Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Przez kogo mówi do nas rzeczywistość? Formy wieszczowania w starożytnych Indiach

100%

Kudelska M.

|

nr 3/289

37-46

EN

In this article, the issue of prophets and soothsayers suggested in the title of this volume is presented in the oldest Indian tradition based on the Vedic canon – śruti. It was assumed that a specific ontological model should be taken into account, and the concept of a prophet or a soothsayer refers more to a function, a certain phenomenon, and not a person as such. The śruti canon was a subject of various transformations during its formation and the original framework of orthodoxy was loosened. The same is true of the earliest understanding of who and later of what the soothsayers were. The article discusses the main phenomena related to this issue. The role of Vedic seers can be assumed in the first place by men originating from Brahmin varna, then by Kshatriyas, and later by men of undefined social status, and even by women. Various animals as well as the forces of nature can also express the power of soothsaying. In the final stage the reality itself can send special signs.

2

Ancient Traditions and Modern Challenges: South Asian Studies Today

100%

Karttunen K.

|

2016

|

nr 40

13-20

EN

In order to show the mutual importance and usefulness of classical and modern Indology to each other, the author presents a series of cases, where ancient things are present (and often reinterpreted and modified) in modern India, in fields such as religion and philosophy, social hierarchy, popular entertainment, language and linguistics and traditions of scholarship.

3

Studying Indian Religions – Concepts and Directions

88%

Czerniak-Drożdżowicz M.

|

nr 2

4

Cognition and Transfer of Contagious Substance in Hindu Himalayan Pilgrim Journeys

75%

Nordin A.

|

tom 2

|

nr 1

EN

Ideas and practices about the transfer of substances believed to be charged with positive or negative properties are significant features of pilgrimages. Oftenneglected features of pilgrimages can be addressed by adopting concepts from the Cognitive Science of Religion. Religious pilgrimages are popular phenomena that are based on ritual interaction with culturally-postulated counterintuitive supernatural agents. This article partly refers to and analyses ethnographic data gathered during fieldwork among Hindu pilgrims in Nepal and Tibet. The pilgrims received items to take home from the pilgrimage site but they also left other items there. This constituted a transfer of contagious substances that carried blessings and supernatural agency/power and it enabled the discharging of defilement, sin or evil. The aim of this article is to show how the beliefs about substance transfer are shaped by cultural institutions and by cognitive selection pressures related to psychological essentialism and concepts of agency and contagion relating to counterintuitive agents.

5

The liberation doctrine in Brahmasiddhi of Maṇḍanamiśra

71%

Sajdek P.

|

nr 1

43-56

EN

The issue of liberation is a recurrent theme in all schools of Indian classical thought. In case of advaita-vedānta it is deeply rooted in ontology. The problem of ontological status of the world was the bone of contention for two competing non‑dualist schools of vedānta - vivaraṇa and bhāmatī. Maṇḍana’s Brahmasiddhi can be regarded as an important source of inspiration for the latter. The present paper is an analysis of Maṇḍana’s statements pertaining to the issue of mukti (or mokṣa) in contrast with those of Śankara, the exponent of advaita commonly (though erroneously) considered the creator and the most prominent representative of the school.

6

Indyjskie epizody Norwida. Rekonesans

51%

Nowakowska D.

|

tom 30

003-022

EN

The article tries to indicate the traces of Norwid’s interest in the culture of India. From the writings left by the poet it appears that India was not the main subject of his research. A chapter of the unfinished treatise Sztuka w obliczu dziejów (Art in the Face of History) (1850) is an exception here; Norwid devoted a fragment of the work to Indian art. From the fragment it appears that the author of Quidam had sufficient knowledge about India to formulate critical opinions concerning old caste laws interpreted in terms of Norwid’s conceptions of art-work and of the dogma. Also, in Notatki z mitologii (Notes on Mythology) there are sporadic, laconic remarks containing information about Indian art. The notes that are apparently out of context form a certain logical whole polarizing Norwid’s views and ystematizing his knowledge about the country on the Ganges, or about Orient in general. Certainly one may not speak about complete knowledge here, but the remarks noted by the poet are the essence of a particular problem Norwid knew more or less about. They are: Indian art and architecture, the crisis of art in the face of the schism, the caste system, old-Indian authoritative literature, the Hindu tradition and the Buddhist movement. Norwid’s knowledge of particular works of architecture is proven by Skorowidz (Index), where the most important architectural features of ancient India are mentioned: Ellora, Vishvakarma, Nashik, Jayanti in the province of Aurangabad, Elephanta and Salsette islands, Karla in Khandala, Dhumar and Panch Pandu Shrine in the province of Malwa, the famous “Seven Pagodas” of Mahabalipuram, Siringam and Bhagwati in Tanjore in Ceylon. The author’s footnotes reveal a wealth of sources used by Norwid. We find here, among others, references to ancient authors, to the 18th century explorer of India – John Zephanian Holwell, or to the lectures by Max Müller. The notes suggest that he also might have known original fragments of Rigveda. The poet also refers several times to Aranyakas – “Forest Books”, that preceded Upanishads, and his knowledge of the Vedic Hymn to Speech could have influenced the Norwidian theory of free speech. Norwid’s Indian episodes, succinctly marked in the notes, reveal another, still not very well known, image of the author of Vade-mecum

7

Interreligious Dialogue in Jesus Christ

51%

Proniewski A.

|

tom 16

|

nr 1

EN

This article presents a critical reflection on the advancement of interreligious dialogue between Christianity, Judaism, Islam, Hinduism, and Buddhism. Considering the person of Jesus Christ as a common reference point provides another perspective on reconciliation as well as a means to bridge the differences that continue to hinder a communal experience of faith.

PL

Artykuł nt. Dialog międzyreligijny w Jezusie Chrystusie zawiera krytyczną refleksję na temat stopnia zaawansowania w dialogu między religiami takimi jak: chrześcijaństwo, judaizm, islam, hinduizm, buddyzm. Uwzględnienie wspólnego punktu odniesienia do osoby Jezusa Chrystusa ma być kolejnym głosem w sprawie pojednania i sugestią w niwelowaniu różnic, które ciągle utrudniają wspólnotowe doświadczenie wiary.

8

Acedia, neognoza, popreligia et consortes. Josepha Ratzingera/ Benedykta XVI teologiczne diagnozy kryzysów współczesności

44%

Szymik J.

|

nr 2

5-21

EN

The shape of anthropology depends on the shape of theology. Godless anthropology distorts the image of a man; a broken relationship with God makes all spheres of life and human activity become distorted and degraded. While rejecting his Creator and the dependence on Him, a man loses his sense of meaning and taste of life. He neurotically tries to find them in other areas, replacing real values with substitutes and true reality with independently created requisites. Ratzinger shows that the loss of God and misplaced human autonomy generate sorrow, emptiness and, consequently, protest; everything in life becomes ill. According to J. Ratzinger/ Benedict XVI, the most dangerous contemporary diseases of culture and spirituality are: neo-gnostic mentality which is a mixture of anthropological frustration, blind faith in science and snobbery of elites; trendy fascinations with the West versions of Far Eastern religions generally supporting nihilistic inclinations of postmodernity; narcissistically creative culture and relativistic output placed beyond good and evil - in the name of tolerance and pluralism. The only cure can be cognition of real God and recognition of a source of hope and love in Him. Only by drawing from Him, a man is able to co-create the world where the final word does not belong to death.

PL

Kształt antropologii zależy od kształtu teologii. Antropologia bezbożna wypacza obraz człowieka; zerwanie relacji z Bogiem sprawia, że wszelkie dziedziny życia i ludzkiej aktywności ulegają deformacji i degradacji. Człowiek, wyrzekając się swojego Stwórcy i zależności od Niego, traci poczucie sensu i smaku życia. Neurotycznie poszukując ich innych przestrzeniach, zastępuje prawdziwe wartości substytutami, a prawdziwą rzeczywistość samodzielnie wykreowanymi rekwizytami. Ratzinger pokazuje, że utrata Boga i źle pojęta autonomia człowieka generuje smutek, pustkę i w efekcie bunt; wszystko w życiu staje się chore. Neognostycka mentalność, będąca mieszaniną antropologicznej frustracji, ślepej wiary w naukę oraz snobizmu elit; modne fascynacje zachodnimi wersjami dalekowschodnich religii, wspierającymi w sumie nihilistyczne zapędy ponowoczesności; narcystycznie kreatywna kultura oraz relatywistyczna twórczość sytuowana – w imię tolerancji i pluralizmu – poza dobrem i złem stanowią zdaniem J. Ratzingera/ Benedykta XVI najgroźniejsze dziś choroby kultury i duchowości. Lekarstwem może być tylko poznanie prawdziwego Boga i rozpoznanie w Nim źródła nadziei i miłości. Tylko z niego czerpiąc, człowiek jest zdolny współtworzyć świat, w którym ostatnie słowo nie należy do śmierci.

9

Choroby euroatlantyckiej kultury/cywilizacji. Diagnoza J. Ratzingera/Benedykta XVI

44%

Szymik J.

|

nr 27

139-156

PL

Kształt antropologii zależy od kształtu teologii. Antropologia bezbożna wypacza obraz człowieka; zerwanie relacji z Bogiem sprawia, że wszelkie dziedziny życia i ludzkiej aktywności ulegają deformacji i degradacji. Człowiek, wyrzekając się swojego Stwórcy i zależności od Niego, traci poczucie sensu i smaku życia. Neurotycznie po-szukując ich w innych przestrzeniach, zastępuje prawdziwe wartości substytutami, a prawdziwą rzeczywistość samodzielnie wykreowanymi rekwizytami. Ratzinger pokazuje, że utrata Boga i źle pojęta autonomia człowieka generuje smutek, pustkę i w efekcie bunt; wszystko w życiu staje się chore. Neognostycka mentalność, będąca mieszaniną antropologicznej frustracji, ślepej wiary w naukę oraz snobizmu elit; modne fascynacje zachodnimi wersjami dalekowschodnich religii wspierającymi w sumie nihilistyczne zapędy ponowoczesności; narcystycznie kreatywna kultura oraz relatywistyczna twórczość sytuowana – w imię tolerancji i pluralizmu – poza dobrem i złem stanowią, zdaniem J. Ratzingera/Benedykta XVI, najgroźniejsze dziś choroby kultury i duchowości. Lekarstwem może być tylko poznanie prawdziwego Boga i rozpoznanie w Nim źródła nadziei i miłości. Tylko z niego czerpiąc człowiek jest zdolny współtworzyć świat, w którym ostatnie słowo nie należy do śmierci.

EN

The shape of anthropology depends on the shape of theology. Godless anthropology distorts the image of a man; a broken relationship with God makes all spheres of life and human activity become distorted and degraded. While rejecting his Creator and the dependence on Him, a man loses his sense of meaning and taste of life. He neurotically tries to find them in other areas, replacing real values with substitutes and true reality with independently created requisites. Ratzinger shows that the loss of God and misplaced human autonomy generate sorrow, emptiness and, consequently, protest; everything in life becomes ill. According to J. Ratzinger/Benedict XVI, the most dangerous contemporary diseases of culture and spirituality are: neo-gnostic mentality which is a mixture of anthropological frustration, blind faith in science and snobbery of elites; trendy fascinations with the West versions of Far Eastern religions generally supporting nihilistic inclinations of postmodernity; narcissistically creative culture and relativistic output placed beyond good and evil – in the name of tolerance and pluralism. The only cure can be cognition of real God and recognition of a source of hope and love in Him. Only by drawing from Him, a man is able to cocreate the world where the final word does not belong to death.

10

Ojciec i ojcostwo w hymnach Rigwedy

38%

Gulanowski J.

|

2013

|

nr 3

PL

Szukając źródeł „indoeuropejskiej” wizji ojcostwa można za wskazaniem Georgesa Dumézila zwrócić się w stronę Indii i najstarszego zachowanego tekstu religĳ nego z tego kręgu kulturowego: Rigwedy. Rigweda jest pierwszą z Wed, najbardziej autorytatywnych ksiąg hinduizmu. Ojcostwo w hymnach Rigwedy posiada wiele konotacji i przywoływane jest w różnych sytuacjach. Pojawiają się odniesienia do ojcostwa wśród Bogów, Mędrców, Przodków i do ojcostwa ziemskiego. Ojcostwo wśród Bogów pojawia się w opisywaniu relacji genealogicznych między Bogami oraz innymi istotami czy zjawiskami nadprzyrodzonymi, a także jako metaforyczne uwznioślenie Bogów. Ojcostwo przywoływane jest także w określeniach relacji między ludźmi a Bogami: konkretnymi Bogami lub ich całą zbiorowością. Jako ojcowie ludzi określani są także Mędrcy. Ojcostwo pojawia się w odniesieniach do Przodków - godnych naśladowania twórców tradycji. Przywoływane jest także ojcostwo ludzkie, ziemskie.

EN

When searching for the “Indo-European” vision of fatherhood, following the advice of Georges Dumézil, one can turn to India and the oldest surviving religious text of this culture: the Rigveda. Rigveda is the fi rst of the Vedas, the most authoritative scriptures of Hinduism. Fatherhood in the hymns of Rigveda has numerous connotations, and is evoked in various situations. There are references to fatherhood among Gods, Seers, Ancestors as well as to the earthly fatherhood. Fatherhood among Gods is evoked in the description of genealogical relationship among Gods and other supernatural beings or phenomena and also as metaphorical idealisation of the Gods. Fatherhood is also evoked in the defi ning of the relationship between humans and Gods: particular Gods or their whole community. The Seers are also described as the fathers of mankind. Fatherhood appears in the references to the Ancestors – the creators of tradition, worthy of imitation. Human, earthly fatherhood is also evoked.