Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Czy zbrodnia ludobójstwa na Ukrainie w latach 1932-1933 to mit?

100%

Wasiuta O.

|

tom 6 - Odmiany dyskursu politycznego

29-62

EN

The Ukrainian Holodomor (famine-genocide) in 1932-1933 be-came for Ukrainians the same, as Holocaust for Jewries and carnage in 1915 for Armenians. As a tragedy the scales of which it is impossible to understand, hunger injured nation, leaving on its body deep social, psychological and demographic scars which carries until now. Holodomor gave up black shade on methods and achievements of the soviet system. Researchers name the different numbers of lost during holodomor, but in any case, the question is about millions of innocent victims. Taking into account indirect victims, by provisional calculations, Holodomor took away life of 14 million people. The reason of Holodomor was the policy of the Stalin-mode in relation to Ukrainians as a nation and, in particular, in relation to peasants as to the class. The primary objective of organization of artificial famine was injury of social base of resistance of Ukrainians against communist power and providing of total control from the side of the state of all layers of population. Opponents cannot explain the enormous amount of victims of famine, but deny assertions, that soviet authority could destroy people. It is not needed to explain to the oversea opponents of genocide theory, why Nazis, for example, exterminated Jewries, and they cannot imagine, that own government destroyed not political opponents, but millions far from a policy children, women and old people. The problem of Holodomor to this day has political character. Noteworthy the aspect of famine is an attempt to delete it from public consciousness. Yet to quite recent time soviet position was taken to objection of fact of famine. If all scales of tragedy got winds, obviously, it would inflict serious harm by that image of country, that Moscow aimed to create both for itself at home, and abroad. That is why authority long forbade openly talk about famine in SRSR. One of opponent's arguments of Holodomor confession in supposition that in the genocide of the Ukrainian people will accuse today's Russia. Besides, Russia provokes such idea through the statements of MFA. And although in society a consensus already formed in relation to confession of Holodomor as an act of genocide, however by virtue of insufficient knowledge, propagandas of the proper political forces and unclear position of political leaders, part of Ukrainian population does not understand the real consequences of this tragedy. Ukrainian nation is tragic nation, because its own historians continue until now to look at own history, through Russian glasses. From their point of view - there was not genocide, because in the imperial seeing there is the unique Slavonic people, two parts of which are little variously named. While hungry pestilence will remain a white spot in history, until then humanity will not see all chain genocides in XX century.

2

Konferencja międzynarodowa “Holocaust and International Law”, Odessa, 25-26 października 2018 r.

89%

Stebelska O.

|

tom 1

|

nr 1-2

172-177

EN

On October 25-26, 2018, the International Conference “Holocaust and International Law” took place at the Odesa House of Scientists, which was dedicated to the 70th anniversary of the adoption of The Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide on December 9, 1948. The conference took place at the memorable dates of the murder of the Jewish population of Odesa in the gunpowder warehouses in 1941. The organizers of the conference have focused on the influence of the Holocaust in the formation of the doctrine and practice of international law on the prevention and punishment of the crime of genocide, as well as on the reflection of these tragic events in the international legal consciousness.

3

“We are the People”: The Holodomor and North American-Ukrainian Diasporic Memory in Marsha Forchuk Skrypuch’s “Enough”

63%

Ulanowicz A.

|

2017

|

tom 7: Special Issue, vol. II, POST-COMMUNIST CHILDREN’S CULTURES IN CENTRAL, EASTERN, AND SOUTHEAST EUROPE

49-71

EN

Although the Holodomor — the Ukrainian famine of 1932–1933 — has played a major role in the cultural memory of Ukrainian diasporic communities in the United States and Canada, relatively few North American children’s books directly represent this traumatic historical event. One exception, however, is Marsha Forchuk Skrypuch’s and Michael Martchenko’s picture book, Enough (2000), which adapts a traditional Ukrainian folktale in order to introduce young readers to the historical and political circumstances in which this artificial famine occurred. By drawing on what scholar Jack Zipes has identified as the “subversive potential” of fairy tales, Skrypuch and Martchenko critique the ironies and injustices that undergirded Soviet forced collectivization and Stalinist famine policy. Additionally, they explicitly set a portion of their fairy tale adaptation in Canada in order to gesture to the role played by the Holodomor in structuring diasporic memory and identity, especially in relation to post-Independence era Ukraine.

RU

Несмотря на то, что Голодомор — голод в Украине 1932–1933 гoдов — сыграл важную роль в культурной памяти украинских диаспорных общин в Соединенных Штатах и Канаде, относительно мало североамериканских детских книг описывает это травматическое событие. Важное место в этом контексте является книга Марши Форчук Скрыпух и Майкла Мартченко «Достаточно» (2000), которая адаптирует традиционную украинскую сказку для того, чтобы познакомить молодых читателей с историческими и политическими обстоятельствами этого искусственного голода. Опираясь на то, что ученый Джек Зайпс назвал «подрывным потенциалом» сказок, Скрыпух и Мартченко критикуют иронию и несправедливость советской принудительной коллективизации и политики сталинского голода. Кроме того, они установили часть своей сказочной адаптации в Канаде, чтобы показать роль Голодомора в структурировании диаспорной памяти и самобытности, и связи последних с независимой Украиной.

4

Apocalyptic Motifs on Century-Old Ukrainian Rushnyks Through Today’s Digital Folklore Communication

63%

Brovarets T. M.

|

nr 11

1-21

PL

Refleksje na temat końca życia i późniejszego odrodzenia to jeden z najczęstszych motywów ukraińskiego haftu epigraficznego. Tematem artykułu są haftowane ręczniki zawierające teksty ludowe, które były masowo produkowane pod koniec XIX i w pierwszej połowie XX wieku. Istniały liczne wersje takich haftowanych napisów w formie ludowych fraz: „Nie płacz za mną Matko”, „Pod krzyżem mój grób, na krzyżu moja miłość”, „Chrystus zmartwychwstał! Rzeczywiście zmartwychwstał!” itp. W artykule analizuję wybrane ludowe formuły związane z motywami apokaliptycznymi, występujące w hafcie epigraficznym. Obecnie wiele z nich jest aktualizowanych przez Internet. Warto zauważyć, że podczas współczesnego folkloryzowania dawnych ręczników ich semantyka zmienia się w sposób znaczący.

EN

Thoughts about the end of life and subsequent rebirth are among the most popular motifs in Ukrainian epigraphic embroidery. Embroidered towels (rushnyks) with inscriptions (folk texts) were a mass phenomenon from the end of the 19th till the first half of the 20th century. For instance, there were numerous variants of embroidered inscriptions (folklore formulas) such as “Don’t mourn for Me, Mother”, “My grave is under the cross; my love is on the cross”, “Christ is risen! Truly He is risen!” and so on. The author analyzes some of these folklore formulas connected with apocalyptic motif in Ukrainian epigraphic embroidery. Nowadays, many of them are re-actualized via the Internet. It is worth noting that during modern folklorization of ancient rushnyks, their meaning may be significantly transformed.

5

Narodowe Muzeum Hołodomoru w Kijowie (2008–) w budowie jako asamblaż pamięci

63%

Kudela-Świątek W.

|

2024

|

nr 1

72-84

EN

This article aims to present the National Museum of the Holodomor-Genocide in Kyiv viewed as a memory assemblage, i.e. a three-dimensional composition formed over years from various elements of politics of memory and reflecting the culture of Holodomor memory in Ukraine in the past and in the present. Due to the political and economic situation in the country, construction of the memorial site’s museum section has continued for sixteen years (it was begun in 2008), and its completion date is still undecided because of the ongoing war in Ukraine. The text addresses the complex question of Holodomor representation in a narrative proposed at the museum under construction, and the topic of multiple changes to the conceptualization of museum structure and future exhibition design – modifications that reflect political shifts in the country and its evolving politics of Holodomor memory.

PL

Celem niniejszego artykułu jest spojrzenie na Narodowe Muzeum Hołodomoru w Kijowie jako asamblaż pamięci, czyli kompozycję trójwymiarową powstającą na przestrzeni lat z różnych elementów polityki pamięci i będącą odzwierciedleniem kultury pamięci Hołodomoru w Ukrainie w przeszłości i obecnie. Sytuacja polityczna i gospodarcza w kraju spowodowała, że budowa muzealnej części miejsca pamięci rozciągnęła się na szesnaście lat, trwa bowiem od 2008 roku, a data jej zakończenia wciąż pozostaje otwarta ze względu na toczącą się w Ukrainie wojnę. Tekst podejmuje złożone zagadnienie reprezentacji Hołodomoru w narracji muzeum będącego w budowie oraz temat licznych zmian konceptualizacyjnych bryły muzeum i planowanej ekspozycji, odzwierciedlających zmiany polityczne w kraju i zmiany w polityce pamięci Hołodomoru.

6

Радянське законодавство як складова технологій Голодомору-геноциду 1932–1933 років (на прикладі Півдня України)

44%

Kuzovova N. , Vodotyka S. , Ryzhenko I. , Pravotorova O.

|

nr 56

559-600

EN

The article pays attention to a topic insufficiently covered in the scientific literature – the analysis of legal acts of the USSR and the USSR of the late 1920s – early 1930s and the legal assessment of the actions of the authorities in relation to the citizens of the USSR, which led to the Holodomor of 1932–1933. Their study and analysis allow us to reveal the degree of violation of Soviet laws by the Soviet government itself, the forms of repression against the civilian population and the use of genocide technology. The focus is on the technologies of genocide identified by Lemkin and the analysis of the practices of leading historians and jurists regarding the justification of the genocidal nature of the famine of 1932–1933. Using the example of specific events that took place in the South of Ukraine, the mechanism of committing actions that can be classified as genocide is investigated. The application of an integrated interdisciplinary approach to the study of the problem involves the study of legal norms that guided the activities of the Soviet authorities and the identification of those that had signs of a crime against the Ukrainian people. To show how a social phenomenon – the famine of 1932–1933 – turned into a tool of deliberate murder, of which more than 3.9 million people in Ukraine became victims, the authors focused on the complex of legislative and regulatory acts and the practice of their application in the Ukrainian SSR as components of genocide technologies.

PL

W artykule zwrócono uwagę na temat niedostatecznie ujęty w literaturze naukowej – analizę aktów prawnych ZSRR i UkrSRR przełomu lat dwudziestych i trzydziestych XX w. oraz ocenę prawną działań władz w stosunku do obywateli UkrSRR, który doprowadził do Hołodomoru w latach 1932–1933. Ich badanie i analiza pozwala ujawnić stopień łamania prawa sowieckiego przez sam rząd sowiecki, formy represji wobec ludności cywilnej oraz stosowanie technologii ludobójstwa. W artykule dokonano analizy historiografii zagadnienia, począwszy od poglądów Rafaela Lemkina po stanowiska współczesnych historyków i prawników. Główny nacisk położony jest na zidentyfikowane przez Lemkina technologie ludobójstwa oraz analizę praktyk czołowych historyków i prawników w uzasadnianiu ludobójczego charakteru głodu lat 1932–1933. Na przykładzie konkretnych faktów, które miały miejsce na południu Ukrainy, badany jest mechanizm popełniania czynów, które można zakwalifikować jako ludobójstwo. Zastosowanie zintegrowanego, interdyscyplinarnego podejścia do badania problemu polega na badaniu norm prawnych, które kierowały działalnością władz sowieckich i identyfikacji tych, które noszą znamiona zbrodni przeciwko narodowi ukraińskiemu. Aby pokazać, jak zjawisko społeczne – głód lat 1932–1933 – przekształciło się w narzędzie umyślnego mordu, którego ofiarą padło ponad 3,9 mln ludzi na Ukrainie, autorzy skupili się na kompleksie aktów legislacyjnych i wykonawczych oraz praktyce ich zastosowania w Ukraińskiej SRR jako składników technologii ludobójstwa.

UK

Стаття присвячена недостатньо висвітленій у науковій літературі темі – аналізу правових актів СРСР та УСРР кінця 1920-х – початку 1930-х рр. та правовій оцінці дій влади по відношенню до громадян УСРР, що призвели до Голодомору 1932–1933 рр. Така постановка проблеми дозволяє виявити ступінь порушення радянських законів представниками радянської влади, форми репресій проти цивільного населення та застосування технологій геноциду. У статті проаналізовано історіографію питання, починаючи від поглядів Рафаїла Лемкіна до позицій сучасних істориків та правників. Основна увага зосереджена на технологіях геноциду, виділених Лемкіним, та аналізі практик провідних істориків та правників щодо обґрунтування геноцидного характеру голоду 1932–1933 рр. На прикладі конкретних подій, що мали місце на Півдні України, досліджується механізм вчинення дій, які можна класифікувати як геноцид. Застосування інтегрованого міждисциплінарного підходу до вивчення проблеми передбачає дослідження правових норм, якими керувались у своїй діяльності радянські органи влади, та визначення таких, що мають ознаки злочину проти українського народу. Щоб показати, як соціальне явище – голод у 1932–1933 рр., перетворилося на знаряддя умисного вбивства, жертвами якого стали понад 3,9 млн людей в Україні, автори зосередили увагу на комплексі законодавчих та нормативно-правових актів та практиці їхнього застосування в УСРР як складових технологій геноциду.