PL
 |
EN
Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 48

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Mariusz Tchorek
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
1
Content available remote Mariusz Tchorek 1939–2004. Nota biograficzna
100%
Julian K.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2018
|
tom 72
|
nr 4(323)
146-148
2
Content available remote Teoria świątyni Jana, teoria miejsca Mariusza
84%
Tchorek-Bentall S.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2018
|
tom 72
|
nr 4(323)
289-292
PL
Tekst jest próbą interpretacji Teorii Miejsca (tekst Wprowadzenie do ogólnej teorii miejsca) Mariusza Tchorka w kontekście biblijnym (świątynia ciała). 'W świątyni obraz nie był lub nie miał prawa być MIEJSCEM. Obecność usprawiedliwiona była o tyle, o ile służył on świątyni, o ile współuczestniczył w dziele nieustającego utrwalania i utrzymania tego wyjątkowego obszaru, który po wypędzeniu przekupniów sam spełniał niepodzielnie wszystkie warunki MIEJSCA', pisał Mariusz Tchorek.
EN
An attempted interpretation of the Theory of the Place (text: “Wprowadzenie do ogólnej Teorii Miejsca”) by Mariusz Tchorek with a Biblical context (temple of the body). 'In the temple an image/painting was not, and was not entitled to be, a PLACE. Its presence was justified inasmuch as it served the Temple and co-participated in the incessant perpetuation and preservation of this exceptional place, which after the driving of the traders from it indivisibly met all the conditions of a PLACE', wrote Mariusz Tchorek.
3
Content available remote Refleksje wokół ujawniania – lub obramowania – rzeczy
84%
Twitchin M. , Tchorek-Bentall S.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2018
|
tom 72
|
nr 4(323)
273-278
EN
This article explores some conditions of thinking through archives, specifically when what is in question is the event of an encounter with an artistic project. Taking Tchorek and Kantor as conceptual personae engaged with this question – speaking of archival legacies and transmission in the cases of the Foksal, the Cricoteka, the Museum of Modern Art Warsaw, and the Tchorek-Bentall Foundation – the article addresses such questions as the following: with respect to these archives, how might the conceptual personae of Tchorek and Kantor allow us to map something of the theoretical constellations that they name within European art history? What if the spirit of Tchorek was not only present in the past future of the Foksal archive, but also in a future past of the Cricoteka? How might reading Tchorek allow us to re-read Kantor without simply repeating him (as if the questions he himself posed were already the answers proposed)? How do notions of “archive” relate to those of “place”? What kind of a “thing” might either one disclose the other to be? And what kinds of thing are haunting in the impression they make on what they are not? What kind of artwork could an archive be – not only conceptually but also, in some “impossible” sense (at least, in Kantor’s terms), practically? Indeed, might Kantor’s emballage offer an example of a “theory’”– in practice – of Tchorek’s “place”? How and why do “things” become institutionally visible in the way they are imagined afterwards through the claims of art historians or theatre scholars? How, in such a case, does an archive relate to the question of an art practice? And how, to begin with, to distinguish quotation from ventriloquism, especially in a language that one does not understand?
4
Content available remote Wykład w Warszawie
84%
Carter P. , Szpilka J.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2018
|
tom 72
|
nr 4(323)
258-262
PL
„Wykład w Warszawie” wyrósł z zaproszenia do udzielenia odczytu na temat projektowania przestrzeni publicznej w Warszawie. Jakie podstawy istnieją dla przypisywania cywilizującego potencjału solidnemu projektowaniu tam, gdzie totalitarne odruchy raz po raz zgniatały społeczne nadzieję? Wyzwanie podwoiło się, gdy, w ostatniej chwili, dowiedziałem się, że wykład (wstępnie zatytułowany „Scratching the Surface” [„Zaglądając pod powierzchnię”]) nie odbędzie się w miejscu publicznym, ale w pracowni artysty, do niedawna zajętej przez autora-wysiedleńca („Mariusz” w wierszu), piszącego miejscu zajmowanym przez sztukę.
EN
Lecture in Warsaw originated from an invitation to give a lecture on designing public space in Warsaw. What are the foundations for attributing civilizational potential to solid designing there where totalitarian reactions crushed social hope over and over again? The challenge doubled when at the last moment the author found out that the lecture (its initial title was: Scratching the Surface) would not take place in a public place but in the artist’s studio, until recently occupied by an author-deportee (the “Mariusz” in the poem) writing in a place occupied by art.
5
Content available remote Ciało i kołnierzyki człowieka unizmu: Mariusz Tchorek o Strzemińskim i Kobro
84%
Murawska-Muthesius K.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2018
|
tom 72
|
nr 4(323)
285-288
PL
Inspiracją dla tego tekstu jest artykuł Mariusza, Jeszcze o danych przyrodzonych i nadprzyrodzonych malarstwa, czyli rzecz o ciele arysty [1993]. Zakorzeniony w psychoanalizie, wywodził teorię unizmu nie z fundamentalnego imperatywu purystycznej jedności, ale, prowokacyjnie, z zaprzeczenia cielesności dyktowanego kalectwem Strzemińskiego. Choć artykuł ten przywrócił znaczenie ciała artysty w sztuce awangardy i cytowany jest dziś często w polskiej historii sztuki, mój tekst skupia się na innym wątku zasygnalizowanym przez Mariusza, mianowicie na roli Katarzyny Kobro, która łączyła tworzenie awangardowych konstrukcji przestrzennych z szyciem koszul dla Strzemińskiego, nie wymagających wiązania krawata przez kalekiego męża. Czy koszule szyte przez Kobro są sztuką?
EN
This text was inspired by an article by Mariusz Tchorek: “Jeszcze o danych przyrodzonych i nadprzyrodzonych malarstwa, czyli rzecz o ciele artysty” [1993]. Enrooted in psychoanalysis it derived the theory of Unism not from a fundamental imperative of purist unity but, provocatively, from a negation of corporeality dictated by Strzemiński’s disablement. Although the article restored the meaning of the artist’s body in avant-garde art and today is cited often in the Polish history of art, the presented text concentrates on another motif indicated by Mariusz, namely, the role played by Katarzyna Kobro, who combined the creation of avant-garde spatial constructions with sewing shirts for Strzemiński that would not require that her physically challenged husband tie a tie. Are the shirts made by Kobro works of art?
6
Content available remote Mariusz Tchorek
67%
Thorne B. , Paszkowska A.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2018
|
tom 72
|
nr 4(323)
304-305
EN
In his tribute to Mariusz, Brian Thorne recounts the process of his own relationship with a person whom he experienced as extraordinary. He tells of Mariusz’s explosive arrival in his office at the University of East Anglia and how he succeeded in convincing Brian that he should become a member of the University’s counselling team. He remained for fourteen years and left in a similarly dramatic fashion having concluded that the University was about to sell its soul to the devil. Brian’s narrative portrays a man of exceptional therapeutic gifts who did not suffer fools gladly. Direct, impulsive and spontaneous with his anger, he made enemies as well as friends but he could never be ignored. For Brian, Mariusz invited intimacy while remaining permanently enigmatic. He was highly cultured but the breadth of his interests was known to very few. In a moving passage Brian describes a week spent with Mariusz in Warsaw, the city from which he had fled twice in order to preserve his life and his integrity. As this larger than life figure strode through the streets of Warsaw his essential and complex mysteriousness became increasingly compulsive and seductive.
7
Content available remote W poszukiwaniu trzeciego wymiaru
67%
Tchorek M.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2018
|
tom 72
|
nr 4(323)
151-156
PL
Blok tekstów, recenzji, wykładów, referatów o sztuce, artystach, procesach terapeutycznych Mariusza Thorka ukazujących się na przestrzeni lat 1959 – 2000 w pismach poświęconych sztuce „Struktury”, wygłaszanych na sesjach m.in. w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Łodzi, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie i wielu innych.
EN
A block of texts, reviews, lectures, and papers on art, artists, and psychotherapy conducted by Mariusz Tchorek, presented in 1950–2000 in “Struktury” – a periodical dedicated to art, and at sessions held at, i.a. the Museum of Art in Łódź, the Centre of Contemporary Art Ujazdowski Castle in Warsaw, and many others.
8
Content available remote Mariusz Tchorek – pionier łąki kwietnej w Polsce
67%
Łuczaj Ł.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2018
|
tom 72
|
nr 4(323)
296-298
PL
Artykuł prezentuje udział Mariusza Tchorka w powstaniu pierwszej polskiej mieszanki do zakładania łąk kwietnych. Autor artykułu stworzył taką mieszankę w roku 1999 po wizycie w Dobrem koło Kazimierza nad Wisłą, zainspirowany ogrodem zakładanym przez Tchorka.
EN
A presentation of the participation of Mariusz Tchorek in making the first Polish mixture of seeds for creating flower meadows. The author of the article produced such a mixture in 1999 after a visit in Dobre near Kazimierz on the Vistula, inspired by gardens laid out by Tchorek.
9
Content available remote Nadarchiwum
67%
Franczak L.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2018
|
tom 72
|
nr 4(323)
316-318
PL
Za każdym razem kiedy jestem w Archiwum, rozmawiam z jego pracownikami o kształcie kolekcji, sposobach jej pozyskania i utrzymywania. Z rozmów tych wyłania się obraz Archiwum, jako miejsca podlegającego ciągłej kreacji przez ludzi je budujących. Decyzje o tym, co pozostawić, czego się pozbyć, jakie materiały umieścić w obszarze pierwszej dostępności, a które schować głęboko w piwnicy, zapadają w wąskim gronie zespołu archiwistycznego składającego się czasem z jednej osoby. Co więcej, im bardziej subiektywny jest to twór, tym bardziej wydaje się być interesujący – nakreślając swą narracją nie tylko ślad wybranego tematu, ale również postać archiwisty, czy twórcy zespołu materiałów. Jest tak np. w wypadku archiwum Mariusza i Karola Tchorków. Dzieje się tak w prywatnych zbiorach, budowanych często z potrzeby chwili, nagłego impulsu, który owocuje wieloletnią pracą przerwaną śmiercią twórcy, która z perspektywy zbioru zawsze wydaje się nagła – pozostawiając rozległe obszary tematyczne nieuporządkowane i niepełne. Całe szczęście jeśli – jak ma to miejsce w wypadku archiwum Tchorków – znajdą się kontynuatorzy dzieła twórcy. Gorzej, gdy archiwum zostanie porzucone. Wtedy czeka je los całkowitego zapomnienia, zmarginalizowania, a w najgorszym wypadku – rozproszenia. Miejsce, które ono wykreowało rozpada się, a pozostałe po nim materiały są jedynie, zawsze niepełnym, śladem utopijnego zamysłu. Rodzajem rejestracji, która wymaga przemyślenia i interpretacji. W toku tej interpretacji i późniejszej nadbudowy tworzy się kolejny byt – coś, co można by nazwać Nadarchiwum.
EN
Each time when I am in the Archive I talk with its staff about the shape of the collection and the ways of obtaining and preserving it. These conversations produce an image of the Archive as a place constantly created by the people establishing it. Decisions about what should be kept and what should be got rid of, what material should be placed in the area of first accessibility and what should be hidden deep in the basement, are made within the narrow group of the archive team, sometimes composed of a single person. In addition, the more subjective the product the more it appears to be interesting - outlining by means of its narration not only a trace of the selected topic but also the archivist or the author of the given complex of material. This is so in the case of, e.g. the archive of Mariusz and Karol Tchorek. This is the also the situation of private collections, often created due to the need of the hour or the outcome of a sudden impulse, which results in years-long work interrupted by the author’s death, which from the perspective of the collection always seems to be unexpected and leaves behind vast thematic realms incomplete and not arranged in order. With good luck - as in the case of the Tchorek archive – someone continues the work of the author. Worse, when the archive becomes abandoned. Then it faces total oblivion, marginalisation, and, in the worse scenario, dispersion. The place, which it created now falls apart and the material left behind is merely a trace, always incomplete, of the utopian conceit, a record of sorts that calls for deliberation and interpretation. In the course of the latter and a subsequent supra-construction there emerges a successive being – something that may be described as the Supra-archive.
10
Content available remote Olaf Tchorek: performans w błękicie, który nie miał miejsca
67%
Ajder T.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2018
|
tom 72
|
nr 4(323)
279-284
PL
W niniejszym tekście podjęta jest próba odsłonięcia mało znanej postaci Olafa Tchorka, młodszego brata Mariusza Tchorka. Młodzieniec ten od ponad pół wieku ma w Warszawie pomnik, ale prawie nikt nie wie, że przedstawia właśnie jego wizerunek. Przez rodzinę Tchorków uważany był za niesamowicie obdarowanego, bardzo zdolnego i mądrego chłopca, ale też cierpiącego z powodu straszliwej choroby. Miał niewątpliwie wielki wpływ na dynamikę tej rodziny. Próba ta odbywa się na kilku płaszczyznach. Najpierw jest to podejście performatywne do skromnego dziedzictwa pozostawionego przez Olafa Tchorka. Drugie to fenomenologiczne lapidarne studium subiektywnych doświadczeń, które wyłoniło się z oddziaływania autora z fragmentaryczną spuścizną po Olafie Tchorku. Trzecia płaszczyzna to antropogeneza, bo w dowodzeniu zastosowany został zaproponowany przez Jerzego Ludwińskiego w tekście „Sztuka w epoce postartystycznej” system faz rozwoju sztuki - takiej, która sztuką już nie jest, a jest zupełnie coś innego, o większych możliwościach. - System ten powstał po pęknięciu, które wywołała rewolucja artystyczna z lat sześćdziesiątych XX stulecia. To wpisywanie dzieł Olafa Tchorka w rozwojowe fazy sztuki zaproponowane przez Ludwińskiego jest robione w sposób żartobliwy, chyba w guście Ludwińskiego. - Akuku - jak powiedziałby Olaf Tchorek.
EN
An attempt at discovering Olaf Tchorek, the little-known younger brother of Mariusz Tchorek. For almost half a century Warsaw has been the site of a statue commemorating him but almost no one knows that it features Olaf’s likeness. The Tchorek family considered Olaf to be an exceptionally gifted, promising, and clever boy, although he suffered from a terrible illness; his impact upon the dynamic of the family was undisputed. The above-mentioned attempt takes place upon several levels, the first being a performative approach to the modest bequest of Olaf Tchorek, while the second assumes the form of a brief phenomenological study of subjective experiences, the result of the author tackling Olaf’s fragmentary legacy. The third level consists of anthropogenesis, since the presented argumentation applies a system of phases in the development of art, proposed by Jerzy Ludwiński in: “Sztuka w epoce postartystycznej” – such art is no longer art but something completely different and with a greater potential. The system in question emerged after the fissure caused by the artistic revolution of the 1960s. The inclusion of Olaf Tchorek’s works into the phases of art suggested by Ludwiński is conducted in a lighthearted manner, probably after Ludwiński’s liking. – Peek-a-boo – as Olaf Tchorek would say.
11
Content available remote Właściwość tajemnicy
67%
Tchorek M. , Paszkowska A.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2018
|
tom 72
|
nr 4(323)
178-185
PL
Blok tekstów, recenzji, wykładów, referatów o sztuce, artystach, procesach terapeutycznych Mariusza Thorka ukazujących się na przestrzeni lat 1959 – 2000 w pismach poświęconych sztuce „Struktury”, wygłaszanych na sesjach m.in. w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Łodzi, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie i wielu innych.
EN
A block of texts, reviews, lectures, and papers on art, artists, and psychotherapy conducted by Mariusz Tchorek, presented in 1950–2000 in “Struktury” – a periodical dedicated to art, and at sessions held at, i.a. the Museum of Art in Łódź, the Centre of Contemporary Art Ujazdowski Castle in Warsaw, and many others.
12
Content available remote Wprowadzenie do ogólnej teorii MIEJSCA. Program Galerii Foksal PSP
67%
Tchorek M. , Ptaszkowska H. , Borowski W.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2018
|
tom 72
|
nr 4(323)
165-166
PL
Blok tekstów, recenzji, wykładów, referatów o sztuce, artystach, procesach terapeutycznych Mariusza Thorka ukazujących się na przestrzeni lat 1959 – 2000 w pismach poświęconych sztuce „Struktury”, wygłaszanych na sesjach m.in. w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Łodzi, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie i wielu innych.
EN
A block of texts, reviews, lectures, and papers on art, artists, and psychotherapy conducted by Mariusz Tchorek, presented in 1950–2000 in “Struktury” – a periodical dedicated to art, and at sessions held at, i.a. the Museum of Art in Łódź, the Centre of Contemporary Art Ujazdowski Castle in Warsaw, and many others.
13
Content available remote Teoria płatka
67%
Hamilton A. , McKie J. , Szpilka J.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2018
|
tom 72
|
nr 4(323)
299-301
PL
Płatek oznacza nieustanne poszukiwanie, które nie kończy się się odnalezieniem, ten wybór artysty, jakim jest pogoń za „błękitnym kwiatem”, który zawsze czeka na nas za następnym wzgórzem, ten układ upadających płatków na papierze, w którym chwila z życia rośliny zostaje ujawniona. Cyjanotypy przygotowane na wystawę w „Galerii Skarpa” (drewnianej chacie obok domu w Dobrej) zostały stworzone w duchu pozwalania roślinom na mówienie we własnym imieniu, dając nadzieję i odnowę; z powrotem do przodu, pod kierunkiem roślinnych przewodników. Rośliny, które wybrałem na wystawę wszystkie żyły w ogrodzie w Dobrej, wokół domu stworzonego przez Mariusza Tchoreka. Zgodnie z duchem „Miejsca”, ważnym było dla mnie aby wystawić jedynie te obrazy rośliny, które powstały podczas mojego tam pobytu. Inspiracją dla „Teorii płatka” była rozmowa z Katy Bentall i nasze wspólne rozmyślania na temat roślin.
EN
A petal denotes a constant quest, which does not end in the process of finding, the artist’s choice of pursuing the “blue flower” that always awaits us beyond the next hill, the pattern made by petals falling on a sheet of paper, which reveals a moment in the life of the plant. Cyanotypes prepared for an exhibition at the Skarpa Gallery (a wooden cottage next to the house in Dobra) were executed in a spirit of enabling plants to speak in their own names, and thus offering hope and revival; forward once again – under the guidance of plants. Those, which the author of this text selected for the exposition, grew in the garden in Dobra around the house created by Mariusz Tchorek. In accordance with the spirit of the “Place” A. Hamilton attached importance to displaying only likenesses of flowers that appeared during his stay there. The Petal Theory was inspired by a conversation with Katy Bentall and joint reflections about plants.
14
Content available remote Punkty i obrazy. Korespondencja z Katy Bentall
67%
Barucka E. , Kondracka E.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2018
|
tom 72
|
nr 4(323)
226-225
PL
Katy Bentall poznałam w 2007 roku w Warszawie podczas kolacji wydanej z okazji przyjazdu Richarda Demarco, zasłużonego kolekcjonera polskiej sztuki. Rozmawiałam z Demarco o ogrodzie Little Sparta Iana Hamiltona Finlaya i o jego wizycie w pracowni na Smolnej 36. „Musi Pani koniecznie zobaczyć tę przestrzeń”, powiedział pod koniec wieczoru i stanowczość tonu jego głosu sprawiła, że kilka miesięcy później zadzwoniłam do Katy Bentall z prośbą o możliwość obejrzenia studio. Tamto spotkanie stało się początkiem naszej znajomości i licznych rozmów, podczas których powoli odkrywały się przede mną nasycona obrazami i wspomnieniami przeszłość tego miejsca i historie jego kolejnych użytkowników – rzeźbiarza i kolekcjonera Karola Tchorka, jego syna Mariusza Tchorka i Katy, która po śmierci Mariusza zaopiekowała się spuścizną teścia i męża, tworząc w pracowni także własne prace. Trudno jest pokrótce opisać bogactwo i różnorodność cennych archiwalnych zbiorów, nad którymi przejęła pieczę i które mogłam swobodnie oglądać i przeglądać – płócien i książek, listów i szkicowników, modeli gipsowych i fotografii; część z nich została opisana i zreprodukowana w tej publikacji. Bardziej nieuchwytne pozostawały obrazy, emocje i wspomnienia, które pojawiały się podczas kolejnych spotkań. Kiedy zadałam sobie pytanie, o czym chciałabym napisać do „Kontekstów”, pomyślałam, że dobrze byłoby powrócić do tej efemerycznej substancji naszych rozmów i w miarę możliwości przywołać niektóre z tamtych treści w rozmowie z Katy. Ponieważ nie mogłyśmy tego zrobić osobiście, tekst ten ostatecznie wyłonił się z naszej korespondencji drogą elektroniczną pomiędzy 19 lipca i 7 września 2017 roku.
EN
I met Katy Bentall in 2007 in Warsaw, at a dinner given upon the occasion of the arrival of Richard Demarco, an accomplished collector of Polish art. I talked with him about the Little Sparta garden of Ian Hamilton Finlay and his visit at the studio in 36 Smolna Street. “you simply must see that place”, he said at the end of the evening and his determined voice became the reason why several months later I phoned Katy Bentall with a request to view the studio. That meeting became the beginning of our acquaintance and numerous conversations, which slowly disclosed the past of this spot, permeated with images and reminiscences, and the story of its successive users, including the collector and sculptor Karol Tchorek, his son Mariusz Tchorek, and Katy, who after Mariusz’s death took care of the legacy of her father-in-law and husband while executing her own works at the studio. It is difficult to briefly describe the vastness and diversity of the valuable archival collections over which she assumed custody and which I was able to freely examine and browse through – canvases and books, letters and sketchbooks, plaster models and photographs, some of which are described and reproduced in this publication. The images, emotions, and recollections that emerged in the course of successive meetings remained more intangible. When I asked myself what I would like to write about for “Konteksty” I thought that it would be a good thing to return to that ephemeral substance of our conversations and to recall some of those contents as much as possible, in a tête-à-tête with Katy. Since we were unable to conduct such a talk personally this text ultimately emerged from our e-mail correspondence from 19 July to 7 September 2017.
15
Content available remote O Edwardzie Krasińskim
67%
Tchorek M.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2018
|
tom 72
|
nr 4(323)
171-172
PL
Blok tekstów, recenzji, wykładów, referatów o sztuce, artystach, procesach terapeutycznych Mariusza Thorka ukazujących się na przestrzeni lat 1959 – 2000 w pismach poświęconych sztuce „Struktury”, wygłaszanych na sesjach m.in. w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Łodzi, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie i wielu innych.
EN
A block of texts, reviews, lectures, and papers on art, artists, and psychotherapy conducted by Mariusz Tchorek, presented in 1950–2000 in “Struktury” – a periodical dedicated to art, and at sessions held at, i.a. the Museum of Art in Łódź, the Centre of Contemporary Art Ujazdowski Castle in Warsaw, and many others.
16
Content available remote O Mariuszu Tchorku
67%
Ptaszkowska A.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2018
|
tom 72
|
nr 4(323)
221-222
PL
O Mariuszu Tchorku mówią przede wszystkiem jego teksty. Rzadkie. Wyrzucaliśmy mu nieustannie, że za mało pisze. Nieliczne teksty Tchorka mają tę zaletę, że były w swoim – czasie (ale również dziś) – konieczne. Co za ulga i jakie zobowiązanie w zestawieniu z nawałą tekstów zwyczajnie niepotrzebnych.
EN
Mariusz Tchorek is portrayed predominantly by his rare texts. We constantly accused him of writing too little. The merit of his scarce texts lies in the fact that they were necessary at their time (but also today). What a relief and what a commitment in comparison with the mass of ordinarily unnecessary texts.
17
Content available remote Miejsce. Smolna 36
67%
Stopa M.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2018
|
tom 72
|
nr 4(323)
138-140
PL
Karol Tchorek zmarł w 1985 roku. Jego syn Mariusz, znany krytyk sztuki, współzałożyciel Galerii Foksal, 19 lat później. Pozostała pracownia przy Smolnej 36, pełna dzieł sztuki. Dziś opiekuje się nią Katy Bentall urodzona w Londynie, synowa Karola Tchorka, która zresztą nigdy nie poznała swego teścia. Po śmierci swego męża w 2004 roku nie wróciła do Anglii, zmieniła wszystkie swoje życiowe plany i zdecydowała się zamieszkać na stałe w Warszawie. Została z dala rodziny, z dwójką małych dzieci, nie znając polskiego. Nie przestraszyła się zrujnowanej oficyny, nieuregulowanych praw własności i alkoholowego sąsiedztwa.
EN
Karol Tchorek died in 1985. His son, Mariusz, acclaimed art critic and co-founder of the Foksal Gallery passed away 19 years later. In 36 Smolna Street they left behind a study brimming with artworks. Today, it remains under the care of Katy Bentall, born in London, the daughter-in-law of Karol Tchorek, who actually never got to know him. After the death of her husband in 2004 she did not return to the United Kingdom, changed all life plans, and decided to remain in Warsaw on a permanent basis - far from her family, with two small children, and without speaking Polish. She was not intimidated by the ruined ground-floor studio, unsettled ownership issues, and a neighbourhood of ill repute.
18
Content available remote O wykorzystaniu nowych możliwości materii
67%
Tchorek M.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2018
|
tom 72
|
nr 4(323)
149-150
PL
Blok tekstów, recenzji, wykładów, referatów o sztuce, artystach, procesach terapeutycznych Mariusza Thorka ukazujących się na przestrzeni lat 1959 – 2000 w pismach poświęconych sztuce „Struktury”, wygłaszanych na sesjach m.in. w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Łodzi, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie i wielu innych.
EN
A block of texts, reviews, lectures, and papers on art, artists, and psychotherapy conducted by Mariusz Tchorek, presented in 1950–2000 in “Struktury” – a periodical dedicated to art, and at sessions held at, i.a. the Museum of Art in Łódź, the Centre of Contemporary Art Ujazdowski Castle in Warsaw, and many others.
19
Content available remote Szkic o rozdziałach i pudełkach
67%
Krassowski M.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2018
|
tom 72
|
nr 4(323)
141-145
PL
Artykuł stanowi refleksję nad fenomenem archiwum, w szczególności archiwum Mariusza Tchorka, i relację z pracy nad wyborem materiałów wizualnych do „Kontekstów”. Od początku prac nad numerem jasnym było, że materiały wizualne powinny pochodzić z archiwum, które znajduje się w Pracowni przy ulicy Smolnej w Warszawie. Od początku też, problematyczna była kwestia miejsca archiwum wobec innych materiałów oraz sposobu przestawienia obiektów tak, żeby zachować zarówno ich aspekt wizualny jak i warstwę tekstową. Refleksja splata ze sobą myślenie o archiwum i myślenie o pamiętnikach. W obu wypadkach opracowanie i przedruk mogą powodować wytracenie warstwy wizualnej oryginału i kłaść akcent na tekstowości. Innym aspektem prowadzonych rozważań jest sprawa struktury przedstawienia archiwum w numerze. Wychodząc od paraleli między archiwum a pamiętnikiem czy dziennikiem materiały archiwalne mają być przedrukowane zgodnie z układem pudeł archiwalnych, które są odpowiednikami zeszytów czy rozdziałów w przypadku pamiętników czy powieści.
EN
A reflection on the phenomenon of the archive, and in particular the archive of Mariusz Tchorek, as well as a report on the selection of visual material for “Konteksty”. From the very onset of work on the issue it was obvious that visual material should originate from the archive in Smolna Street in Warsaw. The place of the archive amongst other material was just as apparent as was the manner of arranging the objects so as to preserve both their visual aspect and textual stratum. Reflection binds musings on the archive and the diaries. In both cases editing work and reprints could result in losing the visual stratum of the original and accentuate the textual quality. Another aspect of the conducted reflections is the structure of the archive’s presentation. With the parallel between the archive and a diary or a journal as the point of departure archival material is to be reprinted in accordance with the arrangement of the archive boxes – counterparts of folios or the chapters of diaries or novels.
20
Content available remote Ludzie-mgły, ludzie-jaskry i ludzie-jabłonie. O dzikich łąkach oraz o tym, jak to jest z magicznymi sprawami
67%
Łuczaj S. , Krassowski M.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2018
|
tom 72
|
nr 4(323)
302-303
PL
Zawieszony w zachwycie nieodpowiadania, Mariusz Tchorek zastanawia się, w którym języku pisać, w którym słuchać. W języku sztuki, ducha, terapii, a może w języku dzieciństwa albo w języku kwiatów?
EN
Suspended in the enchantment of not answering Mariusz Tchorek wondered in which language he should write and listen. The language of art, the spirit, and therapy, or perhaps the language of childhood or that of flowers?
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.