Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Chrzest Polski jako wyzwanie dla współczesnej edukacji

100%

Zając M.

|

nr 11: Katechetyka

5-21

EN

After the adoption of Christianity by the Polish Prince Mieszko I, the land of Slavs became part of the then civilized world and emphasized its presence in the family of Christian countries, and while it maintained many of its traditions, it started to adopt the achievements of the Christian civilization. It seems obvious that owing to this bold decision made by the prince of Polans, today the state and the nation speaking the Polish language do exist. However, if Mieszko had not adopted Christianity, maybe in the 11th century his principality would still have developed and would have been strong, like the pagan Veleti Union living in the western coast of the Baltic Sea. On the other hand, in the 12th century undoubtedly Mieszko’s land would have been attacked by the neighboring states that, on the wave of the crusade movement, under the banner of spreading Christianity, would have tried to conquer the territories. The inhabitants of those lands would have been Christians, probably there would have been no Poland, since the Polish lands would have become part of the neighboring countries, just like the territories belonging to the Veleti Union or ones occupied by the Old Prussians had become part of Germany. The ancestors of today’s Poles, although Christians, probably would have spoken German, Czech, or Ruthenian. This fact has to be reminded in the education of the young generation of Poles and cited in debates with the circles contesting the right of Christian ideas to exist in the state educational system.

XX

Po przyjęciu chrztu przez polskiego księcia Mieszka I ziemia Słowian stała się częścią ówczesnego cywilizowanego świata i zaznaczyła swoją obecność w rodzinie państw chrześcijańskich, gdzie zachowując wiele ze swych tradycji, zaczęła przyjmować zdobycze cywilizacji chrześcijańskiej. Wszystko wskazuje na to, że dzięki tej odważnej decyzji księcia Polan istnieje dzisiaj państwo i naród mówiący po polsku. Gdyby natomiast Mieszko nie przyjął chrztu, być może w XI w. nadal by się rozwijało jego księstwo i było silne, tak jak silny był pogański Związek Wielecki, żyjący na zachodnim wybrzeżu Bałtyku. Jednak w XII w. niewątpliwie ziemie Mieszka stałyby się celem ataków ze strony państw sąsiednich, które na fali ruchu krucjatowego, pod hasłem szerzenia chrześcijaństwa, podbijałyby te tereny. Mieszkańcy tych ziem byliby chrześcijanami, nie byłoby prawdopodobnie Polski, ponieważ ziemie polskie stałyby się częściami państw sąsiednich, tak jak częścią Niemiec stały się terytoria należące wówczas do Związku Wieleckiego czy ziemie zajmowane przez Prusów. Przodkowie dzisiejszych Polaków, wprawdzie chrześcijanie, mówiliby zapewne po niemiecku, czesku lub rusku. Ten fakt musi być przypominany w edukacji młodego pokolenia Polaków oraz przywoływany w dyskusjach ze środowiskami kontestującymi prawo istnienia w systemie edukacyjnym państwa idei chrześcijańskich.

2

Dagomea Mieszko

99%

Banasiuk W.

|

nr 54

21-60

PL

The paper attempts to solve the ‘perennial’ problem of Polish historiography and linguistics: the etymology of the mysterious personal names of the first historical Polish ruler – Dagome and Mieszko. The former is encountered only in the 11th-century digest known as Dagome Iudex. This is the Slavic name Drogomir distorted by German spelling and phonetics, as well as mistakes by scribes. It provides grounds for explaining the etymology of the latter name – commonly used with reference to the ruler. The name Mieszko is an exceptional diminutive; it derives from the second segment of the name Drogomir – Mir+jь+ko. The linguistic processes taking place in the Polish language at that time induced phonetic changes in the name and also led to its latter segment function as a separate name whose meaning became obsolete.

3

Měšek nebo Dago, Dobrava nebo Doubravka – jména prvního polského vladce a jeho české manželky

80%

Balowski M.

Bohemistyka

|

2019

|

nr 2

181-193

EN

The author analyzes the names Mieszko and Dąbrówka / Doubravka in Polish and Czech historical sources. He also refers to contemporary linguistic research, which questions the existence of the name Mieczysław in the tenth century, and also the name Dąbrówka as the Polish form of the Czech name Doubravka. While the second one is certified in Czech texts and was used in the 10th century at the Czech court, the first is known only from the records of the first Polish chronicles. It is not confirmed by any earlier Latin or German chronicles or other documents from that period.

CS

Autor analyzuje jména Mieszko a Dąbrówka/Doubravka v polských a českých historických pramenech. Odkazuje také na současné lingvistické studie, které zpochybňují existenci jména Mieczysław v desátém století a také jména Dąbrówka jako polské podoby českého jména Doubravka. Zatímco druhé je uváděno v českých textech a bylo použito v 10. století u českého knížecího dvora, první je známo pouze z prvních polských kronik. Není potvrzeno staršími latinskými nebo německými kronikami nebo jinými dokumenty z tohoto období.