Celem artykułu jest wskazanie miejsca formuł transparentności biegłych rewidentów w koncepcjach etyki gospodarczej. W artykule postawiono tezę, że przejrzystość działania biegłych rewidentów stanowi znaczący element etyki gospodarczej i przyczynia się do rozwoju ładu instytucjonalnego. Treści teoretyczne zilustrowano przykładami ujawnień zawartych w sprawozdaniach firm audytorskich dotyczących przejrzystości.(fragment tekstu)
EN
This article deals with the issues of transparency of auditors from the perspective of economic ethics. The author found that the transparency of the auditors is a significant element of business ethics and contributes to the development of the institutional order.(original abstract)
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Podstawą wielu wyrażanych opinii dotyczących roli biegłego sądowego przy ocenie materiału dowodowego jest wyrok Sądu Najwyższego z 11 lipca 1969 r. (sygn. akt I CR 140/69) zgodnie z którym zadaniem biegłego "nie jest ustalenie stanu faktycznego sprawy, lecz naświetlenie i wyjaśnienie okoliczności z punktu widzenia posiadanych przez biegłego wiadomości specjalnych przy uwzględnieniu zebranego i udostępnionego biegłemu materiału sprawy". Praktyka wskazuje jednak, że biegli pomimo wskazań powyższego wyroku przy sporządzaniu opinii sądowych dokonują uzupełnienia materiału dowodowego poprzez własną kwerendę lub też bezpośredni kontakt ze stronami procesowymi. Strony procesowe zaś w trakcie tych prac biegłego świadomie podejmują działania zmierzające do nieformalnego wpływania na przebieg postępowania procesowego. W szczególności dotyczy to włączania do akt procesowych, poprzez opinię biegłego, dowodów objętych już prekluzją dowodową, jak też nadmiernego przedłużania postępowania procesowego. Niniejszy artykuł koncentruje się na zagadnieniu zakresu swobody i możliwych konsekwencjach samodzielnego gromadzenia przez biegłego materiału faktograficznego w trakcie przygotowywanej opinii sądowej. (abstrakt oryginalny)
EN
In its judgment of 11 July 1969 (No I CR 140/69), the Supreme Court laid down the basic rules of the role of an expert witness in assessing the existing evidence. According to this judgment, experts should not aim to determine the actual state of affairs but instead, elucidate the applicable circumstances through the use of their special knowledge and analysis of the factual evidence made available to them. However, practice shows that experts do not always comply with the aforementioned judgment and, instead, tend to supplement the existing evidence by either conducting their own research or directly contacting the parties to the proceedings. The parties, on the other hand, tend to purposefully influence the course of the proceedings by making use of the actions taken by the experts to complete the evidence. This particularly refers to the parties' attempts to adduce, indirectly, through the expert report, further evidence in spite of the rule of preclusion as well as to unduly extend the length of the proceedings. Consequently, the present paper discusses the issue of the freedom of an expert witness in independent gathering factual evidence and the possible consequences of such actions. (original abstract)
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.