quality of the works already included in the collection, it is well worth taking the collection of the NMK into consideration in the context of Silesian Baroque glasswork.

6

Problematyka konserwatorska płaskorzeźby Stanisława Wyspiańskiego pt. „Macierzyństwo” wykonanej w plastelinie - nauka i sztuka

63%

Płuska I.

Wiadomości Konserwatorskie

|

2007

|

tom Nr 22

5--9

PL

Podjęte zagadnienie dotyczy skomplikowanej, ale niezwykle interesującej dla nauki i sztuki konserwatorskiej naprawy, a może i uratowania od zupełnego zniszczenia plastelinowej płaskorzeźby „Macierzyństwo” autorstwa Stanisława Wyspiańskiego z roku 19021. Obiekt przechowywany jest w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie.

EN

Taken issue concerns the complex, but extremely interesting for science and art conservator repair, and perhaps saving from complete destruction plasticine relief "Motherhood" by Stanislaw Wyspiańskiego the year 19021. The property is stored in the National Museum in Krakow.

7

THE POET OF ART – JANUSZ WAŁEK

63%

Gołubiew Z.

Muzealnictwo

|

2018

|

tom 59

215-218

EN

On the 8th of July 2018 died Janusz Wałek, art historian, museologist, pedagogue, born in 1941 in Bobowa. He graduated from the Jagiellonian University, the history of art faculty. In 1968, he started working in the Czartoryskis’ Museum – Branch of the National Museum in Krakow, where some time after he became a head of the European Painting Department for many years. He was a lecturer at the Fine Arts Academy, the National Academy of Theatre Arts and the Jagiellonian University in Krakow. He wrote two books and numerous articles about art. He was also a poet, the winner of the Main Prize in the 1997 edition of the General Polish Poetry Competition. He was a student of Marek Rostworowski, they worked together on a number of publicly acclaimed exhibitions: “Romanticism and Romanticity in Polish Art of the 19th and 20th centuries”, “The Poles’ Own Portrait”, “Jews – Polish”. Many exhibitions and artistic shows were prepared by him alone, inter alia “The Vast Theatre of Stanisław Wyspiański”, presentations of artworks by great artists: Goya, Rafael, Titian, El Greco. He also created a few scenarios of permanent exhibitions from the Czartoryskis’ Collection – in Krakow and in Niepołomice – being a great expert on this collection. “Europeum” – European Culture Centre was organised according to the programme written by him. He specialised mostly, although not exclusively, in art and culture of the Renaissance. Janusz Wałek is presented herein as a museologist who was fully devoted to art, characterised by: creativity, broad perception of art and culture, unconventional approach to museum undertakings, unusual sensitivity and imagination. What the author of the article found worth emphasising is that J. Wałek talked and wrote about art not only as a scholar, but first of all as a poet, with beauty and zest of the language he used.

8

Nowy Gmach Muzeum Narodowego w Krakowie. Z dotychczasowych dziejów, zwroty historii

63%

Włodarczyk M.

Kwartalnik Architektury i Urbanistyki

|

2010

|

tom T. 55, z. 3

37-48

PL

Muzeum Narodowe w Krakowie jest najstarszym polskim muzeum narodowym. Powołano go w 1879r. Po uzyskaniu przez Polskę niepodległości rozgorzały wieloletnie dyskusje co do miejsca i kształtu obiektu potrzebnego dla pomieszczenia nie eksponowanych dotąd zbiorów. Podjęto decyzję o całkiem nowej inwestycji, inwestycji nowoczesnej i współczesnej swoim czasom ale też monumentalnej i narodowej, w duchu tendencji nacjonalistycznych odbudowującego się po rozbiorach państwa czyli o budowie tzw. Nowego Gmachu Muzeum Narodowego. Obiekt ten miał także pomieścić dzieła wieszcza i artysty - Stanisława Wyspiańskiego. Inwestycję rozpoczęto w 1934r według nagrodzonego projektu i realizowano go do 1939r, tj do wybuchu II wojny światowej, dzięki ofiarności całego polskiego społeczeństwa oraz wsparciu państwa polskiego. Budowę kontynuowano w czasie wojny, przy czym od 1940 do 1943r realizowana była ona jako przebudowa obiektu na Staadkasino Krakau. Prace po wojnie ruszyły dopiero w 1949r, ponownie jako Muzeum Narodowe ale już w wersji okrojonej projektu pierwotnego i były kolejną przebudową prowadzoną do 1957r. W 1958r rozpoczęto działania dla opracowania projektu rozbudowy okrojonego dotąd budynku a realizację tak zakreślonego zamierzenia zakończono w 1990r. W 2004r, przy okazji jubileuszu, rozstrzygnięto konkurs na kolejną rozbudowę a właściwie dobudowę nowego obiektu, tj. tzw. Pawilonu Wyspiańskiego. Śledząc dzieje budynku Nowego Gmachu Muzeum Narodowego w Krakowie możemy obserwować jak teoria i praktyka ale także polityka i realia zmieniały się na przestrzeni lat. Na przykładzie tego modernistycznego obiektu, w kontekście całego założenia, w tym urbanistycznego, widzimy także jak pewne podejmowane decyzje wpływają na ochronę architektury, czy to w rozumieniu kontynuacji myśli pierwotnej czy to w dostosowaniu kontynuacji do myśli obowiązującej.

EN

The National Museum in Cracow is the oldest national museum in Poland. It was founded in 1879. National discussion has taken place for years about the location and form of the building to expose a collection that was never shown. The decision was taken to erect a completely new building, monumental, modern and contemporary, presenting national spirit adequate for the so called National Museum New Building. The works of Stanisław Wyspiański, the great Polish poet and artist, were to be placed in this building. The building process started in 1934 according to the awarded design, and was continued, thanks to effort of the whole society and the support of the government, until 1939, i.e. the beginning of World War 2. The works were continued during the war years of 1940-1943 as converting into Nazis Staatkasino Krakau. Work started again after the war in 1949, again under the name of the National Museum, but with a reduced program, being in fact another conversion of the original plans, and was completed in 1957. In 1958 work was started to prepare a project extending the formerly reduced program, and the building based on these plans was completed in 1990. In 2004, on the occasion of the jubilee, a competition was judged for another expansion, or rather the next extension of the so called "Wyspiański's pavilion". Tracing the history of construction of Cracow’s National Museum New Building, one is able to observe the changes of theory and practice, and also politics, through the time period. The example of this modernistic building demonstrates the results of preservation decisions regarding both realizing the primary plan and adopting it to contemporary urban and architectural doctrines.

9

Mistrz i uczniowie w listach - korespondencja byłych uczniów Krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych do Władysława Łuszczkiewicza z zasobu Archiwum Muzeum Narodowego w Krakowie

63%

Mróz S. A.

Rocznik Komisji Nauk Pedagogicznych

|

2018

|

nr LXXI

38-48

EN

Władysław Łuszczkiewicz was an art historian, artist, pedagogue, an outstanding personality of nineteenth-century Krakow, active in many fields. He was a professor at the Cracow School of Fine Arts, and in the years 1857–1873 and 1893–1895 he was the headmaster of this school. He was a teacher of many artists, of which it is enough to mention only the greatest - Jan Matejko, Stanisław Wyspiański, Józef Mehoffer and Artur Grottger. In 1883, Łuszczkiewicz was appointed the director of the National Museum in Krakow. He managed this institution until his death, that is until 1900. Among the oldest source materials belonging to the Archive of the National Museum in Krakow, we can find the correspondence of former students of the School of Fine Arts addressed directly to their former teacher - Professor Łuszczkiewicz, who was at this time the director of the National Museum in Krakow. Based on selected letters, the article presents their interesting subject matter and presents the issues in which the students wrote to their Master. The attempt to describe the relation between former students and their master revealed in letters will be made.

10

The Portrait of an Italian Woman by Olga Boznanska Exhibited at the Venice Biennale in 1938: New Elements from a Stylistic and Archival Perspective

63%

Piccolo O.

Perspektywy Kultury

|

2020

|

tom 30

|

nr 3

211-228

EN

This targeted stylistic, bibliographical, and archival investigation casts a major light on a relevant portrait of a woman by the Polish painter Olga Boznanska, highlighting its rich exhibition and collection. The recent appearance in a Polish auction of a similar painting by Boznanska leads to the hypothesis that the subject of the painting-whose identity still remains a mystery-is the same in both paintings.

11

Kalendarze z kolekcji Ignacego Wolskiego w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie

51%

Lubera A.

Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi

|

2019

|

nr 13

223-255

EN

A small but valuable collection of calendars was donated to the National Museum in Krakow in 1896, 1898 and 1906 by Ignacy Wolski, a Warsaw bibliophile. In the article an overview of these publications is given for the first time. The donation consists of calendars diverse in form and content, published from the end of the 18th century to the early 20th century. Only ten of them were found during the research in the Museum. Most of the preserved calendars was marked with characteristic provenance stamps or stickers;a part of them has some historical notes written by Wolski. They are a great testimony of the past. Wolski’s motifs and idea behind collecting calendars and leaving these publications for future generations in the Museum were also presented in the article.

12

Szklane modele kamieni jubilerskich w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie

51%

Myśliński M. , Paś M.

|

nr 28

85-93

EN

In 1884 and 1885, the Technical and Industrial Museum in Kraków bought four sets of glass models of jewellery stones. They were models of the most famous diamonds, diamond cut models, models of weight of precious stones (carats), models of colors and crystallographic systems of precious stones. The purchase was likely caused by the fact that the Museum conducted educational activity from 1868 and its role was, among others, to raise the level of education of local craftsmen, entrepreneurs and traders.After the liquidation of the Technical and Industrial Museum in 1950, the aforementioned four sets were transferred to the collection of the National Museum in Kraków. Based on the documents, inventory cards and trade stickers preserved in the Museum, it can be indisputably concluded that these sets of stones, made with great precision, were purchased at the Vaclav Frič store in Prague. Their creator could have been one of the two extremely talented glassmakers, Leopold or Rudolph Blaschka of Dresden, with whom Frič cooperated intensively. The two glassmakers are known primarily as creators of zoological and botanical models, characterized by great precision. Their works nowadays adorn many university, museum and private collections.

PL

W 1884 i 1885 roku Muzeum Techniczno-Przemysłowe w Krakowie kupiło cztery komplety szklanych modeli kamieni jubilerskich. Były to modele najsłynniejszych diamentów, modele szlifów kamieni szlachetnych, modele wagi (masy) kamieni szlachetnych (karaty), modele kolorów i układów krystalograficznych kamieni szlachetnych. Zakup ten był spowodowany zapewne tym, że muzeum prowadziło od 1868 roku bardzo ożywioną działalność edukacyjną i jego rolą było m.in. podnoszenie poziomu wykształcenia tutejszych rzemieślników, przedsiębiorców i handlowców. Zbiór czterech kompletów trafił następnie – po likwidacji Muzeum Techniczno-Przemysłowego w roku 1950 – do kolekcji Muzeum Narodowego w Krakowie. Zachowane w muzeum dokumenty, karty inwentarzowe, nalepki handlowe pozwalają bezsprzecznie stwierdzić, że te wykonane z wielką precyzją komplety modeli kamieni zakupione zostały w sklepie Vaclava Friča w Pradze. Ich twórcą mógł być jeden z dwóch niezwykle utalentowanych szklarzy – Leopold lub Rudolph Blaschka z Drezna, z którymi Frič intensywnie kooperował. Szklarze są znani przede wszystkim jako twórcy modeli zoologicznych i botanicznych, odznaczających się wielką precyzją wykonania. Ich dzieła stanowią obecnie ozdobę wielu kolekcji uniwersyteckich, muzealnych i prywatnych.