Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Begehren und Erzählen in Peter Stamms Roman Agnes

100%

Szczepaniak M.

Roczniki Humanistyczne

|

2016

|

tom 64

|

nr 5: Neofilologia

177-191

DE

Gegenstand der Analyse im vorliegenden Beitrag ist die Konstruktion des Helden des Romans Agnes (1998) von Peter Stamm und die von ihm kreierte Narration über die Frau und die Liebe. Diese Narration wird durch Reflexionen über den Prozess des Erzählens selbst sowie über die Möglichkeiten und Grenzen der Gegenwartsliteratur, die Liebe thematisiert, begleitet. Der Artikel ist ein Versuch, auf die Frage nach der Bedeutung der männlichen Narration für den Erzähler, für die geliebte Frau, für ihre Beziehung, für das Bild der Liebe in der Romanwelt und für die Interpretation von Stamms Roman zu antworten.

PL

Przedmiotem analizy w niniejszym artykule jest konstrukcja bohatera powieści Petera Stamma Agnes (1998) oraz kreowana przez niego wewnątrzpowieściowa narracja o kobiecie i miłości, której towarzyszą refleksje na temat procesu tworzenia narracji oraz możliwości i ograniczeń literatury współczesnej opowiadającej o miłości. Tekst stanowi próbę odpowiedzi na pytanie, jakie znaczenie ma męska opowieść dla samego narratora, dla kobiety, dla ich związku, dla obrazu ich miłości w świecie powieściowym oraz dla interpretacji powieści Stamma.

EN

The aim of the article is twofold. Firstly, to analyse the main character of the novel Agnes (1998) by Peter Stamm as well as his narration within the novel—a story about a woman and a love, accompanied by reflections on the process of storytelling itself and of possibilities as well as limits of contemporary love stories. Secondly, to answer questions of the significance of the man’s story for the narrator itself, for the woman, for their relationship, for the image of their love in the world of the narration as well as for the interpretation of Stamm’s novel.

2

Erinnerte Liebe(n). Zu Anna Mitgutschs Romanen Abschied von Jerusalem, Zwei Leben und ein Tag und Wenn du wiederkommst

100%

Drynda J.

Roczniki Humanistyczne

|

2016

|

tom 64

|

nr 5: Neofilologia

97-112

DE

Der Aufsatz geht der Triade Liebe-Erinnern-Identität in drei Romanen von Anna Mitgutsch nach. Die identitätsstiftende Funktion der Liebe kommt dort auf besondere Weise zum Vorschein — da es kein liebendes Wir mehr gibt, das die Figuren über ihre Unsicherheit hinwegretten könnte, wird dieses in der Erinnerungsarbeit (re)konstruiert. Den Ausgangspunkt der Erwägungen bildet der von der Autorin in ihrem programmatischen Essay zitierte Satz von Ruth Klüger, der in einer umgewandelten Form das Wesen der erinnerten Liebe pointiert: „Die Erinnerung an die Liebe überwindet die Unerträglichkeit dieser Liebe indem sie eine Liebe zurechtbastelt.“

PL

Artykuł poświęcony jest triadzie miłość-wspomnienia-tożsamość w trzech powieściach Anny Mitgutsch. Kluczowa rola miłości w tworzeniu tożsamości przybiera w nich formę szczególną — z braku miłosnej wspólnoty, która ratowałaby przed niepewnością, bohaterki (re)konstruują ją we wspomnieniach. Punktem wyjścia rozważań jest cytowane przez pisarkę w jej programowym eseju stwierdzenie Ruth Klüger, które w zmienionej formie oddaje istotę wspominanych miłości: „Wspomnienie miłości przezwycięża nieznośność tejże miłości, tworząc właściwą miłość.”

EN

The article is devoted to the topical triad: love-reminiscences-identity in three novels by Anna Mitgutsch. The key role of love in building up identity takes in them a special form on — due to the lack of love ties which could save one from insecurity, the heroines reconstruct it in their reminiscences. The point of departure of these deliberations is the statement of Ruth Klüger, quoted by the writer in her artistic manifesto, which—in a transformed form—conveys the contents of the mentioned loves: “The reminiscence of love overcomes the unbearableness of this love, thus creating the real love.”

3

Liebe, Freiheit und Patriotismus im Roman "Cordelia" von Caroline von Wolzogen

100%

Rowińska-Januszewska B.

Colloquia Germanica Stetinensia

|

2017

|

nr 26

23-42

PL

Niniejszy tekst zajmuje się najważniejszymi motywami w ostatniej powieści "Cordelia" Caroline von Wolzogen. Jedna z pierwszych niemieckich pisarek znana jest głównie dzięki powieści "Agnes von Lilien" i biografii o Schillerze. Jej ostatnia powieść nie doczekała się dotychczas poważnej analizy. "Cordelia" pokazuje Wolzogen jako idealistkę i patriotkę (epoka Napoleona, wojny wyzwoleńcze w Niemczech), która pozostała wierna ideałom niemieckiej Klasyki Weimarskiej, a w szczególności ideałom Schillera („piękna dusza”) i Wilhelma von Humboldta.

DE

In dem Beitrag wird auf die wichtigsten Motive des Romans "Cordelia" von Caroline von Wolzogen verwiesen. Eine der ersten deutschen Schriftstellerinnen ist bekannt vor allem durch ihren Erstlingsroman "Agnes von Lilien" und durch "Schillers Leben", "Cordelia" wurde hingegen bisher kaum untersucht. Ihr Alterswerk zeigt Caroline von Wolzogen als eine Idealistin und Patriotin (Napoleonszeit, Befreiungskriege), die den Idealen der Weimarer Klassik und insbesondere den Ideen von Schiller („schöne Seele“) und Wilhelm von Humboldt treu geblieben ist.

EN

The paper examines the most important motifs in the last novel "Cordelia" by Caroline von Wolzogen. She was one of the first German women’s writers, Schillers sister-in-law, known mostly by her first novel "Agnes von Lilien" and "Schiller’s Biography". Von Wolzogen’s last novel has so far hardly been investigated. It shows Wolzogen as an idealist and patriot (Napoleon’s time, Liberation wars) who has remained faithful to the ideals of Weimar Classicism, especially the ideas of Schiller (“beautiful soul”) and Wilhelm von Humboldt.

4

Człowiek jako istota moralna

88%

Dziuba A.

Studia Warmińskie

|

2015

|

nr 52

119-136

PL

Problematyka moralna jest szczególnie fascynującym obszarem badań i nierozerwalnie wiąże się z zagadnieniem sensu życia człowieka oraz międzyludzkich relacji. Podstawowymi zawsze będą pytania o antropologię moralną, czyli o dobro, prawdę i miłość. W tym obszarze nakreśla się wiodące linie i zarazem fundamenty. Naturalnie antropologię należy najpierw postrzegać w perspektywie zbawienia człowieka. W Jezusie Chrystusie spełnia się owa przemiana zbawcza. Niemniej zawsze musi wszystko odnosić się do antropologii obrazu i podobieństwa do Stwórcy, do owych prapoczątków. Ta prawda zawsze towarzyszy człowiekowi. Tylko na bazie tych prawd można podjąć próbę sformułowania antropologii, która wskazuje na integralną wizję człowieczeństwa. Zadaniem niezbywalnym i twórczym pozostaje powołanie do bycia człowiekiem i dzieckiem Bożym.

EN

The question of man’s morals is a fascinating meditation as it relates to my existence and the existence of others. The point of departure is the consideration of goodness, truth and love - questions asked by moral anthropologists. Fundamental lines are drawn at this preliminary stage. Obviously, anthropology should be viewed within the perspective of human salvation, which was achieved in Jesus Christ. Anthropology should always refer to the Creator’s image and likeness from the very beginning - this truth is part of the human condition. Considering all this, one should approach anthropology, with its full and integral vision of humanity, by referring first to the Divine call to be man and God’s child.

DE

Die Beschäftigung mit der Moralproblematik des Menschen bedeutet immer eine faszinierende Auseinandersetzung mit dem Menschen selbst in seiner Existenz, sowohl mit meiner eigenen Existenz, als auch mit der anderen Menschen. Fundamental für die moralischen Fragen und Antworten sind immer die Fragen und die Antworten aus dem Bereich der Moralanthropologie, wie z.B. die Frage nach dem Gutem, nach der Wahrheit, nach der Liebe. Moralanthropologie bestimmt die Leitgedanken und die Grundlagen der Moraltheologie. Was die (christliche) Moralanthropologie anbelangt, so ist es klar, dass diese den Menschen zunächst in einer soteriologischen Perspektive, d.h. als den von Jesus Christus erlösten Menschen, betrachten sollte. Allerdings diese soteriologische Perspektive muss noch durch einen kreationistischen Gedanken, dass Gott den Menschen nach seinem Ebenbild erschaffen hat, ergänzt werden. Erst die beiden Perspektiven zusammen bilden die zureichende Grundlage für die Formulierung einer Anthropologie, in der der Mensch integral, d.h. sowohl als die Kreatur als auch das Gottes Kind dargestellt wird.