Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Consent to Arbitration and the Legacy of the Spp V. Egypt Case

100%

Palevičienė S.

Baltic Journal of Law & Politics

|

2014

|

tom 7

|

nr 1

149-162

EN

The aim of this article is to identify the main principles governing the interpretation of domestic law clauses that grant jurisdiction to ICSID arbitration and to analyse the meaning of such provisions in the context of the SPP v. Egypt case as the first case on the issue. The article first examines the peculiarities of consent to ICSID jurisdiction by way of national legislation. In the first part the analysis of the practice of arbitral tribunals in which a claim was introduced on the basis of consent to arbitration in domestic law shows that specific language of national legislation on consent to arbitration varies considerably. Therefore, since consent is the “cornerstone” of the Centre’s jurisdiction, arbitral tribunals recognize that not all references to ICSID arbitration in national legislation amount to consent. They approach the task of ascertaining the existence of such consent with great care. In the second part, the article focuses on the SPP v. Egypt case on the issue and analyses challenges that the tribunal met in interpreting relevant national clauses and establishing the consent to arbitration. Finally, this article discusses the legacy of interpretation standard of SPP v. Egypt case in context of the dissenting opinion and further case law. It is argued that the rules of interpretation of domestic law clauses that grant jurisdiction to ICSID arbitration are conditioned by the sui generis nature of consent to arbitration as unilateral declarations capable of giving rise to international legal obligations. Therefore, for the purpose of establishing whether there is consent to arbitration provided in national legislation, international tribunals reasonably take a balanced approach and use the methodological mix of rules of interpretation involving various sources: the VCLT, customary law principles governing unilateral declarations and domestic legislation. Additionally, this article provides suggestions on the possible role of the Guiding Principles applicable to unilateral declarations of states capable of creating legal obligations (Guiding principles) in interpreting domestic provisions containing an offer to arbitrate before ICSID.

2

Rozpoznawanie roszczeń inwestorów zagranicznych w arbitrażu, a sytuacja inwestorów z państw członkowskich UE oraz Wielkiej Brytanii po brexicie

75%

Stefaniuk W. , Karkowski P.

Horyzonty Polityki

|

2022

|

tom 13

|

nr nr 43 Prawo a społeczeństwo - aktualne problemy legislacji i polityk publicznych

119-133

XX

CEL NAUKOWY: Celem naukowym tej publikacji jest określenie sytuacji prawnej i położenia inwestorów w związku ze sporami typu Inwestor - Państwo po wyjściu UK (Wielka Brytania) z UE (Unia Europejska). Autorzy przedstawiają podstawy prawne oraz przyczyny przyjętych rozwiązań w TCA (Umowa o handlu i współpracy UE i UK z 30.12.2020 r., Dz.U. UE L 444/2) w kontekście zachodzących globalnie zmian w metodach rozstrzygania sporów ISDS (Investor - State Dispute Settlement Clauses) i powstawania międzynarodowego systemu sądownictwa inwestycyjnego. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Problematyka związana z metodą rozstrzygania sporów Inwestor - Państwo w arbitrażu inwestycyjnym jest złożona i zróżnicowana. Jednakże, istniejące wspólne wady tej metody są przyczyną wypowiadania przez coraz więcej państw umów zawierających klauzule ISDS. Dokonując analizy badanego problemu autorzy korzystają z metody dogmatycznej i historycznoprawnej. PROCES WYWODU: Po przedstawieniu charakterystyki arbitrażowej metody rozstrzyganie sporów Inwestor - Państwo, autorzy dokonują analizy sytuacji prawnej inwestorów w UE w kontekście m.in. sentencji wyroku TSUE ws. Achmea. Następnie, przedstawiają ramy regulacyjne TCA, a także wciąż wiążących UK i poszczególne państwa członkowskie UE BITów (bilateral investment treaties), by końcowo wskazać na aktualną sytuację prawną inwestorów po Brexicie. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Autorzy odpowiadają na pytanie, czy na podstawie TCA inwestorzy są uprawnieni do wszczynania postępowań przeciwko państwu, w którym dokonali inwestycji oraz czy w dalszym ciągu BITy zawarte przez UK z państwami członkowskimi UE stanowią podstawę do wszczynania przez inwestorów analogicznych sporów. Odpowiedź na oba ww. pytania wydaje się być negatywna. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Autorzy wskazują, że ochrona inwestorów po Brexicie powinna zostać uregulowana w sposób bardziej szczegółowy, z uwzględnieniem doświadczenia związanego z dotychczasowymi postępowaniami arbitrażowymi oraz zidentyfikowanymi na tej podstawie ich wadami. (abstrakt oryginalny)

EN

RESEARCH OBJECTIVE: The scientific purpose of this publication is to determine the position of investors in connection with Investor State disputes after Brexit. The authors present the legal basis and the reasons for the solutions adopted in TCA (Agreement on trade and cooperation, OJ EU L444/2) in the context of the global changes in ISDS (Investor-State Dispute Settlement Clauses) dispute resolution methods and the formation of the international investment judiciary system. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The issues related to the method of Investor-State dispute resolution in investment arbitration is complex and varied. However, the existing common shortcomings of this method are the cause of the current global situation, in which many countries terminate agreements containing ISDS clauses. When carrying out the analysis, the authors use the dogmatic and historical methods. THE PROCESS OF ARGUMENTATION: After presenting the characteristics of the arbitration method, the authors analyze the legal situation of investors in the EU in the context of, inter alia, the ruling of the CJEU in the Achmea case. Then, they present the regulatory framework of TCA, as well as BITs (bilateral investment treaties) still binding UK and individual EU Member States, to finally highlight the current legal situation for investors after Brexit. RESEARCH RESULTS: The authors answer the question whether, under TCA, investors are entitled to submit proceedings against the country in which they made an investment, and whether BITs concluded by Great Britain with EU Member States still constitute the basis for initiating similar disputes by investors. The answer to the above questions seems to be negative. CONCLUSIONS, INNOVATIONS, AND RECOMMENDATIONS: The Authors point out that investor protection after Brexit shall be regulated in greater detail, considering the experience of past arbitration proceedings and the shortcomings identified on that basis. (original abstract)

3

Deklaracje interpretacyjne jako instrument transformacji międzynarodowego prawa inwestycyjnego. Ku ograniczeniu aktywizmu sędziowskiego

75%

Kułaga Ł.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2019

|

nr nr 3

53-69

XX

Międzynarodowe prawo inwestycyjne przynajmniej od dekady jest przedmiotem znaczącej krytyki z powodu sposobu orzekania trybunałów arbitrażowych. W rezultacie zarówno państwa, jak i organizacje międzynarodowe poszukują środków ograniczenia aktywizmu sędziowskiego tych trybunałów. Do najczęściej stosowanych mechanizmów w tym zakresie zalicza się renegocjacje istniejących traktatów inwestycyjnych, zawieranie nowych porozumień, jak również wypowiadanie istniejących traktatów. Mechanizmy te, zasadniczo najbardziej pożądane i gwarantujące największą pewność w zakresie praw i obowiązków stron umów, posiadają również istotne mankamenty, przede wszystkim związane z czasem wymaganym, aby osiągnąć pożądany rezultat. Niniejszy artykuł postuluje, że dla ograniczenia aktywizmu sędziowskiego w międzynarodowym prawie inwestycyjnym stosunkowo optymalnym rozwiązaniem mogą być deklaracje interpretacyjne. Mimo że nie zapewniają one takiej pewności prawnej, jak nowy traktat, to jednak z uwagi na relatywną łatwość ich uzgodnienia i akceptacji deklaracje te pozwalają znacznie szybciej osiągnąć skutek prawny w zakresie rozumienia traktatu zgodnie z intencją jego stron. (abstrakt oryginalny)

EN

International investment law has been subject to significant criticism for at least a decade, due to the methodology applied in the jurisprudence of arbitration tribunals. As a result, both States and international organizations are seeking measures to limit the judicial activism of these tribunals. The most commonly used mechanisms in this respect include renegotiating existing investment treaties, concluding new agreements and terminating treaties. These mechanisms, which are generally the most desirable and guarantee the greatest certainty in terms of rights and obligations, also have significant shortcomings, above all related to the time required to achieve the desired result. This article postulates that interpretative declarations may be a the most optimal solution for limiting judicial activism in international investment law. Although they do not provide the same legal certainty as a new treaty, it is the relative ease of with which these declarations are accepted that allows for a quicker legal effect, in terms of understanding the treaty in accordance with the intention of its parties. (original abstract)

4

EU Proposals to Reform the Investor-to-State Dispute Settlement System - a Critical Analysis of Selected Issues Addressed in the Concept Paper "Investment in TTIP and Beyond - the Path for Reform"

75%

Garnuszek A. , Orzeł A.

Wroclaw Review of Law, Administration & Economics

|

2015

|

tom 5

|

nr nr 2

52-69

EN

Investor-state dispute resolution system is a fundamental element of BITs. In principle, investment arbitration was supposed to be quicker, cheaper and more flexible than other methods of dispute resolution. However, the system also has its weaknesses, such as discrepancies in jurisprudence and lack of sufficient transparency, which are burdensome particularly for respondent states. Thus, a need for a change arose and resulted in ongoing debates concerning the future of investment arbitration and ISDS. The Commission's work on the reform must in principle be assessed positively. The authors accept the general assumptions of the Concept Paper which aim at restoring the balance between the position of investors and states in investment disputes. However, they suggest a careful reconsideration of some ideas presented by the Commission in order to avoid a situation in which the proposed reform would lead to more preferential treatment of states in ISDS. (fragment of text)

5

Mass Claims under ICSID

75%

Szczudlik K. B.

Wroclaw Review of Law, Administration & Economics

|

2014

|

tom 4

|

nr nr 2

70-102

EN

In any mass claim proceedings it is a daunting task for the judicial body to correctly balance "the tension between individualized justice (...) and efficiency and speed". And for a number of reasons this struggle is even more self-evident in investment arbitration. The heat has been turned up recently in the debate concerning mass claims arbitration, particularly after thousands of Italian bondholders brought a case against Argentina at the International Centre for Settlement of Investment Disputes ("ICSID"). This was followed shortly afterwards by two other mass claims proceedings, and it is very likely that the international arbitration environment will witness further attempts to initiate mass proceedings. This is why the topic merits closer analysis. (fragment of text)

6

Arbitraż w oparciu o strategię Box Spread na opcjach na indeks WIG20

75%

Królik-Kołtunik K.

Studia Ekonomiczne / Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach. Współczesne Finanse

|

2018

|

tom 15

|

nr nr 370

67-86

XX

Celem niniejszego artykułu było określenie możliwości przeprowadzenia zyskownego arbitrażu w oparciu o strategię box na opcjach notowanych na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. Badaniem objęto europejskie opcje na indeks WIG20 notowane na giełdzie od 18 sierpnia 2014 do 15 września 2017. Uzyskane wyniki wskazują na istnienie możliwości przeprowadzenia zyskownego arbitrażu na podstawie strategii box spread. Największy wpływ na wyniki badań miała niska płynność rynku. Z tego powodu ze szczegółowej analizy wyeliminowano opcje, którymi inwestorzy nie handlowali lub na których zawierali mało transakcji. Jednocześnie zaś na mało płynnym rynku częściej pojawia się niewłaściwa wycena instrumentów, która umożliwia arbitraż.(abstrakt oryginalny)

EN

The aim of this article was to determine the possibility of profitable arbitrage based on box spread strategy on options listed on the Warsaw Stock Exchange. The study covered European WIG20 index options in the period from 18 August 2014 to 15 September 2017. The results obtained indicate that there is a possibility of profitable arbitrage based on box spread strategy. Low market liquidity had the biggest impact on research results. For this reason, on the one hand, options that investors have not traded or traded very little were eliminated from the detailed analysis, and on the other hand, there is often an inappropriate valuation in a less liquid market, which allows for arbitrage.(original abstract)

7

When Sustainable Development Meets International Investment : Painful Collision or Necessary Contribution?

75%

Ferreira A.

Economic and Environmental Studies

|

2017

|

nr nr 2

235-255

XX

Inwestycje międzynarodowe są coraz częściej przedmiotem kontrowersji i debat. W szczególności wówczas, gdy międzynarodowe prawo inwestycyjne stoi w obliczu kwestii zrównoważonego rozwoju, zwłaszcza w kontekście międzynarodowego arbitrażu inwestycyjnego. Biorąc pod uwagę charakter międzynarodowego prawa inwestycyjnego, a szczególnie charakter mechanizmu rozstrzygania sporów, rodzajów środków zaskarżonych do trybunałów oraz wielkości rekompensat pieniężnych wnioskowanych przez inwestorów i często przyznawanych przez trybunały, kwestie zrównoważonego rozwoju stają się wyraźnie widoczne i sporne. Ponieważ zrównoważony rozwój stał się ważnym elementem głównych inicjatyw globalnych, programów politycznych i ruchów społecznych, międzynarodowe spory inwestycyjne dotyczące kwestii zrównoważonego rozwoju zyskują wiele uwagi na całym świecie. Niniejszy artykuł ma na celu zwrócenie uwagi na niektóre z najbardziej znanych i kontrowersyjnych międzynarodowych spraw arbitrażu inwestycyjnego dotyczących kwestii zrównoważonego rozwoju. (abstrakt oryginalny)

EN

International investment has increasingly been subject to controversies and debates. Never more so then when international investment law is faced with sustainable development issues, particularly in the context of international investment arbitration. Given the characteristics of international investment law regime, and in particular the nature of its dispute resolution mechanism, types of measures challenged in the tribunals and the magnitude of monetary compensations sought by investors and frequently awarded by the tribunals, sustainable development issues become notably visible and debatable. Since sustainable development became a prominent feature of major global initiatives, political agendas and social movements, international investment disputes involving sustainable development issues gain lots of international attention. This paper aims to highlight the controversies of some of the most prominent international investment arbitration cases relating to sustainable development issues. (original abstract)

8

Wyrok Wielkiej Izby TSUE w sprawie C-284/16 Achmea: jedna decyzja - wiele perspektyw

63%

Soloch B.

Studia Prawno-Ekonomiczne

|

2019

|

tom 110

131-166

XX

Wyrok TSUE w sprawie C-284/16 Achmea ma fundamentalne znaczenie dla przyszłego kształtu relacji prawa unijnego i prawa ochrony inwestycji w stosunkach pomiędzy państwami UE. TSUE stwierdził w nim niezgodność z prawem UE postanowień pozwalających inwestorowi na pozywanie państw goszczących bezpośrednio przed międzynarodowe trybunały arbitrażowe. Skutkiem wyroku jest obowiązek Państw Członkowskich do wypowiedzenia łączących je z innymi Państwami Członkowskimi umów o wzajemnej ochronie inwestycji i podjęcie wszelkich działań mających na celu skrócenie obowiązywania ich postanowień. Zanim to jednak nastąpi, upłynąć może sporo czasu: po pierwsze doprowadzony do końca musi zostać proces rozwiązywania umów, ponadto rozwiązanie umów nie musi oznaczać zakończenia wszczętych na ich podstawie postępowań. Oznacza to, że postępowania wszczęte na ich podstawie trwać będą mogły nawet przez najbliższe kilkanaście lat. Z tego względu zasadne jest rozważenie możliwych konsekwencji wyroku w sprawie Achmea nie tylko z punktu widzenia prawa unijnego, lecz także prawa ochrony inwestycji i krajowego prawa arbitrażowego. Tylko wtedy możliwe bowiem będzie określenie jego skutków i wskazanie na możliwe przeszkody dla zapewnienia mu skuteczności. Analiza praktyki orzeczniczej trybunałów arbitrażowych mogłaby wskazywać, że fakt sprzeczności wewnątrzunijnych umów o ochronie inwestycji z prawem UE niekoniecznie musi automatycznie prowadzić do niemożliwości orzekania na ich podstawie przez międzynarodowe trybunały arbitrażowe, zaś w postępowaniach postarbitrażowych przed sądami krajowymi można sobie wyobrazić, że restrykcyjna praktyka stosowania krajowych ustaw arbitrażowych mogłaby stanowić dalszą przeszkodę dla zapewnienia skuteczności prawu UE. W związku z powyższym dla zapewnienia pewności obrotu i pełnej skuteczności prawa UE niezbędne jest jak najszybsze rozwiązanie wewnątrzunijnych umów o ochronie inwestycji wraz z tzw. "klauzulami zachodzącego słońca".(abstrakt oryginalny)

EN

CJEU judgement in case C-284/16 Achmea is of fundamental importance for the future relationship between EU law and investment agreements concluded between EU Member States. In this judgement CJEU declared that the provisions of these agreements allowing investors to bring their claims directly to investment arbitral tribunals are contrary to EU law. Consequently, Member States are obliged to terminate such investment agreements concluded between themselves and undertake any actions available not to allow for their continuous application. This, however, may take a lot of time: not only one has to finalise the process of termination of these agreements, but the proceedings initiated on the basis thereof should be terminated as well. This means that the investment arbitration proceedings may drag on for many years. This makes it necessary to consider of the consequences of the Achmea judgement not only from the point of view of EU law but, equally, from the standpoints of the investment protection and national arbitration laws as well. As arbitration practice could suggest, incompatibility of an international agreement with EU law does not have to lead automatically to its inapplicability by investment tribunals. Similarly, restrictive practice of national courts in relation to arbitration matters could also be viewed as a potential hurdle for providing for a practical effectiveness of EU law. Therefore, both legal certainty and the effectiveness of EU law demand a possibly swift termination of the intra- EU investment agreements along with the "sunset clauses".(original abstract)

9

Investor-state dispute settlement - podstępne zagrożenie dla sprawnego działania administracji publicznej

63%

Załucki K.

Chorzowskie Studia Polityczne

|

2017

|

nr nr 13 Nowoczesna administracja

161-173

XX

ISDS (investor-state dispute settlement, znany także jako ICS - investment court system) to umowny mechanizm rozstrzygania sporów między inwestorem a państwem. Polega on na możliwości zaskarżenia państwa przez przedsiębiorcę (inwestora) do arbitrażu wówczas, gdy państwo wydaje lub wykorzystuje przepisy ograniczające zyski przedsiębiorstwa (praktyki dyskryminujące). Arbitrami ISDS jest kilkunastu sowicie opłacanych prawników, pracujących dla wielkich kancelarii międzynarodowych, którzy niemal nigdy nie orzekają na korzyść państwa. Przedsiębiorca może żądać wysokiego odszkodowania: nie tylko zwrotu utraconych korzyści, lecz także spodziewanych zysków, których wysokości nie musi nawet drobiazgowo udowadniać. Nad mechanizmem tym nie ma żadnej sądowej czy administracyjnej kontroli, jaką przewidują krajowe systemy prawa. Niniejszy artykuł wskazuje na niebezpieczeństwa, jakie ISDS stanowi dla administracji publicznej. W praktyce bowiem państwa obawiają się finansowych konsekwencji swoich poczynań tak dalece, że ograniczają bądź modyfikują aktywność legislacyjną i faktyczną administracji, obniżają rozliczne normy i standardy, a nawet całkowicie powstrzymują się od działania w wielu istotnych sferach. (abstrakt oryginalny)

EN

The ISDS (Investor-State Dispute Settlement, also known as ICS - Investment Court System) is a contractual mechanism for the settlement of disputes between a foreign investor and a host country government. It allows an entrepreneur (an investor) to bring a case against a country (government) before a court of arbitration, should the country enact or use legislation adversely affecting the entrepreneur's earnings (discriminatory practices). ISDS arbitrators are a group of over a dozen generously paid lawyers working for big international law firms who hardly ever rule in favor of the state. Under the ISDS, an entrepreneur can claim exorbitant damages over lost profits as well as compensation for expected profits, without even having to support the claim with strong evidence and detailed calculations. Importantly enough, domestic law systems do not provide for any judicial or administrative controls over this mechanism. The paper points out the dangers that the ISDS poses to governments and public administration, to the extent that it might impair a state's legislative and administrative functions. This is because, fearing the financial consequences, civil servants might be tempted to dilute norms and standards or refrain from action in a number of key areas. (original abstract)

10

Skutki wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-284/16 Achmea w kontekście kryzysu praworządności w Unii Europejskiej

63%

Kozłowski J.

Przegląd Prawno-Ekonomiczny

|

2019

|

nr nr 48

199-211

XX

Jedną z głównych cech prawa europejskiego jest jego złożoność oraz komplementarność. Orzeczenie Achmea jest doskonałą inkarnacją tych cech. Rozstrzygnięcie przez Trybunał Sprawiedliwości w tej sprawie wywarło rewolucyjne skutki w dziedzinie arbitrażu inwestycyjnego. Konsekwencje te mają także swoje reperkusje na płaszczenie całego systemu prawa unijnego, ze względu na zjawisko określane jako kryzys praworządności w UE. Esencją pracy jest próba dokonania niezbędnej syntezy obu procesów wraz z próbą diagnozy ich obecnego wymiaru, a także przyszłych rozstrzygnięć.(abstrakt oryginalny)

EN

One of the main features of European law is its complexity and complementarity. Achmea's judgment is the perfect incarnation of these qualities. The Court of Justice's decision in this matter has had a revolutionary effect in the field of investment arbitration. These consequences also have their repercussions on flattening the whole system of EU law, due to the phenomenon referred to as the crisis of the rule of law in the EU. The essence of the work is an attempt to make the necessary synthesis of both processes along with an attempt to diagnose their current dimension, as well as future decisions. (original abstract)

11

Koniec arbitrażu? Wokół wyroku TSUE - Slowakische Republik vs. Achmea BV (C-284/16)

63%

Michalska M.

Przegląd Prawno-Ekonomiczny

|

2019

|

nr nr 46

228-243

XX

W latach 50. XX wieku wykształciła się nowa forma traktatów międzynarodowych - umowy w sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji (dwustronne umowy inwestycyjne). Jednym z podstawowych elementów tych traktatów są klauzule arbitrażowe, na mocy których spory między państwem a inwestorem zagranicznym rozstrzygane są przez powołane w tym celu trybunały arbitrażowe z pominięciem sądownictwa krajowego. W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 6 marca 2018 r. w sprawie Slowakische Republik vs. Achmea BV (C-284/16) zapis na sąd polubowny w dwustronnych umowach o popieraniu i ochronie inwestycji zawartych pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej został jednak uznany za niezgodny z prawem unijnym. Artykuł zawiera analizę tego przełomowego rozstrzygnięcia oraz omawia jego potencjalne skutki dla całego systemu międzynarodowego arbitrażu inwestycyjnego.(abstrakt oryginalny)

EN

In the 1950s, a new form of international treaties was developed - agreements for the promotion and reciprocal protection of investments (bilateral investment treaties). One of the immanent elements of these agreements are arbitration clauses, under which disputes between the state and a foreign investor are heard by arbitration tribunals instead of by national courts. However, in its judgment of 6th March 2018 (Slowakische Republik vs. Achmea BV, C-284/16) the Court of Justice of the European Union held that arbitration clauses in investment treaties between EU member states are incompatible with EU law. The article aims to analyze this ground-breaking judgment and describe its potential consequences for the whole system of international investment arbitration.(original abstract)

12

Essential Security Interests of States - Some Observations on the Emerging Practice under International Law

63%

Połatyńska J.

Eastern European Journal of Transnational Relations

|

2021

|

tom 5

|

nr nr 2

85-92

EN

This paper tackles the notion of the essential security interest of a State as an exception enshrined in numerous treaties since the beginning of the 20th century. The purpose of the analysis is to establish whether the practice of international courts, tribunals, and other bodies competent to settle the disputes under international law has created any guidelines for interpretation of sometimes vague and discretionary terms used in the wording of essential security interest clauses included in different international treaties. The method is based on the exegetical analysis of jurisprudence of international courts, tribunals and dispute settlement bodies in cases concerning interpretation of essential security interest clauses. The protection of vital interests of the State, designed as an exception to treaty-based international obligations, has been well established in treaty practice. The wordings of particular essential security interest clauses differ depending on the objects and purposes of the particular treaties, but the core stipulations of the essential security interest clauses remain very similar. The analysis of the judgments, awards and decisions allows to formulate some general conclusions as to the application of essential security interest clauses. Measures allowed under essential security interest exception must be intended to protect 'essential security interests' of the invoking State. Although States remain discretion to define their essential security interests, it must be done in good faith, consistent with the ordinary meaning of the stipulation and treaties' object and purpose. (original abstract)

13

Human Rights and Investment Arbitration - Fields of Interaction

63%

Michalska-Guzik M.

Przegląd Prawno-Ekonomiczny

|

2022

|

nr nr 3

61-75

XX

Głównym naukowym celem artykułu jest zidentyfikowanie oraz przeanalizowanie problemów prawnych powstających na styku praw człowieka oraz międzynarodowego arbitrażu inwestycyjnego. Choć wydaje się, że te dwie dziedziny prawa publicznego międzynarodowego pozostają całkowicie odrębne i nie posiadają żadnych elementów wspólnych, w pewnych przypadkach dochodzi między nimi do interakcji, co implikuje szereg problemów prawnych. Tytułem przykładu można wskazać sytuację inwestora, który narusza prawa człowieka mieszkańców państwa przyjmującego inwestycję. W innym scenariuszu to państwo przyjmujące może nie być w stanie skutecznie wypełnić swoich obowiązków w zakresie praw człowieka, z uwagi na wypełnianie zobowiązań wynikających z traktatów inwestycyjnych, bądź też przeciwnie - może złamać zobowiązania, jakie posiada względem inwestora zagranicznego, a następnie w toku postępowania arbitrażowego bronić się, wskazując, iż działania takie były podyktowane koniecznością ochrony praw człowieka w tym państwie. Obie strony konfliktów rozstrzyganych w arbitrażu inwestycyjnym - zarówno inwestorzy, jak i państwa przyjmujące - sporadycznie zatem podnoszą w toku postępowania arbitrażowego argumenty odnoszące się do praw człowieka. Interakcja praw człowieka i arbitrażu inwestycyjnego ma bardzo złożony i trudny do jednoznacznego zdefiniowania charakter i choć została ona już jakiś czas temu dostrzeżona przez przedstawicieli nauki, to jednak w dalszym ciągu sytuacje, w których może dochodzić do tej interakcji, nie zostały kompleksowo scharakteryzowane. Autorka, po zaprezentowaniu podstawowych zagadnień dotyczących natury interakcji zachodzącej pomiędzy arbitrażem inwestycyjnym a prawami człowieka, analizuje najbardziej typowe scenariusze, w jakich może dochodzić do podnoszenia argumentów dotyczących praw człowieka w toku postępowania arbitrażowego. W konkluzji stwierdza, że istnieją pewne punkty styczne pomiędzy omawianymi porządkami prawnymi, w pewnych sytuacjach pojawiają się ponadto między nimi trudne do rozstrzygnięcia konflikty. Identyfikacja tych konfliktów ułatwi zrozumienie złożonej relacji zachodzącej pomiędzy prawami człowieka a arbitrażem inwestycyjnym, a w dalszej konsekwencji - na zapewnienie optymalnego stopnia ochrony praw człowieka na różnych etapach postępowania arbitrażowego.(abstrakt oryginalny)

EN

The main scientific purpose of this article is to identify and analyse legal issues that arise between human rights and investment arbitration. At first glance, these two branches of public international law remain completely unrelated and do not have any significant features in common. However, it appears that despite this distinction, there is an interaction between investment arbitration and human rights, which implies a number of significant legal problems. These problems can possibly include the violation of human rights of citizens of the state hosting an investment by a foreign investor. On the other hand, a state can be unable to fulfil its legal obligations regarding human rights due to the necessity to protect foreign investment as agreed in investment treaties or, to the contrary, it may violate its contractual obligations towards an investor and afterwards defend itself throughout arbitration proceedings by stating that this violation has been necessary in order to protect human rights. It turns out that all parties to the dispute, both investors and host States - occasionally turn to human rights in order to reinforce their respective positions. The interaction between human rights and investment arbitration is of a very complex nature and although it is more and more often emphasized that it may occur, the situations in which this occurrence is likely to happen are not entirely clear yet. The author, after presenting some general remarks on the interaction between human rights and investment arbitration, discusses the most common scenarios in which human rights issues may appear in the course of investment arbitration proceedings. Finally, she concludes that there do exist some fields of interaction between human rights and investment arbitration as well as situations in which the conflict between them may appear. Identifying these conflicts would help to understand the complex relationship between the two legal regimes in question. It will also lay the foundation for further research on how to ensure the ultimate scope of human rights protection throughout the different stages of investment arbitration proceedings.(original abstract)

14

Optymalna strategia inwestycyjna na rynku finansowym Blacka-Scholesa-Mertona typu Lévy'ego

63%

Sulima A.

Studia i Prace Kolegium Zarządzania i Finansów / Szkoła Główna Handlowa

|

2019

|

nr z. 171

19-36

XX

Celem badań jest znalezienie optymalnej strategii inwestycyjnej na zupełnym rynku finansowym Blacka-Scholesa-Mertona typu Lévy'ego bez arbitrażu. W artykule wyznaczono udziały różnych instrumentów finansowych w portfelu optymalnym. Ceny tych instrumentów opisane są za pomocą procesu Levy'ego, który jest uogólnieniem procesu Wienera. Ponadto założono, że współczynniki modelu zależą od stanów łańcucha Markowa. Taki rynek jest niezupełny, co oznacza, że nie każdą wypłatę można zreplikować za pomocą pewnej strategii inwestycyjnej. Aby uzupełnić ten rynek, dodano skokowe instrumenty finansowe oraz aktywa potęgowo skokowe. Następnie wykorzystano metody programowania dynamicznego do wyznaczenia optymalnej strategii inwestycyjnej na tym rynku. Optymalna strategia to taka, która maksymalizuje oczekiwaną użyteczność procesu bogacenia na końcu ustalonego z góry okresu. Analizę przeprowadzono dla logarytmicznej i potęgowej funkcji użyteczności wypłaty. (abstrakt oryginalny)

EN

The study was motivated by searches for an optimal Lévy-type investment strategy in a Black-ScholesMerton complete financial market with no arbitrage. The paper stipulates shares of various financial instruments in an optimal portfolio. Their prices are described using Lévy processes, which are a generalised Wiener process. On top of that, an assumption was made about model indicators, which depend on Markov chains. This is an incomplete market meaning not every payment can be replicated using a certain investment strategy. In order to complete the market, jump financial instruments and power-jump assets have been added. Next, dynamic programming methods were deployed to determine an optimal investment strategy in this market. An optimal strategy is the one which maximises the expected utility of wealth accumulation at the end of a pre-determined period. The analysis was carried out for a logarithmic and power function of utility of the received payment. (original abstract)

15

Zdatność arbitrażowa sporów o prawa majątkowe

63%

Popiołek W.

Przegląd Prawa Handlowego

|

2020

|

nr nr 6

4-12

XX

Z dniem 8.09.2019 r. z zakresu przesłanek zdatności arbitrażowej wskazanych w art. 1157 Kodeksu postępowania cywilnego usunięto, z uzasadnieniem dążenia do umożliwienia stronom dochodzenia w jak najszerszym zakresie roszczeń przed sądem polubownym, ograniczenie zdatności arbitrażowej sporów o charakterze majątkowym kryterium tzw. zdatności ugodowej. Nie oznacza to jednak, że wszystkie spory o prawa majątkowe uzyskały w ten sposób zdatność arbitrażową. Poza sporami wprost wskazanymi w przepisach szczególnych, istnieją także takie spory o prawa majątkowe, które, chociaż w tych przepisach nie są wskazane, nie mogą - z różnych względów - stać się przedmiotem rozstrzygnięcia sądu polubownego. Przyjęcie zdatności arbitrażowej wymaga uwzględnienia takich cech sprawy, jak to, że jest ona "sprawą cywilną", jest konsekwencją "sporu", wreszcie dotyczy "praw majątkowych". Kwestie znaczenia tych kryteriów rozważane są w artykule. (abstrakt oryginalny)

EN

Since 8 September 2019, the conditions of arbitrability listed in Article 1157 of the Code of Civil Procedure have not included the limitation of arbitrability of property-related disputes by the criterion of their so-called settlement capacity. Its removal was justified by the attempt to enable parties to pursue the broadest possible scope of claims before arbitration tribunals. However, this does not mean that all disputes relating to property rights have acquired arbitrability. Apart from the disputes identified in specific provisions, there are also such disputes concerning property rights which, though not mentioned in these provisions, cannot - for a host of reasons - become the subject of adjudication of an arbitration tribunal. Making an assumption about arbitrability requires taking into account such features of the case as it being a 'civil case' and a consequence of a 'dispute', as well as it concerning 'property rights'. The issues relating to the importance of these criteria are considered in the paper. (original abstract)

16

Zmiany polskiego prawa arbitrażowego w zakresie arbitrażu korporacyjnego

63%

Szumański A.

Przegląd Prawa Handlowego

|

2020

|

nr nr 7

5-17

XX

Nowelizacja Kodeksu postępowania cywilnego dokonana ustawą z 31.07.2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia obciążeń regulacyjnych reguluje m.in. materię arbitrażu korporacyjnego, kładąc szczególny nacisk na najważniejsze z punktu widzenia potrzeb praktyki rozstrzyganie tzw. sporów uchwałowych, a więc możliwość zaskarżenia do sądu polubownego uchwały zgromadzenia spółki kapitałowej powództwem o uchylenie tej uchwały albo stwierdzenie jej nieważności. Regulacja ta ma charakter ramowy, gdyż wprowadzenie pełnego i szczegółowego unormowania tej materii w Kodeksie postępowania cywilnego naruszyłoby systematykę polskiego prawa arbitrażowego przejmującego wzorce z Ustawy Modelowej UNCITRAL. Cały ciężar regulacji sporu uchwałowego w drodze arbitrażu handlowego ustawodawca przenosi na treść zapisu na sąd polubowny, pod rygorem bezskuteczności tego zapisu, tworząc jednak minimalne zasady umożliwiające udział w postępowaniu arbitrażowym tzw. wspólnikom (akcjonariuszom) "neutralnym", którzy nie zaskarżyli do sądu polubownego uchwały zgromadzenia spółki. Nadto ustawodawca rozstrzyga kwestię łączenia postępowań w sprawie zaskarżenia tej samej uchwały zgromadzenia, gdy pozwy były wnoszone w różnym czasie, przez różne uprawnione do tego osoby. Niezależnie od powyższego poprzez postulowaną zmianę wadliwej redakcji przepisu art. 1157 k.p.c. regulującego zdatność arbitrażową ustawodawca zamyka wątpliwości prawne w kwestii dopuszczalności arbitrażu korporacyjnego, zwłaszcza w sporach uchwałowych. Równocześnie ustanawia ogólną zasadę wyboru arbitrów w arbitrażu wielostronnym (art. 1169 § 21 k.p.c.), która w praktyce będzie miała zastosowanie we wspomnianych wyżej sporach.(abstrakt oryginalny)

EN

Amendments to the Code of Civil Procedure introduced by the Act of 31 July 2019 on Amendments to Certain Acts in Order to Limit Regulatory Burdens regulate, among other things, issues of arbitration of corporate disputes, placing special emphasis on what is the most important issue from the point of view of practical needs: resolving disputes relating to resolutions, that is, the possibility of challenging before an arbitration tribunal a resolution of the company's general meeting by means of an action to have the resolution set aside invalidated. This regulation is a framework one, because introducing full and detailed regulation of these matters in the Code of Civil Procedure [CCP] would disturb the systematics of the Polish arbitration law, which takes over the models from the UNCITRAL Model Law. The law leaves the whole burden of regulating a dispute relating to a resolution through commercial arbitration to the contents of the arbitration clause, on pain of invalidity of this clause, but it does create minimum principles enabling participation in arbitration proceedings of the so-called 'neutral' members (shareholders), who have not challenged the resolution of the company's general meeting before an arbitration tribunal. Moreover, the law resolves the issue of joining the proceedings in which the same GM resolution is challenged but actions were initiated at different times by different persons who had the right to do so. Regardless of the above, by means of the postulated amendment to the defective wording of Article 1157 CCP, which regulates arbitrability, the legislature dispels the legal doubts as to the permissibility of arbitration in corporate disputes, especially disputes relating to resolutions. At the same time, the law provides for a general principle of selection of arbitrators in multilateral proceedings (Article 1169(21) CCP), which will apply in practice in the aforementioned disputes. (original abstract)

17

Protection of Sovereign Bonds as Investments in International Investment Arbitration

63%

Pyka M.

Studia Prawnicze i Administracyjne

|

2016

|

nr nr 16 (2)

47-51

XX

Celem artykułu jest ocena możliwości wykorzystania arbitrażu inwestycyjnego przez posiadaczy obligacji państwowych sprzeciwiających się porozumieniom z państwami restrukturyzującymi swoje zadłużenie zagraniczne. Analiza dotyczy możliwości zakwalifikowania obligacji państwowych jako inwestycji zagranicznych w świetle orzecznictwa arbitrażowego oraz tekstów definicji inwestycji zawartych w traktatach inwestycyjnych. Wyróżnić można przynajmniej dwa podejścia do tego zagadnienia. Podejście inkluzywne, przedstawione w orzeczeniach w sprawach Abaclat, Ambiente Ufficio oraz Giovanni Alemanni przeciwko Argentynie, uznaje za dopuszczalne włączenie obligacji państwowych w zakres definicji inwestycji. Przeciwstawne mu podejście ekskluzywne, reprezentowane w orzeczeniu w sprawie Poštová Banka przeciwko Grecji, domaga się wykluczenia obligacji państwowych z zakresu definicji inwestycji. Również traktaty inwestycyjne pozostają rozbieżne w ocenie możliwości wnoszenia skarg arbitrażowych przez posiadaczy obligacji państwowych. W podsumowaniu wskazano, że kwalifikacja obligacji państwowych jako inwestycji pozostaje w dyskrecjonalnej decyzji trybunału rozpatrującego konkretną skargę arbitrażową. (abstrakt oryginalny)

EN

The aim of the article is to assess potential use of investment arbitration by sovereign bondholders objecting to any settlement with states restructuring their external debts. The analysis deals with the possibility of qualification of sovereign bonds as foreign investments in light of arbitral jurisprudence and texts of definitions of investment in investment treaties. There are at least two approaches to this issue. An inclusive approach embodied in Abaclat, Ambiente Ufficio and Giovanni Alemanni v. Argentina Decisions on jurisdiction allows for inclusion of sovereign bonds into the definition of investment. The opposite exclusive approach represented in Poštová Banka v. Greece Award, demands exclusion of sovereign bonds from the definitions of investment. Investment treaties also present divergent views as regards the possibility of filing arbitral claims by sovereign bondholders. In conclusion, it has been emphasized that qualification of sovereign bonds as investments is left to the discretionary decision of an arbitral tribunal examining individual arbitral claim. (original abstract)

18

State Intervention in International Investment Arbitration - a Return to Diplomatic Protection?

63%

Pyka M.

Studia Prawnicze i Administracyjne

|

2016

|

nr nr 15 (1)

81-86

XX

W artykule zanalizowano możliwości stosowania przez państwo pochodzenia inwestora opieki dyplomatycznej w ramach międzynarodowych sporów inwestycyjnych. Oceniono, że jedynym nadającym się potencjalnie do szerszego stosowania sposobem wykonywania tej opieki pozostaje międzynarodowy arbitraż inwestycyjny. Teksty traktatów inwestycyjnych w wielu przypadkach zdają się milcząco przyzwalać na wykonywanie pewnych elementów opieki dyplomatycznej. Jednakże żaden spośród dwóch podstawowych rodzajów interwencji państw w tok postępowania arbitrażowego, jakimi są interpretacje traktatów oraz udział państwa jako strony trzeciej w arbitrażu inwestycyjnym, nie może zostać uznany za przejaw wykonywania opieki dyplomatycznej. Pewne elementy opieki dyplomatycznej, takie jak powoływanie się na odpowiedzialność pozwanego państwa, mogą być podnoszone jedynie ubocznie, na marginesie interwencji państwa. Stosowanie przez państwa pochodzenia inwestorów tych instrumentów nie powinno być zatem określane mianem opieki dyplomatycznej, ale raczej dyplomatycznej interwencji w tok postępowania arbitrażowego.(abstrakt oryginalny)

EN

The article assesses potential use of diplomatic protection in foreign investment disputes. It has been argued that international investment arbitration could constitute the only potentially widespread method of exercising diplomatic protection in investment disputes. In many cases, texts of investment treaties tend to tacitly allow for exercising some elements of diplomatic protection. However, none of two basic means of state intervention in the course of arbitral proceedings, namely treaty interpretations and non-disputing state submissions, can be recognized as a way of exercising diplomatic protection. Some elements of diplomatic protection, such as invoking responsibility of a responding state, can be raised only incidentally, as a marginal element of state intervention. Application of these instruments by home states of investors should therefore be named as diplomatic intervention in the course of arbitral proceedings and not as diplomatic protection. (original abstract)

19

Investor-to-state Dispute Settlement (ISDS) in the Transatlantic Trade and Investment Partnership (TTIP) - Not as Unfeasible as It Appears?

51%

Pyka M.

Studia Prawnicze i Administracyjne

|

2015

|

nr nr 11 (1)

9-14

XX

Artykuł ocenia potrzebę wprowadzenia systemu rozstrzygania sporów między inwestorem a państwem (ISDS) do negocjowanego obecnie Transatlantyckiego Partnerstwa w dziedzinie Handlu i Inwestycji (TTIP). Analizę umiejscowiono w kontekście kryzysu legitymacji międzynarodowego arbitrażu inwestycyjnego, a także sprzeciwów wobec systemu ISDS wyrażanych w trakcie publicznych konsultacji unijnych w sprawie ISDS w TTIP. Uwzględniając ten kontekst, w artykule odniesiono się do najbardziej istotnych kwestii dotyczących systemu ISDS, zidentyfikowanych w dokumencie Komisji Europejskiej z maja 2015 r. Artykuł koncentruje się na takich zagadnieniach jak ochrona prawa do regulacji, funkcjonowanie procedur arbitrażowych oraz relacja systemu ISDS do prawa Unii Europejskiej. Przedstawia rozwiązania poruszonych problemów służące Unii Europejskiej, jej obywatelom i organizacjom. W zakończeniu postawiony został wniosek, że wprowadzenie systemu ISDS do umowy TTIP nie jest zadaniem niemożliwym do zrealizowania. (abstrakt oryginalny)

EN

The article accesses the need for investor-to-state dispute settlement (ISDS) mechanism in currently negotiated Trade and Investment Partnership (TTIP). The analysis has been placed in the context of legitimacy crisis of international investment arbitration and the opposition against ISDS expressed in the course of the EU public consultations on ISDS in TTIP. Deriving from this background, the article examines the most important ISDS issues identified in the European Commission Concept Paper of May 2015. It concentrates on the protection of the right to regulate, the functioning of arbitral procedures and ISDS interference with the European Union law. The article proposes plausible solutions to the above problems for the benefit of the EU, its citizens and organizations. It arrives at a conclusion that inclusion of ISDS into TTIP is not as unfeasible as it appears. (original abstract)

20

W poszukiwaniu prawa właściwego: stosowanie norm prawa administracyjnego i ich kolizje w międzynarodowym sporze inwestycyjnym

51%

Żmij G.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2023

|

nr nr 2

89-107

XX

Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie kwestii kolizji praw lub samych norm prawnych, które mogą się pojawić w przypadku konieczności stosowania w międzynarodowym sporze inwestycyjnym, rozstrzyganym w postępowaniu przed sądem państwowym lub sądem arbitrażowym, przepisów prawa publicznego (w tym prawa administracyjnego) należących do różnych systemów prawnych. Punktem wyjścia w tego typu przypadkach jest z reguły wykładnia, która przez odpowiednią rekonstrukcję normy znajdującej zastosowanie w sprawie przeważnie prowadzi do uniknięcia pytania o normę kolizyjną (kolizje pozorne), nie zawsze jednak da się tego pytania uniknąć. Kwestię prawa właściwego uregulowano w niektórych wielostronnych porozumieniach międzynarodowych dotyczących ochrony inwestycji. Na skutek rozwoju prawa europejskiego w ostatnich latach wyraźnie zarysowana została tendencja do poddawania inwestycyjnych sporów wewnątrzunijnych rozstrzygnięciu sądów krajowych (europejskich) kosztem arbitrażu. Szereg po-zostających nadal w mocy umów o ochronie inwestycji zawartych pomiędzy RP a państwami spoza Unii Europejskiej zawiera postanowienia dotyczące prawa właściwego. Można prognozować, że w bliskiej lub nieco dalszej perspektywie dojdzie jednak również do ich rozwiązania i zastąpienia w części nowymi umowami, także o charakterze mieszanym. Kolizje praw i norm prawnych w przypadku międzynarodowego sporu inwestycyjnego mogą zachodzić na wielu płaszczyznach. Istnieją odmienności w sposobie stosowania prawa właściwego przez sądy arbitrażowe i sądy państwowe w międzynarodowych sporach inwestycyjnych, co uwarunkowane jest różną naturą tych sądów. Może to mieć znaczenie wobec przekazania kompetencji do rozstrzygania takich sporów sądom państwowym, na przykład w perspektywie wygaszenia wewnątrzunijnych dwustronnych umów inwestycyjnych. Należy postulować, aby w ramach prac nad utworzeniem w przyszłości wielostronnego międzynarodowego systemu rozstrzygania sporów inwestycyjnych, opartego na stałym trybunale, regulacją objąć również kwestie związane z podstawą prawną (poza procesową, także materialnoprawną i kolizyjnoprawną) rozstrzygnięć Trybunału. (abstrakt oryginalny)

EN

This article aims to present questions concerning conflicts of norms or conflicts of laws that may arise through the application of public law (including administrative law) in proceedings before arbitration or state courts. The starting point for handling such conflicts tends to be interpretation, which, leading to the proper reconstruction of an applicable norm in a case, usually allows avoiding the question of the conflict-of-law rule (apparent conflicts), but not in every case. Some multilateral agreements contain provisions on the law applicable in investment disputes. As a result of the development of European law, one can observe the tendency to lower the significance of arbitration and increase the competence of state courts, as has been the case with intra-EU investment disputes in recent years. Thus a number of BITs between the Republic of Poland and third countries (non-EU countries) remain in force, where some of them contain provisions on the applicable law. One can expect that these conventions will also be dissolved and supplemented mainly by mixed agreements in the near future. The conflicts of laws and norms in investment disputes occur on different layers. The way of applying law differs according to the nature of state courts and international arbitration. It can become significant in the light of the transfer of competences to national courts, as a consequence of the termination of intra-EU BITs. It is advisable that during the ongoing discussions on the creation of the Multilateral Investment Court, a regulation on the legal basis of its decisions should also be adopted, as it concerns procedural, material and conflict-of-law aspects. (original abstract)