Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: Konarski Kazimierz

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Managing “the shapeless mass” in the digital age

100%

Millar L.

Archeion

2023

tom 124

10-34

Zarządzanie „bezkształtna masą” w erze cyfrowej W pracy Z zagadnień współczesnej archiwistyki polskiej, opublikowanej w 1927 r. w „Archeionie”, znany polski archiwista Kazimierz Konarski pisał o wyzwaniu, jakim było zarządzanie „bezkształtną masą” współczesnych archiwów w XX w. Autorka, kanadyjska konsultantka ds. archiwów i niezależna badaczka Laura Millar analizuje wyzwania związane z zarządzaniem dokumentacją i archiwami w XXI w.: zarządzania „bezkształtną masą” zapisów elektronicznych zalewających instytucje rządowe i organizacje w erze cyfrowej. „Zalew” fizycznej i tekstowej dokumentacji, z którą borykał się K. Konarski sto lat temu, przybrał kształt potoku niewidzialnych, wszechobecnych, nieuchwytnych zapisów elektronicznych – zdjęć, nagrań audio, baz danych, danych generowanych przez sztuczną inteligencję i nie tylko – gromadzonych na niezliczonych twardych dyskach komputerów, w systemach przechowywania w chmurze i osobistych urządzeniach cyfrowych. W jaki sposób archiwista może zarządzać źródłami cyfrowymi, które są jednocześnie efemeryczne i wieczne? L. Millar argumentuje, iż aby zapewnić społeczeństwu niezbędną do funkcjonowania dokumentację, archiwiści muszą odwrócić uwagę od opieki nad statycznymi, „starymi” archiwami i skupić się bezpośrednio na pracy polegającej na zachowaniu i rejestrowaniu dowodów teraźniejszości. Era cyfrowa może zmienić nasze metody, jednak nasza misja pozostaje ta sama: wspierać społeczeństwo w zachowaniu, ochronie i udostępnianiu niezbędnych źródeł dokumentalnych.

In his 1927 “Archeion” article, On issues of modern Polish archival science (Z zagadnień nowożytnej archiwistyki polskiej), the renowned Polish archivist Kazimierz Konarski wrote of the challenge of managing the “shapeless mass” of modern archives in the 20th century. In this presentation, Canadian archival consultant and independent scholar Laura Millar examines the records and archives management challenge of the 21st century: managing the “shapeless mass” of electronic records inundating governments and organizations in the digital age. The “flood” of physical and textual documentation that Dr. K. Konarski faced a century ago has become a torrent of invisible, omnipresent, elusive electronic records – photographs, audio recordings, databases, AI-generated data, and more – stored in countless computer hard drives, cloud storage systems, and personal digital devices. How can the archivist manage digital sources that are both ephemeral and eternal at the same time? To ensure society has the documentary evidence it needs, L. Millar argues that archivists must our shift attention away from the care of static, “old” archives and focus more directly on the work of capturing and recording the present. The digital age may transform our methods, but our mission remains the same: to help society capture, protect, and make available for use essential sources of documentary proof.

Teoretyczna myśl archiwalna Kazimierza Konarskiego (1886–1972)

88%

Jędrzejewska K.

Archiwa – Kancelarie – Zbiory

2014

nr 5(7)

23-92

Kazimierz Konarski był przede wszystkim metodykiem. Jednak jego duże doświadczenie archiwalne pozwalało mu na wyciąganie teoretycznych wniosków i uogólnień. Praca archiwalna Konarskiego skupiała się przede wszystkim na opracowaniu zasobu archiwalnego i jego organizacji, co przyniosło wymierne korzyści metodyczne w postaci tworzenia systematyki pomocy archiwalnych oraz wytycznych metodycznych do opracowania różnych typów dokumentacji. Opracowanie zasobu archiwalnego zawsze pozostawało dla Konarskiego zagadnieniem centralnym w działalności archiwów. Jego doświadczenie w małym stopniu obejmowało problemy brakowania czy udostępniania archiwaliów. Za to sprawowanie funkcji kierowniczych w archiwach pozwoliło mu na poznanie organizacji archiwów i mechanizmów funkcjonowania służby archiwalnej. Działalność archiwów wyznaczała w myśli Konarskiego zakres archiwistyki. Wiodącą rolę odgrywała oczywiście problematyka porządkowania i inwentaryzacji zasobu, a wynikało to z centralnej roli zespołu archiwalnego, który był dla Konarskiego przedmiotem badań. Zakres archiwistyki widział Konarski bardzo szeroko. Włączał do niego wszystkie czynności, jakie wykonują archiwiści, w tym nawet problematykę tworzenia i prowadzenia biblioteki archiwalnej czy atmosferę w archiwum. Sam przedmiot archiwistyki zasadniczo się nie zmieniał, przeobrażeniom natomiast ulegał punkt ciężkości, nacisk, jaki Konarski kładł na poszczególne zagadnienia. Początkowo kluczową kwestią była zasada proweniencji, następnie skupił się bardziej na pojęciu samego zespołu, by ostatecznie uznać, że kamieniem węgielnym archiwistyki jest wykrystalizowanie się pojęcia aktu. Podejście takie jest ewidentnie uleganiem pewnym modom. Widać początkowe zachłyśnięcie się zasadą proweniencji, a następnie przejście, bez wątpienia pod wpływem Meissnera, na pozycje aktoznawcze. Konsekwentnie Konarski utrzymywał pogląd o konieczności stworzenia polskiej odmiany archiwistyki. Uważał, że archiwistyka nie jest nauką uniwersalną i musi posiadać swój lokalny charakter i wydaje się, że tego dokonał. Walnie przyczynił sią do stworzenia polskiej specyficznej archiwistyki, skupiającej się na zagadnieniach aktu i kancelarii, żądającej szczegółowego opisu archiwaliów, różniącej się przynajmniej w tym zakresie od archiwistyki światowej. Postać Kazimierza Konarskiego trwale wpisała się historię polskiej archiwistyki. Jednak czy może to dziwić, skoro jest on twórcą, pierwszym i być może głównym propagatorem polskiej odmiany archiwistyki?

Kazimierz Konarski was most of all a methodologist. But his wide experience in archives enabled him to draw theoretical conclusions and generalizations. The archival work of Konarski was focused mostly on arrangement and description of archival holdings and on organizing it, which gave notable methodological effects in the form of systematics of archival aids and methodological guidelines for arrangement and description of various types of documents. For Konarski arrangement and description of archival holdings was always a central problem in archives’ activity. To a small degree his experience involved problems of disposal and providing access to archival materials. But performing leading functions in archives enabled him to get to know the organization of archives and mechanisms of functioning of the archival service. In the thought of Konarski, the scope of archival science was outlined by activities of archives. Problems of arrangement and inventorying of archival holdings occupied a crucial role. It was a consequence of the central position of a fonds, which was, for Konarski, the subject of archival science. Konarski understood the scope of archival science very widely. In this scope he included all the activities performed by archivists, even issues of building up and running an archival library or the atmosphere of an archive. The subject of archival science itself did not change. What did change was emphasis placed by Konarski on particular problems. First, the crucial issue for him was the principle of provenance, then he focused on the understanding of an archival fonds. Finally Konarski recognized that the cornerstone to archival studies is the process of crystallizing the term “record” (“akt”). This approach is clearly an effect of being influenced by some fashion. What can be seen is, at first, relishing the principle of provenance, and then turning towards diplomatics, certainly under the influence of Meissner. Konarski consequently held his view on the necessity of creating the Polish version of archivistics. He thought that archival science is not a universal discipline and that it has to have a local character, what he probably achieved. He made a key contribution to creating the specific, Polish archival science, focused on issues of records and office, demanding a detailed archival description, at least in that different from the world archivistics. Kazimierz Konarski has become an inherent part of history of Polish archival science. But could it be a surprise, if he is the creator, the first and maybe the main promoter of the Polish version of archivistics?