Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: Little Crake

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Temporal pattern of vocal activity of the Water Rail Rallus aquaticus and the Little Crake Porzana parva in the breeding season

100%

Polak M.

Acta Ornithologica

2005

tom 40

nr 1

21-26

In the Water Rail the patterns of the two main types of vocalization were quite different: the announcement call was uttered throughout the breeding season with two peaks, one in April and the other in early June, but the courtship call occurred only in the pre-laying period. The vocalization period of the Little Crake is short but intensive, peaking before the start of incubation. In general, Water Rails produced more vocalizations in the evening than in the morning. The vocal activity of the Little Crake peaked at dawn. In both species a peak in vocal output occurred shortly before sunrise and before sunset.

Celem pracy było określenie funkcji głównych typów głosu wodnika i zielonki przez zmierzenie częstości wokalizacji w trakcie okresu lęgowego. Badania wykonano na 185 ha kompleksie stawów rybnych w Samoklęskach (woj. lubelskie) od marca do lipca 2004 roku w odstępach dwutygodniowych. Sesje przeprowadzono w następujących terminach: 29 marzec, 13-14 oraz 29-30 kwiecień, 11-12 oraz 28-29 maj, 11-12 oraz 29-30 czerwiec, 10-11 lipiec. Nasłuchy wykonano z jednego punktu zlokalizowanego na grobli przy stawie "Dąb" (9 ha, 42% pokrycia przez szuwar trzcinowy i pałkowy), gdzie gniazdowały 4 pary wodnika i 3 pary zielonki. Aktywność głosowa badanych par obu gatunków była mierzona w trakcie 8 porannych i 8 wieczornych 180-minutowych sesji, rozpoczynających się 2 godziny przed, i kończących się 1 godzinę po wschodzie i zachodzie Słońca. Badania prowadzono bez stymulacji magnetofonowej. Jako wskaźnik poziomu wokalizacji przyjęto okres czasu, podczas którego przynajmniej jeden osobnik z badanych populacji był aktywny głosowo w trakcie pojedynczej sesji. Rejestrowano główne typy głosów obu gatunków: głos kontaktowy (ang. announcement call, Fig. 1a) i godowy wodnika (ang. courtship vocalization, Fig. 1b) oraz głos godowy zielonki (ang. advertising call, Fig. 1c). Wodniki wydawały głosy kontaktowe przez cały okres badań z dwoma szczytami: w pierwszych połowach kwietnia i czerwca (Fig. 2a). Drugi, mniejszy szczyt najprawdopodobniej związany był z rozpoczęciem drugich lęgów (Flegg & Glue 1973, Jenkins 1999). Schemat ten sugeruje, że ten rodzaj głosu wodnika, oprócz funkcji terytorialnych (skierowanych do przedstawicieli własnej płci), ma również znaczenie w komunikacji pomiędzy samcami a samicami. Natomiast drugi analizowany typ wokalizacji tego gatunku (głos godowy) stwierdzono jedynie na początku sezonu lęgowego, w okresie formowania się par (Fig. 2b). Zielonki miały krótki i intensywny okres aktywności głosowej, trwający od kwietnia do maja, w okresie przedlęgowym (Fig. 2c). Głos godowy zielonki prawdopodobnie spełnia głównie funkcje związane z wyborem partnera. U obu gatunków zaobserwowano wyraźny szczyt poziomu wokalizacji przed wschodem i zachodem Słońca (Fig. 3).

Predation on artificial nests imitating the broods of two rallid species: the influence of habitat features

80%

Chibowski P. , Brzezinski M. , Jedlikowski J.

Polish Journal of Ecology

2015

tom 63

nr 4

We tested the influence of nest concealment (vegetation type, density and height), water depth and nest distance from the bank on predation rates upon simulated nests of the water rail (Rallus aquaticus) and the little crake (Porzana parva). Broods of both rallids were simulated by real and wax-filled quail (Coturnix coturnix) eggs coloured typically for each species. Three grades of nest concealment were used: uncovered nests located on wooden floating boards, nests hidden in littoral vegetation and nests hidden under a plastic mesh covered with plants, which made them invisible from the air. Concealment proved to have a stronger impact on the fate of artificial nests than water depth; 95% of the nests on boards were depredated after one week of exposure. Nests attached to a peg at water level and hidden in vegetation had survival rates of 18 and 22%, after three weeks of exposure in two experiment repetitions. In 2012, we found significant differences between survival rates of nests located in different types of vegetation after the first week of the experiment: nests in bulrush (Typha spp.) had a higher survival rate than nests in sedge (Carex spp.) and common reed (Phragmites australis), and nests in sedge had a better survival rate than nests in reed. Those differences disappeared after the end of the experiment. In 2013, nests located in sedge (Carex spp.) had a better survival rate than nests located in bulrush (Typha spp.) or the common reed (Phragmites australis). Covering nests with plastic mesh and plants increased nest survival up to 38% after a three-week-long exposure period. Potential nest predators were monitored: mammals (mustelids and rodents) using live traps and birds by observation of their hunting activity. Filling quail eggshells with wax allowed us to identify the marsh harrier (Circus aeruginosus) as the main nest predator — in 67% of depredated nests, wax eggs carried marks of a raptor beak. American mink (Neovison vison) and the water vole (Arvicola amhibius), though abundant in the study area, were not important nest predators, as only a few bite marks of these mammals were recorded.