Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Kantowskie dedukcje pryncypiów prawa

100%

Guyer P. , Żukowski B. , Michałowski T. W.

|

tom 34 (3)

EN

Przekład na podstawie: Paul Guyer, Kant’s Deductions of the Principles of Right, [w:] Mark Timmons (red.), Kant’s Metaphysics of Morals. Interpretative Essays, New York 2002, s. 23-64.

2

Rosyjski renesans religijno-filozoficzny wobec filozofii Kanta

51%

Mazurek S.

Estetyka i Krytyka

|

2012

|

nr 4(26)

215-221

XX

The paper constitutes an attempt to answer briefly the question how Russian religious philosophy (so called Russian Religious Renaissance) was influenced by the philosophy of Immanuel Kant. The author tries to sum up the Russian religious dialogue with Kant, describing its different levels and discordances, if not contradictions, among them. Kant became the inspiration for Russian moral thought, but in the Russian philosophy of history he was treated as a bête noir representing all vices of rational western civilization; for the metaphysics of all-unity he was an important polemical context, while he was, in fact, rather insignificant for the religious existentialism.

3

Reinhard BRANDT, Immanuel Kant – Was bleibt?

51%

Brandt, R. , Szyrwińska A.

ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal

|

2011

|

tom 1

|

nr 1

143-145

4

Kolistość rozumienia a dwoistość poznania, czyli po co Heideggerowi Kant

44%

Hoły-Łuczaj M.

Estetyka i Krytyka

|

2012

|

nr 4(26)

135-150

XX

This article aims to show that formulated by Immanuel Kant distinction between spontaneity and receptivity of perception as two inseparable aspects of it is one of the most important themes in the Heidegger’s reception of Kantian philosophy, since it allows Heidegger to express the principle of circularity of understanding. Martin Heidegger, referring to Kant’s concept of perception, explains that man as there-being (Dasein) is able to see being (Sein) in beings (Seiende) only if one regards them as being (seiende), what one does according to his own being. The analysis of Kant and the Problem of Metaphysics (1929) and the What is a Thing (1935) presented in the article investigates this particular topic.

5

Aktualność Kantowskiej wizji prawa autorskiego

39%

Kieliszek Z.

Studia Warmińskie

|

2016

|

nr 53

9-23

PL

Artykuł składa się z siedmiu części. W pierwszej są zarysowane spory nad prawem autorskim, jakie wywołała wprowadzona na przełomie 2011 i 2012 r. umowa ACTA. W drugiej części jest przedstawiony rozwój ochrony prawa autorskiego. W następnych dwóch fragmentach jest kolejno omówiona podstawowa argumentacja na rzecz prawa autorskiego oraz zarzuty, jakie wobec niego są podnoszone. Dalej, ukazana jest koncepcja prawa autorskiego w ujęciu Immanuela Kanta. W części przedostatniej przemyślenia Kanta zostają odniesione do argumentacji zarówno zwolenników, jak i przeciwników prawa autorskiego. I wreszcie przedstawione są wnioski, do jakich można dojść na podstawie prowadzonej analizy. Okazuje się – co najważniejsze w tym dociekaniu – że Kantowska wizja prawa autorskiego jest wciąż aktualna. Oznacza to, że w obliczu współczesnych sporów wokół prawa autorskiego warto powrócić do myśli Kanta, ponieważ to właśnie on wskazał podstawowe uprawnienia twórców, a także odróżnił dzieła, które są i nie są chronione przez prawo autorskie. Zdaniem Kanta tylko te dzieła, które stanowią przedłużenie osobowości autora, zasługują na ochronę przez prawo autorskie.

EN

This article consists of seven parts. The first part describes the quarrel over copyright, which was introduced in 2011 and 2012 year by the agreement ACTA. The second part presents the development of copyright protection. The next two parts are in sequence and refer to the main arguments in favor of copyright and against copyright. Then the concept of copyright of Immanuel Kant is shown. The penultimate part of the rethinking of Kant based on the arguments of the supporters and the opponents of copyright. And finally, the conclusions are shown, which can be achieved on the basis of the analysis. The most important observation is that Kant’s vision of copyright is still timely. It means that in the face of today’s conflicts, we should return to the idea of Kant because he described the fundamental rights of authors. Kant also presented the works that are and are not protected by copyright. Only those works are protected by copyright according to Kant, which are the extension of the personality of the author.

DE

Der Artikel besteht aus sieben Teilen. Der erste Teil beschreibt den Streit und das Urheberrecht, das im Jahr 2011 und 2012 in der Vereinbarung ACTA eingeführt wurde. Der zweite Teil stellt die Entwicklung des Urheberrechtsschutzes vor. In den nächsten zwei Teilen wurden anschließend die Hauptargumente zugunsten des Urheberrechts und die Behauptungen gegen das Urheberrecht charakterisiert. Dann wird das Konzept des Urheberrechts von Immanuel Kant gezeigt. In dem vorletzten Teil wurden die Gedanken der Anhänger und der Gegner des Urheberrechts bezüglich der Argumente von Kant vorgestellt. Die wichtigste Beobachtung ist, dass die Vision des Urheberrechts von Kant noch aktuell ist. Das bedeutet, dass wir angesichts der heutigen Konflikte um das Urheberrechtsgesetz zu den Ideen von Kant zurückkehren sollten. Kant unterscheidet auch die Arbeiten, die urheberrechtlich sind. Nur diese Werke durch das Urheberrecht geschützt werden sollen, die die Persönlichkeit des Autors entwickeln.

6

" Est Deus in nobis?" : K problematice imanentizace Boha v "Opus postumum" a jejímu dopadu na Kantovu koncepci etiky

38%

Sirovátka J.

Filosofický časopis (Philosophical Journal)

|

2018

|

tom 66

|

nr 3

349-359

EN

The article focuses on the problem of the relation of ethics to the idea of God in the works of Kant left unpublished at his death – the so-called Opus postumum. These writings include mutually contradictory viewpoints, and it is not immediately clear how the tension might be resolved. In the article it is argued that the hermeneutical key, of help in interpreting problematic passages in the Opus postumum plausibly, is Kant’s version of the “myth of the sun” from the work Von einem neuerdings erhobenen vornehmen Ton in der Philosophie. The author comes to the conclusion that Kant, in his late philosophy, holds to the groundplan already established by his critical philosophy. In the article, the moral law is understood as a guiding principle which requires postulate the idea of God, referring to God as a transcendental being. The idea of God is thus not meant exclusively in an immanent sense.

DE

Der vorliegende Artikel ist der Problematik der Beziehung zwischen der Ethik und der Idee Gottes in Kants Nachlasswerk Opus postumum gewidmet. Das Werk umfasst einander widersprechende Sichtweisen, wobei nicht klar wird, wie diese Spannung aufzulösen wäre. Der Artikel stellt Kants Version des „Sonnengleichnisses“ aus dem Werk Von einem neuerdings erhobenen vornehmen Ton in der Philosophie als hermeneutischen Schlüssel vor, mithilfe dessen die problematischen Passagen in Opus postumum plausibel interpretiert werden könnten. Der Autor gelangt zu der Überzeugung, dass sich Kant auch in seiner Spätphilosophie auf einem Gebiet bewegt, das bereits durch seine kritische Philosophie abgesteckt war. Gemäß der im Artikel dargelegten Interpretation wird das moralische Gesetz als Leitfaden verstanden, der die Vernunft dazu zwingt, eine Idee Gottes zu postulieren, die auf Gott als transzendentes Wesen verweist. Die Idee Gottes ist damit nicht ausschließlich im immanenten Wortsinn gemeint.

7

Problém poznání v kriticko-racionalistickém pojetí Hanse Alberta

38%

Paitlová J.

|

tom 65

|

nr 4

563-581

EN

This article presents the particular treatment of selected epistemological problems in the framework of Hans Albert’s critical rationalism. The first part examines the question of whether true knowledge is possible. In his endeavour to address this question, Albert firstly distinguishes himself from classical epistemologists who connect true knowledge with the justification of certain truth. He shows that the requirement that knowledge must provide final justification leads to irresolvable paradoxes, if not to dogmatism. The justifying claims of classical epistemology, therefore, are strictly rejected in the framework of critical rationalism, and Albert postulates the permanent openess of all knowledge to critique. In the second part, the paper then focuses on Albert’s specific understanding of the question of whether pure theory of knowledge is possible. Albert, in looking for an answer to this question, distinguishes his own approach from that of Immanuel Kant’s transcendental idealism. At the same time, however, he is to an extent inspired by Kant, and he describes his own position as trancendental realism.

8

Norma a normálne : Canguilhem a Kantovo rozlíšenie školských a svetských pojmov

38%

Vydra A.

Filosofický časopis (Philosophical Journal)

|

2018

|

tom 66

|

nr 2

271-283

EN

This article aims to compare the concepts of a norm and the normal in the work of Georges Canguilhem with the duality of scholarly (Schulbegriff) and worldly concepts (Weltbegriff) in the work of Immanuel Kant, against the background of the problematic of sociality and the creation of social structures. Kant’s distinction describes two ways in which philosophical thinking proceeds: either there is a logical, even mechanical or slavish, application of pre-given rules, or thinking is free of such rules and does itself lead to the legislation and determination of new, more effective rules for the attainment of the finite goal of human and social life, which is the general good. Canguilhem, in a similar spirit, proposes that we distinguish between the unification or standardisation of norms which bear on an individual from without, and the creation of individual norms which sometimes depart from the established norms and standards.

DE

Der vorliegende Text befasst sich mit dem Vergleich der Konzepte der Norm und des Normalen bei George Canguilhem mit dem Begriffspaar Schulbegriff/Weltbegriff bei Immanuel Kant vor dem Hintergrund der Problematik der Sozialität und der Bildung gesellschaftlicher Strukturen. Kants Unterscheidung beschreibt zwei philosophische Denkrichtungen: entweder die logische, gar mechanische bis sklavische Anwendung vorgegebener Regeln, oder die Freiheit von diesen Regeln und die eigenständige Entwicklung hin zur Gesetzgebung und zur Bestimmung neuer, effektiver Regeln zur Erreichung des eigentlichen Ziels des menschlichen und gesellschaftlichen Lebens, nämlich des allgemein Guten. Canguilhem schlägt in ähnlichem Geiste eine Unterscheidung zwischen Vereinheitlichung bzw. Standardisierung von Normen vor, die dem Einzelnen von außen vorgegeben werden, und der Bildung individueller Normen, die nicht selten Übertretungen bereist eingeführter Normen sind.

9

Stosunek Nicolaia Hartmanna do Immanuela Kanta w kontekście zagadnień aksjologiczno-etycznych

38%

Kopciuch L.

Estetyka i Krytyka

|

2012

|

nr 4(26)

61-75

XX

In this paper I demonstrate the selected problems concerning the relation between ethics and axiology of Nicolai Hartmann and ethics represented by Immanuel Kant. There are following questions: 1. the mode of existence of value; 2. the position of moral obligation in the structure of value; 3. the plurality of moral and axiological systems; 4. God and the moral character of human action; 5. Kantian practical reason and the real individual person as the subject of morality; 6. the problem of negative and affirmative freedom. Analysing these problems I endeavour to prove that the concrete relation between Hartmann and ethics of Kant modifies depending on considered detailed problem.

10

Aesthetics and the political turn in art

36%

Czekaj R.

Art Inquiry. Recherches sur les arts

|

2015

|

tom XVII (XXVI)

83-92

EN

It was observed as early as the mid-twentieth century that aesthetics as a philosophical theory of art differs from its objects. The products of contemporary artistic practice go beyond the horizon of traditional aesthetics. Artists are involved increasingly often and on a wide scale in the actions aimed at transforming and constructing the common space. In the face of such activities as took place, for example, as part of the 7th Berlin Biennale for Contemporary Art in 2012, traditional aesthetics seems to be helpless. That is why, if art is to continue to be the focus of aesthetic investigations, it must, as it were, redefine itself. Jacques Rancière is one of the authors who have outlined the new horizon of aesthetics. In my paper I will briefly present his conception. It provides some theoretical tools which I will use for the description and interpretation of some selected examples of contemporary socially engaged artistic practices. I will show that his distinction of the „aesthetic regime“ of the interpretation of art reveals the competence that combines all artistic practices, past and present, into one concept of art: art as politics. The foundations for setting such perspective were already provided by Schiller and Kant – the classics of modern philosophical aesthetics.

PL

Już w początkach XX wieku dostrzeżono, że przedmiot badań estetyki – jako dziedziny filozoficznej – stał się nieoczywisty. Także i dzisiaj produkty praktyk artystyczny wykraczają daleko poza horyzont tradycyjnej estetyki, a artyści coraz częściej angażują się w konstruowanie i kształtowanie przestrzeni społecznej. W obliczu praktyk artystycznych, jakich nagromadzeniem stało się na przykład 7. Berlińskie Biennale sztuki współczesnej, tradycyjna estetyka wydaje się bezradna. Jeśli nadal chce utrzymać w swoim polu badawczym przedmioty sztuki, musi niejako na nowo zdefiniować swoje granice. Jednym ze współczesnych teoretyków, którzy kreślą nowy horyzont tego, co estetyczne, jest Jaques Rancière. W tekście przedstawiam jego koncepcję “estetyki jako polityki” i wydobywam z niej narzędzia teoretyczne, które posłużą mi do opisu i interpretacji wybranych przykładów praktyk artystycznych zaangażowanych społecznie. Pokażę, że Rancierowski “reżim estetyczny” pozwala umieścić całość dorobku sztuki w jednym pojęciu: sztuki jako polityki. A uzasadnienie takiego ujęcia znajdziemy także u takich klasyków nowożytnej estetyki jak Schiller i Kant.

11

Problem syntetyczności sądów a priori w ujęciu Hermanna Lotzego

36%

Hanuszkiewicz W.

ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal

|

2012

|

tom 2

|

nr 2

363-375

PL

Prezentowany artykuł porównuje Kanta i Lotzego koncepcję sądów syntetycznych a priori. Celem Lotzego jest odnowienie rozwiązań Kantowskich, co zostaje osiągnięte dzięki wprowadzeniu dystynkcji pomiędzy analityczną (identyczną) treścią, a syntetyczną formą tych sądów, które Kant uznał za syntetyczne. Dystynkcja ta umożliwia stworzenie koncepcji intencjonalnego sensu mającej duży wpływ na Fregego i Husserla

12

Społeczna odpowiedzialność biznesu – sprzeczności, nadużycie etyczne, znaczenie idei

36%

Guczalska K.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie

|

2016

|

nr 4(952)

27-48

PL

W artykule stawiam tezę, że CSR nie jest pozytywną ideą zmierzającą ku lepszej przyszłości, zrównoważonemu rozwojowi i sustainable economy, lecz narzędziem walki o prawo do kierowania korporacją, upolitycznieniem gospodarki oraz kamuflażem dla działań niemających na celu wzniosłych ideałów etycznych, lecz zysk finansowy. Przedstawiam argumenty na rzecz tezy, że CSR – rozumiany jako ideologia wykorzystywana przez zarządy korporacji – przyczynił się do kryzysu ładu korporacyjnego. Stało się tak dlatego, że CSR jako strategia czy model zarządzania ukształtował określone relacje pomiędzy właścicielami a akcjonariuszami, które przyczyniły się do słabości nadzoru właścicielskiego. Tekst przeciwstawia się zbyt łatwej idealizacji idei CSR, nadużyciom etycznym (m.in. pokusie nadużycia i zjawisku bailoutu) oraz niespójności teoretycznej w ramach tzw. kapitalizmu kantowskiego. Analizowane przykłady uwypuklają fakt nieponoszenia przez kadry kierownicze odpowiedzialności za nadużycia i błędy, co – warto podkreślić – jest sprzeczne z hasłem społecznej odpowiedzialności biznesu. Deficyt idei CSR został zasygnalizowany przez skonfrontowanie modelu kapitalizmu kantowskiego – czyli teorii interesariuszy Roberta E. Freemana – z modelem kapitalizmu własnościowego Miltona Friedmana.

EN

The author posits that corporate social responsibility (CSR), in the narrow definition of the term, is not so much a positive idea that leads towards a better future, sustainable development, and sustainable economy, but a tool in the struggle for the right to manage a corporation; the politicisation of economy; and a way to camouflage activities which do not pursue noble ethical ideas but rather financial profit. The article presents arguments for the thesis that CSR, understood as an ideology used by corporate boards, has contributed to a crisis of corporate order. This is because, as a strategy or model of management, CSR has shaped certain relations between owners and shareholders, which have contributed to the weakness of shareholder supervision and control. The author opposes the too-ready idealisation of the idea of CSR, abuse of ethics (such as moral hazard or the bailout), and the theoretical inconsistency of Kantian capitalism. The cases analysed here highlight the fact that upper management is not held accountable for the consequences of poor decision-making and mistakes, which is inconsistent with the notion of CSR. The shortcomings of CSR are brought to light through the juxtaposition of Kantian capitalism, i.e. Robert E. Freeman’s theory of stakeholders, with Milton Friedman’s model of shareholder capitalism.

13

"Czysta widzialność" w estetyce formalnej Konrada Fiedlera

32%

Kaźmierczak M. , Warszawski U.

|

2017

|

tom 39 (4)

EN

Nowadays still not well known, Konrad Fiedler was an extremely original philosopher of art and an inspiring follower of Kant. He created a theory of art’s autonomy and his pioneering thought contributed not only to the formalist theory of art but also and foremost to creating an epistemology that later became a foundation of theories of art stressing the uniqueness of seeing and raising the status of visual representations. The artistic way of seeing, according to him, undiscloses the principles of how the world emerges from nothingness of chaotic sensations – it is the way of seeing that presents „pure visibility”. According to Fiedler, this way of seeing is the basis of each true artistic creative act.

14

Inquiry into the Forms of Intersubjectivity in Kant’s Practical Philosophy with a View to the Cosmopolitan Ideal

32%

Avci N.

Dialogue and Universalism

|

2017

|

nr 1

135-148

EN

My aim in this paper is to argue that the pursuit of the cosmopolitan ideal grounded on the subject’s absolute power of self-determination, which is inherited from the Enlightenment, is a futile project because this idea of subjectivity in its different forms cannot provide the self-other relation which allows the unconditioned openness to and responsibility for the other in its particular individuality, a necessary condition to origi-nate the universal community of world citizens. With this aim, I will elaborate on three different forms of intersubjectivity in Kant’s practical philosophy which I take to be forming three different models of cosmopolitan community in accordance with the Enlightenment principles: the kingdom of ends, the just society and the league of na-tions.

15

Overvaluation: an Obstacle to Dialogue

26%

Lloyd S.

Dialogue and Universalism

|

2017

|

nr 1

7-21

EN

This paper offers a critical analysis of an obstacle to dialogue—“overvaluation.” Drawing on Immanuel Kant’s analysis of religious fanaticism as a contradictory and irrational attempt to access the supersensible by sensible means, this paper argues that overvaluation can, at its extreme, suppress prudential reasoning and other-regardingness and render dialogue impossible. Dialogue is an ideal of philosophical discourse that counters the negative prospects of extreme overvaluation. Dialogue is sustained by respect for others; it affirms self-regard in human relationships; and it resists absolutist thought, which is finally overvaluation detached from reasonableness, by being open to change and to the possibility of new understanding.