Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Cedent a pozostałe strony czynności cesji umowy w prawie włoskim

100%

Barańska A. M.

Rynek - Społeczeństwo - Kultura

|

2017

|

nr nr spec. (26) Prawo - koncepcje, regulacje, współczesne problemy

45-49

XX

Tematem artykułu są obowiązujące w prawodawstwie włoskim stosunki prawne cedenta łączące go z pozostałymi stronami czynności w związku z dokonaniem cesji umowy. Wraz z dokonaniem cesji umowy, dotychczasowy dłużnik przestaje być stroną umowy pierwotnej, a zatem również podmiotem zobowiązanym do świadczenia. Zaistniałe przekształcenie podmiotowe nie uwalnia go jednak od nowopowstałych - w związku z dokonaną cesją umowy - obowiązków wobec cesjonariusza i pierwotnego wierzyciela. Zgoda scedowanego wierzyciela może być bowiem opatrzona zastrzeżeniem o obarczeniu dłużnika subsydiarną odpowiedzialnością za niewykonanie zobowiązania przez cesjonariusza. Z kolei wobec nowego podmiotu cedent ponosi ex lege odpowiedzialność gwarancyjną za fakt istnienia stosunku pierwotnego. Dodatkowo, może on również przyjąć na siebie - w formie poręczenia - odpowiedzialność za spełnienie świadczenia przez wierzyciela. (abstrakt oryginalny)

EN

The subject of the present article are assignor's legal relations with the other parties to the action, being in force in the Italian law. Along with making assignment former debtor ceases to be a party to the original agreement, therefore the entity obliged to provide services. The transformation occurred does not release it, however, from the newly established - under the transfer agreement - obligations towards the creditor and the assignee. The ceded creditor acceptance of the assignment agreement might be subject to bear a subsidiary liability of the debtor for nonperformance by the assignee. In turn, to the new entity, the assignor shall be borne by ex lege against warranty responsibility for the validity of the ceded relation. Moreover, it may voluntarily assume - in the form of guarantees - responsibility for the performance to the creditor. (original abstract)

2

Cessio legis During Court Proceedings for Payment: Withdrawal of the Suit with a Waiver of the Claim Resulting in Damage to the Purchaser of the Claim

75%

Surowiec M.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2021

|

nr Vol. 30, nr 1

307-323

XX

Artykuł ma charakter naukowo-badawczy. Autorka oparła swoje wnioski o literaturę i orzecznictwo w zakresie cesji wierzytelności oraz cofnięcia powództwa wraz ze zrzeczeniem się roszczenia. Przedstawiono hipotetyczną sytuację, w której powód w procesie o zapłatę ceduje na osobę trzecią roszczenie objęte pozwem po wdaniu się w spór. Nabywca wierzytelności jest uprawniony do wstąpienia do procesu na podstawie art. 192 pkt 3 Kodeksu postępowania cywilnego za zgodą strony przeciwnej (pozwanego). W praktyce judykatura rozszerza interpretację tego przepisu o zgodę obu stron procesu. Problem pojawia się w sytuacji, w której powód nie wyrazi zgody na wstąpienie w jego miejsce nabywcy wierzytelności. Ten ostatni może zostać przez to pozbawiony drogi sądowej nie ze swojej winy. Dodatkowo dotychczasowy powód nie ma już interesu w tym, aby dalej toczyć proces i może cofnąć powództwo wraz ze zrzeczeniem się roszczenia. Skutkiem zrzeczenia się roszczenia będzie niejako zwolnienie z długu pozwanego, a tym samym znaturalizowanie nabytej przez osobę trzecią wierzytelności. Przedstawione powyżej działanie powoda, zbywcy wierzytelności w procesie, wywoła szkodę po stronie nabywcy wierzytelności do wysokości cofniętego powództwa wraz ze zrzeczeniem się roszczenia. Artykuł wskazuje na możliwość szerszego spojrzenia na zmiany podmiotowe w procesie oraz skutki materialnoprawne posunięć formalnych strony. (abstrakt oryginalny)

EN

The article is of a scientific-research nature. The author based her conclusions on the literature and jurisdiction regarding the assignment of claims and on the withdrawal of a lawsuit with a waiver of the claim. A hypothetical situation is presented, in which a plaintiff, during the proceedings concerning the claim for payment, assigns to a third party a claim covered by the lawsuit, after entering into a dispute. A purchaser of a claim is entitled to enter the proceedings, pursuant to Article 192 point 3 of the Code of Civil Procedure, with the consent of the opposing party (defendant). In practice, the judicature extends the interpretation of this provision to the consent of both parties to the proceedings. The problem arises in a situation in which the plaintiff does not consent to the purchaser of the claim being replaced. The latter may thus be deprived of court proceedings through no fault of his own. In addition, the current plaintiff no longer has any interest in continuing the proceedings and may withdraw the lawsuit with a waiver of the claim. The effect of waiving the claim will be, in a way, releasing the defendant from his debt, and thus changing the nature of the claim into natural obligation. The above-mentioned action of the plaintiff, the seller of the claim in the process, will cause damage to the purchaser of the claim up to the amount of the withdrawn lawsuit together with the waiver of the claim. The article indicates the possibility of a broader perspective on subjective changes in the process and the material and legal effects of the parties' formal actions. (original abstract)

3

Cesja wierzytelności i firmy windykacyjne w Polsce

75%

Ignatowicz G. , Sadowski M.

Ekonomia i Środowisko

|

2013

|

nr nr 1 (44)

166-176

XX

Prowadzenie działalności gospodarczej wiąże się z utrzymywaniem kontaktów gospodarczych z innymi podmiotami lub osobami fi zycznymi podczas sprzedaży dóbr lub usług, wyrażanych najczęściej w pieniądzu. Płatność za te dobra odbywa się gotówką lub też w drodze odroczonej płatności. Przedsiębiorcy, którzy decydują się na sprzedaż swoich dóbr w drodze odroczonej płatności, muszą się liczyć z ewentualnymi zatorami płatniczymi, co powoduje dodatkowe obciążenie fi nansowe w postaci zaciągania kredytu lub sprzedaży takich wierzytelności, które są trudno ściągalne. W przypadku dokonywania sprzedaży wierzytelności wraz z tą transakcją odbywa się jej przekazanie na nowy podmiot poprzez cesję. Cesja jest umową cywilnoprawną pomiędzy wierzycielem/cedentem a nabywcą wierzytelności/cesjonariuszem. Dokonywanie tego typu zmian zazwyczaj nie wymaga zgody dłużnika. W niektórych przypadkach strony dokonują zapisu w umowie, zgodnie z którym wierzytelność nie może być zbywana na podmiot trzeci bez zgody i wiedzy dłużnika. Umowy cesji zawierane są zarówno przez osoby prywatne (na przykład z polis ubezpieczeniowych, kredytów), jak też i przez przedsiębiorstwa (przykładowo kredyty, factoring). W obecnych realiach gospodarczych częstą praktyką jest sprzedaż wierzytelności, poprzez cesję, fi rmom windykacyjnym. To te właśnie podmioty tworzą Fundusze Sekurytyzacyjne, aby nabywać wierzytelności zazwyczaj na rynku hurtowym (od fi rm telekomunikacyjnych, banków i innych)(fragment tekstu)

EN

In this article, regulations by law regarding change of creditor on the ground of an Assignment Agreement are presented. Previously, the Polish law of obligations was set in Code of Obligations. This Code has been replaced by the regulations contained in the Civil Code which has been in force till now. The Legislator expressly ensures the Debtor the same rights and obligations before and after the Assignment. Particular articles of the Civil Code herein presented give the full image of protection of the debtor. Debt collection agencies in Poland, as main entities in claims trading, are obliged to follow the statutory provisions in order to avoid liability towards the debtor.(original abstract)

4

Obrót wierzytelnościami w Polsce

75%

Sierpińska M.

Prace Naukowe Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu

|

2001

|

nr nr 909 Wyznaczniki rozwoju przedsiębiorstwa - wartość, koszty, płynność

114-122

XX

Przedmiotem opracowania jest zagadnienie obrotu wierzytelnościami w Polsce, ze szczególnym uwzględnieniem zasad i sposobów funkcjonowania zajmujących się tym instytucji. Do podstawowych instytucji zajmujących się obrotem wierzytelności należą: agencje obrotu wierzytelnościami, domy aukcyjne wierzytelności, wywiadownie gospodarcze, agencje detektywistyczne i giełdy obrotu wierzytelnościami.

EN

The subject of the article is claims turnover in Poland with the stress put on rules and ways of function in institutions. Some important institutions, which are dealing with claims turnover in Poland are such as turnover agencies, auction house of claims, commercial information bureau, and detective agency and claims turnover exchanges. (A.Ł.)

5

Postanowienia umowy ubezpieczenia dotyczące cesji wierzytelności a ich skutki dla roszczeń regresowych z art. 828 k.c.

75%

Fuchs D.

Wiadomości Ubezpieczeniowe

|

2012

|

nr nr 4

17-28

XX

Zagadnienie cesji wierzytelności w obrocie ubezpieczeniowym ze względów teoretycznych, ale także praktycznych stanowi istotną kwestię, której w relatywnie ograniczonym zakresie poświęcono uwagę w polskiej literaturze. Jest to szczególnie widoczne w odniesieniu do specyficznej instytucji cessio legis z art. 828 k.c. Należy podkreślić, iż na to zagadnienie zwrócono także uwagę w ramach Principles of European Insurance Contract Law (tzw. PEICL), przygotowanych przez tzw. Insurance Restatement Group.2Potrzeba takiej analizy na gruncie rodzimego prawa jest też wynikiem obserwacji praktyki, w której (także ze względu na wzrost kultury prawnej i świadomości autonomii materialno prawnej) ubezpieczający (ew. ubezpieczeni) w umowach ze swoimi kontrahentami stosują umowny zakaz przelewu wierzytelności wynikających z tych umów. W przeciwieństwie do niniejszego, na polskim rynku ubezpieczeniowym brak powszechności stosowania umownych wyłączeń uprawnienia ubezpieczyciela, przysługującego mu na mocy art. 828 k.c., co jest częstokroć odzwierciedlone przez treść OWU danego ubezpieczyciela, gdzie explicite powszechnie cytuje się treść art. 828 k.c. (nic nie mówiąc o ewentualnych ograniczeniach tego uprawnienia czy też jego całkowitym wyłączeniu). W konsekwencji, w związku z faktem, iż art. 828 § 1 k.c. jest jedną z postaci cessio legis przewidzianą w art. 518 § 1 pkt. 4 k.c., do której to powszechnie stosuje się per analogia przepisy o umownej cesji wierzytelności (art. 509 i nast. k.c.), powstają pytania fundamentalnej natury. Otóż, (po pierwsze) jaka jest relacja art. 509 § 1 k.c. do cessio legis z art. 828 k.c. oraz w konsekwencji, czy do cesji zwrotnej między ubezpieczającym a ubezpieczycielem, dotyczącej wierzytelności wobec sprawcy szkody objętej umownym zakazem cesji, będzie już miał zastosowanie zakaz cesji, wprowadzony do umowy między kontrahentem (sprawcą szkody) a ubezpieczającym. Ranga powyżej postawionych kwestii uzasadnia analizę istoty regulacji odnoszącej się do statusu ubezpieczyciela w razie wypłaty odszkodowania uprawnionemu.(abstrakt oryginalny)

EN

The issue of assignment of claims in the insurance trade, both for theoretical and practical reasons, is an important problem, which is discussed in the Polish literature to a relatively limited extent. It is particularly visible with respect to the specific institution of cessio legis under Article 828 of the Civil Code. It has to be pointed out that the issue has also been mentioned in the Principles of European Insurance Contract Law (so-called PEICL), prepared by so-called Insurance Restatement Group. The need for such an analysis on the grounds of the domestic law also results from observation of the practice, where (also due to an increase in legal culture and awareness of substantive law autonomy) policyholders (or insured persons) use in agreements concluded with their counterparties a contractual ban on assignment of claims resulting from such agreements. At the same time, in contrast to that, on the Polish insurance market there is no common use of contractual exclusions of the right the insurer enjoys under Article 828 of the Civil Code, which is frequently reflected in the con-tents of general terms of insurance of a given insurer, where explicite the contents of article 828 of the Civil Code is generally quoted (without mentioning any limitations of this right or its total exclusions). Consequently, due to the fact that Article 828 § 1 of the Civil Code is one of the forms of cessio legis provided for in Article 518 § 1.4 of the Civil Code to which, per analogiam, regulations of the contractual assignment of claims (Article 509 and subsequent ones of the Civil Code) are generally applied, questions of fundamental nature arise: namely (first of all) what is the relationship between Article 509 § 1 of the Civil Code to cessio legis under Article 828, and, in consequence, whether the contractual ban on assignment introduced to the agreement between the counterparty (the one which caused the loss) and the policyholder will already apply to the reverse assignment between the policyholder and insurer related to claims towards the party responsible for the loss covered by the contractual ban on assign-ment. The importance of the above-mentioned issues justifies the analysis of the regulations related to the insurer's status in the event of claim payment to the beneficiary.(original abstract)

6

Śmierć dłużnika

75%

Okrasiński A.

Gazeta Bankowa

|

2008

|

nr nr 23

25

XX

W przypadku śmierci dłużnika, często bank jako jego wierzyciel znajduje się w kłopotliwej sytuacji. Nie ma informacji na temat majątku zmarłego dłużnika, a co gorsza może też nie mieć informacji na temat osób odpowiedzialnych za jego zobowiązania. W celu ich ustalenia może wystąpić do sądu ostatniego miejsca zamieszkania zmarłego dłużnika z zapytaniem, czy toczy się przed tym sądem lub toczyło postępowanie o stwierdzenie nabycia spadku po zmarłym dłużniku. Taki wniosek nie jest sformalizowany, nie podlega opłacie sądowej, zaś ustalenie spadkobierców zmarłego dłużnika może być pierwszym krokiem do skutecznej egzekucji. (abstrakt oryginalny)

7

Obrót długami

75%

Okrasiński A.

Gazeta Bankowa

|

2008

|

nr nr 23

23-24

XX

Nabywanie wierzytelności w celu ich egzekucji z przejęciem ryzyka wypłacalności dłużników nie jest opodatkowane podatkiem VAT. Jest to usługa pośrednictwa finansowego, a nie faktoring. W wyniku przeprowadzonej kontroli podatkowej, w jednej ze spółek zajmujących się pośrednictwem finansowym, przedstawiciele urzędu skarbowego stwierdzili, że podatnik w ewidencji sprzedaży i deklaracji VAT-7 wykazał mylnie sprzedaż zwolnioną z podatku od towarów i usług. (abstrakt oryginalny)

8

Umowa cesji wierzytelności jako źródło interesu prawnego w rozumieniu art. 28 k.p.a. Glosa krytyczna do uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30.06.2022 r. (I OPS 1/22)

75%

Hadel M. , Suwaj R.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2023

|

nr nr 4

36-40

XX

Przedmiotem glosy jest krytyczna ocena uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30.06.2022 r. (I OPS 1/22). W glosowanym orzeczeniu Naczelny Sąd Administracyjny przyjął, że sama umowa cesji wierzytelności, której przedmiotem jest wierzytelność odszkodowawcza za odjęcie prawa własności nieruchomości w wyniku zdarzenia lub aktu ze sfery prawa publicznego, nie kreuje po stronie nabywcy wskazanej wierzytelności w sprawie o ustalenie odszkodowania, o którym mowa w art. 128 ust. 1 u.g.n., przymiotu strony w rozumieniu art. 28 k.p.a., zaś źródłem interesu prawnego, o którym mowa w wyżej wymienionej normie, jest norma prawa powszechnie obowiązującego, a nie skutki czynności prawnej dokona- nej przez podmiot prawa cywilnego. Konsekwencją tego jest w istocie niedopuszczalność - w rozumieniu składu orzekającego - nabycia wierzytelności odszkodowawczej, przysługującej na podstawie art. 128 ust. 1 u.g.n., w drodze sukcesji syngularnej. W ocenie autorów tezy te wymagają pogłębionej, krytycznej refleksji.(abstrakt oryginalny)

EN

The subject of the gloss is a critical assessment of the resolution of the Supreme Administrative Court of June 30, 2022 (I OPS 1/22). In the voted verdict, the Supreme Administrative Court assumed that the claim assignment agreement itself, the subject of which is a claim for damages for the deduction of property ownership as a result of an event or act from the public law sphere, does not create the aforementioned claim on the part of the buyer, the attribute of the party within the meaning of art. 28 of the Code of Administrative Procedure, and the source of the legal interest referred to in the above-mentioned the norm is a norm of generally applicable law, and not the effects of a legal act performed by a civil law entity. The consequence of this is, in fact, the inadmissibility of - within the meaning of the adjudicating panel - the acquisition of a claim for damages, which is vested in Art. 128 sec. 1 u.g.n., by way of syngular succession. In the authors' opinion, these theses require in-depth, critical reflection.(original abstract)

9

Application of Factoring in Business Operations

75%

Baranowski B.

Polish Journal of Political Science

|

2023

|

tom 9

|

nr nr 2

22-32

EN

Assignment of receivables as an institution of current civil law is rooted in ancient legal systems. The abovementioned institution was introduced to the Polish legal system under the Code of Obligations of 27 October 1933. This solution occurs in various specific forms serving various legal and economic goals, beginning with the satisfaction of claims of individuals, to securing a claim, to improvement of financial liquidity of the assignor. Thanks to the constant development of the above legal institution it functions in numerous legal systems and constitutes a real support in securing business transactions and making them more efficient. (original abstract)

10

The Form of Agreement on the Transfer of Rights and Obligations of a Party to a Contractual Relationship

75%

Drapała P.

Krytyka Prawa

|

2021

|

nr T. 13, Nr 1

209-219

XX

Celem artykułu jest analiza problemu formy wymaganej dla umowy o przejęcie praw i obowiązków jednej ze stron stosunku obligacyjnego przez podmiot trzeci, uznawanej w naszym systemie prawnym za umowę nienazwaną, znanej szerzej w obcych ustawodawstwach (Vertragsübernahme, transfer of contract, cession de contract). Zagadnienie to rozważane jest z uwzględnieniem różnych możliwych konfiguracji podmiotowych tej umowy, a także różnej natury prawnej przejmowanych praw i obowiązków. Problem ten nie był dotąd przedmiotem pogłębionych rozważań w polskim piśmiennictwie. Zdaniem autora umowę przejęcia praw i obowiązków jednej ze stron stosunku zobowiązaniowego należy zgodnie z teorią jedności kwalifikować jako jednorodną czynność prawną, nie zaś jako złożenie dwóch odrębnych (samodzielnych) czynności cesji wierzytelności (art. 509 k.c.) i przejęcia długu (teoria podziału). Wymaga ona zatem dochowania formy pisemnej pod rygorem nieważności. Wymóg ten odnoszony do całej umowy wynika z art. 522 zd. 1 k.c., przy czym wyczerpuje zarazem łagodniejsze wymogi formalne przewidziane dla cesji wierzytelności (art. 511 k.c.). W artykule autor odnosi się również do zagadnienia, czy do formy analizowanej umowy znajduje zastosowanie art. 77 § 1 k.c. oraz pactum de forma odnosząca się do czynności zmian treści umowy (art. 76 zd. 1 k.c.). (abstrakt oryginalny)

EN

This article seeks to explore the issue of the required form of agreement on the transfer of rights and obligations of a party to a contractual relationship by a third party, which in the Polish legal system functions as an innominate contract and is more common in foreign legislations (Vertragsübernahme, transfer of contract, cession de contract). This issue has been analysed taking into account the various possible configurations of parties to such an agreement as well as the various legal natures of the rights and obligations transferred. So far, this matter has not been thoroughly discussed in the Polish legal literature. According to the author, in line with the unity theory, an agreement on the transfer of rights and obligations of a party to a contractual relationship should be classified as a single legal transaction and not as two separate (independent) transactions of claim assignment (Article 509 of the Civil Code) and debt transfer (division theory). Therefore, it requires a written form otherwise being invalid. This requirement applicable to an entire agreement results from Article 522 sentence 1 of the Civil Code; it also meets less strict formal requirements regarding claim assignment (Article 511 of the Civil Code). In this paper, the author also discusses the question of whether Article 77 § 1 of the Civil Code and pactum de forma regarding amendments to an agreement (Article 76 sentence 1 of the Civil Code) apply to the form of the agreement in question.(original abstract)

11

Prawo pierwszeństwa w rozumieniu art. 34 ust. 1 pkt 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami - charakter prawny i dopuszczalność cesji uprawnienia z tego tytułu

75%

Hadel M.

Samorząd Terytorialny

|

2023

|

nr nr 3

17-24

XX

Przedmiotem rozważań w niniejszym artykule jest kwestia charakteru prawnego uprawnienia z tzw. prawa pierwszeństwa (art. 34 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Przeanalizowana została treść tego uprawnienia, jego zakres przedmiotowy oraz skutki jego naruszenia. Przedstawiono również rozważania dotyczące dopuszczalności cesji roszczeń (uprawnień) przewidzianych przez ustawę o gospodarce nieruchomościami, w tym rzeczonego uprawnienia z tytułu prawa pierwszeństwa. Kwestia ta nie była do tej pory przedmiotem szerszej analizy doktryny ani orzecznictwa sądowego.(abstrakt oryginalny)

EN

This article addresses the matter of the legal nature of an entitlement under the so-called priority right (Article 34 of the Act on Real Property Management). It analyses the content of this entitlement, its substantive scope and the consequences of its breach. The article then presents considerations about the admissibility of the assignment of claims (entitlements) provided for by the Act on Real Property Management, including this entitlement under the priority right. This issue has not been analysed in the legal doctrine or in court decisions to date.(original abstract)

12

Niektóre zagadnienia związane z funkcjonowaniem systemów gwarantowania

75%

Gac P.

Bezpieczny Bank

|

2002

|

nr nr 2-3 (17-18)

119-130

XX

W artykule omówiono takie zagadnienia jak: problem dopuszczalności cesji wierzytelności wynikających z umów rachunku bankowego w sytuacji zawieszenia działalności banku, środki pieniężne na rachunkach wspólnych jako przedmiot gwarancji, problem cessio legis w ustawie o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym.

13

Zmiana wierzyciela

75%

Barański W.

Gazeta Bankowa

|

2008

|

nr nr 31

38-40

XX

W artykule poruszono kwestię dopuszczalności zmian na liście wierzytelności w postępowaniu upadłościowym. W praktyce coraz częściej można spotkać się z tego typu działaniami. Autor przedstawił prawne aspekty zmiany wierzyciela oraz obszerny komentarz i wyjaśnienie omawianego zagadnienia.

14

Przelew (cesja) wierzytelności jako sposób dodatkowego zabezpieczenia spłaty kredytu

63%

Gieraszek T. , Magdoń A.

Bank i Kredyt

|

2001

|

nr nr 10

29-42

XX

Banki z istoty swej działalności narażone są na wiele różnorodnych i bardzo poważnych zagrożeń. Ustawodawca uznał ryzyko za nieodłączną cechę czynności bankowych. Bank, żeby uzyskać satysfakcjonujący zwrot z kapitału i aktywów, musi stale podejmować ryzyko. Jest ono tym większe, im wyższe zyski przynosi bankowi jego działalność. Struktura bilansów polskich banków, jak również analiza przyczyn upadłości banków w świetle literatury światowej wskazują jednoznacznie, że najpoważniejsze zagrożenie rodzi ryzyko kredytowe. Ma ono zarówno aktywny, jak i pasywny charakter. Aktywne ryzyko kredytowe stanowiące niewątpliwie największe zagrożenie, a obejmujące m.in. utratę kapitału, procentu i zabezpieczenia, powinno być mierzone i świadomie przez banki ograniczane. Skoro ryzyka kredytowego nie sposób uniknąć, a jego negatywne skutki mogą zachwiać egzystencją banku, należy tworzyć optymalne mechanizmy jego redukowania. Czyni to zarówno państwo w drodze regulacji zewnętrznych, czynią to także poszczególne banki, stosując wewnętrzne metody zarządzania ryzykiem kredytowym. Działania banków powinny ograniczać ryzyko kredytowe poprzez wypracowanie i stosowanie optymalnej strategii i polityki kredytowej oraz perfekcyjnych procedur kredytowych (w tym zwłaszcza metod oceny zdolności kredytowej). Zarówno zewnętrzne metody zarządzania ryzykiem kredytowym, jak również regulacje wewnętrzne (stosowane przez poszczególne banki) duże znaczenie przypisują dodatkowym rodzajom zabezpieczeń udzielonego przez bank kredytu. Niektóre banki uznają dodatkowe zabezpieczenia za bardzo ważny sposób minimalizacji ryzyka kredytowego, inne uważają, że znaczenie to jest mniejsze. Wszystkie jednak postrzegają je jako ważny czynnik ograniczania ryzyka działalności kredytowej. Jednakże dodatkowe zabezpieczenia kredytów często zawodzą, a stopa odzysku z tytułu ich stosowania tylko nieznacznie przekracza 50%. Żadną miarą nie można, że zasadniczo ograniczają ryzyko kredytowe. Najlepszym zabezpieczeniem udzielonego kredytu jest bowiem dobra kondycja finansowa kredytobiorcy. Przedstawione słabości i zagrożenia dla banku, łączące się z istotą i stosowaniem przelewu (cesji) wierzytelności jako formy dodatkowego zabezpieczenia udzielanych kredytów, udowadniają tezę, że zabezpieczenia te powinny być uznawane jedynie za uzupełniający i często nieskuteczny sposób ograniczania ryzyka (pozwalający na zwrot jedynie części zaangażowanych środków wraz z ich ceną). Kryterium ich stosowania, jako elementów wzmacniających realność zawartych umów kredytowych, powinna być skuteczność. Przedstawienie słabości przelewu (cesji) wierzytelności miało na celu uświadomienie związanych z nią zagrożeń. Uczyniono to, aby banki w swoim działaniu mogły ich w jak największym stopniu unikać. (abstrakt oryginalny)

EN

Banks are by their very nature exposed to many diverse and serious threats. The legislators have acknowledged risk as an inherent element of banking operations. To achieve a satisfactory return on capital and assets, a bank must constantly assume risk, the greater, the greater the return on the bank's activities. The structure of Polish banks' balance sheets as well as the analysis of bankruptcy cases in literature unequivocally point to credit risk as the key threat. Credit risk tends to be passive and active at the same time. Active credit risk, undoubtedly the greatest of the dangers, refers to, among others, the loss of principal, interest and collateral. Banks should measure this risk in an effort to restrict it. Since credit risk is unavoidable and its negative impact can jeopardise the very existence of a bank, it is necessary to create effective mechanisms for its reduction. Such mechanisms are developed by both by the state authorities, through general regulations, and the individual banks, which rely on their own methods of credit risk management. These should be geared to reducing credit risk by developing an optimal credit strategy and policy as well as highly efficient procedures (in particular, credit scoring methods). Both external instruments of credit risk reduction and internal regulations (which are in place in the bigger banks) emphasise the importance of additional collateral on the credits extended. Banks attach a varying degree of weight to additional collaterals; all, however, consider them an important instrument of credit risk reduction. In reality, additional collaterals often fail to fulfil their role; the recovery ratio on them is a mere 50%. It would therefore be wrong to claim that additional collaterals lead to a significant reduction of credit risk. The best security on a loan granted is the sound financial position of the beneficiary. The above presentation of the weaknesses of claims transfer as additional collateral suggests it should be treated only as a complementary, possibly ineffective method of reducing credit risk (as it allows for only a partial recovery of the funds involved). It can help make a credit arrangement more realistic; but whether it is used at all or not should depend on how effective it is assessed to be. The authors' intention in presenting the downsides of claims transfers (assignments) is to make bankers fully aware of the threats involved in them, so that they can be avoided whenever possible. (original abstract)

15

Wpływ ogłoszenia upadłości cedenta na przelew wierzytelności w celu inkasa

63%

Olszewski A.

Przegląd Prawa Handlowego

|

2018

|

nr nr 5

39-43

XX

Przelew wierzytelności w celu jej ściągnięcia (tzw. przelew na inkaso) stanowi jedno z narzędzi służących efektywnemu zaspokojeniu wierzyciela. Chociaż od strony gospodarczej wydaje się on mało skomplikowany, niesie ze sobą szereg problemów natury prawnej. W tym aspekcie dodatkowe trudności powoduje sytuacja, w której doszło do ogłoszenia upadłości wierzyciela (cedenta). Mając na względzie kontekst Prawa upadłościowego, ekonomiczny aspekt przelewu na inkaso oraz wnioski płynące z analizy poglądów doktryny i orzecznictwa odnośnie do indosu powierniczego w wyłącznym interesie indosanta, należy przyjąć, że w takiej sytuacji ma miejsce zwrotne przejście przelanej na inkaso wierzytelności z mocy prawa. Natomiast, jeśli cesjonariuszowi udało się ściągnąć wierzytelność przed dniem ogłoszenia upadłości cedenta, wówczas syndyk powinien wystąpić do cesjonariusza z roszczeniem o przeniesienie uzyskanych od dłużnika kwot. (abstrakt oryginalny)

EN

Debt assignment effected in order for the debt to be collected (assignment for collection) is one of the tools used to effectively satisfy the creditor. Even though in economic terms such assignment does not seem very complex, it gives rise to a number of legal issues. Additionally, in this aspect, extra difficulties appear if the creditor (assignor) is declared insolvent. Having regard to the context of the Insolvency Law, the economic aspect of assignment for collection and the conclusions from an analysis of views expressed in legal literature and case law about the fiduciary endorsement in the sole interest of the endorser, it should be assumed that in this situation a reverse assignment of the debt assigned for collection takes place by operation of law. Meanwhile if the assignee managed to collect the debt prior to the assignor being declared insolvent, the official receiver should demand that the assignee transfer any amounts collected from the debtor. (original abstract)

16

Restrukturyzacja wierzytelności jako forma zarządzania przedsiębiorstwem. Analiza wybranych instrumentów prawnych. Część druga

63%

Barcik A. , Dziwiński P.

Logistyka

|

2012

|

nr nr 5, CD 1

10-13

XX

Opracowanie stanowi kontynuację analizy wybranych instrumentów prawnych służących restrukturyzacji wierzytelności w ramach procesu zarządzania przedsiębiorstwem. W części drugiej opracowania skoncentrowano się na charakterystyce instytucji dyskonta weksli i cesji wierzytelności.(abstrakt oryginalny)

EN

The paper is a continuation of the analysis of selected legal instruments for restructuring the debt in the process of business management. The second part focuses on the characteristics of the institutions such as discounting bills of exchange and transfer of claims.(original abstract)

17

Wierzytelności nieściągalne i terminy przedawnienia w podatku VAT - sprawa ENERGOTT

63%

Bogovac J. , Rašić Krajnović T.

Analizy i Studia CASP

|

2021

|

nr nr 1(11)

1-11

XX

Autorzy przedstawiają bieżącą sprawę ENERGOTT rozstrzyganą przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej (C-643/20), w której we wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym są kwestionowane trzy zasady podatku VAT: równoważności, skuteczności i neutralności. Przedmiotem wniosku jest zwrot podatku VAT odnoszący się do wierzytelności, które stały się ostatecznie nieściągalne. Trybunał został poproszony o określenie momentu, który państwa członkowskie mogą uznać za początek biegu terminu przedawnienia zwrotu podatku VAT przysługującego za takie wierzytelności oraz o ustalenie, czy warunki ustanowione przez państwo członkowskie w odniesieniu do zwrotu podatku VAT podlegają wyłączeniu w myśl europejskiego orzecznictwa i europejskich zasad. Sprawa ta jest ważna z punktu widzenia podatników w Unii Europejskiej, ponieważ wyrok, który zapadnie, może w pewnych okolicznościach dać im prawo kwestionować przepisy krajowe w zakresie terminu przedawnienia.(abstrakt oryginalny)

EN

The authors present the current ENERGOTT case of the Court of Justice of the European Union (C-643/20), where the three principles of VAT are challenged by a request for a preliminary ruling: equivalence, effectiveness, and neutrality. The subject matter of the request is repayment of VAT relating to debts which have become definitively irrecoverable. The Court was asked to determine the moment which may be stipulated by Member States as the starting point of the limitation period for the refund of VAT applicable to such debts, and to determine whether the set of conditions laid down by a Member State, in respect of the refund of VAT, are precluded by the European case-law and principles. This case is important for taxpayers in the European Union because the judgment might give them the right to challenge national legislation in the field of the statute of limitations in certain circumstances.(original abstract)

18

Pojęcie, rodzaje i charakter prawny factoringu

63%

Chaszczyńska M.

Przegląd Prawa Handlowego

|

1998

|

nr nr 1

20-29

XX

Factoring jest to rodzaj bardzo szerokiego pośrednictwa handlowego. Jednym z głównych elementów umowy factoringu jest przelew wierzytelności, lecz nie jest to tylko cesja wierzytelności ale także szereg różnorodnych świadczeń wykonywanych przez przedsiębiorstwo factoringowe na rzecz swojego klienta.

19

Usługi faktoringowe i wykup wierzytelności w praktyce banków

63%

Fiskus

|

1997

|

nr nr 11

19-21

XX

Niektóre banki oferują swoim klientom usługi wykupu wierzytelności, polegające na przelaniu (cesji) na bank przysługujących zbywcy wierzytelności względem określonego dłużnika.

20

Change of Parties in the New Hungarian Civil Code from a Comparative Perspective

63%

Gárdos P.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2023

|

nr Vol. 32, nr 5

117-142

XX

Węgierski Kodeks cywilny wprowadził modyfikacje w zakresie zmiany stron. W artykule wykazano, że prawo porównawcze pomogło węgierskiemu ustawodawcy wprowadzić nowe przepisy odpowiadające na istotne potrzeby rynku. Autor wskazuje, jak uproszczenie systemu przeniesienia wierzytelności otworzyło przed stronami nowe możliwości oraz jak zmieniło się traktowanie klauzul o zakazie cesji w świetle zmian legislacyjnych w kilku państwach europejskich. Twierdzi się, że nowy węgierski Kodeks cywilny zapewnił właściwą równowagę pomiędzy interesami dłużnika i cedenta. W drugiej części artykułu wyjaśniono, że nowy Kodeks cywilny wprowadził istotną zmianę za pośrednictwem przepisu o swobodzie przenoszenia praw. W trzeciej części przedstawiono, jak nowy Kodeks cywilny wprowadził przepisy o przenoszeniu umów, wzorując się na rozwiązaniach kilku państw europejskich i na międzynarodowych instrumentach unifikacyjnych, a także omówiono wyzwania wynikające z tych przepisów. (abstrakt oryginalny)

EN

The Hungarian Civil Code introduced changes regarding the change of parties. The paper argues that comparative law helped the Hungarian legislator to introduce new rules that address relevant market needs. The author shows how the clarification of the system of the transfer of receivables opened up new opportunities for the parties and how the treatment of non-assignment clauses changed in light of legislative changes in several European countries. It is argued that the new Hungarian Civil Code found the right balance between the interests of the debtor and the assignor. The second part of the article explains that the New Civil Code introduced a significant change through the rule on free transferability of rights. The third part presents how the New Civil Code introduced rules on the transfer of contracts, following the solutions of several European countries and international unification instruments, and explains the challenges posed by these rules. (original abstract)