Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

1 Pamiętnik Literacki

1 2023

1 Żyłko B.

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: Mikhail Bakhtin’s circle

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Rosjanie o intertekstualności

100%

Żyłko B.

nr 3

169-188

Pojęcie intertekstualności (intertekstowości) wprowadziła do współczesnej humanistyki Julia Kristeva pod koniec lat sześćdziesiątych XX wieku, wywodząc je z koncepcji „cudzego słowa” Michaiła Bachtina. Autor artykułu wskazuje, że właściwym źródłem są jednak propozycje formalistów rosyjskich. W pracach Wiktora Szkłowskiego, Jurija Tynianowa i przede wszystkim Wiktora Winogradowa można odnaleźć niemal tekstualne zbieżności z formułami Kristevej. Prześledziwszy dalsze losy tego konceptu głównie w tradycji tartusko-moskiewskiej szkoły semiotycznej (aż po ostatnie dekady), badacz wskazuje na jego żywotność, wyrażającą się w wielu publikacjach na temat intertekstualności, które rzucają światło na nowe aspekty owej kategorii i zawierający się w niej potencjał poznawczy.

The term “intertextuality” (“intertextual references”) was introduced into the modern humanities towards the end of 1960s by Julia Kristeva, who derived it from Mikhail Bakhtin’s concept of a “foreign word”. The author of the article nevertheless indicates that the proper source of the notion are proposals formulated by Russian formalists. Papers by Viktor Shklovsky, Yury Tynyanov, and first and foremost by Viktor Vinogradov, contain observations that prove textually convergent to those by Kristeva. Tracing the further life of the concept, mainly in the Tartu-Moscow Semiotic School (until the last decades), the researcher points at its longevity evidenced in many publications on intertextuality which sheds light on the new aspects of this category and the cognitive potential that the notion holds.