Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Inner picture or inner description – is it possible to combine cognitive codes with autobiographical memories and what we earn from it?

100%

Błaszczyński P.

Polskie Forum Psychologiczne

|

2020

|

tom XXV

|

nr 2

208-220

PL

Współczesne podejście do badań nad pamięcią zakłada traktowanie jej jako aktywnego narzędzia w systemie Ja. Pomysł użycia kodów poznawczych, w tym wizualizacji, dla zrozumienia mechanizmów Ja jest jedną z dróg współczesnej psychologii. W artykule ukazano, jak pojęcie wizualizacji funkcjonuje w obszarze psychologii i jak termin dwóch kodów poznawczych może zostać odniesiony do zagadnień pamięci autobiograficznej i Ja. Ta dyskusja staje się ważną dla współczesnej psychologii, w artykule ukazano, co udało się zrobić w tym obszarze oraz jakie pytania domagają się dalszych odpowiedzi.

2

Polemika Xaviera Zubiriego z fenomenologiczną koncepcją religii

86%

NIZIŃSKI S.

Filozofia Chrześcijańska

|

2018

|

tom 15

129-148

EN

Zubiri does not accept the classical phenomenological concept of religion which unites religion with sacrum. He is constructing his own metaphysical concept of religion which he unites with the power that has reality. According to Zubiri, religion has its origin in power of the real which allows a person to have personal life. Zubiri’s concept of religion allows to evaluate particular religions acknowledging that they may be more or less true. It is impossible for phenomenology of religion.

3

Samoocena – pochodzenie, działanie, zmiana.

72%

Ossowska J. A.

Pieniądze i Więź

|

2013

|

tom 16

|

nr 3(60)

147-165

PL

Artykuł podejmuje tematykę oddziaływania Ja, a konkretniej jego elementu, jakim jest samoocena, na życie człowieka. W oparciu o badania zarówno świadomej, jak i nieświadomej samooceny, Autorka omawia genezę postawy wobec siebie, jej działanie - zwłaszcza wpływ na odczucia i zachowanie oraz możliwości jej modyfikacji.

EN

The article presents the subject of the Self, concretely one of its elements - self-esteem. Basing on research connected with explicit as well as implicit self-esteem, the Author explains the origins of this attitude towards Self, its influence - especially on emotions and behaviours, and way of changing it.

4

Religacja jako przejaw emanacji Boga. Filozofia Xaviera Zubiriego (1898–1983)

72%

Niziński R. S.

|

2017

|

tom 44

89-113

5

Aksjologia Rene Le Senne'a a aksjologia Józefa Tischnera.

58%

Gadacz T.

Filozofia Chrześcijańska

|

2011

|

tom 8

37-45

EN

The article deals with the philosophy of Le Senne in which man is determined by character and by values. The self results from relation to values. Cognition of God does not create conceptual metaphysics, but it is human act directed to the value. The author claims that Le Senne’s metaphysic is the axiology but without the hierarchy of values and criteria. The source of value is God who is not summum esse but Value. For Le Senne value and not being is a priority. That is the one of many similarities to Tischner’s philosophy.

6

SZKICE O CICHYM STERNIKU POD ŻAGLAMI SIEBIE SAMEGO

58%

Katzenmark A.

Świat Tekstów. Rocznik Słupski

|

2016

|

nr 14

237-257

EN

In this essay there are led ways to man’s heart of hearts, to ego resembling an inaccessible monad, which evades our control, but attracts always attention. The unattainable destination inside our inside is reflected in thinking and action in outer world; here the man can recover himself. Kant’s I think shows the way to ego and to looking for myself outside. The essay presents the dual exposition of the essence of human being. Though ego belongs to man’s inside, it can be hardly dabbed by philosophical thought, but on other hand the landscape of our thinking and action is idealizing or blurred. My essay only describes problems roughly. The rest waits for description.

7

A Postdramatic Engagement with Robinsonade Motifs in Tim Crouch’s I, Caliban

51%

Özmen Ö.

|

2019

|

tom 25

|

nr 2

101-112

PL

Ja, Kaliban Tima Croucha to postdramatyczna adaptacja Burzy Shakespeare’a wchodząca w skład zbioru Ja, Shakespeare, w którym odtworzone zostały najbardziej zmarginalizowane postaci z Szekspirowskich dzieł. Adaptacja koncentruje się na Kalibanie, który próbuje przetrwać po tym, jak Prospero i inni opuszczają wyspę. W odróżnieniu od postkolonialnych przeróbek sztuk Szekspirowskich w tej wersji Kaliban nie jest pochłonięty myślami o zemście. Jako że jest sam na wyspie, skupia się głównie na potrzebie interakcji społecznej. Na podstawie zarówno strukturalnych porównań pomiędzy Burzą a Robinsonem Crusoe Daniela Defoe, jak i podobnych tematów takich jak wyspa, relacja pan – sługa, ekspansja kolonialna i polityka władzy, celem niniejszego artykułu jest omówienie adaptacji Croucha jako przykładu transformacji typowych motywów dla robinsonady w odpowiedzi na ideologiczne adaptacje tekstów Shakespeare’a. Wśród tego typu transformacji wymienić można pojęcie przeżycia, które w dziele Croucha ukazane jest poprzez percepcję tubylców. Tym razem zamiast osoby obcego, który zmaga się z życiem na nieznanym terytorium, przedstawiona jest osoba tubylca, który staje się niewolnikiem na wyspie w znajomym sobie środowisku. Izolacja jest kolejnym motywem użytym w sposób alternatywny. Nie jest ona przedstawiona jako stymulator wprowadzania cywilizacji tylko jako trauma psychologiczna Kalibana, którą analizuje za pomocą opowieści jako element postdramatyczny. Nie tylko narracja jest tu wykorzystana w inny sposób. Inne postdramatyczne elementy to między innymi izolacja na niezamieszkałej wyspie, która wzmocniona jest zabawkowymi stateczkami i odgłosem morza. W artykule odchodzę od analizy dzieła Croucha jako postkolonialnej odpowiedzi na sztukę Shakespeare’a. Skupiam się natomiast na tym, w jaki sposób użycie motywów wyspy i izolacji zbliża dzieło do robinsonady. Kolejnym celem jest odpowiedź na pytanie, czy adaptacja może też być odczytana w relacji do takiego dzieła, które niekoniecznie jest pierwotnym tekstem źródłowym.

EN

Tim Crouch’s I, Caliban is a postdramatic adaptation of Shakespeare’s The Tempest included in a collection titled I, Shakespeare in which he recreates Shakespeare’s most marginalised characters. The focus in this sequel adaptation is on Caliban who tries to survive after Prospero and all others have left the island. Different from the representation of Caliban in postcolonial reworkings of Shakespeare’s play, Caliban, in this work, is not preoccupied with taking revenge. Instead, he emphasises the need for social interaction as he has been left alone on his island. Drawing on former structural comparisons of The Tempest and Daniel Defoe’s Robinson Crusoe based on their common themes such as the island setting, master-servant relationship, colonial expansion, and power politics, the aim of this paper is to discuss Crouch’s adaptation as a transformation of common motifs of the Robinsonade in its attempt to respond to the ideologicalformations of Shakespeare’s text. Among such transformations, the concept of survival, for instance, is handled from the native’s viewpoint in Crouch’s work. Instead of the figure of the stranger who finds life on an unknown land difficult to cope with, this time, the native turns into a captive on the island though it is a familiar setting. Another motif used in an alternative manner is isolation, which is not presented as fuel for civilisation but as Caliban’s psychological trauma, which he explores through storytelling as a postdramatic element. Apart from the narration, the play demonstrates other uses of postdramatic elements to suggest an isolated figure on an uninhabited island like the use of objects such as toy boats and tape of sea sounds. Instead of seeing Crouch’s work as a postcolonial response to Shakespeare’s work, this paper will try to investigate how the use of island setting and the theme of isolation can make it closer to a Robinsonade. By this means, it will also try to ask whether an adaptation could also be read in relation to a work that is not intended as its source text.

8

Eugena Finka rozumienie Ja transcendentalnego

51%

Łaciak P.

Folia Philosophica

|

2011

|

tom 29

205-223

EN

The paper deals with Eugen Fink’s interpretation of transcendental I. Fink does not make do with traditional phenomenological distinction between natural I and transcendental I, but within transcendental I he looks for the distinction between constitutive I (konstituierendes Ich) i phenomenologizing I. Hence, according to Fink, we should distinguish three kinds of I: natural I (trapped in the world), transcendental I which constitutes the world and transcendental-phenomenologizing I (transzendental-phänomenologisierendes Ich) as theoretical spectator, who meets the conditions of phenomenological reduction but does not contribute to the constitution of the world. Finks interpretation of transcendental I aims at overcoming difficulties related to Husserlian phenomenological reduction, and the distinction of constitutive I and phenomenologizing I was accepted by Husserl himself.

DE

Der Gegenstand des Artikels ist die Eugen Finks Interpretation des transzendentalen Ichs. Fink begnügt sich nicht mit tradierter phänomenologischer Unterscheidung zwischen dem natürlichen und transzendentalen Ich, sondern im Bereich des transzendentalen Ichs selbst sucht er nach einem Unterschied zwischen dem konstituierenden und phänomenologisierenden Ich. Deshalb sollte man, seiner Meinung nach, drei Ich-Arten unterscheiden: natürliches (weltbefangenes) Ich, transzendentales Ich, das die Welt konstituiert und transzendental-phänomenologisierendes Ich als theoretischer Zuschauer, der zwar die phänomenologische Reduktion erfüllt, doch an der Konstitution der Welt nicht teilnimmt. Finks Interpretation vom transzendentalen Ich ist ein Versuch, die mit Husserls phänomenologischer Reduktion verbundenen Schwierigkeiten zu überwinden; und die von Fink vorgeschlagene Unterscheidung zwischen dem konstituierenden und phänomenologisierenden Ich wurde von Husserl selbst akzeptiert.

9

The teacher and students in terms of the interaction approach

51%

Wołodkiewicz K.

Journal of Agribusiness and Rural Development

|

2014

|

nr 4(34)

225-231

EN

Within the broadly defined field of human communication an important aspect is related to the teacher-students interactions. The character of these interactions may decisively determine students’ achievements. The opinion on the transactional nature of the interaction requires the individuals organising the education process to deconstruct the paradigm on the unidirectional process of human communication and to contribute to the creation of conditions promoting reciprocity of interactions. This paper presents the contemporary concept of communication and the term “interaction” was analysed using respective examples given in literature on the subject. Moreover, results of studies describing the nature of teacher-students interactions are presented and key factors determining their course are characterised.

PL

W szerokiej problematyce komunikowania się między ludźmi ważne miejsce zajmują interakcje nauczyciel-student. Ich charakter w zasadniczy sposób może determinować osiągnięcia uzyskiwane przez studentów. Pogląd o transakcyjnej naturze interakcji wymaga od osób organizujących proces kształcenia dekonstrukcji paradygmatu o jednokierunkowym procesie komunikacji międzyludzkiej i wniesienia wkładu w stworzenie warunków sprzyjających wzajemności oddziaływań. W pracy przedstawiono współczesną koncepcję komunikowania się i poddano analizie pojęcie interakcji z zastosowaniem odpowiednich przykładów z literatury przedmiotu. Zaprezentowano także wyniki badań opisujące naturę interakcji nauczyciel-student oraz scharakteryzowano kluczowe czynniki determinujące ich przebieg.