The semi-permanent presidency of the European Council, introduced by virtue of the Lisbon Treaty, has restructured the organizational space of the EU presidency, becoming the new leadership centre in the EU institutional engineering. Consequently the institutional balance in the whole system has been changed, however without a clear jurisdictional delimitation of the competences between the components of this multi-centre political system. In the imprecisely defined conceptual framework of the new space of the EU presidency, there exists a question of the possibility of various levels multiplying and overlapping with each other, giving rise to a potential conflict of power in this area.The aim of this article is to provide the assessment of the scope of implications of the introduced changes on the basis of analysis of the structural relations between the President of the European Council and his institutional partners in the EU hybrid presidency system, i.e. the President of the European Commission, the High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy and the rotating country presidency. This scientific problem seems to be of both theoretical and practical relevance with respect to the just initiated term of office of new President of the European Council – Donald Tusk.
PL
Prezydencja Unii Europejskiej, rozumiana jako zinstytucjonalizowana procedura kierowania Unią Europejską, uległa przeobrażeniu wraz z wejściem w życie Traktatu z Lizbony, który nadał jej hybrydalny charakter. W wyniku wprowadzonych zmian unijne przewodnictwo sprawowane jest dwutorowo – przez państwa członkowskie w ramach rotacji oraz w wymiarze kadencyjnym, w którym przewodniczenie określonym instytucjom powierza się wybieranemu na określoną kadencję substratowi osobowemu danej instytucji. Przy czym wyraźnemu poszerzeniu uległ po Traktacie z Lizbony mechanizm kadencyjnej prezydencji, obejmujący obecnie także Radę do Spraw Zagranicznych i Radę Europejską.Zinstytucjonalizowane przewodnictwo w Radzie Europejskiej, restrukturyzując przestrzeń organizacyjną dotychczasowej prezydencji UE, niewątpliwie zmieniło równowagę instytucjonalną całego systemu. Wprowadzone modyfikacje uzasadniają podjętą próbę analizy implikacji przyjętych rozwiązań, bazującą na identyfikacji potencjału relacyjnego przewodniczącego Rady Europejskiej jako ośrodka przewodnictwa w postlizbońskim systemie prezydencji Unii Europejskiej.
W niniejszym artykule zostaną przedstawione opinie mediów polskich i zagranicznych, a także cytowane przez nie wypowiedzi polityków na temat Catherine Ashton jako wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa. Analiza obejmie zarówno wypowiedzi dotyczące osoby Ashton oraz działań przez nią podejmowanych, jak i sposobu postrzegania Unii Europejskiej jako całości przez pryzmat jej pracy. Poruszona zostanie również kwestia kontaktów wysokiej przedstawiciel z mediami i budowania jej wizerunku.
EN
In this article the opinions about Catherine Ashton as the High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy expressed in Polish and foreign media as well as some editorialised statements by politicians will be presented. The analysis will cover the opinions on Ashton as a person and her actions as the High Representative, as well as the perception of the European Union as a whole through the prism of her work. The High Representative’s contacts with media and her efforts at creating her image will also be presented.
The aim of this article is to analyse the long political and military process of forming the Common Foreign and Security Policy (CFSP). At the beginning it was the separate pillar of the European. For the European security issues was responsible the NATO and the Western European Union. After almost twenty years the Lisbon Treaty on European Union, which entered into force on 1 December 2009, changed the competence of the European Union in the security sphere. Treaty of Lisbon created the Common Security and Defence Policy (CSDP) and for the first time put so much attention to European Union’s international activity. Responsible for this is the High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy. For this function was appointed Catherine Ashton. She is assisted by the European External Action Service. HR is also one of the Vice-Presidents of the European Commission, chairs the Foreign Affairs Council, contributes through proposals towards the preparation of the CFSP and ensures implementation of the decisions adopted by the European Council and the Council, especially in the security matters. Lisbon compromise also led the termination of the Western European Union in 2011. Several prominent leadershave voiced support for a common defence for the Union. This possibility, requiring unanimous support among the member states, was formally laid down in Article 42 the Treaty of Lisbon extended the enhanced co-operation provision to become available for application in the area of defence. This mechanism enables a minimum number of member states to deepen integration within the EUs institutional framework, without the necessity of participation for reluctant member states.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.